Gisterochtend had ik stress. Nooit eerder heb ik zoveel stress voor een hardloopwedstrijd gehad. Maar goed, ik wist dat het goed zou komen, op de een of andere manier. Ik bedoel, ik ken iemand die zijn shirtje met zijn startbewijs voor de Rotterdam Marathon een uur voor de start in de metro liet liggen. Zijn eerste marathon. En ook dat kwam uiteindelijk goed. Dus als dat goed zou komen…
Een ECG?!???!!!
Laat ik beginnen met het feit dat ik er om een uurtje of half tien ’s ochtends achterkwam dat je een bewijs van een ECG nodig hebt als je meer dan twintig kilometer wil hardlopen in Italië. Ik had daar absoluut niet bij stil gestaan, het is niet mijn eerste hardloopwedstrijd in Italië en daar had ik niets voor nodig, dan zou dat hier ook wel voor gelden toch? Ja verkeerd gedacht, die wedstrijd was slechts tien kilometer en de regel geld pas als je meer dan twintig gaat lopen. De mail waar dit in stond heb ik pas op 5 mei ontvangen en was in mijn spam beland. De enige reden dat ik de mail gevonden heb is omdat ik op zoek was naar mijn startbewijs in mijn mail en zo kwam die mail over de ECG dus ook naar boven. Shit. Wat nu?
Om half elf haal ik mijn startbewijs, ik krijg geen bandje om meer dan twintig kilometer te lopen, ik heb geen bewijs van ECG. Ik heb wel een half jaar geleden een sporttest gedaan waaruit blijkt dat ik (super) fit ben en daar kwamen ook geen hartritmestoornissen uit naar voren. Maar dat is blijkbaar niet genoeg. Ik heb de resultaten van deze test in mijn mail, maar ze willen er niet eens naar kijken. Ik ben ook nog eens ‘veel te laat’ hiermee, de inschrijving is gesloten. Ja, maar ik ben al ingeschreven ik wil alleen een bandje om na het twintig kilometerpunt door te kunnen lopen… Nee dit kan niet en de vrouw bij de race administratie draait zich pinnig om. Stom mens denk ik. Eigenlijk denk ik veel ergere dingen, maar goed dat was the heat of the moment en ik zal ze hier niet herhalen.
McDonald’s & veiligheidsspelden
Inmiddels heb ik ontzettende honger gekregen en ga ik met Roos een McChicken eten, we moeten er een half uur heen lopen en we moeten dus ook een half uur terug, maar ik heb trek in een McChicken en voor mijn sporttest van een half jaar geleden heb ik ook McDonalds gegeten, dus ik ga ervan uit dat ik er tijdens de wedstrijd geen last van zal krijgen. Spoiler alert, dat kreeg ik ook niet. Maar goed, in de McDonald’s komen Roos en ik er achter dat we geen veiligheidsspelden hebben gekregen bij ons startbewijs. Nu moeten we niet alleen terugrennen naar de start om op tijd te komen voor de start (ja de McDonalds was iets verder weg dan in mijn beleving), we moeten ook nog aan veiligheidsspelden zien te komen.
Mijn humeur daalt met de minuut. Waarom ga ik überhaupt lopen als ik toch niet meer dan twintig kilometer mag lopen? Dat is een pace van 5’24, hallo, vorige week liep ik een halve marathon met een pace van 4’39. Omstandigheden zijn nu misschien wel iets heftiger (hallo zon en warmte), maar dan nog, dit is niet echt een uitdaging. Het moet wel heel gek lopen wil ik voor het twintig kilometer door de catcher car ingehaald worden. Ik probeer niet al te boos te worden op de situatie (want het verandert niets), maar het is toch lastiger dan ik zou willen. Gelukkig kunnen we vlak voor de start nog wel aan veiligheidsspelden komen. Ik doe mijn startbewijs op mijn broekje, het is inmiddels zo warm geworden dat ik vrees dat ik mijn shirt snel uit zal willen doen tijdens de wedstrijd, veel te warm voor.
Mijn woede eruit lopen
Vijf minuten voor de start staan we in ons startvak, ergens helemaal achteraan, want ja… geen bandje. De eerst minuten na de start moeten we dan ook wandelen, ik ben nog steeds ontzettend boos en het moment dat ik kan gaan lopen, komt dat eruit. Ik loop als een kip zonder kop weg uit de massa, hink-stap-sprong. De eerste kilometers loop ik met een pace van 4’20. Dat maakt de rest van de wedstrijd meteen wat spannender, want wow die 4’20 met deze warmte voel ik. Ik heb dorst, word licht in mijn hoofd en denk ineens heel anders over die twintig kilometer die ik vandaag ga lopen. Het is niet meer ‘ik mag maar twintig lopen’ het is ‘ik moet wel twintig lopen’. Ik verminder mijn tempo en besluit mijn woede aan de kant te zetten en gewoon van alles om mee heen te genieten.
Red Bull & Water
Dat lukt redelijk. De waterstations zijn allemaal perfect geregeld. Om de vijf kilometer krijgen we halve liters water aangereikt in flesjes. Zo fijn. Oh en Red Bull heeft nog nooit zo lekker gesmaakt. Ik neem steeds eerst de meest pure vorm Red Bull, drink dan een half flesje water en gooi de rest vervolgens over mijn lichaam voor verkoeling. Ik loop al sinds de eerste 500 meter zonder shirt, maar het is ZO warm, ik ben helemaal niets gewend. Als het zo warm is loop ik meestal ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat, ik probeer lopen in de volle zon zo veel mogelijk te vermijden, daar moet ik wellicht verandering in gaan brengen om mezelf beter voor te bereiden op dit soort situaties.
Italiaanse mannen & prachtig Milaan
Goed, ik loop sinds het vijf kilometerpunt tussen vrijwel alleen maar mannen. Italiaanse mannen. I’m not complaining. Helaas heb ik er een paar moeten ‘laten gaan’, maar ik kon me er wel aan optrekken. Helaas geen telefoonnummers of nieuwe Facebookvrienden gescoord, ik denk niet dat ik er erg charmant uit zag met mijn zweetkop en doorweekte sportbeha. Vanaf kilometer vijftien liepen we echt door het oude centrum van Milaan. Door de dure winkelstraten, langs pleinen vol mensen. En we hebben bijna een kilometer lang om de Duomo heen gelopen, heel gaaf!
Finish
Het mooiste, mijn finish, het twintig kilometerpunt waar ik helaas ECHT moest stoppen, lag op ongeveer honderd meter van mijn hotel. Het had zo moeten zijn. Ik had 1 uur en 40 minuten gelopen, de catcher car zou pas op 1 uur en 48 minuten over het twintig kilometer punt komen. Ik had graag door willen lopen, maar ik wist niet wat er zou gebeuren als ik dat zou doen. Ik was bang om gediskwalificeerd te worden en daarnaast regels zijn regels, die zijn er niet voor niets en ook al ben ik het er niet mee eens, dat betekent niet dat ik boven de wet sta en me er niet aan hoef te houden. Het had ook allemaal erger gekund. Ik was niet de enige die bij twintig kilometer uit de race werd gehaald, ik stond bij een groepje Belgen die vorig jaar allemaal rond de 35 kilometer gelopen hadden. Dit keer hadden ze dan ook een hotel geboekt dat vlak naast het 35 kilometerpunt lag. Dat is helemaal zuur.
Thank you!
Dankjewel Red Bull & PUMA voor het mogelijk maken van het lopen van deze wedstrijd. En ik wil jullie allemaal wederom bedanken voor jullie support, ook al heb ik geen 25 kilometer gelopen. Om het goed te maken zal ik zelf die overige 5 kilometer doneren, want eh ja, dat schreef ik gisterochtend en belofte maakt schuld en het is een heel goed doel. Volgend jaar loop ik sowieso 25 kilometer. In Nederland, of in Milaan als ik dan wel een bewijs van een ECG heb.
Heb jij gisteren Wings For Life gelopen? Hoe is het bij jou gegaan?
Liefs,
Annemerel
No wonder it was so stressful for you – for me it would have been exactly the same. But I think you can be really satisfied with what you reached!
xx from Bavaria/Germany, Rena
http://www.dressedwithsoul.com
Oh ik had ook stress om die ECG voor mijn marathon in Rome afgelopen april. Een paar uur voor mijn vliegtuig ging nog even snel zo’n test gedaan in Hoofddorp. Door de haast vergeten om een stempel te vragen en daar gingen ze bij de administratie in Rome vervolgens super moeilijk over doen. Stress!! Uiteindelijk was mijn dame wat liever dan die van jou en gaf ze toch mijn startbewijs (thank god). Maarrrr je hebt iig gelopen en genoten! Dat is het belangrijkste! Misschien kun je volgend jaar een team vormen in Breda?
Je heb het super gedaan Annemerel! Mijn race ging wel redelijk! Het was alleen de eerste kilometers super warm! Ik had mijn doel gesteld op 5km omdat ik vrijdag na mijn run in Alkmaar bij de EHBO belandde (PDS en te weinig drinken is niet handig) maar toen bedacht ik dat het 6 werd en tijdens het lopen kwamen we uit op 6,5, ja dan wil ik het mooi afgerond hebben :) Dus deden we er 7 :) uiteindelijk werden we ingehaald op 7.25. Ik ben best tevreden :)
Och jeetje wat een stress! Balen dat je niet meer mocht hardlopen en dan ook geen Italiaan aan de haak slaan ;-)
Ook behoorlijk zuur voor die Belgen.
Top dat je overige 5 km gaat doneren!
Woei, klinkt inderdaad als een heftig begin van de wedstrijd.. Maar hé, je hebt je er mooi overheen gezet, bent gaan lopen en nog met een prachtige eindtijd ook.
Ik las gisteren op verschillende plekken over de Wings For Life-runs – ik wist helemaal niet dat dit er was! – als het er volgend jaar weer is, doe ik graag mee, waar dan ook. :)
Poe hee wat en gedoe om zo’n ECG zeg! Gelukkig heb je wel een mooie race gehad!
Ik heb meegelopen in Breda, mijn eerste run! Mijn doel was 10 km, maar ik heb er 13 van kunnen maken. Ik ben zeer tevreden.
Moet eerlijk zeggen dat ik het juist goed vind dat je een ECG moet tonen. Ik ben in opleiding tot SEH arts en je wil niet weten hoeveel mensen wij krijgen met hartproblemen (waarvan ze zelf niet weten dat ze die hebben) en tijdens een marathon onderuit gaan.
Ik ben het helemaal met je eens Laura. Ik loop nu ook een aantal jaar mee in het ziekenhuis, waarvan geruime tijd op de cardiologie. En ook fitte lopers komen naar ons toe met een ritmestoornis, waarvan ze ogenschijnlijk geen last van hebben. Dat is juist ook het hele probleem en gemene; wanneer ze last hebben, is het vaak te laat. Dus mits jij tijdens je fiets-test ook een ECG heb laten maken, die beoordeeld is door een bevoegd iemand, geef ik alle credits aan die vrouw dat ze voet bij stuk heeft gehouden. En besides, je hebt toch een pracht prestaties neergezet?
En het gaat toch uiteindelijk om geld bij elkaar lopen voor research naar dwarlaesies?
Het is aan de andere kant ook wel weer erg krom dat ze wél een ECG vragen, maar daarnaast Red Bull aanbieden om te drinken terwijl dat zover ik weet juist hartkloppingen kan veroorzaken, zelfs als je geen hartafwijkingen zou hebben.. Het is natuurlijk omdat Red Bull de hoofdsponsor is van het evenement, maar in Belgiè is er een vrouw door onwel grworden bij Wings For Life nadat ze Red Bull had gedronken in plaats van water.
Verder ben ik helemaal voor een verplichte ECG bij afstanden van een halve marathon of langer trouwens. :)
Zonde dat je niet meer dan 20 km mocht lopen en het begin klinkt inderdaad echt vet stressvol maar ik vind het eigenlijk al heel wat dat je met dat weer ‘even’ een halve marathon rent. Lijkt me wel heeel tof om echt door de stad en langs de Duomo te rennen!
Wat een gedoe in het begin zeg. Toch een hele goede presentatie en gave ervaring!
Het geld is onderweg. Wel een tip voor de organisatie (Geef maar door), een ideal of creditcard betaling was wel makkelijk geweest in plaats van overmaken. Is toch weer hoop gedoe :p
Owja en natuurlijk gewoon voor de 25KM :D