DIARY: Summer ’22

De zomer is nog in volle gang. Deze weken worden weer temperaturen ver in de twintig graden voorspeld. Toch is voor mijn gevoel de zomer een beetje voorbij en is de nazomer begonnen. Het schooljaar is voor Tuur weer gestart en het voelt voor mij ook als een nieuw jaar. Na een zomer waarin ik wel gewerkt heb, maar niet de meest productieve versie van mezelf was, ben ik klaar voor nieuwe plannen, nieuwe ideeën, nieuwe doelen. Maar daarover later meer. Nu eerst een terugblik op zes weken zomer.

     Berlijn

We begonnen onze vakantie met een lang weekend Berlijn. Op zaterdag met de trein naar Berlijn, op dinsdag weer terug. Niet zomaar, we hadden tickets voor Coldplay. Mijn ouders gingen gezellig mee, heel fijn, de perfecte oppas toen wij bij het concert waren en natuurlijk ook gewoon heel erg gezellig. Maar ik geef toe, die extra paren met handen waren ook zeer welkom. De treinreis naar Berlijn heb ik vaker gemaakt en in mijn geheugen was dat super relaxt, dit was echter in een ander tijdperk, het tijdperk dat ik alleen reisde en dat ik tijdens de reis voornamelijk sliep of werkte. Met een dreumes is zo’n treinreis net iets anders, heb ik gemerkt. Zeker als het dan buiten dertig graden is en binnen de airco het niet doet. Het was geen groot drama, maar dit was wel het moment waarop ik dacht… Berlijn Marathon over twee maanden? Lijkt me niet zo’n goed idee.

Coldplay was fantastisch, maar een stad bezoeken met een dreumes is anders dan een stad bezoeken met een baby van acht maanden. In New York hadden we in februari echt de tijd van ons leven, nu, vijf maanden later, merkten we wel dat op een hotelkamer zitten met een actieve dreumes wellicht niet de ideale manier van vakantie vieren was. De kiespijn en migraine die ik had maakte het ook een uitdaging echt te genieten van deze reis. Maar nogmaals: Coldplay, fantastisch en ik zou het zo weer over doen, maar dan met net iets anders verwachtingen.

Home sweet home

Na Berlijn waren we een weekje thuis. We hadden voor de laatste week van juli al een huisje geboekt aan het Gardameer, maar daarvoor en daarna hadden we nog niks gepland. Uiteindelijk hebben we de dag nadat we thuis kwamen uit Berlijn vier nachtjes in Oostenrijk (Serfaus) geboekt. We boekten bewust zo laat, omdat het weer in Oostenrijk natuurlijk niet zo stabiel is als in Italië, we hadden geen zin om vier dagen in het onweer te zitten, een week van te voren heb je net iets meer zekerheid over het weer en het is onze ervaring dat er altijd nog wel iets leuks te krijgen is.

Wat we gedaan hebben toen we thuis waren? Ik kan me er echt heel weinig van herinneren, het is natuurlijk ook alweer meer dan een maand geleden. Ik weet nog wel dat ik kiespijn had en naar de tandarts moest, maar verder… De laatste paar dagen voordat we naar Oostenrijk vertrokken hadden we hier in Nederland bizar hoge temperaturen. Niet echt de ideale omstandigheden om wasjes te draaien en tassen in te pakken, maar het vooruitzicht van de vakantie maakte veel goed.

Oostenrijk

Woensdagochtend vertrokken we al om drie uur richting Oostenrijk. Normaal gesproken zijn we niet zo vroeg als we op vakantie gaan, maar we dachten… hoe meer Pip slaapt onderweg, hoe relaxter het voor ons is. En dat klopte, we hadden weinig files en reden binnen twaalf uur naar Serfaus. Daar aankomen voelde echt als thuiskomen, ook al was het meer dan vijf jaar geleden dat ik hier voor het laatst geweest was. Veel te lang geleden als je het mij vraagt. De eerste keer dat ik hier kwam was ik veertien maanden (ongeveer net zo oud als Philippa dus) en ik ben hier tot vijf jaar geleden iedere winter geweest om te skiën.

We hadden geen grootse plannen in Oostenrijk, na Berlijn hadden we vooral zoiets van ‘even kijken wat leuk is met Philippa’. Als je nog geen kinderen hebt denk je, ik neem mijn kinderen gewoon overal mee naartoe en ze passen zich maar aan (althans dat was mijn naïeve gedachte). Maar als je eenmaal kinderen hebt weet je ‘Kind blij, wij een soort van rust, dus blij’. Niet dat we niet meer aan onszelf denken, maar we denken wel wat meer na bij het plannen van activiteiten, wat me niet meer dan logisch lijkt eigenlijk. Uiteindelijk hebben we veel gewandeld (Pip in de rugdrager (Sapling) van Thule die we gekregen hebben), veel gegeten (apfelstrudel en kaiserschmarrn!) en veel speeltuintjes bezocht. Pip werd iedere keer wild als we de mascotte van het dorp – Murmli – tegenkwamen en de Murmli knuffel die we voor haar kochten is inmiddels haar beste vriend.

Het verschil tussen een weekend in Berlijn en een paar dagen Oostenrijk was enorm. Pip had lekker de ruimte in ons grote appartement, er waren overal speeltuinen waar ze haar energie kwijt kon en het was natuurlijk een stuk minder druk dan in de grote stad. Echt een aanrader.

Italië

Na een weekje Oostenrijk reden we (met lichte heimwee) door naar Italië, het Gardameer, Camping Piani di Clodia om precies te zijn. Ik kom hier al bijna twintig jaar en ook dit voelde dus weer als thuiskomen. Het was ook Pip’s tweede keer op Piani, vorig jaar september zijn we hier ook een weekje geweest. We hadden een huisje (de meest basic huisjes die ze hebben, maar die zijn echt helemaal prima!) met een klein tuintje en ondanks dat de camping mega druk was, was het bij ons huisje rustig en voelde het niet alsof we op zo’n mega camping waren.

Italië was warm, maar als je je daar op instelt is het prima. Ik heb precies tien minuten op een bedje bij het zwembad gezeten, maar om Pip zo blij te zien spelen in het zwembad was magisch. Met mouwtjes om haar armen liep ze te scheuren door het zwembad, terwijl ze op het droge nog geen stap gezet had. Ze heeft ook totaal geen angst voor andere mensen, het liefst had ze aandacht van het hele zwembad tegelijk. Weet niet van wie ze dat heeft, want Tuur en ik hebben dat allebei dus totaal niet. Maar Pip knuffelt wildvreemde kinderen, speelt het liefst met speelgoed dat niet van haar is en zit geen moment stil. Wij dus ook niet.

Ondanks dat ik me niet helemaal fit voelde (stom gebit) heb ik me dankzij pijnstillers toch best goed gevoeld. Hier voelde het echt als vakantie. ’s Ochtends hardlopen (de ene keer meer succesvol dan de andere keer), lekker ontbijten, focaccia’s eten, ijsjes eten, liters water drinken, Aperol Spritz, pastaatjes. Vakantie. Ik heb – op mijn hardloopschoenen na – niets anders aangehad dan mijn Nike slippers. Het was echt 100% vakantie.

Nog een tip mocht je naar het Gardameer gaan in het hoogseizoen… kies je momenten. Als je om elf uur ’s ochtends in de auto stapt om een uitstapje te gaan maken, dan weet je dat je lang (heel lang) in de file staat. Maar als je ’s ochtends om half acht in de auto stapt om ergens lekker te gaan ontbijten, dan ben je net voor de spits weer terug. Wil je ’s avonds lekker uit eten? Op maandagavond is het een stuk rustiger dan vrijdag of zaterdag. En in de vakantie maakt het toch niet uit of je in het weekend of doordeweeks op stap gaat (in ieder geval niet met kleine kinderen, toch?).

Na zeven dagen Italië zouden we eigenlijk weer vertrekken, maar we wilden helemaal niet weg. We informeerden of we langer konden blijven, maar alles was volgeboekt. We konden wel de avond voor vertrek vragen of er misschien toch iets vrijgekomen was. Zo kwam het dus dat we op onze laatste avond in Italië niet wisten waar we de volgende dag heen zouden gaan. Zouden we nog een paar dagen kunnen blijven, zouden we naar huis gaan? Of toch nog een paar dagen Oostenrijk boeken?

Het werd nog twee dagen in een huisje twintig meter van ons ‘oude’ huisje. Dat was makkelijk verhuizen. Ultiem genoten van die twee extra dagen, ook al viel ik op de laatste dag tijdens het hardlopen en waren die schaafwonden op mijn knieën en handen best pijnlijk in het zwembad. Maar hé!

Oostenrijk Part II

De avond voor vertrek uit Italië wisten we wederom niet wat we de volgende ochtend zouden gaan doen. Last minute besloten we nog twee nachtjes in Serfaus te boeken. Een van de redenen waarom we steeds zo lang wachtten met boeken was trouwens dat gedoe in mijn mond, ik was als de dood dat mijn pijnstillers ineens niet meer zouden werken en ik halsoverkop naar de tandarts zou moeten. Dat heb ik liever in Nederland dan op mijn vakantieadres. Maar de ibuprofen bleef gelukkig zijn werk doen en dus boekten we nog twee dagen Serfaus. Langer kon niet, want ik had een bruiloft waar ik bij moest zijn (en ons geld raakte op).

We genoten van heerlijk warm zomerweer, mooie wandelingen, kaiserschmarrn, apfelstrudel… eigenlijk alles dat we een week eerder ook al gedaan en gegeten hadden, maar waar we lichte heimwee naar hadden die eerste dagen in Italië. Gek genoeg ervaarde ik in Oostenrijk juist weer lichte heimwee naar Italië. Het zwembad, de ijsjes, het niets doen. Maar dat is alleen maar mooi denk ik, dat betekent dat je het naar je zin hebt gehad.

Na twee nachten Oostenrijk.. of nou ja een nacht en een gebroken nacht omdat we alweer vroeg vertrokken, stapten we in de auto richting Nederland. Om drie uur reden we weer weg. Ik had graag nog iets langer gebleven, het ontbijt in het hotel was fantastisch… maar als ik dan dacht aan de lange autoreis met Philippa en de vele files die we waarschijnlijk tegen zouden gaan komen, denk ik dat we de juiste beslissing hebben gemaakt.

Home sweet home

Afgelopen twee weken waren we thuis en de tijd is voor mijn gevoel nog harder gevlogen dan op vakantie. Ik ben bij de tandarts geweest en bij de kaakfysio en kan nu al tien dagen zonder pijnstillers door het leven. YES! Dat betekent niet dat alles voorbij is, ik voel nog steeds vage dingen in mijn mond en heb nog drie (of vier?) gaatjes die gevuld moeten worden en een wortelkanaalbehandeling die moet worden afgemaakt. Ik kijk er zo naar uit, dat begrijpen jullie vast.

We hebben genoten van het lekkere weer hier in Nederland. Eindelijk hebben we ons nieuwe dakterras goed kunnen gebruiken. Pip kan ineens lopen! Ik heb veel hardgelopen (sinds we thuis zijn al meer dan 120 kilometer!), we hebben kinderopvang voor Philippa (vanaf volgende week vrijdag een dag per week!). Dit weekend waren we twee jaar getrouwd en hebben we heerlijk gegeten bij een bistro hier in de buurt, we zijn naar het strand geweest, maar kwamen tot de conclusie dat in deze levensfase van Philippa het dakterras vele malen relaxter is.

Ik heb weer zin om aan de slag te gaan. Nieuwe programma’s voor Have a Good Run (snel meer!), nieuwe hardloopplannen (snel meer!), weer nieuwe podcasts (de eerste is al online), vlogs editen (eerste vakantievlog is ook al online) en weer regelmatig een blogje hier op Annemerel.com.

Hopelijk hebben jullie ook een fijne zomer (gehad). Benieuwd wat jullie zoal gedaan hebben, of nog op de planning hebben staan.

Liefs,

Annemerel