Mijn week begon dit keer op één van mijn favorieten plekken ter wereld, in New York. Toen ik mijn bed om half zeven uit wilde stappen bereidde ik mezelf voor op het ergste. Want: dag ervoor een marathon gelopen. Maar het viel allemaal reuze mee met de spierpijn, zat er toch nog een voordeel aan dat ik het tweede deel van de marathon voor een groot gedeelte gewandeld heb. Ik schreef een paar blogjes, pakte alvast een deel van mijn koffer in en ging daarna op pad. Op naar Central Park, maar niet voordat ik eerst ontbijt haalde, wat ik vervolgens lekker in het zonnetje heb opgegeten.
De laatste dag in New York vulde ik verder met schaatsen in Bryant Park (het leukste van zes dagen New York!), lunchen bij Schiller’s Liquor Bar (lekker!) en met de taxi richting JFK. Om 22.00u zaten we in het vliegtuig, niet veel later viel ik in slaap en ik werd pas weer wakker toen we boven Londen vlogen. Toen was het inmiddels 9.30u UK-time en was het keihard haasten om op tijd bij mijn volgende vlucht richting Amsterdam te komen. Uiteindelijk waren we veel te vroeg en konden we zelfs nog rustig ontbijten. Van Londen naar Amsterdam (dat duurde echt nog geen drie kwartier, inclusief taxiën) en vervolgens door naar Rotterdam met de trein, waar ik op Rotterdam Blaak uitstapte voor een nachtje in het Citizen M.
Woensdag had ik namelijk een shoot voor Jogha en de avond ervoor sliepen we met alle mensen van de shoot in het hotel. Vond ik niet erg natuurlijk, want ik hou van (goede) hotels en vooral van (goede) hotelbedden. De kamers bij het Citizen M draaien volledig om het bed: dat bed is groot (kingsize), het matras is niet te hard en niet te zacht (echt!) en de lakens zijn super zacht. Echt, als ik 24 uur in dat bed had mogen besteden, had ik zeker van dat aanbod gebruik gemaakt. In plaats daarvan werkte ik (wel in bed) en at ik ’s avonds met de rest van de crew. Maar geloof mij dat ik acht heerlijke uurtjes geslapen heb.
De shoot de dag erna was ontzettend leuk. Dat begon al bij het ontbijt (waar ik croissantjes at en de rest yoghurt en fruit). Ik was voor de verandering een keer erg blij met mijn make-up (dat heb ik werkelijk nog nooit gehad) en het is sowieso altijd gezellig om een dag met andere bloggers te besteden. Aan het eind van de dag was ik er wel echt klaar mee, toen ik nog even met mijn koffers met het OV naar Den Haag moest heb ik dan ook aardig wat scheldwoorden er uitgegooid. Trams, tassen en een super zware koffer, geen combinatie. Thuis bestelde ik een salade, probeerde ik wat op te ruimen en ging ik lekker vroeg slapen.
Helaas werd ik donderdag niet erg fit wakker. Hoofdpijn. Een paar uur later werd ik misselijk, nog iets later kreeg ik buikpijn, daarna viel de hoofdpijn niet meer te combineren met werken. Migraine, wat een genot. Ik belde mijn moeder, huilend. Ze kwam uit haar werk meteen naar me toe met boodschappen, maar ik vond zelfs uit bed komen om de deur voor haar te openen een afschuwelijke opgave. Met mijn slaapmasker op (want: dat licht en die witte ruimte konden mijn ogen zelfs gesloten niet verdragen) probeerde ik te slapen, terwijl mijn moeder de was deed, mijn afwas wegwerkte en kippensoep maakte. Wat zou ik zonder mijn moeder moeten?
Vrijdagochtend voelde ik me gelukkig een stuk beter, alleen nog hoofdpijn, maar de dagen waarop ik niet wakker word met hoofdpijn heb zijn de afgelopen twee maanden serieus schaars, dus daar kon ik wel mee leven. Maar ja, als je dan je mailbox bekijkt, dan krijg je daar bijna spontaan weer een migraine aanval van. Maar goed, niet aan denken, gewoon doorgaan. Ik werkte de hele dag vanuit mijn bed en bestelde ’s avonds weer een salade (als je in Den Haag woont, Greenbowl is echt een heel lekkere en gezonde keuze). Rond een uurtje of 20.00u vond ik het genoeg geweest en keek ik een filmpje op Netflix (Raising Helen, nostalgie, was mijn favoriete film tien jaar geleden).
Zaterdag besloot ik dat het genoeg was met het binnen zitten en begon ik mijn dag met een stukje hardlopen. Het was zwaarder dan normaal, maar hé ik heb wel twaalf kilometer gelopen. Ik heb geen haast, maar ik geef ook niet op. Toen ik ’s middags lekker aan het werk was werd er aangebeld, ik dacht dat het de postbode met een pakketje was (er wordt namelijk nooit zomaar bij me aangebeld), maar het bleek Esther te zijn, met warme chocolademelk en éclairs van mijn favoriete bakker in Den Haag. Super lief!! ’s Avonds reed ik naar mijn ouders voor het avondeten (ik heb nog steeds geen boodschappen gedaan) en tegen uurtje of twaalf was ik pas weer thuis.
Gisteren had ik een brunch in het Andaz Hotel in Amsterdam op de planning staan, samen met de helft van de Girls Love 2 Run crew. Een brunch in een goed hotel, daar zeg ik nooit tegen. Ik kon met de auto komen, ik moest dan alleen wel even door het centrum van Amsterdam met mijn auto. Het mag een wonder heten dat ik geen mensen geschept heb, wat is het toch een hel om over de grachten te rijden. Gelukkig hoefde ik niet zelf te parkeren, ik kon mijn sleutel bij de receptie afgeven en zij parkeerden mijn auto. Kijk, dat is luxe waar ik aan kan wennen.
Het eten was heerlijk, maar het was ook gewoon super gezellig om al mijn crew-meisjes weer te spreken. Zoals gewoonlijk was het tijdens de middag geen moment stil en deden we er een uur over om afscheid van elkaar te nemen. ’s Middags was het nog lastiger om door het centrum van Amsterdam te rijden, zeker als je je bedenkt dat ik eigenlijk ook naar het toilet moest. Helaas. Ik reed vanuit Amsterdam direct door naar mijn ouders, waar Hachée op het menu stond en daar had ik echt onwijs veel trek in (en het was natuurlijk ook wel gezellig, en wederom makkelijk, want boodschappen hoefde ik dan ook weer niet te doen).
Deze komende week staan er wat minder spannende dingen op het programma, maar dat is goed, want ik moet nu echt een keer ECHT gaan werken, want ik loop continu achter de feiten aan. Niet goed. Even 2,5 week doorwerken en dan eind deze maand… op persreis naar Tirol. Zielig, ik weet het.
Liefs,
Annemerel
Ahh zo lekker dat je weer wat hebt om naar uit te kijken. Tirol, leuk!! x
Wat een week! Druk, druk, druk! Schaatsen in New York lijkt me echt heel erg gaaf!
Vervelend dat er weer een persreis aankomt zeg ;-)! Lekker druk weekje wel weer.. en ja dat werken moet ook soms! Succes aankomende week!
Oh die migraine…. Wat fijn dat je moeder er was.
Wat een onwijs drukke, maar leuke week! Schaatsen in New York lijkt me echt geweldig!
Wat een drukte, jeetje! Maar wel ontzettend leuke dingen allemaal! Balen van je migraine, maar ontzettend fijn dat je moeder er voor je was!
Wat een drukke week inderdaad, dat persreisje naar Tirol is vast leuk om naar uit te kijken :)
Tirol leuk!!! Heidi ;-) of zoiets.
Wow druk weekje gehad was weer leuk om te lezen!
Giiirl, alweer een reis? You’re living the life :-D
Wat een lekker vooruitzicht, Tirol! Maar even 2,5e week iets meer rust klinkt inderdaad ook wel even goed, vooral aangezien je bijna altijd met hoofdpijn wakker wordt!
super leuke post
xxxx
http://www.dominiquecandido.com
Serieus hoe kun je nou nog geen boodschappen gedaan hebben :D Wat tof dat je naar Tirol gaat!
Wow, drukte!
Ik wil ook skiënnnnnnnn!!
Het lijkt me zo heerlijk om in New York te kunnen bedenken wat je die dag wil doen! Ontzettend leuk om je al avonturen te hebben gelezen! x
Wauw, wat een week! NYC, snel weer door van het ene hotel naar het andere, shoot (idd credits voor je make-up!) en gezellige crew-date, man wat een heerlijk volle agenda.
Aw, logisch dat je lijf helemaal op was die dagen na New York! En geloof me, mama’ s zijn de beste! :)
Hahahaha, ik moest echt lachen om die laatste zin. Fijne diary weer en leuk geschreven! En inderdaad: moms are the best!!!
Lieve Annemerel,
Ik lees al meer dan een jaar jouw blog met veel plezier en naar aanleiding van mijn profielwerkstuk samen met een vriendin zouden we je graag wat vragen (6.. we weten dat je het druk hebt) willen stellen. We hebben ze netjes in een word bestandje gezet en zijn opzoek gegaan naar een mailadres om contact te zoeken. Deze hebben we niet gevonden dus vandaar via deze weg.
zouden we je wat vragen mogen stellen omtrent hypes rondom het bloggen? Je begon bijvoorbeeld al ver voor de film een hype werd over TFIOS. Ik ben door jouw enthousiasme dit boek gaan lezen en de film gaan kijken, hier gaan de vragen onder andere over.
Na al deze vragen wil ik nog even zeggen dat je ondanks dat je er zelf niet zo overdenkt een ontzettend knappe prestatie hebt geleverd in NY!
Groetjes Jodie
Auteur
Hi Jodie, ik reageer niet altijd op mailtjes met ‘interview aanvragen’ maar als ik tijd heb probeer ik dat altijd wel te doen. Je kunt ze sturen naar annemerel@annemerel.com, ik denk dat ik vanavond wel wat tijd vrij kan maken om je vragen te beantwoorden! Groetjes, Annemerel
Wauw, Tirol! Ik ben jaloers
Ah, wat lief dat je moeder je kwam ‘redden’! De shoot klinkt erg gezellig.
super tof dat je naar tirol gaat! Veel plezier alvast ;)
Wat leuk dat je voor een persreis naar Tirol gaat! Nog even een paar daagjes hard werken en dan mag je daar lekker heen
Klinkt als een leuke week! Op de migraine na dan. Tirol klinkt alleen al super leuk, nog even bikkelen en dan ben je er alweer!
Al die hoofdpijn moet toch ergens vandaan komen…? Misschien een keer naar de fysiotherapeut om je nek te laten checken; dat kan nl de oorzaak zijn!
Wauw heerlijk! Wat ben je toch een bofkont. TIROL! <3
Dat zijn weer een hoop dingen haha en wat een lieve moeder! Balen van de migraine ): Hmm Green Bowl ken ik niet, ga ik eens uitproberen!
Wat lief van je moeder! Ik woon nu anderhalf uur bij mijn ouders vandaan dus als ik ziek ben mis ik ze extra, haha!
je makeup is MOOI! wie heeft gemakeupt? Wie was de ‘mua’? :’)