CPC DIARY: Show must go on #2

Dinsdagochtend negen uur, ik loop de praktijk van mijn fysio binnen. Hoe het gaat? Ik wind er geen doekjes om; het gaat behoorlijk slecht, fysiek gezien dan. Toen ik vorige week langs kwam had ik ‘alleen nog maar’ last van mijn linkervoet en rechterknie, de afgelopen week is daar mijn onderrug bij gekomen. En oh ja mijn schouders zitten ook nog vast, waardoor ik een zeurderig gevoel in mijn hoofd heb. Een half uur is zoals gewoonlijk veel te kort om al mijn pijntjes te behandelen, maar we komen een heel eind.

Aller eerst mijn bekken, die staan schots en scheef. Ze zijn niet alleen gekanteld, ook qua hoogte zit er duidelijk verschil in. Dit verklaart de pijn in mijn onderrug. Ik heb hier vaker last van en ik knoop nu echt in mijn oren dat ik vier keer in de week oefeningen moet doen om mijn bekken te stabiliseren, want dit slaat nergens op. Mijn bekken worden rechtgezet.

Daarna is het tijd om verder te gaan met de volgende issue, de knie. Twee weken geleden was er nog uitstraling naar mijn bovenbeen, waardoor dry needling een goede oplossing zou zijn, nu is het probleem echt weer lokaler, bij mijn knieschijf. Op zich is dat een goed teken natuurlijk, het feit dat ik er nog steeds last van heb is iets minder. Het bandje naast mijn meniscus wordt los gemaakt en ik krijg wederom de opdracht om mijn bovenbeen een paar keer per dag goed te stretchen (dit doe ik heel braaf).

Mijn voet slaan we even over, die behandel ik zelf thuis al door een paar keer dag met de onderkant van mijn voet over een kleine foamroller te rollen. En vandaag krijg ik zooltjes, die moeten het probleem verder gaan verhelpen. We gaan meteen door naar mijn nek en schouders, daar blijkt weer een blokkade te zitten. Een paar goeie kraken later zit alles weer los en mag ik weer naar huis met het advies: ga vanavond gewoon lekker trainen bij Haag Atletiek.

Ik vroeg nogmaals of dat wel verstandig was. Het antwoord: als ik niet de CPC en de halve marathon in New York zou lopen, dan zou ik het advies krijgen om een paar weken heel rustig aan te doen. Omdat ik dus wél die twee halve marathons op mijn programma heb staan heb ik het advies gekregen om de komende weken gewoon door te trainen, zover dat lukt. Daarnaast moet ik heel veel oefeningen doen en als ik dan na New York nog steeds last heb, zou ik een paar weken heel rustig aan moeten doen. Ik hoop natuurlijk dat dat laatste niet nodig is.

De rest van de dag zit ik redelijk in een positieve flow. Ik geef mijn auto een grote schoonmaakbeurt. Eerst stofzuigen, dan de wasstraat, tot slot nog even mijn bandenspanning controleren. Mijn mailbox stroomt over, maar de meeste mailtjes beantwoord ik vrijwel meteen. Ik schrijf twee blogs, maak foto’s voor een opdrachtgever, kijk ondertussen hoe Patrick Roest en Kjeld Nuis de wedstrijd van hun leven rijden (en hoe Koen Verweij dat helaas niet doet). En dan is het alweer tijd om naar de atletiekbaan te rijden.

Er staat vandaag geen echte baantraining op het programma, dus ik sluit aan bij twee meiden die rustig uit gaan lopen omdat ze zondag een wedstrijd gelopen hebben (Schoorl). Op zich ook wel gezellig en fijn om een lekker stukje door de duinen met hen te kunnen lopen en misschien ook wel goed voor mijn knie om hem niet meteen te heftig te belasten.

Na afloop overleg ik met de trainer hoe ik de laatste drieënhalve week voor de CPC nu het beste kan besteden. Hij geeft me twee intensieve trainingen mee, bij de eerste training moet ik 6-8 keer 1 kilometer op halve marathontempo lopen, afgewisseld met 6-8 keer 1 kilometer op marathontempo. Bij de andere training moet ik 3-4 blokken van 4 kilometer op halve marathontempo lopen. Best pittige trainingen, maar een PR op de halve marathon lopen zal ook pittig worden. Als mijn knie meewerkt wil ik vandaag beginnen met 6 keer 1 kilometer op halve marathon tempo afgewisseld met 1 kilometer op marathontempo, gaan lopen.

Of dat me gelukt is, dat lezen jullie morgen, 9.00u! Dank trouwens voor al jullie lieve bemoedigende berichtjes op mijn eerste twee blogs, dat motiveert enorm!

Liefs,
Annemerel

Op 11 maart loop ik voor de zevende keer de halve marathon tijdens de CPC in mijn woonplaats Den Haag. In 2011 was dit de eerste hardloopwedstrijd waar ik ooit aan deelnam. Aan het begin begin van dit jaar had ik allerlei mooie plannen met trainingsschema’s en waanzinnige prestaties, maar helaas gooien verschillende pijntjes (rechterknie, linkervoet, onderrug) op dit moment een beetje roet in het eten. De komende vier weken blog ik dagelijks over mijn weg naar de CPC, want ik heb nog niet opgegeven.
Delen:

7 Reacties

  1. februari 14, 2018 / 09:25

    Jeetje wat vervelend….
    Heel veel sterkte en beterschap…
    Je kan het en zal het halen..,

    Xoxo

  2. Simone
    februari 14, 2018 / 09:42

    Balen dat je zo veel pijntjes hebt en je er daardoor een beetje doorheen zit. Ik herken dat gevoel heel goed! Ik heb zelf meer dan een jaar problemen gehad met mijn hiel en achillespees in beide voeten, waardoor ik heel veel last had tijdens rennen en hockeyen en uiteindelijk ook gewoon tijdens lopen. Ik mocht in principe gewoon blijven sporten, maar ik vond het zo frustrerend dat dat altijd met pijn gepaard ging. Soms ging het dan twee weken weer wat beter en was ik blij en dan opeens was het weer terug maar dan weer veel erger. Het duurde bij mij ook heel lang voordat de juiste persoon me goed kon helpen want iedereen (dokter, fysio en podoloog) gaf me andere adviezen en uiteindelijk hebben deze (slechte) adviezen het nog veel erger gemaakt. Na een jaar kwam ik eindelijk bij een goede podoloog terecht die me het juiste advies heeft gegeven en nu loop en ren ik na ruim een jaar eindelijk weer pijnvrij. Maar ik heb ook vaak gedacht ‘wat nou als deze pijn voor altijd blijft, dan moet ik straks stoppen met fannatiek sporten’. Wat ik hiermee wil zeggen om je een hart onder de riem te steken is kijk vooruit! Nu heb je pijn en nu is het vervelend, maar je moet op je lichaam vertrouwen (en naar je lichaam luisteren) en met de juiste hulp komt het uiteindelijk goed, ik weet het zeker. Succes :)

  3. Fred
    februari 14, 2018 / 10:19

    Omdat bemoedigende berichtjes jou helpen, vandaag dus nog maar één:
    YES, YOU CAN!!!!

  4. februari 14, 2018 / 12:43

    Balen van die pijntjes, hopelijk werkt de fysiobehandeling voor nu even.
    En goed bezig zo hoor! En wow, zelfs je auto zelf gewassen ;-)

  5. Ilse
    februari 14, 2018 / 18:11

    Vervelend van die pijntjes zeg, je kunt het met je trainingen!

  6. Roos
    februari 14, 2018 / 20:00

    Gelukkig mag je doortrainen. Wie weet wat er nog voor moois ontstaat. Tot ziens bij de CPC!

  7. Sanne
    februari 14, 2018 / 23:37

    Jee wat naar! Verotte timing zeg! Heel veel sterkte, je kan het! Gr Sanne

    Ps: taalkundig zeurpuntje: ‘bekken’ is enkelvoud ;-)