ASK YOUR RUNNING QUESTION: NEW YORK BABY!

Morgen sta ik aan de start van de NYC Marathon. Mijn vijfde. Of ik ook een vijfde medaille aan mijn collectie toe ga voegen, dat weet ik niet. Maar dat ik van start ga lijkt op dit moment vrij zeker. Omdat ik zeker niet de enige Nederlander ben aan de start beantwoord ik wat vragen over de NYC Marathon. Van praktische vragen over het parcours en het wachten voor de start, tot mijn persoonlijke doel en hoe ik het met mijn blessure ga doen.

Yvonne: Zijn de bruggen echt zo verschrikkelijk als iedereen zegt?

Haha, hier kan ik maar beter bevestigend op antwoorden, want als ik zeg dat het wel meevalt dan reken jij er op dat het meevalt en dan valt het wellicht vies tegen. Voor mijn vorige New York marathons heb ik nooit krachttraining gedaan en ook al zei ik soms dat ik iets van een heuvel in mijn training had opgenomen, ik heb nooit serieuze heuvelsprints gedaan. Ik kan je vertellen dat de bruggen je dan op een gegeven moment wel gaan opbreken.

Kijk, die eerste brug, de Verrazano Bridge, die voel je niet. In de eerste anderhalve kilometer loop je omhoog, nou die eerste anderhalve kilometer ben je zo euforisch over het feit dat je de NYC Marathon aan het lopen bent en dat je in FREAKING New York bent, dat je amper het idee hebt dat je flink aan het stijgen bent. Het is zaak om je tempo toch wel een beetje aan te passen, want als je deze brug op sprint ga je dit op den duur zeker voelen. De tweede brug tussen Brooklyn en Queens is op het half-way point. Als je lekker loopt, valt deze wel mee. Hij is niet mega lang (860 meter) en hij is niet mega steil. Je kunt balen van deze brug op het moment dat je niet lekker loopt en je je beseft dat je alles dat je nu gelopen hebt, NOG een keer moet lopen (maar dan met vermoeide benen die al een halve marathon in hun benen hebben).

De Queensboro Bridge volgt een paar kilometer later en is de ‘hel’ van de New York City Marathon. Hij is 2270 meter lang en omdat Queens lager ligt dan Manhattan, loop je meer omhoog dan naar beneden. Daarnaast staat er ineens geen publiek meer langs het parcours, want op de brug kan geen publiek komen. Dit is redelijk zwaar. Ik las net op Wikipedia dat de brug tijdens de bouw begin 20ste eeuw aan 50 mensen het leven heeft gekost, het is waarschijnlijk mega onethisch om te zeggen, maar denk daaraan… je leeft, je bent in New York, je mag hier lopen. Ook al heb je het misschien zwaar en denk je nu wellicht ‘waarom heb ik hier zo lang voor gespaard en waarom heb ik hier zo hard voor getraind?’, je leeft. Deze brug wordt trouwens al ruim 30 jaar gerenoveerd en dit heeft al ruim 300 miljoen dollar gekost, hij is nog steeds niet klaar. Oh en de oorspronkelijke kosten waren 18 miljoen. Leuk he Wikipedia, misschien kun je nog eens aan die feitjes terugdenken op het moment dat je het zwaar hebt.

Tot slot zijn er nog twee bruggen die je neemt van Manhattan richting The Bronx en van The Bronx weer richting Manhattan. Het kan heel goed zijn dat op dat moment alles al als een heuvel voelt, omdat je inmiddels ruim 30 kilometer bezig bent. Het lastigst van het laatste stuk vind ik het stuk op Fifth Avenue (loopt allemaal omhoog) en Central Park (alles behalve vlak).

Yvonne: Kan je wel een beetje je eigen tempo lopen tussen de mensenmassa?

Ik ben drie jaar lang in de derde wave gestart en heb de eerste drie, vier kilometers niet echt mijn eigen tempo kunnen lopen omdat het zo vol was op het parcours. Daar kwam bij dat ik in de derde wave was ingedeeld, terwijl ik op dat moment wel iets beter was dan de gemiddelde loper in de derde wave. In New York werkt het namelijk zo, je kunt opgeven welke tijd je wil lopen en aan de hand van die tijd word je in een wave ingedeeld. Dit geldt niet voor lopers die al eerder een marathon in New York gelopen hebben, die worden ingedeeld aan de hand van hun beste tijd. Nou heb ik de eerste drie keer in New York niet heel bijzonder gelopen en werd ik dus steeds in de derde wave ingedeeld. Terwijl, als je zelf een tijd op mag geven, je toch vaak een iets rooskleurigere tijd opgeeft dan dat je daadwerkelijk gaat lopen. Vorig jaar liep ik eindelijk onder de vier uur en nu start ik gelukkig in de tweede wave.

Ondanks dat ik niet in de goede wave was ingedeeld, kon ik na een paar kilometer toch wel mijn eigen tempo lopen. Het parcours is gelukkig breed (het is New York!) bij verzorgingsposten wordt er vrijwel altijd zowel aan de linker als rechterzijde van het parcours water/sportdrank aangeboden, wat ook wel fijn is.

Yvonne: Wat moet je die 2 uur doen die je in de kou staat te wachten?

Die twee uur lijken mega lang te duren van te voren, maar uiteindelijk valt het best wel mee. Je hebt nog redelijk wat dingen te doen voordat je daadwerkelijk van start kunt. In de rij gaan staan voor de dixi’s bijvoorbeeld, dat kost best wat tijd. Om überhaupt het startterrein op te komen ben je trouwens ook wel even bezig, je moet langs meerdere security voordat je er bent. Verder zou ik iets meenemen om op te zitten (geen grote deken want dat is verboden), maar iets van een handdoekje. Zodat je niet met je kont in de blubber hoeft te zitten (het gaat vrijdag en zaterdag regenen, althans, dat voorspellen ze).

Ik las trouwens ook dat er een plek is waar ’therapie puppy’s’ zijn, om je tot rust te brengen voor de race. Nu ben ik zelf een beetje angstig voor honden dus zal dit mij niet tot rust brengen, maar jij wellicht wel.

Yvonne: Na welk punt kan je proberen te versnellen?

Poeh lastig. Ik denk dat ik niet zou gaan versnellen nadat ik voor de laatste keer Manhattan in loop. Dat is ongeveer na 33, 34 kilometer. De klim op Fifth Avenue rond het 36 kilometerpunt is echt mega zwaar. Evenals Central Park. Ik heb nog nooit de behoefte gevoeld om te versnellen in New York, ik heb alleen maar gedacht ‘ok, tempo vasthouden, niet gaan wandelen, er komt echt een eind aan en dat eind bereik je sneller als je door blijft lopen’.

Het is heel verleidelijk om te gaan versnellen als je na de Queensboro Bridge Manhattan binnenloopt, het publiek staat je rijen dik aan te moedigen en je hebt het gevoel dat je op de finish bent, totdat je steeds verder richting The Bronx loopt en beseft dat je het 30 kilometerpunt nog niet eens gepasseerd bent en dat je nog heel veel te wachten staat. Als ik je een tip mag geven, ga daar dus NIET helemaal los.

Lisette: Yess, ik vlieg donderdag ook naar NY! VET. VEEL. ZIN.! Ik zou nog wel wat tips van je kunnen gebruiken wat handig is om de dagen van tevoren te doen.. Ik kom donderdagmiddag al aan, dus heb 2 dagen die ik moet vullen met zo min mogelijk belastende, pasta etende activiteiten.

Hi Lisette, wat gaaf dat je donderdag ook vliegt. Als je dit leest zit je waarschijnlijk al in New York en is het nog maar een dagje tot de start. Dat is dus niet zo heel handig voor het antwoord dat ik je nu ga geven…. OK, ik mail je dit zo wel eventjes en voor de mee-lezers, dit is een tip voor volgend jaar (of het jaar daarna).

Het is natuurlijk super verleidelijk om zoveel mogelijk te doen in New York. Toen ik in maart in New York was liep ik gemiddeld 25.000 stappen per dag (en op de dag van de halve marathon liep ik zelfs 50.000 stappen). Nu is dat met een halve marathon die je niet van plan bent te gaan ‘racen’ niet zo erg, maar als je een marathon mag lopen dan wil je je voeten de dagen van te voren natuurlijk zoveel mogelijk sparen.

Dingen die je kunt doen die weinig (of minder) van je lichaam vragen: Een fietstocht door Brooklyn (dat ga ik zaterdag doen), heel veel eten (en overal met de metro naartoe), misschien naar een voorstelling op Broadway (op Times Square heb je een tickethokje waar je goedkopere tickets voor dezelfde dag kunt kopen), een bustour, met de Roosevelt Tramway (een soort van kabelbaan) van Manhattan naar Roosevelt Island (kan gewoon met je metropas), of met de Staten Island Ferry naar Staten Island (en weer terug) (zit ook in je metropas).

En natuurlijk kun je ook wel een klein beetje lopen, maar spreek met jezelf een bepaald aantal stappen af dat je op een dag moet lopen en houd jezelf daar aan.

Instagramvragen

Ada: Hoe laat is de start (en gaat Arthur ook mee?)

Ik start om 10.15u EST, dat is 16.15u in Nederland. En nee, helaas, Arthur is in Nederland. Gelukkig gaat mijn lieve mama wel weer mee naar New York.

Stefan: Een marathon als duurloop, komt je doel aan het einde van het jaar dan niet in de knoop?

Nope, dat hoop ik niet. Ik ben van plan om Málaga (over vijf weken) te gaan lopen. Dit moet dus echt een super rustige duurloop gaan worden voor mij.

Anna: Hoe gaat het nu met je blessure?

Ik heb er totaal geen last meer van. Ik ben nog niet zo fit als twee maanden geleden, maar het voelt wel iedere training beter.

Lilian: Hoe overleef ik mijn eerste marathon in New York?

GEWOON VAN GENIETEN (en alles dat ik eerder geschreven heb in deze blog in je oren knopen).

Lilian: Wat ontbijt je voor de marathon?

Ik neem de Bananenspeltpannenkoeken van de Albert Heijn mee naar New York.

Leonie: Ga je nog iets bijzonders shoppen?

Ik heb nog niets gepland. Ik zie deze marathon meer als een opstapje naar Malaga dan als een echte ‘prestatie’, dus

Tiffany’s laat ik even voor wat het is. Verder heb ik niet mega veel wensen op dit moment (geen wensen die ik kan betalen hahaha). Natuurlijk ga ik wel weer even langs Nike en Lululemon.

Kirsten: Ja, ik ben erbij, ik twijfel of ik met mijn eigen ISO drank ga lopen.

Ik zou zeggen, doe waar je mee getraind hebt en waar je fijn mee loopt. Ik ga in New York vooral water drinken en mijn snoepjes eten, omdat ik alleen met bidons getraind heb en ik heb in New York niet iemand die me de bidon kan aangeven helaas.

Julie: Hoe doe je het met het tijdsverschil en het lopen, ben je niet helemaal gesloopt?

Toegegeven, in Nederland voel ik me vaak fitter. Maar het fijne van New York is dat de klok teruggaat, dus je hebt zes uur ‘meer’ slaap. Ik probeer de eerste dagen in New York deels in mijn Nederland-ritme te blijven, daardoor word ik op marathonochtend op tijd wakker (rond 4.00u, 10.00u Nederlandse tijd) en heb ik nog voldoende tijd om me klaar te maken voordat ik de bus in moet (6.00u).

Phyllis: Ik loop ook! Heb je kledingtips?

De voorspellingen zeggen 14 graden en zonnig, ik ga dus in een korte broek en een T-shirtje. Als ik geen duurloop zou doen maar de marathon echt zou lopen voor een snelle tijd zou ik waarschijnlijk een topje aan doen. Maar ik heb het snel warm. Waar loop je zelf graag mee als het veertien graden is?

Liz: Loop je beter in een groep zoals met NY dan wanneer je alleen loopt?

In een wedstrijd vind ik het inderdaad wel makkelijker om dieper te gaan. New York is niet echt een goed voorbeeld omdat het parcours lastiger is dan de plekken waar ik zelf normaliter loop, maar in een wedstrijd kan ik inderdaad wel harder dan wanneer ik alleen loop. Voor mij is het echter zaak dat ik me daar dit keer niet door laat verleiden, ik moet juist rustig lopen zoals tijdens een training.

Annemarij: Denk je dat je je parcoursrecord in New York gaat verbreken?

Ik denk het niet, ik heb een tijd van 3:50 staan. Dat zou ik wel kunnen verbreken als ik er echt voor zou gaan, maar ik wil mezelf sparen voor Málaga en ga misschien zelfs wel gewoon vanaf 30 kilometer wandelen. Mijn doel is om een lange duurloop te lopen.

Dewi: Welk deel van het parcours vind je het gaafste?

Dat verscheelt iedere keer. Afgelopen jaar vond ik First Avenue echt ontzettend tof, omdat het zo lekker ging. Maar dit is na een kilometer of 26 en 10 kilometer eerder had ik het al zwaar, toen kon ik First Avenue dus echt niet waarderen. Normaal gesproken zou ik Fifth Avenue en Central Park het leukst vinden, maar hier heb ik het tot op heden iedere keer zo zwaar gehad dat ik er nog niet optimaal van heb kunnen genieten. In Brooklyn voel ik me normaal gesproken het beste en daar heb ik dan tot nu toe ook de beste herinneringen aan.

Floor: Via welke App kunnen we het volgen?

Via de TCS New York City Marathon kun je me de hele marathon volgen (of zolang ik loop natuurlijk). Mijn bib is 24075, maar je kunt ook gewoon zoeken op Annemerel de Jongh.

Mirt: Tot hoever ben je van plan de marathon te lopen?

Ik heb niet een plan in kilometers, meer in gevoel. Ik loop zolang het goed voelt. Als het niet goed meer voelt dan ben je natuurlijk eigenlijk al een beetje te laat, daarom moet ik er echt voor zorgen dat ik echt op de signalen die mijn lichaam me geeft blijf letten.

Nicole: Kun je ook niet wachten?

Haha nou ik heb er super veel zin in, maar op dit moment ‘moet’ ik nog zoveel dingen doen dat ik denk… iedere minuut die ik nog heb VOOR de start is mooi meegenomen ;-). Dat ‘ik kan niet wachten’ zal ik zaterdag vast wel hebben.

Dank voor al jullie vragen. Voor iedereen die morgen ook aan de start staat in New York, HEEL VEEL PLEZIER! Ik hoop dat jullie het net zo’n bijzondere ervaring zullen vinden als ik.

Liefs,
Annemerel