NEW YORK HERE I AM!

I made to New York City! Gistermiddag ben ik samen met #teamannemerelrunsnyc2018 (en supporters, waaronder mijn moeder) rond een uurtje of vier in New York aangekomen. De reis verliep vrijwel vlekkeloos, ik heb er zelf niet heel veel van meegekregen aangezien ik het grootste gedeelte lag te slapen. Heerlijk. Het plan om aan mijn boek te werken viel op deze manier wel een klein beetje in het water, maar daar heb ik gelukkig nog ruim een maand de tijd voor. Mijn zestien uur durende reis ging door al dat slapen gelukkig lekker snel.

Inmiddels heb ik al een aantal dingen van mijn to-do-list af kunnen vinken.

✅ Startbewijs halen bij de expo met alle meiden (& Chris), mezelf in kunnen houden bij de New Balance shop met Marathon Gear (ik heb hele mooie dingen bij Nike gezien en je kunt je geld maar een keer uitgeven).

✅ Een poké bowl eten met mijn moeder

✅ Heel vroeg in slaap vallen (half negen vielen mijn ogen dicht, je zou denken dat ik na al dat slapen tijdens de reis wel een keertje uitgeslapen was, maar ondanks al het slapen was die reis nog best vermoeiend).

✅ Om 3.00u wakker worden door de jetlag en al mijn mails van de afgelopen twee dagen beantwoorden.

✅ Naar Times Square wandelen en een random stranger op goed geluk vragen om een foto te maken. Goed geluk als in, hopen dat deze persoon weet hoe je een beetje redelijke foto maakt met mijn iPhone én geen debiel is die keihard wegrent als ik mijn iPhone overhandig (al had ik wel mijn hardloopkleding aan en zou ik dus wel enigszins kans gemaakt hebben als ik de achtervolging had ingezet).

✅ Naar Starbucks om een koffie te drinken en morning bun te eten om zes uur ’s ochtends en om deze blog te schrijven.

En dat is dus nu het geval. Ik zit in de Starbucks tegenover ons hotel met mijn Flat White (mijn morning bun is natuurlijk al lang op). Verder op het programma vandaag? Een verkenningsloop door Central Park, lunchen in downtown Manhattan, een marathon meeting met TUI Sports. Daarna hopelijk nog een lekker diner en dan waarschijnlijk weer vroeg mijn bed in. Morgen hebben we een fietstocht door Brooklyn op de planning staan én een pasta lunch.

En dan is het zondag écht zo ver, ik mag mijn lange duurloop voor Málaga tijdens de marathon doen. Ik kan niet geloven dat ik over twee dagen gewoon weer een marathon loop. Of nou ja, een gedeelte van een marathon. Het feit dat ik ieder moment gewoon kan uitstappen zorgt ervoor dat ik eigenlijk totaal geen zenuwen ervaar. Dit is geen wedstrijd, dit is een duurloop en of ik wel of niet finish, dat is voor het ‘grotere doel’ (Málaga) totaal niet belangrijk. Ik heb er vooral ontzettend veel zin in.

Liefs,
Annemerel