“Heeey lang niet gezien! Hoe gaat het?” Deze vraag wordt op twee manieren beantwoord. “Goed! En met jou?” zoals we het geleerd hebben. Want op zo’n vraag ga je meestal niet antwoorden dat je je eigenlijk helemaal niet zo goed voelt. Toch? Het feit dat je diegene al zo lang niet gesproken hebt geeft ook wel weer aan dat hij/zij niet tot je diepste inner circle behoort en waarom zou jij diegene lastig vallen met al je probleempjes. “Hoe gaat het” is een beleefdheidsvraag, de vraagsteller zit vaak niet eens te wachten op het “echte” antwoord. Als de vraagsteller echt geïnteresseerd zou zijn in het antwoord, wordt de vraag meestal iets specifieker gesteld. Maar goed, er is sinds een tijdje ook een tweede “standaard” antwoord dat gegeven wordt en dat antwoord is “druk”.
“Hoe gaat het?” “Druk”. Het gaat niet goed, het gaat niet slecht, het gaat druk. Ik maak me er zelf ook regelmatig schuldig aan, hoewel ik me ervan bewust ben dat ‘druk’ niet echt een antwoord is op de vraag van ‘hoe gaat het’. Ik verontschuldig mezelf dan ook snel met “maar druk is goed hè, als ik het als zelfstandig-ondernemer niet druk zou hebben zou het ook niet goed zijn”.
Maar druk lijkt ook een status-symbool geworden te zijn. Als we niet druk zijn, dan zijn we lui, zo lijkt de opvatting. In mijn omgeving ken ik vrijwel niemand die een ‘normale’ 9 tot 5 baan heeft en daarnaast niet ook nog andere ambities heeft. Tevredenheid siert de mens zeggen ze weleens, maar wie is er nou echt helemaal tevreden? Iedereen om mij heen wil altijd maar meer meer meer en ik ben daar het grootste voorbeeld van, ik draag al 25 jaar de bijnaam ‘rupsje nooit genoeg’. Want voor mij is het gewoon nooit genoeg.
Ik zou soms wel iets minder willen willen. Ik zou soms wel wat meer rust in mijn gat willen hebben. In mijn hoofd staat het nooit stil, zelfs als ik slaap gaat het door. Mediteren en yoga is niet aan mij besteed zeg ik weleens, waarop meditatie-fans natuurlijk reageren met ‘JA dan is het dus JUIST iets dat je nodig hebt’. Ik wil er nog niet aan.
Zelf gedij ik denk ik het beste op een beetje deadline-stress, als ik die niet heb word ik lui en als ik lui ben voel ik me stuurloos en als ik mezelf stuurloos voel dan blijf ik gerust de hele dag in bed liggen. Maar niet iedereen zit zo in elkaar en ik denk dat het helemaal OK is als je niet altijd maar meer wil, als je minder (professionele) ambities hebt. Sterker nog, dat lijkt me soms eigenlijk best wel fijn. Maar ik denk dat je moet roeien met de riemen die je hebt, iedereen zit anders in elkaar, iedereen is uniek. Omdat iemand anders heel veel ambities heeft en altijd maar druk is, hoeft nog niet te betekenen dat jij dat ook moet.
Goed, tot zover mijn semi-filosofische verhaal over druk zijn. Vertel me.. ben jij ook altijd alleen maar druk? Vind je het fijn om druk te zijn? Of kun je juist ook heel goed niets doen?
Liefs,
Annemerel
Ik kan veel te goed niets doen haha
Ja, ik ben ook heel vaak alleen maar heel druk. Tot ik een paar weken geleden keihard op de rem trapte. Ik móest wel; het ging niet langer. En nu doe ik het een stuk rustiger aan en dat is ook wel heel fijn!
Boektip: De Prestatiegeneratie van Jeroen van Baar, hierin houdt hij als het ware een pleidooi voor middelmatigheid. Dus dat gewoon goed ook goed genoeg is. Al is hij zelf nou ook weer niet echt hét voorbeeld van een middelmatig persoon, het boek is wel erg fijn!
Ook ik maak me hier schuldig aan, druk zijn is de norm en als je niet druk bent is er iets mis met je. Althans zo voelt het vaak.
Hé dat is inderdaad echt een goed boek!!
Amai, ik vind dit echt een supergoed artikel!
Wat de eerste standaard betreft. Ik roep ook altijd: ‘goed, en met jou?’ uit beleefdheid, terwijl ik eigenlijk al half verder wandel.
Toevallig hoorde ik gisteren ook een dergelijk gesprek tussen twee passanten, maar diegene die het antwoord gaf, zei: “bwo, kan beter”. Ik had verwacht dat de vraagsteller er dan wel op zou ingaan (iedereen zegt altijd gewoon ‘goed’), maar ze heeft het genegeerd. Spijtig wel :)
Wat het tweede betreft: ‘druk’ zijn is inderdaad het nieuwe hippe codewoord. Maar ik maak me er zelf ook schuldig aan. Als ik het niet druk heb/als ik geen deadlines heb, word ik – net als jou – lui. Niet dat ik een hele dag in bed zou liggen (ik verzet me daar met alle macht tegen), maar ik doe gewoon nutteloze dingen op dat moment.
Ik werk ook geen standaard 9-5 dag, maar ben soms wel ‘jaloers’ op de mensen die dat wel doen. Zoveel vrije tijd dat ze hebben. Jaloersmakend. Maar goed, ik doe het mezelf aan!
Maar ook op privéplak/vrije tijd, ben ik iets te druk. Ik plan altijd mijn hele agenda vol, zodat er voor spontane dingen bijna nooit meer tijd is. Zo erg dat mijn vrienden beginnen zeggen: “jij zal weer niet kunnen zeker?”. Maar als ik dan niets plan en alles open laat, en er komen geen spontane dingen op mijn pad, dan vervloek ik mezelf dat ik geen plannen gemaakt had. En zo is het dus nooit goed :D
Ik kan eigenlijk allebei wel, ik vind het heerlijk om niks te doen maar ik kan ook heel druk bezig zijn met van alles.
Ik kan óf heel druk zijn of juist helemaal niks doen. Vaak kan ik overdag rennen en vliegen en dan savonds ga ik lekker languit op de bank liggen. Ook wel eens goed toch?
Iedereen heeft ook een andere definitie van druk, dus lastig beoordelen of iedereen echt zo druk is tegenwoordig… IK heb al veel banen gehad en bij elke baan vonden collega’s het altijd druk, maar er zat zoveel verschil tussen die werkgevers!
IK merk het ook met vriendinnen. Degene met de ‘rustigste’ baan lijkt het drukste te zijn… Dus ja, wat is druk en wie houden we allemaal voor gek?
“Zelf gedij ik denk ik het beste op een beetje deadline-stress, als ik die niet heb word ik lui en als ik lui ben voel ik me stuurloos en als ik mezelf stuurloos voel dan blijf ik gerust de hele dag in bed liggen.”
Precies dat! Haha. En vervolgings voelt het alsof ik niets bereikt heb en niet productief geweest ben ;-)
Helemaal waar! Ik heb er laatst een goed boek over gelezen, van Tony Crabbe (Nooit meer te druk) en er toevallig laatst ook over geschreven op mijn website. Hij zegt ook dat het inderdaad een statussymbool geworden is terwijl in essentie ‘druk zijn’ vaak betekent dat je te weinig tijd met familie en vrienden doorbrengt, je niet genoeg aan jezelf denkt en, belangrijker misschien nog, je jezelf er ook nog eens helemaal niet meer mee onderscheidt. Je kunt beter minder druk zijn en de tijd stoppen in jezelf onderscheiden in kwaliteiten, ipv in productiviteit. Heel interessant boek!
Helemaal mee eens dat het een statussymbool is geworden. Druk hebben, weinig slaap en leven op koffie wordt echt verheerlijkt. Wat dat betreft is de fitgirl trend toch echt een stuk beter.