De zon schijnt, ik loop langs het water, achter me hobbelt mijn zusje braaf in mijn spoor, om mijn pols heb ik mijn Nike SportWatch, in mijn handen houd ik mijn iPhone met mijn favoriete Spotify afspeellijst van het moment, uit mijn iPod oortjes knalt het nummer ‘This is what it feels like’ van Armin van Buuren.. En ik denk, jup, this is what it feels like, a-ma-zing!
Ik kan echt voor de volle 100% genieten van een run. Ook al loopt het zweet over mijn voorhoofd, ook al moet ik een berg op, ook al heb ik al tien kilometer gelopen, ook al heb ik dorst, ook al ben ik flink aan het hijgen, ik kan er zo van genieten. Na een lekkere run kan ik me nog urenlang euforisch voelen, de adrenaline giert door mijn lichaam. Niets kan me stoppen.
Maar een dag later kan dat gevoel ineens onvindbaar zijn. Sterker nog, een zeer tegengesteld gevoel kan zomaar aan de orde zijn. Dat was vandaag het geval. De zon scheen, ik liep niet langs het water maar wel door de duinen met uitzicht op het strand en de zee, mijn zusje hobbelde niet achter me, maar mijn Nike SportWatch zat wel aan mijn pols en mijn iPhone draaide precies dezelfde nummers, maar toen Armin van Buuren zong ‘This is what it feels like’ dacht ik alleen maar ‘Gr*f, t*f*s, t*r*ng, k*t’
Ik heb de tien kilometer uitgelopen, maar vraag me niet hoe en in wat voor een tijd. Waar het aan lag? Geen flauw idee. Maar ik ben sinds mijn rondje al niet meer vooruit te branden. Ik voel me nog meer gesloopt dan na de marathon. Niks geen euforisch gevoel, welke adrenaline? Ik kan alleen maar aan mijn bed denken.. Gaaaaaap.
Maar zo’n slecht rondje is het einde van de wereld nog niet. Het zorgt er alleen maar voor dat ik nog meer gedreven ben voor mijn volgende rondje. Morgenochtend, om 8.00u, stipt! Wedden dat het dan veel beter gaat?
Herkennen jullie dat? Dat het de ene keer heerlijk gaat en de volgende keer zo slecht dat je denkt ‘WHAT THE HECK AM I DOING, ging ik nou echt voor mijn PLEZIER hardlopen?’ en zo ja, wat doen jullie na zo’n rot rondje?
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Ojeeej, dat klinkt niet zo goed! Hopelijk heb je morgenochtend dat fijne gevoel weer gewoon te pakken! :)
De laatste paar keren had ik tijdens het lopen eh… ‘dat’ nare gevoel, maar daarna was ik steeds helemaal euforisch!
Wtf daar is ze weer.. Houd het nog steeds niet op… Slijmbal… Lisanneleeft. Je hebt een flutblog btw @lisanneleeft
Leuk, die foto van je bovenaan :-) Ik zou echt élke keer zo’n WHYYYY gevoel hebben denk ik. Ik ben een slechte loper.
Ik snap precies wat je bedoelt! Soms lijkt echt al je energie weg te zijn..ach volgende keer weer beter he!:)
Ik ken precies hetzelfde! Zondag liep ik achter mijn vriend aan en dat ging zo slecht! Vervolgens liep ik dinsdag een super rondje, beetje raar!
ik heb altijd het WHYYYYYYYY gevoel, dus ik ga er sowieso maar niet aan beginnen ;)
Haha ja, ik herken het helemaal. Na een echt slechte dag houd ik meestal even een dag rust en dan ben ik daarna weer top :)
Ik herken het echt zo erg, terwijl ik nog niet eens zo lang hardloop haha! Vorige week liep ik zonder problemen mijn eerste 8 kilometer achter elkaar en had ik een geweldig gevoel. Het ging gewoon zo lekker. Terwijl ik een paar dagen daarvoor juist een verschrikkelijk rondje had. Ik had allemaal kleine pijntjes en het voelde echt gewoon niet goed. Degene waarmee ik liep wilde onderweg nog een paar extra kilometer lopen en daar had ik absoluut geen zin in. Het ging gewoon echt niet! Maar ik ben toch meegegaan en het ging juist beter toen. Achteraf ben ik ook blij dat ik toen ben verdergegaan en niet de makkelijkste route heb gekozen. Daardoor had ik achteraf toch een euforisch gevoel en het rennen ging veel beter.
Zo herkenbaar! Ik had het vandaag ook, was al moeilijk vooruit te branden maar deed toch mijn best en toen had ik mijn nike app ergens midden in mijn route blijkbaar op pauze gezet, daar kan ik zo van balen!
snap het precies!
ben ook niet te harden na zo rondje dan ging ook alles fout: steken, veter los, ipod op de grond laten vallen bla bla bla. en doe ik er ongeveer eeen x zo lang over:P en bij thuiskomst vraaagt mn moeder dan goh, jij bent lang weggeweest lekker gelopen GRRRRRRR AAAAAAAAAAAH PFFFFFFFF. (maar ze bedoeld t lief haha)
Best picture ever!! Haha als ik naar je foto kijk ‘hoor’ ik het geluid van mijn asics op een verharde weg met een beetje grind erop. Love running! Na een run die niet zo lekker ging gooi ik mij meestal op de bank drink water en kijk een favoriete serie om het zo spoedig mogelijk te vergeten of na gedoucht te hebben lekker een ijsje nemen.
Leuke foto! Dat euforische gevoel sowieso, maar af en toe heb je natuurlijk ook wel zoiets van ‘het ging zo slecht’, en dan heb je niks geen euforisch gevoel. Ach, gewoon door blijven gaan en de goede runs onthouden is het beste lijkt me!
Oeh dat lijkt me erg vervelend. Hopelijk is dat snel weer voorbij en is het de volgende run weer genieten!
Ik weet précies wat je bedoelt!
Meestal gaan mijn 30 min loopjes niet zo lekker! Langere afstanden gaan veel beter!
Komt me bekend voor, die frustraties! Ik liep vorige week 2x 5 en 1x 6 km langs het Deense strand zonder wandelpauzes, maar nu ik thuis ben lijkt de drive kwijt te zijn. Frus-tra-ting!
Ik zat net heerlijk in mijn flow, begon het echt te STORTregenen. Dan is het voor mij dus echt verpest. Een paar druppeltjes vind ik echt dikke prima, maar compleet doorweekt doordenderen; mij niet gezien!
Ik heb het ook wel eens dat het gewoon écht eens een keer niet lukt. Vooral als ik in de avond na mijn werk ga, dan gaat het altijd veel minder, dan dat ik lekker in alle vroegte in de ochtend ga!
Ik herken het precies! Waar ik gisteren nog een mooie tijd liep en zelfs met een lach weer thuis kwam had ik vandaag de eerste kilometer al steken in mijn zij en leken met voeten loodzwaar.. pff geen mooi vooruitzicht voor morgen
Dat klinkt echt heel erg herkenbaar! Ik heb het gelukkig niet vaak, maar god, soms vraag ik me inderdaad echt af waarom ik het doe..
Zo erg heb ik het nog niet gehad, maar ik merk wel dat hoe verder/langer ik moet lopen zonder intervallen (nu 28 min) hoe zwaarder het wordt. Ik heb toch iedere run last van mij kuiten en scheenbenen en op een gegeven moment krijg ik mijn hartslag niet meer onder controle en denk ik alleen maar; hoe ver moet ik nog????? Toch stop ik nooit voordat ik in mijn oren hoor “you’re done, cool down” en achteraf voel ik me ook altijd nog heel fijn maar ik hoop wel dat ik ooit net zo kan genieten van het rennen zelf als jij.
Heel herkenbaar. Ik had vandaag precies zo’n gevoel! Moest zelfs op de 6 en 8 km een halve minuut lopen, anders ging het echt niet meer. ik denk dat het aan een gebrek van energie ligt. Te weinig gegeten, niet goed geslapen.. Het beste wat je na zo’n dramatische run kan doen? Even zuchten en dan vooral goed gaan slapen en eten! Het gaat daarna alleen maar bergopwaarts. We hebben allemaal weleens zulke dagen. Good luck morgen!!
Soms wilde ik gaan lopen en dan als ik dan eenmaal liep ging het echt niet. Meestal wandelde ik dan mn gestippelde route wel uit. Nu liggen mijn sportkleren even jn de kast te wachten tot ik bevallen ben. Hopelijk kan ik daarna weer met mn ipod op stap en rennen langs het strand.
Heel herkenbaar, misschien ligt het er ook aan of het je dag is of niet. Of ja geen idee eigenlijk.
Ja heel herkenbaar! Ik liep eergister voor het eerst 7km en was echt zoooo gelukkig maar de vriendin waarmee ik liep zat zowat in een depressie van de vermoeidheid haha.
Vanochtend opgestaan en gaan hardlopen, als je thuis bent geeft het wel een soort blijdschap :)
Alleen ik kan nog niet zo ver hardlopen, bijv. 15 km….
Ontzettend herkenbaar! Soms moet ik ontzettend veel moeite doen om te rennen, en voelt het ontzettend zwaar en gaat alles langzaam. En op andere dagen gaat het super snel, en ben ik terug voor ik het door heb..
haha super herkenbaar!
Zaterdag had ik een super 5 km, het ging heel gemakkelijk en had zelfs een pr!
Maar dinsdag ging ik, heel dom, op het midden van de dag rennen, en ik had het bloedheet! daardoor was ik veel sneller moe en ik moest echt moeite doen om het te halen, maar ik kon gewoon niet gaan lopen, want dan was ik de rest van de dag teleurgesteld….
Nou maar hopen dat het rondje van vandaag beter gaat, ik wacht in ieder geval tot na het heetst van de dag :)
x
Herkenbaar en inderdaad heel frustrerend. Meestal doe ik niet echt veel met het gevoel erbij, want ik heb geen flauw idee wat er mee te doen. ‘T enige vaak is, dat ik alleen maar hoop dat de volgende run alles behalve dat is, haha.
Heel herkenbaar! Ik weet uit ervaring dat het moeilijk is, maar op dergelijke dagen is het soms goed naar je lichaam te luisteren en gewoon even een rust dagje in te lassen of een ander type workout te doen.
Herkenbaar, waar het aan ligt? Geen flauw idee, rot dag op werk is het vaak, slecht gegeten van te voren? Dat soort dingen. Maar ik ren altijd uit, want ik weet dat ik ren om een doel te behalen en dat moet ik niet door een rot dag laten falen. En als ik het uit heb gelopen ondanks dat het rot ging, ben ik achteraf toch iets trotser!
Helaas herkenbaar! Maar toch maakt het me nooit zo veel uit, ik blijf het voor mijn plezier doen en als ik er een keertje écht niet van kan genieten doe ik het lekker niet.
Heeeeel herkenbaar, haha… Zo irritant! En vaag! Maar idd belangrijk om dan niet de moed te verliezen, maar het gewoon te accepteren en de volgende keer er gewoon weer voor gaan.
Ik herken het ook wel. Af en toe dan, zo vaak heb ik in verhouding nog niet gelopen. Maar als ik dat gevoel heb dan ben ik gewoon extra lief voor mezelf en ga ik iets doen waar ik vrolijk van wordt met ondertussen een fijn muziekje aan.
Groetjes!
Herkenbaar. Soms gaat het fantastisch, soms is het flut. Niet bij stilstaan en gauw weer een leuk rondje plannen