In juni liep ik 276,4 kilometer. Dat is bijna twee keer zoveel als in de maand mei. Waar ik in mei gemiddeld genomen 5,0 kilometer per dag hard liep, liep ik in de maand juni gemiddeld 9,2 kilometer. Dat komt redelijk in de buurt van een verdubbeling van het aantal gelopen kilometers, in plaats van de *heilige* 10%.
Ik denk eerder dat ik in de maand mei veel te weinig liep, dan dat ik in de maand juni te veel liep. Tot voor kort (februari) maakte ik namelijk maanden van gemiddeld 350-400 kilometer, dus als je het zo bekijkt valt die 276,4 best wel mee. Die 60 kilometer in de week die afgelopen weken liep voelden precies goed. Niet zoveel dat ik er pijntjes van kreeg of super vermoeid door raakte, maar ook niet zo weinig dat ik er helemaal niets van voelde. Spierpijn heb ik niet gehad, ingespannen heb ik me zeer zeker.
Schema
Als ik heel eerlijk ben heb ik voor het laatst mezelf zo goed aan een schema gehouden in 2018, toen ik trainde voor Berlijn (en later Málaga). In 2019 dacht ik zelf de wijsheid wel in pacht te hebben en maakte ik mijn eigen schema’s. Het probleem daarbij was dat ik ook het gevoel had dat ik mijn schema aan kon passen wanneer ik dat nodig achtte. En ik vond dat bijzonder vaak ‘nodig’, waardoor ik vaak niet meer dan een of twee weken mijn schema volgde. Ik vind het heel belangrijk dat ik weet waarom ik bepaalde trainingen doe en hoe een trainingsschema is opgebouwd (trainingsleer), maar het is toch ook wel fijn om een schema te volgen dat iemand anders voor je gemaakt heeft. Bewegingsvrijheid is fijn, maar te veel vrijheid daar ga ik ook niet heel goed op.
Progressie
Op 1 juni ben ik gestart met het Have a Good Summer Run schema, tegelijk met alle deelnemers. Het is best gaaf om een schema met zoveel mensen tegelijk te doen. Het schema dat ik volg doet het overgrote deel van de deelnemers, bijna 300. Als ik een tempotraining aan het doen ben denk ik vaak ‘dit moeten al die andere mensen ook doen Annemerel, even doorzetten, je kunt dit’. Ik voel me hierdoor minder alleen tijdens mijn training, terwijl ik wel gewoon alleen loop. De eerste weken merkte ik dat snel progressie maakte. Vooral mijn basissnelheid ging omhoog. Ik had al minstens een half jaar geen tempo’s gelopen die korter waren dan twee minuten, de 200’tjes en 150’jes vond ik daarom extra leuk om te doen. Mijn range in tempo’s is weer aardig vergroot hierdoor. De korte intervallen loop ik met een gemiddeld tempo van 3’10 – 3’30, mijn lange duurlopen loop ik tussen de 5’10 – 5’30.
Aan het eind van de eerste week liep ik een mijl in 3’50 tempo. Het was precies een jaar geleden dat ik zo’n ‘lange’ tijd zo’n hoog tempo liep. Het voelde fantastisch. En zo had ik wel meer ‘breakthroughs’ tijdens het trainen. Van een duurloop van 15 kilometer pijnvrij tot 200’tjes met Tuur over de weg, waarbij we naast elkaar liepen en steeds iets harder gingen. Voelde mega goed.
Tegenvallers
Ik was niet heel blij met mijn testwedstrijd van afgelopen zaterdag. We liepen de CoronaSolo3K en het liep gewoon niet. Ik had niks extra’s te geven die ochtend. Nou kan ik daar allerlei verklaringen voor zoeken (het warme benauwde weer, de hele week al extra hard moeten werken door de warmte, mijn darmen die van streek waren), maar feit is dat het die dag gewoon niet zo lekker liep. Geeft niet, volgende keer beter.
De training die ik gisteren deed was ook niet fantastisch. Sterker nog, het ging ronduit belabberd. Hij stond eigenlijk voor maandag op het programma, toen ruilde ik hem voor de training van woensdag. Woensdag dacht ik, misschien kan ik beter vandaag mijn rustdag nemen en dan op donderdag de training doen. Gisteren was het dus donderdag en drie maal is scheepsrecht dus ik dacht, nu moet ik gewoon gaan. Anders wordt de drempel alleen maar groter.
Op het schema stond 15 minuten op 4’25, 10 minuten op 4’15 en 5 minuten op 4’05. Ik liep 15 minuten op 4’49, 10 minuten op 4’37 en 5 minuten op 4’25. Het lukte me gewoon niet om harder te lopen. Nou ja, kan gebeuren.
Ik wilde zeggen ‘snel vergeten’, maar dat is ook niet de bedoeling. Er waren namelijk ook best positieve dingen aan de training. Ondanks dat ik mijn tempo’s niet haalde heb ik niet opgegeven en ben ik toch mijn best blijven doen, ik heb in de juiste hartslagzone gelopen en mijn hartslag was stabiel en daarnaast heb ik ook progressief gelopen (steeds 12 seconden per blokje sneller). Gisteren was gewoon niet mijn dag om te vlammen, gelukkig was het gisteren ook slechts een training en geen wedstrijd. Hier word ik – hopelijk – mentaal alleen maar sterker van. Les: ook al loop je voor je gevoel ‘slecht’ zo lang je geen pijn hebt en in de juiste hartslagzone loopt, zet dan gewoon door. Dan houd je tenminste nog iets positiefs over aan de training.
De knop om
Na deze week heb ik nog zes trainingsweken. We zijn nog niet eens op de helft. Dat ik nu even een mindere week heb betekent helemaal niets. Liever nu een mindere week dan over zes weken een mindere week, niet waar? Het is makkelijk om in een negatieve gedachtespiraal te belanden, maar daar heb je natuurlijk helemaal niets aan.
Lopen met een doel vs Lopen zonder doel
Ik weet dat er mensen zijn die denken… Annemerel je kunt hardlopen, waarom zou je harder willen lopen? Kun je niet gewoon genieten van die duurloop van 10 kilometer. Ik snap je punt, ik denk dat zelf ook regelmatig. Feit is, ik kan prima genieten van zo’n 10 kilometer duurloop, maar ik geniet het meest als ik ook ergens naartoe werk. Als ik een doel heb. In de maand mei liep ik doelloos en daardoor vond ik het moeilijk om mezelf te motiveren naar buiten te gaan. Mijn langste training duurde 50 minuten, maar meestal liep ik slechts 35 minuten. Als ik al naar buiten ging om te lopen. Ik heb dat doel gewoon nodig om de tijd die hardlopen in beslag neemt te kunnen ‘verantwoorden’ voor mezelf.
Daarom stel ik doelen. Daarom volg ik een schema. Daarom wil ik beter worden. Omdat het me motiveert om naar buiten te gaan, omdat ik op deze manier het meest van hardlopen kan genieten.
Hebben jullie dat ook? Dat je lekkerder loopt als je een ambitieus doel hebt? Of kunnen jullie wel gewoon ‘doelloos’ lopen en er net zo veel van genieten?
Liefs,
Annemerel
Ik kan heel goed doelloos lopen, als in: zonder wedstrijddoel. Het lopen an sich is echte ontspanning voor mij en daarmee is de ontspanning het doel waarvoor ik het doe. Ik ga dus zonder problemen naar buiten ook als er geen evenement op de kalender staat. Lange duurloop? heerlijk! een paar uur gedachteloos rondhobbelen en weer met een fris hoofd terug komen. Het nadeel: ik daag mijzelf niet uit qua tempo (wel qua afstand). Het fijne aan de schema’s vind ik dat ik nu eindelijk eens geprikkeld wordt om een stapje harder te doen (letterlijk). Ik merk wel dat ik er daardoor soms tegenaan hik en dat de ontspanning eruit gaat. Vorige week ging de knop een beetje om. Ik doe dit voor mijn lol en ontspanning, dus ik mag best een beetje ‘smokkelen’. Ik vind het supergaaf om aan het programma mee te doen en ik hoop eigenlijk dat jullie doorgaan en dat er dan een ‘sneller op de marathon’ komt. Want dat is het enige doel wat ik nog wel een keer heb: onder de 4 uur finishen!
Herkenbaar! Schema’s die voor je opgesteld zijn kan ik ook beter volgen, zelf heb je altijd wel een excuus waarom je iets aan zou moeten passen. En dat niks-hoeft-niks-moet-lopen is fijn, maar niet te lang. Dat doel is toch meer motiverend om die deur uit te gaan
Ik train met een groepje en ik vind het heerlijk dat ik daarin uitgedaagd wordt én dat ik niet na hoef te denken over waar en hoe hard ik loop :) Maar kan ook prima in mijn eentje lopen. Ik loop geen wedstrijden (nooit), maar kan toch wel competitief worden tijdens een training (ik wil niet bij de ‘langzaamste’ horen).
Wat ik gaaf vind om te lezen is dat met één schema 300!!! deelnemers zijn en dat terwijl je bang was de 100 nog niet te gaan halen. Super leuk om te lezen, is je echt gegund!!!
Geniet van je kilometers en tot in je vlogs/blogs (steeds weer genieten!)