Beeld: Joyce Bongers
Acht maanden lang werkte ik naar een doel. Dit doel bepaalde voor een groot gedeelte mijn leven. Keuzes maakte ik altijd met mijn doel in mijn achterhoofd. Toen ik zondagochtend over de finish kwam in het centrum van Málaga was het voorbij. Maar beseffen? Dat doe ik het nog steeds niet. De kers (die laatste drie uur en vijftien minuten) hebben mijn leven niet veranderd, de taart (de afgelopen acht maanden) deden dat wel. Het gaat niet om de bestemming, maar om de reis er naartoe. Zo’n gevleugelde uitspraak waarvan ik écht wel wist dat het een kern van waarheid had, maar die nooit eerder zo ontzettend waar bleken te zijn.
Zonder al te veel van mijn boek te verklappen (over zes dagen in de winkel! inmiddels naar de drukker! ik kan nu echt niks meer veranderen!), deel ik graag een lijstje met dingen die de afgelopen acht maanden veranderd zijn.
- Ik dacht dat ik een solo-loper was. Hardlopen met anderen deed ik zeer incidenteel. Nu komt het juist nog maar zelden voor dat ik mijn training echt helemaal alleen doe. Ik vind het gezellig om met anderen te lopen en omdat ik met vrijwel alleen maar snellere lopers loop, heb ik ook het gevoel dat ik me aan hun tempo kan optrekken en zelf ook sneller word.
- Krachttraining, het stond voor mij gelijk aan migraine. Inmiddels kijk ik uit naar mijn twee krachtsessies per week. Ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn lichaam, altijd had ik wel iets op te merken. Het afgelopen jaar was ik eindelijk ’tevreden’. Maar hoe het mijn lichaam esthetisch veranderd heeft is nooit mijn belangrijkste drijfveer geweest, het feit dat ik lang blessurevrij heb kunnen lopen en een stuk economischer loop waren mijn grootste motivatie om door te gaan (naast het feit dat ik het ook best leuk vond om te doen).
- Ik denk minder in grenzen. Ik dacht vaak ‘ja, logisch dat zij sneller lopen dan ik, zij zijn ook gewoon echt mega snel, ze hebben talent’. Inmiddels weet ik dat – hoewel talent heel belangrijk is – hard werken en de juiste trainingen een minstens zo groot aandeel hebben in je resultaten. Met meer training kan ik heus nog wel harder.
- Ik ben minder gespannen voor trainingen en wedstrijden. Of nou ja, dat zeg ik verkeerd… ik voel nog steeds spanning, maar doordat ik zoveel lastige trainingen gedaan heb en zo vaak heb afgezien in wedstrijden, kan ik er beter mee omgaan. Ik weet dat het er bij hoort en ik weet dat het op een gegeven moment weer weg gaat.
- Afgelopen jaren had ik voor mijn training vaak een gevoel van ‘ik heb geen zin’. Hierdoor stelde ik mijn training vaak uit of ik deed hem helemaal niet. Afgelopen acht maanden heb ik geen enkele training overgeslagen omdat ik geen zin of tijd had. Mijn training stond ingepland in mijn agenda en op het moment dat er iets anders tussendoor kwam, zorgde ik er meteen voor dat ik mijn training op een ander moment kon doen. Ik denk dat als het eenmaal vanzelfsprekend is om je training gewoon te doen, het veel makkelijker is om vol te houden.
- Intervaltrainingen vind ik leuk. 200’tjes met bijna 20 kilometer per uur op de baan, fantastisch. Of 1000’tjes op 10 kilometer wedstrijdtempo. Ik heb nu nog te veel spierpijn van afgelopen zondag om die snelheden te lopen, maar ik kan echt niet wachten om in januari weer keihard te knallen. En dat had ik dus nooit verwacht, ik dacht dat ‘lang en comfortabel’ het enige was waar ik echt van zou kunnen genieten. Nou, niets blijkt dus minder waar.
Ik kan niet wachten om mijn ‘hele verhaal‘ met jullie te delen. Ik hoop dat het jullie inspireert, op wat voor manier dan ook.
Liefs,
Annemerel
Ik ben benieuwd naar je boek! Ik ga over 6 dagen voor de brievenbus liggen ?
Zo benieuwd naar je boek!
Heeeel leuk, ik ben mega benieuwd naar je boek. En zucht, wat maakt Joyce toch prachtige foto’s.
Ik ben echt benieuwd naar je boek – komt-ie ook uit als ebook?
Hoi Annemerel,
Wat een super mooie foto zeg, de snelheid is er vanaf te lezen, mooie hoge knie!
Zo mooi hoe jij het hardlopen beleefd, zo inspirerend! Ik denk dat ik vanavond ook weer een rondje ga doen!
Heel veel geluk met alles in 2019!
Mooie lessen! En zo belangrijk. Gefeliciteerd met je prestatie, trouwens!
Hoi annemerel,
Waar ik benieuwd naar ben: wat zijn je (hardloop)doelen voor 2019?
Groetjes
En je vergeet nog… DE LIEFDE! :-)
Prachtige foto, nog gefeliciteerd met je mooie prestatie!
Je vorige boek heb ik laten aanschaffen door mijn bibliotheek en ik hoop dat ze m’n verzoek deze keer ook weer inwilligen. (Anders koop ik het alsnog zelf en geef ik het weer door. ;o)
Alvast een heel gelukkig 2019 gewenst! (En veel plezier in de sneeuw.)
Zo leuk dat je zoveel nieuwe inzichten hebt verkregen! Ik ben ook wel benieuwd naar hoe je geen migraine meer krijgt van je krachttraining. Doe je het anders, of ben je er nu gewoon zodanig aan gewend dat het wel werkt oid?
Ik kan trouwens echt heel lang naar die bovenste foto kijken, heeeel cool!
Auteur
Jaaaaa ik doe nu alles op mijn eigen niveau, wat betekent dat ik veel minder gewicht gebruik dan anderen en dat ik de oefeningen op mijn tempo uitvoer. Verder doe ik een aantal oefeningen waar ik mijn armen veel bij moet gebruiken op dit moment niet (omdat dat toch voor hoofdpijn zorgde).
Wauw die foto is ZO VET!!
Annemerel, ik ben oprecht heel erg benieuwd naar je boek! Je blogs, instagram foto’s, maar ook zeker je video’s op YouTube zijn een grote inspiratie. Diepe buiging en petje af, super prestatie! Wees vooral ook onwijs trots op jezelf :-).
Dus laat dat pakketje met je boek maar komen!
Gelukkig kwam jij wat frisser over de meet in Malaga ?
https://youtu.be/PQ8GNvsTHzE