Toen mijn trainer donderdag vroeg wat ik in Valencia wilde gaan lopen moest ik een beetje lachen. Haha, ehhh er doen 16.000 vrouwen mee en we zijn niet ingedeeld op tijd. Als ik überhaupt zou kunnen lopen in plaats van wandelen zou ik al dik tevreden zijn. Het ging in Valencia niet om de tijd, het ging om de ervaring. Met een hele groep lezers een run van 7,5 kilometer lopen in Valencia.
Maar er bleken toch iets van startvakken te zijn en die startvakken het meest vooraan bleken compleet leeg te zijn. Ook stond er niemand te controleren, dus ja… waarom zouden we niet gewoon vooraan gaan staan? Zo gezegd zo gedaan. Ik baalde nu wel een beetje van mijn slechte voorbereiding. Meestal neem ik mijn astma medicatie wel in voordat ik ga lopen, nu was ik dat vergeten. Gelukkig hingen er niet heel veel pollen in de lucht. Ook baalde ik dat ik niet die Imodium voor mijn darmen genomen had. Ik dacht, als ik toch heel rustig ga lopen maakt het ook niet uit als ik een beetje buikpijn heb of moet stoppen met een dixie. Maar nu werd het een ander verhaal.
Ik vroeg de 11-jarige Madelief of ze zin had om samen te lopen. Vorige week liep ze 10.10 op de 2,5 kilometer in Rotterdam. Volgens mijn berekeningen was dat 30.30 op 7,5 kilometer, wat zondag op het programma stond. Natuurlijk kun je dat niet zo makkelijk verdubbelen, maar ik geloofde wel dat er een mooie tijd in zou zitten.
Helaas ging mevrouw ongeduld (ondergetekende) toch iets te vlot van start. Na de eerste kilometer in 4’41 (er waren toch nog wel wat mensen voor ons die we moesten passeren) liep ik de tweede in 4’16. Oeps. OK, volgende in 4’30, dat was beter. Maar met die 4’16 had ik Madelief toch een beetje genekt. Sorry Madelief, dat was een beetje dom. De rest van de wedstrijd hebben we iets langzamer moeten lopen, maar met mijn peptalks (ben ik erg goed als ze voor een ander zijn in plaats van voor mezelf) hebben we toch nog een mooie tijd kunnen lopen. Na 36 minuten en 18 seconden kwamen we hand in hand over de finish.
Niet alleen mega trots op Madelief, maar ook op alle andere meiden die meeliepen. Marianne, Naual, Talea, Jennifer, Samantha, Angelique, Karin, Amber, Zorana, Jenneke, Desiree, Michelle, Ingrid, Mireille, Monique en Elze, jullie mogen allemaal trots zijn op jezelf en ik hoop dat we in de toekomst nog eens een run samen kunnen doen. New York City?
Deze race gaf mij het vertrouwen dat warmte niet altijd vervelend hoeft te zijn, maar op kortere afstanden eigenlijk best wel lekker. Ook weet ik dat mijn snelheid nog niet helemaal verleden tijd is en dat ik niet altijd de perfecte voorbereiding hoef te hebben om lekker te kunnen lopen. Al moet ik toegeven dat ik die Imodium wel een beetje gemist heb, zeker tijdens de laatste twee kilometer. Maar hé, ook dat is een les.
Je gelooft nooit wat ik nu ga zeggen, maar… zoveel zin in mijn volgende intervaltraining.
Liefs,
Annemerel
Leuk verslag en leuke ervaring ook!
Dankjewel voor het mede mogelijk maken van de reis! Heb echt genoten van het weer, de stad, het hardlopen over de bouvelard en zeker van het gezelschap! Groetjes Michelle!
Wat een lief stukje! Het besef is er nu pas hoe bijzonder dit weekend was voor Madelief en wat een geweldige tijd jullie samen hebben neergezet. Hand in hand over de finish… een mooiere kers op de taart had ze niet kunnen bedenken. Dankjewel Annemerel voor al je goede zorgen … ik heb een heel blij meisje! Je bent een echt idool voor haar! “Ze is in het echt nog leuker dan in de video’s”??? Het was geweldig dankjewel en ook de rest van de groep… we hebben een super weekend gehad!