In 2016 en 2017 ben ik vrijwel ongeschonden uit de strijd gekomen. Ook al liep ik veel te veel marathons (vijf), blessures had ik niet. Hooguit een enkele overbelasting. 2018 lijkt het geluk iets minder aan mijn zijde te staan.
Een korte samenvatting
– Mijn bekken stonden scheef (verleden tijd inderdaad, dit is inmiddels opgelost)
– Een probleempje tussen mijn derde en vierde wervel (wat het precies was/is weet ik niet, ik kan niet zoveel tegelijk onthouden, maar het zorgde in ieder geval voor minder beweging in mijn rug)
– Mijn rechterknie doet pijn, aan de binnenkant. Eerst werd gedacht aan de laterale band, maar het blijkt een pees van mijn quadricep te zijn. Hier heb ik vooral last van 12 tot 36 uur na het lopen.
– Ik ben tijdens de halve marathon in Amsterdam over een bekertje gestruikeld waarbij ik door mijn enkel zwikte, mijn linkerenkel is nog steeds instabiel.
– De peesplaat onder mijn linkervoet is geïrriteerd en daardoor erg gevoelig.
– Na mijn lange duurlopen in de kerstvakantie zat er steeds vocht in mijn linkerteen, hierna heb ik geen lange duurlopen meer gedaan dus of dit nog steeds een probleem is durf ik niet te zeggen.
Laten we het zo zeggen, toen ik mijn (hardloop)plannen voor 2018 aan het maken was, had ik er niet op gerekend dat ik de eerste drieënhalve week van het jaar met zoveel pijntjes door het leven zou moeten. De CPC is over zesenhalve week en dat PR lijkt iedere dag verder uit mijn gezichtsveld te verdwijnen.
Het voelde in eerste instantie ook een beetje als een faalmomentje. ‘Annemerel, die altijd zulke mooie praatjes heeft in haar boeken en in haar ‘Ask Your Running Question’ blogs, zit weer (gedeeltelijk) aan de kant.’ ‘Waarom zouden we überhaupt nog wat van haar aannemen als ook zij na bijna twaalf jaar hardlopen nog steeds tegen dezelfde dingen aanloopt.’ De eerste weken van de ‘pijntjes’ hield ik dan ook wijselijk mijn mond, in de hoop er niet over te hoeven praten. Maar ik kan er nu toch echt niet meer omheen.
Het is niet dat ik nu volledig aan de kant zit, ik heb gisteren nog mijn eerste baantraining met de MILA 1 groep van Haag Atletiek meegelopen. Na een half uur loopscholing (zo leerzaam!) mocht ik aanhaken bij een groepje meiden dat 10x 400 meter liep. Die 400 meter moest steeds in 92 seconden. Maar omdat ik er net iets langzamer over deed (92-100 seconden) heb ik – op aanraden van de groep – één herhaling overgeslagen zodat ik tussendoor wel genoeg rust kon pakken. Ik was niet geheel ontevreden voor mijn eerste training, maar heb nog veel te leren. Daarom vind ik het zo lastig dat ik op dit moment niet gewoon lekker vier, vijf keer per week kan trainen. Tijdens het lopen had ik nergens last van, vlak erna ook niet, maar toen ik vanmorgen wakker werd was mijn knie toch weer gevoelig. Vandaag op het programma: rekken, rekken, rekken.
Morgen heb ik weer een afspraak bij de fysio. Als de pees in mijn knie nog steeds geïrriteerd is gaat er een naald in. Ik heb dit nog nooit eerder gedaan en ik vind het doodeng. Ik ben geen groot fan van naalden, om het zachtjes uit te drukken. Maar ik mis mijn lange duurlopen en dit gemis heeft ook zeker zijn weerslag op mijn gemoedstoestand. Dus als ik de komende weken iets gezelliger door het leven wil, zit er denk ik niet heel veel anders op dan gewoon even door de zure appel heen bijten en vier minuten mijn kiezen op elkaar zetten (het schijnt dat die naald er ongeveer vier minuten in zal zitten).
To be continued… (duimen jullie ondertussen dat de irritatie in mijn pees op miraculeuze verdwijnt voor morgen 10.30u?)
Liefs,
Annemerel
Ik heb ooit zo’n naald in mijn schouder gehad. (Als laatste redmiddel) echt het valt mee & het was zó veel beter daarna!
Vervelend die pijntjes en al helemaal als daar naalden aan te pas komen. Ik heb al best veel blessures en ongemakken gehad in de bijna 30 jaar dat ik loop. Nu train ik voor de marathon en nu kan ik echt geen blessure gebruiken. Mijn foamroller is onmisbaar en kan ik je echt aanraden mocht je dat nog niet gebruiken.
Vervelend zeg en helemaal met alles tegelijk. Ik hoop voor je dat je knie verbeterd is en anders dat die naald zijn werk doet.
Die naald valt hartstikke mee, echt! Ik heb het al vaak gehad (lopersknie, it-band problemen) en de pijn valt mee. Je voelt oprecht níet als de naald erin gaat, je voelt het pas als de naald een triggerpoint raakt in de spier. En die 4 minuten is trouwens een schatting hoor. Het ligt er helemaal aan hoe snel de fysio het juiste triggerpoint gevonden heeft, hoeveel triggerpoints dat zijn, en hoe makkelijk die eruit ‘ploppen’, enz. Gewoon ontspannen, het gaat je echt helpen!
Ik ben pas sinds de zomer begonnen met hardlopen maar ondertussen al meerdere naalden (dry needling) in mijn kuit gehad doordat ik te fanatiek ben en te vaak en snel wil lopen. Die naalden vallen echt heel erg mee, echt waar!! Verder kreeg ik van mijn fysio(die ook hardloopt) een hele lijst oefeningen mee voor voor het rennen en er na en train ik nu ook de resten van mijn lichaam in de sportschool. Deze combi helpt enorm! Het is niet heel leuk om te doen want het liefst wil ik gewoon hardlopen maar het is niet anders. Tip: ik kijk vaak netflix tijdens de oefeningen en luister naar audio boek in de sportschool.
Je hoeft je blessure verder helemaal niet van ons te verstoppen hoor, ik denk dat elke hardloper blessures heeft en dit geeft je juist meer ervaring om over te bloggen en voor ons om te leren!
Join the club zou ik bijna zeggen :-| Maar Dry Needling is écht zo effectief en inderdaad, een foam roller onmisbaar!
PS 2018 is pas 24 dagen oud, dus kan nog helemaal goedkomen met dit jaar lijkt me zo.
Ben sinds kort megafan van jouw blogs.
Heb Live Love Run besteld en ga beginnen met hardlopen.
Vind het dus supersneu voor je.
Keep my fingers crossed dat t meevalt!
Oei oei, ligt aan onze leeftijd ? Ik kamp zelf ook met lower back problems sinds de jaarwisseling, hardlopen blijft dramatisch en sportschool lukt sporadisch. Hopelijk is het geen voorteken voor de rest van het jaar!
Ik zweer echt bij dryneedling en ik ben als de dood voor naalden ? Maar dit helpt mij zo snel van blessures af dat ik het er wel voor over heb. En het valt echt reuze mee!
Ai ai Annemerel, je bent ook niet meer de jongste he! Nee zeer vervelend. Hoop dat het snel allemaal hersteld en we je weer van je mooie hardloop verhalen kunnen genieten.
Hopelijk ondervind je niet te veel hinder ervan tijdens je skitrip!!
Keep going and keep smiling