Gisteren had ik heel erg veel trek in taart. Maar ik was alleen en een taart koop je niet zo snel in je eentje. Althans, ik doe dat normaliter niet. Niet in de laatste plaats omdat het nogal ongezellig is om in je eentje een taart te eten, maar ook zeker omdat ik het nooit bij één stukje taart kan houden. Goed, ik liep wat door mijn keuken te dwalen, opende wat kastjes, deed vijf minuten later hetzelfde en kwam tot de conclusie dat er wel heel veel bananen in de fruitmand lagen. Dat is niet gek, want zowel mijn vriend als ik haalde eerder deze week zes bananen. Reden? Ik had een boodschappenlijstje voor Rem gemaakt, maar vervolgens ben ik zelf ook alles van het lijstje gaan kopen. Heel slim natuurlijk. Voor de havermout was het niet zo’n probleem, de pure chocolade vormde ook geen enkel punt (die ging gewoon twee keer zo snel deze week), maar de bananen liggen dus een beetje te verrotten. En dat is zonde.