Er is nu echt geen ontkennen meer aan, ik ben geen 25 meer. Zei ik vorig jaar nog dat ik 25+1 was, dit jaar accepteer ik het maar gewoon meteen, ik ben 27. Wow, dat is er uit.
Er is nu echt geen ontkennen meer aan, ik ben geen 25 meer. Zei ik vorig jaar nog dat ik 25+1 was, dit jaar accepteer ik het maar gewoon meteen, ik ben 27. Wow, dat is er uit.
Twee hardloopwedstrijden in acht dagen tijd. Dat heb ik lang niet gedaan. Sterker nog, dat heb ik nog nooit gedaan. Twee totaal verschillende belevingen trouwens. Voor de halve marathon in Salzburg was ik er op gebrand om een zo scherp mogelijke tijd te lopen, ondanks dat ik niet wist wat mijn lichaam precies aan kon. Voor de Wings For Life run wilde ik graag 25 kilometer lopen en ik wist dat dat mogelijk was, want ik wist inmiddels waar mijn lichaam toe in staat was. Ironisch genoeg haalde ik mijn doel wel bij de halve van Salzburg en niet bij de Wings For Life run afgelopen zondag, maar dat was niet de fout van mijn lichaam, ik had me beter in moeten lezen in het lopen van hardloopwedstrijden in Italië (en het feit dat je daar dus blijkbaar een ECG nodig hebt als je meer wil lopen dan 20 kilometer).
Morgen word ik 27, een leeftijd die ik een paar jaar geleden nog als ‘ontiegelijk volwassen’ bestempelde. Maar ja, tien jaar geleden vond ik 21 ook nog oud en volwassen, nu is mijn zusje 21 en zie ik haar nog steeds als mijn kleine zusje. Leeftijd is maar een stom getalletje, maar toch, 27 hé, dat klinkt verdomd oud. Maar dat is pas morgen, maak je vooral geen zorgen om de dag van morgen ;-)! Het afgelopen jaar wil ik niet zomaar voorbij laten gaan en daarom zet ik graag even mijn 26 favoriete momenten van het afgelopen jaar op een rij.
Onze laatste stop op onze roadtrip was Milaan. Zoals jullie inmiddels misschien wel weten zouden we eigenlijk nog een vierde stop gaan maken, maar het slechte weer alles ten zuiden van Nederland stak daar helaas een stokje voor. Toen we naar Milaan reden op zaterdagochtend wisten we eigenlijk al dat het onze laatste stop zou worden, dus besloten we er alles uit te halen wat er in zit.
Toen ik een kleine twee weken geleden aan onze roadtrip begon zei ik tegen Roos ‘onze vierde locatie weet ik nog niet zeker, het moet in ieder geval een plek zijn waar de zon schijnt, want mijn verjaardag vier ik in de zon’. In mijn achterhoofd had ik wel dat ik graag naar Lazise wilde, bij het Gardameer. Ik kom daar altijd ontzettend tot rust, zeker in mei, als er weinig toeristen zijn. Maar het weer dat ze voorspelde voor deze week was dramatisch. Alleen maar regen. Ik had nog de hoop dat er een verandering in de voorspelling zou komen, maar dat gebeurde niet. Ik weet van mezelf dat ik alles behalve rustig word als ik vijf dagen in een klein huisje zit met alleen maar regen en zonder internet. Dus die locatie viel af.