>FASHIONWEEK: Photographed

>

Photobucket
Photobucket

Foto’s van Donderdag. 
De eerste werd gemaakt door Laurent Claassen van Eyes for Mood Photography voor Styletoday. De tweede foto werd gemaakt Front Row tijdens de show van Spijkers en Spijkers door Jeannette Huisman (Team Peter Stigter).

Liefs,

>FASHIONWEEK: Bas Kosters

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Bas Kosters was een show. Er was geen enkel item waarbij ik dacht, he nou, kan niet wachten totdat dat in de winkels ligt, maar dat hoeft ook niet. Het gaat bij Bas Kosters voor een groot deel om het beeld, om de show. Dat is niet alleen mijn bescheiden mening, dat zegt hij zelf ook. 
Het hoofdonderwerp van de show was mutatie, maar als je tegen mij gezegd had Chinees Nieuwjaar gemixt met Jungle had ik het ook geloofd. De muziek was lekker gek, de meiden en jongens stampten bijna over de catwalk. 
En een BN’er festijn. Tegenover me zat Stacey Rookhuizen die trouwens in het echt veel mooier is dan achter de jurydesk bij X Factor. Sophie van der Stap, van het boek Meisje met de zeven pruiken, wat een prachtig meisje is dat! Cecile Narinx heeft vijf minuutjes voor me gezeten, als in, echt voor me, mijn voeten tegen haar rug. Ja echt, ik meen dit serieus. Ben nog vergeten te smeken om een leuke baan, ineens was ze weg! 
Weet je wat tijdens de show van Bas Kosters misschien nog wel een van de leukste dingen was, kijken naar de reacties van het publiek. Al die telefoontjes en camera’s, mensen die lachte, opsprongen, juichte! Het was gewoon een groot feest, een show, een hele bijzondere.

Liefs,

>FASHIONWEEK: SIS bij Spijkers en Spijkers

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Spijkers en Spijkers, mijn allereerste show. Truus en Riet, heten de tweelingzusjes Spijkers van voren, in 2000 afgestudeerd aan het Fashion Institute Arnhem en in datzelfde jaar zelfs al in Parijs geshowd. Spijkers en Spijkers showen meestal in Parijs, Londen en Milaan, maar afgelopen jaar in Juli, presenteerden de zusjes het zusje SIS voor het eerst tijdens de Amsterdam International Fashionweek.

Ik zat Front Row, wat het geheel natuurlijk extra spannend maakte. Tegenover me zaten Karin Swerink (Hoofdredactrice Glamour) en Rinke Tjepkema (Fashion editor Grazia), overal om me heen zaten mooie mensen met iPhones en BlackBerry’s en Camera’s in de aanslag, het voelde heel erg echt.

De muziek begon, de lampen gingen aan, ik was spontaan mijn camera crisis vergeten want met dit licht ging alles prima! Wat we zagen? Kleur! Geen felle kleuren, maar de hoeveelheid zwart was minimaal. Veel blauw en rood, wat paars en aardetinten. Soepel vallende stukken, alles heel erg draagbaar. Behalve de hakken, die vielen ook bij een van de modellen niet in de smaak, want die trok ze halverwege uit (jammer dat dat aan de andere kant gebeurde en dat ik daar dus eigenlijk helemaal niks van heb mee gekregen!).

Vernieuwend? Niet echt. Maar dat hoeft niet, dit is het kleine zusje, dit moet draagbaar zijn. Het vernieuwen moeten ze maar lekker aan grote zus overlaten.

Liefs,

>DIARY: Fashionweek (Part I)

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket

M’n fashionweek ontmaagding zit er op. En ik wil nooit meer iets anders. Kunnen we dat misschien soms even regelen?

Natuurlijk vertrok ik veel te laat van huis, want ik had ’s ochtends een spannende aankoop gedaan (iMac!!!) en daardoor was ik een klein beetje de tijd vergeten. Stond ik bij de stoplichten, kwam ik er achter dat ik m’n visitekaartjes vergeten was. U-turn gemaakt, bijna drie ongelukken veroorzaakt (grapje) en tien minuten later weer verder waar we gebleven waren.

Oh ja tanken dat moest ook nog, begon dat vervelende lampje zelfs te knipperen. Ik gooi dat ding vol, zie met pijn in mijn hart het schrikbarend hoge bedrag, loop naar de kassa, is er een klein probleempje, de meneer voor mij heeft per ongeluk mijn bedrag afgerekend. Kan gebeuren natuurlijk, maar op dit moment kon ik daar niet echt veel respect voor opbrengen. Ik zuchtte dan ook een aantal keren erg diep (wat de andere klanten ook opviel).

Verder verliep m’n reis voorspoedig, zondere enkele file, en dat in de spits! Bij Sloterdijk ging het echter fout. Ik wilde in de P+R, maar had het adres van het station ingevoerd. Bij het station aangekomen, kon ik natuurlijk de P+R niet vinden, dus hup nieuw adres erin, het adres van de Qpark voor het westerpark. Twee tientjes duurder, maar eh.. I had a show to catch!

De Westergasfabriek was voor mij de hemel. Zo veel mooie mensen, zoveel mensen die ik kende van gezicht, maar die mij natuurlijk helemaal niet kende. Best vreemd, ik heb het idee dat ik ze ken maar zij hebben geen flauw benul wie ik ben. Gekke situatie eigenlijk, toch? Al snel zag ik Debbie en Joyce die ik kende van de Grazia Insiders en direct was ik niet alleen meer. Niet dat ik me een moment alleen voelde, want mensen kijken was vanavond dus gewoon echt fantastisch!

Het was nog een beetje aftasten, met m’n camera, welke instelling kan ik het beste gebruiken? Met de honderdduizend dingen die ik bij me had en die ik continu ‘kwijt’ was. Met het feit dat ik gewoon tussen de fashion-incrowd van Nederland liep.. Ja, het was bijzonder.

Om half elf zat ik weer in m’n auto, een uurtje later was ik thuis. Geflitst en wel, maar daar wil ik nu liever niet over nadenken. Oeps. Morgen met de trein, zal me leren.

Liefs,

>DIARY: About losing my fashionweek virginity

>

Photobucket

Vandaag ga ik mijn Fashionweek maagdelijkheid verliezen, eindelijk. Na jaren verlekkeren bij foto’s van anderen, mag ik eindelijk zelf een paar shows bezoeken en eh… I’m very excited, obviously!

Vandaag staan SIS by Spijkers & Spijkers en Bas Kosters op het programma, m’n outfit ligt al klaar, de nagels zijn gelakt. De batterij van m’n camera zit voor de zekerheid nog even in de oplader. M’n SDkaartje wordt as we speak leeggemaakt. M’n rode lippenstift wacht angstvallig op het moment dat het mij in een schattig clowntje mag veranderen, m’n business cards zijn er klaar voor. M’n tas is nog wel een grote chaos, evenals mijn kamer na het doorpassen van m’n hele kledingkast.

Maar ik ben er klaar voor. Nu nog hopen dat ik levend aankom, dit keer helemaal alleen met m’n kleine autootje door de spits naar Amsterdam, ik heb wel eens voor minder hete vuren gestaan.

Liefs,