Als ik naar buiten kijk is de lucht grauw, de bomen zijn langzaam aan het verkleuren en tijdens het hardlopen moet ik steeds beter mijn best doen om niet over eikeltjes te struikelen. De pumpkin spice latte is weer bij Starbucks verkrijgbaar, als ik ’s ochtends wakker word is het nog donker, ik steek weer iedere ochtend een geurkaars aan. De astronomische zomer is nog niet ten einde, maar de meteorologische zomer is dat wel en voor mijn gevoel is de zomer van 2020 ook echt afgesloten, voorbij. De mooie dagen die we (hopelijk later deze week en begin volgende week) krijgen zullen niet meer voelen als zomer, maar als een toegift, nazomer.
De zomer van 2020 was een bijzondere. Nu is 2020 sowieso al een bijzonder jaar (niet echt op een positieve manier), maar de zomer van 2020 was ondanks zijn tegenslagen voor ons toch wel een hele mooie. Een zomer die we nooit zullen vergeten, een zomer die we ook niet zouden willen vergeten.
Het begon allemaal in juni met de start van Have a Good Summer Run. 500 deelnemers lazen iedere week een hoofdstuk van mijn boek en volgden het trainingsschema van Tuur. Iedere week hadden we een Live Q&A met enthousiaste deelnemers op Facebook, de hele dag kwamen er berichtjes in de Facebookgroep. Het was heel bijzonder om zo’n mooie community te begeleiden en hoewel ik nooit het gevoel had klaar te zijn (er was altijd wel een Facebookberichtje dat op antwoord wachtte of een alinea die nagelezen kon worden), voelde het ontzettend goed. Ik heb in geen tijden zoveel voldoening uit mijn werk gehaald.
Half juli kreeg Tuur schoolvakantie, we hebben heel lang getwijfeld, maar een paar dagen voor vertrek boekten we een vakantie in Italië. We hadden een prachtige plek gereserveerd aan het strand bij San Remo (tussen Genua en de Franse grens). Ik vond het redelijk spannend, want we waren door de hele coronasituatie nog niet veel buiten de deur geweest en hoe zou de situatie in Italië zijn? Maar de Nederlandse weersvoorspellingen waren abominabel en Tuur en ik waren beiden heel erg toe aan zon.
Helaas viel die vakantie al vrij snel in het water. Al bij Dordrecht begon de camper te haperen en uiteindelijk kwamen we stil te staan langs de snelweg. Na een hele lange middag en avond kwamen we uiteindelijk weer thuis, in een huurauto, zonder onze spullen. Daarna was het nog niet klaar met het ‘campergedonder’, hij was binnen enkele dagen gemaakt, maar Tuur stond gewoon weer bij het eerste stoplicht met een kapotte camper. We hebben nog meerdere keren naar Breda heen-en-weer moeten rijden voordat alles gefixt was (en toen was de camper nog steeds niet echt gefixt, maar toen konden we er in ieder geval mee rijden). Uiteindelijk heeft dit alles net zo lang geduurd als dat onze vakantie zou duren, twee (!) weken (!).
Gelukkig was in de tussentijd wel de zon gaan schijnen in Nederland en ik kan ook echt zeggen dat ik een vakantiegevoel gehad heb. De dag nadat we thuis kwamen van onze acht-uur-durende-vakantie bracht Taylor Swift heel spontaan een nieuw album uit. Folklore. Dit album is voor mij echt de soundtrack van 2020 geworden. Ik weet niet of ik dit van Tuur mag zeggen want hij vindt naar Taylor Swift luisteren niet echt heel stoer volgens mij, maar het was Tuur die iedere ochtend weer het album op repeat zette waardoor we dagenlang, nee wekenlang, naar Folklore luisterden. Ik luister op dit moment ook naar het album en ik krijg nu al zo’n weemoedig gevoel bij het luisteren, omdat ik terug denk aan de zomer van 2020.
We haalden ’s ochtends verse broodjes bij de bakker, genoten van de zon op het dakterras en op het strand. Liepen hele dagen in badkleding omdat de temperatuur in huis was opgelopen tot boven de dertig graden, we reden regelmatig spontaan naar het strand om daar te lunchen of dineren. IJsjes waren al gesmolten voordat we er goed en wel aan waren begonnen, we sliepen zonder dekens, er ging een fles zonnebrand per week doorheen… het voelde net als vakantie in Italië, alleen hadden we het comfort van onze eigen huis en betaalden we geen reis- en verblijfkosten. Het was best wel perfect, als je het mij vraagt.
Ik heb ook mooie herinneringen aan de baantrainingen die we in de bloedhitte hadden. We ontbeten met een koffietje en een cracker, liepen naar de baan en deden een fijne baantraining. We deden een uitgebreide warming-up en liepen allebei onze eigen tempo’s. Ja het was warm, maar ja dat was het ook als je niet hardliep. Het voelde een beetje zoals de trainingsstage van 2018, toen we ook bijna dagelijks baantrainingen deden in de zon (bij gebrek aan ander vlak terrein waren we redelijk vaak op een asfaltbaantje aangewezen).
Natuurlijk was de zomer van 2020 niet altijd leuk, maar als ik er nu aan terugdenk heb ik eigenlijk alleen maar positieve herinneringen. Naast het begeleiden van Have a Good Summer Run, de strandsessies en de baantrainingen bereidden we ook onze bruiloft voor. Er waren last minute nog best wat dingen die we moesten regelen. Tuur kocht pas in de laatste week schoenen, we regelden pas in de laatste week onze huwelijkse voorwaarden (wel zo handig als je een eigen bedrijf hebt en je je partner niet wil meeslepen in eventuele ellende), ook pas in de laatste week regelde ik de aankleding voor onze bruiloft, de menukaartjes, de plaatskaartjes, de bloemetjes voor op tafel, de vaasjes… we fietsten regelmatig samen naar de stad om nog wat te kopen voor de bruiloft, of dan reden we ’s avonds vlak voor sluitingstijd naar Ikea om vaasjes uit te zoeken. Samen vulden we 40 miniflesjes met Limoncello en plakten we stickers met ons eigen logo op de flesjes. Op dat moment waren het punten op mijn soms onmogelijk lijkende to-do-lijst, nu denk ik er met weemoed aan terug. Ik ben blij dat we er genoeg tijd voor hebben genomen, dat ik het mezelf niet nog drukker heb gemaakt door door te vloggen en bloggen. Hierdoor heb ik er echt van kunnen genieten. We doen dit immers maar een keer…
De bruiloft was fantastisch (ander verhaal), de huwelijksreis was heel fijn (zeker de dagen dat we in de bergen waren, we willen terug), maar nu is het back to business. Tuur is weer aan het werk op school en is hele dagen van huis. Ik moet toegeven dat dat best wel weer even wennen is, maar gelukkig hoef ik me zelf ook niet te vervelen. We zijn weer begonnen. Have a Good Run loopt goed, ik geef samen met Tuur Cross Country training op de Amerikaanse school, afgelopen weekend stofte ik mijn vlogcamera weer eens af, ik ben ingeschreven voor nog een paar baanwedstrijden in september. Nee, voor verveling ben ik de komende periode niet bang.
Hoe was jullie zomer? En ben je klaar voor de herfst? Of zou je het liefst willen dat de zomer oneindig duurde?
Liefs,
Annemerel
Hé Annemerel,
Super om jouw zomerverhaal te lezen. Ondanks dat ik het super fijn vind dat je je goed kan vermaken, moet ik wel heel eerlijk toegeven dat ik je vlogs en blogs enorm mis. Ga je ons wel een beetje meenemen in je leven de komende tijd?
Liefs, Ada
Ook ik mis je blogs hoor.
Leuk geschreven!! Heb je blogjes gemist :)
Wat heerlijk om te lezen! Je typt het ook zo weg volgens mij. Heel leuk dat je nu ook training geeft en ik ben superbenieuwd naar de verhalen van de bruiloft!