DIARY: Week #7

Goedemorgen, middag, avond op dag 50 van 2018. Tijd lijkt ineens te vliegen. Leek er aan januari nog geen eind te komen, over een goede week is het alweer maart. En maart is praktisch lente.

Ik begon afgelopen week goed met een kort rondje hardlopen van 6 kilometer naar de boulevard van Scheveningen. Het was nog lekker vroeg en ik kom bijna geen mensen tegen. Lekker rustig dus. Prima manier om de week te beginnen. Nadat ik gelopen heb en een blog geschreven (mijn diary van afgelopen week) stap ik in de auto richting Amsterdam, ik heb om 11.00u een afspraak bij Red Bull over de Wings For Life run. Daarover later meer.

Ik ben net op tijd thuis om de 1500 meter vrouwen op de Olympische Spelen te zien. In de laatste ritten vind ik het zo spannend, ik hoop zo dat Ireen Wüst wint, dat mijn hartslag op hol slaat. Als ze vervolgens gewonnen heeft en geëmotioneerd voor de camera staat, krijg ik ook tranen in mijn ogen. Ik hoef dus echt nooit te huilen bij mijn eigen sportprestaties, maar prestaties van anderen kan ik zo van onder de indruk zijn. En dat hoeft echt geen gouden plak bij de Olympische Spelen te zijn. Zelfs als ik bij een vijf kilometer wedstrijd langs de kant sta en de snelle lopers al lang voorbij zijn kan ik geëmotioneerd raken.

Dinsdag, mooie dag om mijn auto een grote schoonmaak te geven. Ik rij hem door de wasstraat, haal er een stofzuiger doorheen, gooi al mijn afval weg en controleer mijn bandenspanning. Lekker kopje koffie erbij, het zonnetje schijnt, leuker gaat het schoonmaken van je auto echt niet worden.

’s Avonds zit ik weer lekker op de bank in mijn badjas met Studio Sport Winter, mijn favoriete programma deze weken. Kjeld Nuis heeft vanmiddag de 1500 meter gewonnen en wat zijn we blij. Geen sarcasme. Toen ik vorig jaar de Wings For Life run liep stond ik – nietsvermoedend – aan een tafeltje met hem, iemand van Red Bull en mijn zusje een pannenkoek te eten. Roos deed een beetje zenuwachtig, maar dat doet ze wel vaker dus ik besteedde daar eigenlijk niet zoveel aandacht aan. Toen ze wegliepen zei Roos met grote ogen ‘DAT WAS KJELD NUIS’. Sindsdien ben ik natuurlijk fan. Nee even serieus, ik wist natuurlijk wel wie Kjeld Nuis was, alleen ik had hem niet meteen herkend omdat ik eigenlijk alleen tijdens Olympische Spelen mijn TV aanzet voor sportwedstrijden en daar heeft hij zowel in 2010 als 2014 niet geschaatst, dus erg gek was het niet.

Woensdag, net als iedere ochtend tijd voor mijn favoriete ontbijt. Sorry, deze moet er iedere week eventjes in. Wat er ook in moest (zowel in mijn diary als in mijn maag) deze taartjes van Philipe Galerne. Vroeger at ik die bijna wekelijks, nu ik verhuisd ben eet ik ze nooit meer. Of nou ja nooit, afgelopen woensdag dus wel.

’s Middags trommelde ik mijn moeder op om foto’s te maken en dat levert dan dit soort leuke plaatjes op.

Donderdag, tijd voor koffie. En nog een rondje hardlopen. Ik liep uiteindelijk niet het aantal kilometers dat er op mijn schema stond, maar ik ben wel gegaan en dat is het belangrijkste.

’s Middags stapte ik voor het eerst in weken weer eens op mijn fiets en reed ik naar de stad om het boek rechts te kopen. Tijdens het fietsen rook ik wederom het voorjaar en daar werd ik zeer gelukkig van.

Vrijdag wilde ik een korte baantraining doen. Nou, kort werd het zeker, want het liep totaal niet. Maar hé, de zon scheen en het was ondanks dat ik niet lekker liep, toch wel lekker om even buiten te zijn en wat kilometers te maken.

’s Middags had ik met een vriendin afgesproken om te lunchen in de stad. Dat deden we bij Palmette op de Plaats. Mijn Bisque was ontzettend lekker, maar ik had erna nog steeds honger.

Dat probleem kon opgelost worden met… taart. Of om precies te zijn, een tompouce van de Bijenkorf. Op de weg terug naar huis schoot ik dit plaatje vanaf de fiets. Lijkt bijna een tekening. Ik hou van dit plekje, ik hou van dit bijna-voorjaars-licht.

Van zaterdag heb ik geen beeldmateriaal, ik spendeerde de dag voor het grootste gedeelte op de bank met mijn boek, dat inmiddels uit is. Super interessant, zal snel een review schrijven. Zondag kwam ik wel van de bank af, ik liep 22,5 kilometer op de vroege ochtend en het was HEERLIJK. Ik hoop dat mijn knie een beetje lief voor me is, zodat ik snel weer zo’n lekkere duurloop kan doen, want dat is wat mij uiteindelijk het aller gelukkigst maakt.

Hebben jullie ook een fijne week gehad? Deze week nog leuke plannen? Ik ga morgen op een korte perstrip naar … OK, zullen we er een spelletje van maken, jullie mogen raden waar ik naartoe ga. Ik heb er in ieder geval super veel zin in en wacht nu nog een beetje op het programma, zodat ik mijn koffer efficiënt in kan pakken. 

Liefs,
Annemerel