DIARY: #42

Een doodnormale week in oktober, met teleurstellingen, maar ook met heel veel mooie dingen (en vooral lekker).

Good morning, nieuwe week, nieuwe kansen! Zo weinig tijd, zoveel te doen. Dus we gaan meteen aan de slag. Maandagochtend dacht ik nog dat we deze week in Italië zouden zijn, dus ik was van plan om twee werkweken in een week te proppen. Maandagmiddag maakte ik de lastige beslissing om toch niet te gaan, de onzekerheid over nieuwe maatregelen maakte me lichtelijk gek. Toen ik de knoop eenmaal had doorgehakt voelde ik me tien keer lichter.

Maar goed, maandag was ik dus redelijk productief en lukte het me zelfs al om om half tien een paar to-do’s van mijn lijst af te strepen en een buikspiertraining te doen. Dat was hoognodig want daar heb ik afgelopen weken te weinig prioriteit aan gegeven. Het is gewoon veel makkelijker om jezelf te herinneren aan buikspieroefeningen als je een paar keer per week een bikini draagt en dat was afgelopen weken helaas niet het geval ;-).

Dit is mijn favoriete hardloopweer. Een beetje fris, een klein zonnetje, herfst… ik deed een duurloop van 50 minuten met tot slot een paar versnellingslopen.

’s Middags ging ik voor een heerlijk stuk lasagne. Restjes van het weekend. Normaal vind ik opgewarmde lasagne een stuk minder lekker dan wanneer het net vers gemaakt is. Dit keer besloot ik het op een andere manier op te warmen, in een hapjespan met deksel op laag vuur. Het duurde eventjes voordat alles verwarmd was, maar daar stond tegenover dat het bijna net zo lekker was als de eerste keer toen we het aten.

Dinsdag ging mijn auto naar de garage voor winterbanden. We zouden dus eigenlijk deze week in de bergen in Italië zijn, waarbij een paar winterbanden me wel handig leken. Nu dat niet doorgaat is het wellicht wat vroeg om met winterbanden te rijden, maar hé, je kunt ze maar alvast hebben. Ik zie het toch niet echt tropisch warm meer worden hier in Nederland. In ieder geval niet in 2020.

Terwijl mijn auto bij de bandenspecialist stond ben ik een klein stukje gaan hardlopen door de stad. Dat was niet heel chill, want het was – ondanks het vroege tijdstip – toch veel te druk in de stad om lekker je eigen weg te kunnen lopen. Maar dit stukje Lange Voorhout was het waard. Oh en de koffie die ik na afloop haalde was ook niet verkeerd.

Dinsdagmiddag hadden we met het Cross Country Team van de Amerikaanse school een kleine wedstrijd in de duinen van Wassenaar. Normaal zijn er het hele seizoen wedstrijden in het weekend, van Parijs tot Brussel en Düsseldorf, nu met corona is dat toch een beetje anders. Dit is de enige wedstrijd die de kinderen hebben kunnen lopen, want ’s avonds werden de coronaregels in Nederland aangescherpt en is het niet meer mogelijk om wedstrijden te lopen. Super jammer, maar er zijn wel meer dingen super jammer op dit moment.

Terwijl Tuur en ik de nieuwe regels aanhoorden van Premier Rutte en Minster de Jonge aten we een heerlijk bordje van Hello Fresh. Dit is rijst gekookt in kokosmelk met kokosgarnalen, radijs, komkommer en koriander. Een van de lekkerste dingen die ik tot nu toe gegeten heb bij Hello Fresh (mijn kortingscode van 30 euro op je eerste box geldt nog steeds, als je je aanmeldt krijg ik ook 30 euro, dit is niet gesponsord).

Woensdagochtend at Tuur een stapel pannenkoeken met Nutella en ging ik voor een omelet met Hüttenkäse. Wat zijn jullie, team zoet of team hartig in de ochtend? Ik ben heel duidelijk team hartig. Ik heb zelden echt een enorme hunkering naar iets zoets, van veel hartige dingen loopt het water me wel in de mond. Op dit moment kijk ik onwijs uit naar de kaasstengel van de bakker die achter me op het aanrecht ligt te wachten totdat het snacktijd is (mijn ontbijt is nog geen half uur geleden dus ik moet nog wel even geduld hebben).

Donderdagavond, de eerste avond dat de horeca gesloten was, besloten we meteen een van onze favoriete restaurants in Den Haag te steunen, Keraton Damai. We bestelden zoals altijd een Bami Goreng Damai (Tuur) een Nasi Goreng Damai (ik) en we deelden een Sambal Goreng Tempé (tempé met garnalen en peteh bonen). Aanrader voor iedereen die in Den Haag woont. Op dit moment loopt het water me dus alweer in de mond.

Vrijdagochtend schreef ik een blog met kleine dingen die me op dit moment heel gelukkig maken. Ik vind het zo fijn om dit soort blogs te maken, om even stil te staan bij alle mooie dingen.

Misschien volg je me op Instagram en zie je me regelmatig ’s ochtends een uitdaging plaatsen ‘lukt het me vandaag om om 10.00u iets anders dan mijn pyjama en badjas aan te hebben?’. Als ik dat niet doe, dan zit ik dus de hele dag in mijn badjas. Het ding is… ik ga me pas omkleden als ik gedoucht heb en ik ga pas douchen als ik heb hardgelopen.

De meeste dagen wil ik wel even naar buiten om hard te lopen, of heb ik in ieder geval de intentie om te gaan hardlopen, maar het lukt niet altijd om vroeg naar buiten te gaan. Er komen to-do’s tussendoor, ik heb ineens honger (en moet weer eten voordat ik kan gaan lopen), of ik ben om een andere reden aan het uitstellen. Anyway. Vrijdag was het erg. Toen was ik pas om 16.00u buiten om hard te lopen.

Zaterdagmiddag genoot ik van een heerlijk bordje leftover nasi en het WK Halve Marathon. De rest van de dag heb ik (op een rondje hardlopen na) niet veel uitgespookt.

Zondag liep ik voor het eerst in ruim twee maanden weer een relatief lange duurloop. Relatief omdat 14,5 kilometer niet mega lang is als je je bedenkt dat ik in andere tijden ieder weekend wel een duurloop tussen de 20 en 35 kilometer liep, maar door darmissues is dat er afgelopen maanden niet van gekomen. Ik ben blij te kunnen vertellen dat ik daar dit keer geen last van heb gehad. YES! Mijn horloge dacht dat ik een marathon gelopen had en gaf me 72 uur herstel op. Dat klopt niet helemaal, mijn hartslag werd niet goed gemeten door mijn natte pols (regen!). Ik moet maar eens het bandje van mijn hartslagband vervangen.

Tijdens het lopen keek ik enorm uit naar een lekkere bak paprikachips, maar Tuur verraste me met een smoothie met onder andere bleekselderij. Niet echt waar ik op zat te wachten. Vooral die bleekselderij niet.

Maar we sloten het weekend toch mooi af mét paprikachips. Eind goed, al goed.

Deze week is het herfstvakantie en heeft Tuur vrij. We gaan niet naar Italië en ik heb uiteindelijk afgelopen week niet al die extra dingen gedaan die ik had willen doen, dus voor mij is het een relatief ‘normale’ week. Maar ook normale weken kun je kleur geven. Lekker eten, een geurkaars, misschien eens naar een ander gebied rijden om hard te lopen en vooral genieten van alles dat nog wel kan. 

Liefs,

Annemerel