DIARY: #38

De laatste week van de zomer. Van iedere zonnestraal optimaal genoten, mijn eerste vrijgezellenfeest, natuurlijk weer genoeg verhuisperikelen en wat (minder) hardgelopen.

Hoe kun je je maandag beter beginnen dan met zo’n vrolijk blij ei tegenover je aan de ontbijttafel. Tuur had zichzelf weer overtroffen bij het ontbijt met heerlijk vers speltbrood, avocado en spiegeleitjes. Vanmorgen (een week later dus) moest hij al om kwart voor zeven de deur uit, dus ontbeten we niet samen. Sterker nog, het is 10:00 en ik heb alleen nog maar een pakje crackers op. Er was een tijd dat ik wel gewoon goed voor mezelf kon zorgen… na het schrijven van deze blog ga ik hier verandering in brengen.

Drie maal raden wat er onder het stukje wc-papier op mijn kin zit.

Dinsdag was het prinsjesdag en dat betekent in Den Haag dat alle scholen gesloten zijn. Tuur was dus een dagje vrij en ik deed gezellig mee. We ontbeten bij Anne & Max en brachten een bezoekje aan onze favoriete winkel, IKEA. Wie maakt ook altijd foto’s van de kaartjes? Vroeger had je van die potloodjes waarmee je die nummers van het zelfbedieningsmagazijn op kon schrijven. Misschien zijn die er nog steeds wel, maar ik gebruik dus gewoon de fotocamera van mijn telefoon.

’s Middags gaf Tuur training aan de kinderen van de Amerikaanse school in Wassenaar. Ik reed me en liep vanuit Wassenaar naar huis. Voordat ik ging maakte Tuur nog even een foto voor mijn Instagram. Ik wist even niet zo goed hoe ik moest gaan staan, dus toen zei Tuur, kenner dat hij is, kijk anders even op je horloge. Maar dat is dus niks voor mij en leverde de foto links op. De foto rechts is drie seconden later gemaakt, toen ik heel hard om mezelf en mijn stomme poses moest lachen.

Woensdagmiddag bracht ik weer eens een bezoekje aan Monster. Ik laadde mijn auto vol met spullen die ik dacht nodig te hebben in Den Haag. Helaas was ik de helft van de spullen die ik echt nodig had vergeten mee te nemen. Volgende keer toch maar met een lijstje werken.

En de avond spendeerde ik op de bank. Met Tuur en met Friends. En zonder baby, al word ik regelmatig gevraagd of ik zwanger ben als ik dit shirt aan heb. Wat ik mensen ook niet echt kwalijk kan nemen…

Wakker worden met een blauwe lucht. Op een gegeven moment moeten we gordijnen op gaan hangen in de slaapkamer, maar voorlopig vind ik dit ook wel prima. ’s Avonds in slaap vallen onder een sterrenhemel en ’s ochtends op deze manier wakker worden.

Donderdagavond besloot ik mee te gaan naar de training bij Olympus, maar na 800 meter op de baan besefte ik al dat het geen goed idee was. Gelukkig was het lekker weer en stond Tuur ook aan de kant te coachen, dus konden we gezellig samen langs de kant staan. En ook al had ik niet echt een inspanning geleverd, een sundea karamel ijsje gaat er altijd in.

Au… wat is er gebeurd in mijn auto. In 24 uur tijd? Zo ontzettend goor! Ik denk dat het uit de bomen afkomstig is, maar ik weet even niet zo goed wat ik ermee aan moet. Ik kan hem nu wel schoon gaan maken, maar moet ik de komende maanden dan mijn auto drie straten verderop gaan parkeren?

Mijn nachtkastje is er weer, evenals mijn lamp, mijn mokken en mijn poster. Onze slaapkamer voelt nu echt als onze slaapkamer.

Zaterdagochtend ontbeten Tuur en ik weer buiten de deur en wederom bij Anne & Max. Dit keer wel bij een andere locatie. Hoe schattig was mijn beertje in mijn Flat White?

’s Middags en ’s avonds had ik het vrijgezellenfeest van Laura. Ze trouwde in april zonder dat ze dat van te voren even aan ons gemeld had, het was dus een bijzonder vrijgezellenfeest, aangezien ze dus al vijf maanden Mrs. is. Het was voor mij ook bijzonder, aangezien het mijn allereerste vrijgezellenfeest was.

We zaten drie uur lang in het zonnetje op een boot met Silent Disco, aten bij een leuk restaurantje aan het water en deden daarna nog een quiz bij een van Laura’s vriendinnen in Haarlem. Mega geslaagde dag, mede dankzij het fantastische weer.

Toen ik thuis kwam om kwart over twaalf zei mijn buik dat ik drie maanden zwanger was, maar laat mijn buik je niets wijsmaken. No baby in my belly. Hooguit een foodbaby. Vind het zo bizar hoe je buik door voedingsmiddelen allerlei vormen aan kan nemen binnen een relatief kort tijdsbestek.

Zondagochtend voelde ik me lichtelijk brak (door de korte nacht, niet de alcohol) maar het hardlopen ging verrassend lekker. Totdat ik deze vrienden op mijn pad tegenkwam. Ze doen vast niets, maar je wil het niet met ze aan de stok (hoorns) krijgen. Althans, dat denk ik dan…

Na het lopen keken we hoe de professionele lopers het deden bij de Damloop. Fun fact, in al die jaren dat ik hardloop heb ik de Damloop nog nooit gelopen. Er is eigenlijk altijd wel iets waardoor ik hem laat schieten. Super balen dat de laatste twee startgroepen niet meer van start mochten, lijkt me zo zuur als je daar staat te wachten en dan drie minuten voor de start hoort dat het startschot niet gaat komen. Wat een chaos moet dat geweest zijn ook. Maar veiligheid boven alles, natuurlijk.

Ik snap ook nooit zo goed waarom hardloopwedstrijden zo laat van start gaan. De Chicago Marathon gaat bijvoorbeeld al om 7:20 van start. Dat is toch ideaal? Goede temperatuur, minder verkeer dat hinder heeft van de wegafzettingen, de rest van de dag goed herstellen in het zonnetje met (heel veel) water.

Dat deden Tuur en ik dus na ons ochtendloopje. Herstellen in de zon (op ons dakterras) met heel veel water (en een lolly in mijn geval). Het was een fijne zondag. Het was een fijne laatste dag van de zomer.

Inmiddels is het maandag. Ik heb zojuist mijn blogplanning voor de komende drie(!) weken gemaakt en dat betekent dat als alles volgens plan verloopt, er de komende drie weken gewoon weer dagelijkse blogs online komen. Ik kan natuurlijk niets garanderen, maar ik ga mijn best doen. De zomer is voorbij, playtime is over. Tijd om het bloggen weer goed op te pakken. Ik heb er zin in, ik hoop jullie ook.

Fijne week!

Liefs,

Annemerel

Delen:

11 Reacties

  1. september 23, 2019 / 12:35

    Yep, ik snap die uren van die wedstrijden ook vaak niet. Start gewoon zo vroeg mogelijk, minder gedoe voor alle partijen. Extra upside: minder tijd na het opstaan ’s ochtends om te gaan stressen ;)

    • Annemerel
      Auteur
      september 24, 2019 / 09:12

      Haha dat ook ja! Als ik om half drie een wedstrijd heb, heb ik van zeven uur ’s ochtends tot half drie de tijd om mezelf compleet gek te maken. Heeft de ervaring geleerd…

      • Hanneke
        september 25, 2019 / 11:24

        Hebben jullie er ook aan gedacht hoe al die 46000 deelnemers dan om 7 uur in Amsterdam moeten komen? Ik startte om 11 uur, prima tijd, maar was wel om kwart voor 7 opgestaan om via fiets en trein daar te komen.

  2. september 23, 2019 / 14:01

    Dat was ook mijn gedachte: waarom niet (veel) eerder beginnen? Mijn halve marathon in juli hier aan de Gold Coast in Australie begon om 6 uur ’s ochtends! Parkrun (5 km) op zaterdagochtend begint hier in Queensland om 7 uur, in de zuidelijke staten om 8 uur. Een bijkomend voordeel is dat hoe eerder je begint met een groot evenement, hoe eerder het afgelopen is en je de wegen weer kunt openen.

    • Annemerel
      Auteur
      september 24, 2019 / 09:11

      Jaa! Ik vind dat persoonlijk ook veel fijner, maar ik heb dan ook geen probleem met vroeg naar bed gaan (en dan ook gewoon kunnen slapen). In Australië leven mensen sowieso veel meer met de zon, althans, dat heb ik me laten vertellen. Zou best bij mij passen denk ik…

  3. september 23, 2019 / 17:06

    Ik had in mijn ‘hardloop carriere’ ook de damloop nog nooit gelopen, tot gisteren. Echt zo’n groot feest, echt een grote aanrader om een keer aan mee te doen! Ik mocht gelukkig dus starten maar was wel zeker een goed besluit van de organisatie, nog nooit zoveel mensen langs de kant zien liggen…

    • Annemerel
      Auteur
      september 24, 2019 / 09:10

      Aah fijn dat jij toch hebt kunnen lopen (en fit over de finish bent gekomen). Als ik de verhalen zo hoor dan was het inderdaad een wijs besluit.

  4. Britta
    september 23, 2019 / 17:10

    Haha, ik hoor ook bij dat team dat foto’s maakt van IKEA kaartjes!
    En van die wedstrijduren, in de namiddag hoeft voor mij ook niet maar toch liefst ook niet om 7.20 uur ’s ochtends. Als je dan eerst nog ontbijt en dat ontbijt moet laten zakken moet je wel héél vroeg opstaan dan, niet?

    • Annemerel
      Auteur
      september 24, 2019 / 09:09

      Haha ja daar heb je wel gelijk in, maar bij de Damloop waren echt startgroepen van 10.18 tot 15.00 als je iedereen dan voor de middag wil laten lopen, dan moet dat bijna wel. Of je moet meer mensen teleurstellen… die keer dat ik om 7.20 liep in Chicago, had ik een jetlag, dus dan is vier uur van te voren opstaan echt niet zo’n probleem ;-)

  5. Bianca
    september 24, 2019 / 08:56

    Hier ook team foto’s maken! Van IKEA-kaartjes, maar van alles eigenlijk, ook van kleding die ik zie en eigenlijk alles wat ik leuk vind en even wil onthouden (omdat ik niet gelijk alles koop wat ik leuk vind, dan ben ik snel blut).
    Ik was één van diegenen die in het startvak stond zondag, en 5 minuten voor de start hoorde dat we niet meer mochten. Super frustrerend op dat moment, maar nadat we alle verhalen hoorden van mensen die wel hadden gelopen, begrepen we het zeker wel, veiligheid boven alles.
    Dus hebben we zelf met een aantal meiden een rondje van 12 km door Amsterdam heen gerend. Niet voor niets gekomen dus en was best leuk. Al voelde ik ook na 2 km al lood in mijn benen.

    • Annemerel
      Auteur
      september 24, 2019 / 09:08

      Aaah wat een goede oplossing, gewoon zelf een rondje lopen. Als je er dan toch bent… Fijn dat je van zo’n situatie toch nog iets positiefs weet te maken.