DIARY: #34

De laatste week voor Berlijn is aangebroken, maar voordat we daar mee verder gaan eerst nog een terugblik op de een na laatste week. Ik deed mijn laatste sporttest, deed een paar rustige trainingen, werd weer eens getroffen door een migraineaanval en dronk mijn eerste Pumpkin Spice Frappuccino.

Om de een of andere reden zijn er geen foto’s van maandag tot en met woensdag. Ik weet niet hoe het precies gebeurd is, maar het zou te maken kunnen hebben met het feit dat ik continu achter de feiten aan het aanhollen was. De deadline van mijn boek doet rare dingen met me. Zo ben ik onder andere mijn pincode vergeten, wat best bijzonder is als je al twintig jaar dezelfde code hebt.

Ik werd donderdag wakker met migraine. Dat gebeurt me niet vaak, meestal komt dat pas later op de dag. Het kwam niet heel goed uit, aangezien ik genoeg op mijn to-do-list had staan. Gelukkig zorgde een migrainepil en een uurtje extra slaap voor verlichting.

Ik vierde het met deze super lekkere lunch, bananenpancakes met banaan en aardbei. Dit is echt zo ontzettend lekker.

Donderdag deed ik mijn derde en laatste sporttest voor de marathon. Ik was van te voren redelijk gespannen omdat ik het graag beter wilde doen dan twee maanden geleden en ik herinnerde me van eerdere testen dat het de laatste minuten echt heel zwaar wordt. Ik was na de test niet geheel ontevreden.

Vrijdagochtend spendeerde ik op de bank met mijn MacBook, het was zo donker en grauw buiten, ik wilde niets liever dan met een dekentje en een kop thee op de bank aan mijn blog en boek werken en dat is wat ik deed.

Het lichtpuntje van de dag? Vijftien euro vinden in het hoesje van mijn iPhone. Het is niet dat ik mijn iPhone nooit schoonmaak, maar meestal doe ik dit gewoon met het hoesje nog om mijn telefoon heen. Ik besloot hem vrijdag grondig te reinigen (ik heb een infectieprotocol met als doel dat ik niet ziek wordt, ik dacht… laat ik mijn telefoon ook eens goed schoonmaken) en vond vijftien euro. Dit zit er echt al maanden in.

Vrijdagmiddag moest ik helaas ook nog even langs de huisarts voor een receptje. Niet hoe ik mijn vrijdagmiddag had willen besteden. Ik dacht ook meteen… oooh de wachtkamer van een huisartsenpraktijk, dat is niet de plek waar ik nu zou moeten zijn volgens mijn infectieprotocol.

’s Avonds ging ik naar Olympus om Isa aan te moedigen tijdens een 1500 meter wedstrijd. Ik zou zelf eigenlijk de 5000 meter lopen, maar in overleg met Arthur had ik eerder vorige week al besloten dit niet te doen. Ik wilde heel graag, maar hij vond het niet nodig om dit negen dagen voor een marathon te doen, daarnaast waren de weersomstandigheden (veel wind!) niet PR-waardig, dus waarom zou ik het dan toch doen?

Zaterdag stond ik met een interview in het AD Westland met een stukje over mijn boekproject. Heb nog nooit zoveel reacties op een stukje in de krant gehad, zoveel bekenden hebben het gelezen.

Ik deed zaterdag ook mijn allerlaatste krachttraining voor Berlijn. Vanaf nu ga ik zorgen dat ik geen spierpijn meer krijg. Ik denk dat ik thuis nog wel wat buikspieroefeningen zal doen, maar ik ga geen gewichten meer gebruiken en ook geen oefeningen voor mijn benen en billen meer doen.

Zondag had ik mijn eerste Pumpkin Spice van het seizoen. Geen Latte, maar een Frappuccino. Het was zulk lekker weer dat ik dacht; dit kan best wel eens de laatste keer zijn dat ik een Frappuccino kan drinken dit jaar.

Ik spendeerde zondagmiddag bij een promotie/degradatie wedstrijd van de mannen van Olympus ’70. Tussen de wedstrijden door werkte ik aan mijn boek en omdat het zondag was, had ik daar een broodje kroket bij. Smaakte erg goed. De mannen promoveerden niet, maar deden het wel erg goed en het was een gezellige (en toch ook productieve) middag. Om de een of andere reden kan ik me zo goed concentreren als er om me heen ontzettend veel gebeurt. De plek waar ik het minst goed schrijf? Achter mijn eigen bureau.

Inmiddels is het maandagochtend, vanmiddag gaat het grootste gedeelte van mijn boek al naar de drukker, dus ik ben de hele dag al hard bezig met dingetjes controleren zodat het straks allemaal goed in het boek staat. Ik zag hier best wel een beetje tegenop, maar nu ik er mee bezig ben krijg ik er juist heel veel energie van. Het gaat nu echt gebeuren. Yes.

Liefs,
Annemerel