DIARY: 189

Maandag
De dag van de grote verhuizing, de grote verhuizing terug naar mijn eigen huis. Ik sta vroeg, op schrijf wat blogs, maar moet er dan toch echt aan geloven, terug naar Den Haag, naar mijn ‘muizenhuis’. Mijn ouders hebben er een dag eerder voor gezorgd dat alles spik en span is, ieder gaatje is gevuld met staalwol, maar ik vertrouw er nog niet helemaal op… Ik woon vanaf nu op mijn bed en durf nog even niet aan mijn keukentafel te zitten. ’s Middags breng ik een bezoekje aan Den Haag, waar ik naast een Levi’s broek en Calvin Klein shirt ook nog een nieuwe hardlooptop score. Aan het eind van de middag heb ik dan eindelijk de energie om hard te gaan lopen. ’s Avonds vroeg naar bed, want de volgende dag heb ik de fotoshoot voor mijn boek..

Dinsdag
Helaas slaap ik niet al te best, een nachtmerrie over muizen gooit roet in het eten. Om half zes word ik wakker, een half uur later sta ik op en twee uur later zit ik bij Roos in Leiden om mijn gezicht te fatsoeneren. Een laagje schmink later stappen we samen in mijn auto richting Amsterdam, waar we veel te vroeg aankomen omdat ik de reistijd zoals gewoonlijk veel te ruim genomen heb. We maken een tussenstop bij Juice Brothers waar ik 16,50 afreken voor twee sapjes en twee havermoutrepen en rijden vervolgens door naar het nieuwe UvA gebouw, waar de shoot plaats vindt. Het is koud, maar who cares, ik maak foto’s voor MIJN BOEK! Vijftien verschillende looks en een lunch later is het EEN WRAP! Done for the day, we sluiten af bij de Pizzabakkers met drankjes (Aperol Spritz voor mij natuurlijk) en snacks. Roos en ik plakken er ook nog een date bij de McDonalds aan vast, want dat heb ik haar beloofd..

Woensdag
Kapot moe, maar zo blij, de eerste foto’s van de shoot krijg ik binnen en het ziet er best wel cool uit! (als ik zelf niet op de foto’s had gestaan had ik gezegd dat het HEEL COOL was, maar zeg je dat over jezelf?) Thanks Sabine! Maar ik ben dus ook wel een beetje moe, want ik kan ’s nachts nog steeds niet echt slapen. Vandaag op het programma? Het schrijven van een paar blogs en mijn Metro interview. Voordat ik het interview doe ga ik even lezen, maar ik heb al zo’n voorgevoel dat ik in slaap ga vallen, dus zet mijn wekker voor een uurtje later. Gelukkig heb ik dat gedaan, want ik viel dus inderdaad in slaap.

Donderdag
Dagje DutchCowboys in Roosendaal, weer een wekker om zes uur, maar ik ben toch al om half zes wakker. Sinds wanneer is slapen zo’n issue voor me? Goed, aardig gesloopt begin ik aan mijn werkdag, dus voordat ik daadwerkelijk mijn eerste artikel geschreven heb zitten er al twee dubbele espresso in. Niet dat het helpt, maar het gaat om het idee. Op de terugweg heb ik knallende ruzie met het overige verkeer.. de reden? Het is teveel verkeer, als in… het staat VAST. Dat heb ik een tijdje niet gehad, in de zomervakantie. Was het altijd maar zomervakantie op de weg… Als ik thuis kom heb ik zoveel opgekropte woede (door het verkeerd dus) dat ik besluit een tempoloop te doen, even mijn energie eruit knallen. Dat helpt, ik loop een PR op de vijf kilometer en kom een stuk relaxter thuis. Hardlopen, het beste medicijn. Na een douche plaats ik een bestelling bij mijn favoriete Chinees en nog geen twintig minuten later geniet ik van mijn Foe Yong Hai met Chinese mie.

Vrijdag
Thuiswerkdagje met als hoofdonderwerp ‘BLOG!’ Omdat ik weer zo vroeg wakker word heb ik om elf uur al redelijk wat gedaan.. dat is niet OK, want ik blijf pas scherp op het moment dat ik veel moet doen. De rest van de middag voer ik dus vrij weinig uit, om er tegen een uurtje of vijf vervolgens achter te komen dat ik nog redelijk veel moet doen. Zo gaan die dingen.. En dus werk ik de rest van de avond aan mijn blog. Niet dat ik plannen had, ik moest toch vroeg gaan slapen aangezien ik de volgende dag een lange duurloop gepland had staan… om zeven uur.

Zaterdag
Mijn wekker gaat om half zes, dat is VRIJ vroeg voor een zaterdag. Maar allemaal voor een goed doel, 32,5 kilometer hardlopen… het belooft vandaag erg warm te worden en ik probeer voor de échte warmte terug te zijn. Dat lukt niet helemaal, als ik mijn huis uit stap om kwart over zeven is het meteen al warm. Maar hé, die marathon wacht op niemand.. Hoe de duurloop me verging lees je woensdag. Na mijn herstelmaaltijd (sushi) rij ik naar mijn ouders, waar ik de rest van de middag in de tuin spendeer. Even mijn lichaam wat rust (en zon) gunnen. Ik probeer te slapen, dat lukt helaas niet, maar ik merk wel dat die rust (en die zon) mijn lichaam goed doet. ’s Avonds hebben we de ‘laatste familie barbecue van de zomer’, maar als het volgende week mooi weer is, dan hebben we dan de laatste familie barbecue van de zomer en als het een week daarna weer mooi weer is dan… zit ik in Oostenrijk, maar goed, dan zouden we die barbecue bij wijze van spreken NOGMAALS kunnen herhalen. Zo gaan die dingen. Aperol Spritz, Pinot Grigio, vlees, patatjes met mayonaise en knoflooksaus, mijn familie, zon, warmte… ik heb niets over deze avond te klagen.

Zondag
Eindelijk een keertje uitgeslapen, tot half negen om precies te zijn! Ik word rustig wakker (met The OC), bak twee eieren voor mezelf (mijn eerste ‘kookavontuur’ sinds ik weer terug ben in mijn studio) en loop vervolgens een super easy 6K als herstelloop van de dag ervoor. Voor sommige zal een pace van 5’20 niet heel easy zijn, maar voor mij voelde dat wel zo.. en ik heb meerdere keren gepauzeerd op het strand, om even van het lekkere weer en het strand te genieten. ’s Middags lunchte ik met Laura bij mijn nieuwe favoriete hotspot in Den Haag (George is weg! Ik moest een nieuwe zoeken!), MaMa Kelly! Het was ook alweer ruim twee maanden geleden dat ik Laura voor het laatst gezien had, hoe krijgen we het voor elkaar? Werk, vakantie, leven, dat soort dingen. Maar MaMa Kelly is dus een aanrader. We zaten heerlijk op het terrasje met het zonnetje in onze rug, heel fijn. Ik ben eigenlijk nog niet helemaal klaar om afscheid te nemen van de zomer… Na onze lunch volgden we allebei weer onze eigen weg, ik naar huis om mijn Metro-pagina af te ronden (fijn zo’n deadline op zondag) zij voor een familieverjaardag. De rest van de zondag spendeerde ik met MacBook, eerst met Metro en mijn blog, daarna met The OC. Fijne zondag…

Komende week word lekker druk, evenals de week erna. De week DAARna vertrek ik namelijk naar Oostenrijk voor een ‘hoogtestage’ en mijn boek af te schrijven, maar voor die tijd moet er nog wel wat gebeuren. Een hele hoop zelfs. Volgende week dus iets minder The OC en iets meer schrijven-schrijven-schrijven.

Liefs,
Annemerel