DIARY: 16

Photobucket

Laat ik maar direct met goed nieuws in huis vallen. Maandag was ik mijn huissleutel kwijt, die ik een paar momenten daarvoor nog in mijn hand had. Ik weet dat het in mijn geval niet slim is om mijn huissleutel zonder ook maar een klein sleutelhangertje bij me te dragen, maar ik heb dus echt geen zin meer om iedere keer als ik ga hardlopen mijn sleutel van mijn sleutelbos te halen. Twee woorden: lelijke. nagellak. Goed ik was dus mijn sleutel kwijt en dacht, misschien heb ik hem alvast in mijn tas gedaan. Ik pakte de tas die ik voor het eerst sinds weken weer eens gebruikte en gooide de inhoud over de keukenvloer. En wat viel er uit die tas… geen sleutel, dat was duidelijk, maar wel.. DE OORBEL. Het pareloorbelletje van mijn overgrootoma die ik een week ervoor dacht te zijn kwijt geraakt tijdens het hardlopen op het strand. Bizar. Hij moet dus in mijn tas gevallen zijn die in mijn kledingkast lag, toen ik mijn hardloopkleding uittrok. Heel bijzonder en heel erg fijn.

Maandag was ook de dag dat ik een spannende afspraak had in Amsterdam over een eventuele samenwerking met een mediabureau. Ze hadden mij een week daarvoor benaderd en de kans is erg groot dat we samen gaan werken. Ze representeren maar een paar blogs in mijn categorie en dat zijn niet de minste. Ik bedoel, ik vind het helemaal geen probleem om door hetzelfde mediabureau vertegenwoordigd te worden als Stylescrapbook.

Dinsdag was het Valentijnsdag, maar dat vieren wij niet. Ik heb dit jaar wel de ‘HOORAY, je houdt het al … jaar met mij in één huis vol dag’ in onze officiële feestdagenkalender opgenomen. Vorig jaar op 14 februari kregen we de sleutel van ons huis en eh.. het moet heus niet altijd makkelijk zijn om met mij samen te wonen (om je een voorbeeld te geven, ik gebruik ons huis graag als kledingkast). Om onze feestdag te vieren had ik de duurste fles whisky gekocht (ik wist echt niet wat ik moest kopen en heb me laten adviseren bij de Gall & Gall, dan smeren ze je natuurlijk altijd de duurste fles aan) en bakte ik pancakes in de vorm van hartjes. Lief ben ik he?

De rest van de dag behoorde ik tot de Lonely Hearts Club, want hij moest werken tot laat (Valentijnsdag he). Ik heb lekker hardgelopen, blogjes geschreven, voor het eerst in mijn leven aardappelen-vlees-groente voor mezelf bereid en natuurlijk de nieuwste Gossip Girl gekeken.

Woensdag & donderdag was het weer tijd voor Girlscene! In tram en trein een keertje niet geschreven, maar een lekker fout boek gelezen (de nieuwste Sophie Kinsella, mijn  mening lees je snel). Donderdag was de dag dat ik voor het eerst in maaaaaanden een rendez-vous had met mijn weegschaal. Ik dacht, laat ik het gewoon eens proberen, ik ben immers sinds oktober toch een broekmaat afgevallen. Helaas was dat niet terug te zien op de weegschaal. Kan dan wel lekker veel sporten, iedere avond pasta, risotto of noedels is best heftig voor de heupen. Goed, geen man over boord natuurlijk. Zoals ik al zei, sinds oktober wel een broekmaat afgevallen, het zijn allemaal spieren troost ik mezelf. De weegschaal is ook eigenlijk maar gewoon een troosteloos geval. Neemt niet weg dat ik de komende tijd toch misschien mijn pasta eens wat vaker in ga ruilen voor een gezondere optie en misschien eens aan portie-controle ga doen? Ik schep al-tijd twee keer op. Ik geef mijn vader, moeder & vriend de schuld. Als je het mij vraagt de drie beste thuiskoks van Nederland.

Vrijdag gezellig met mijn moeder geluncht, ik had haar van te voren even bericht over het schrikbarende getal op de weegschaal dus maakte ze een heerlijke frisse salade voor me met een vers volkorenbroodje. Uiteindelijk natuurlijk blijven hangen, want met mama op de bank is veel te gezellig. Ze hielp me met een DIY project (lees: ze deed mijn DIY project en ik assisteerde, als in: ik zorgde voor kopjes thee en gaf af en toe een speld aan). Toen kwam mijn vader thuis en die haalde me over toch te blijven eten, dus haalden we sushi en zo was ik pas net voor middernacht weer thuis van mijn ‘lunchdate’ met mijn moeder. Schema in de war!!!

Het afgelopen weekend heb ik daarom achter mijn iMac doorgebracht. Omdat ik volgende week op wintersport ga, het liefst niet al te veel gestress wil op vakantie en toch iedere dag gewoon minstens twee stukjes online wil op mijn blog, zal ik toch wat meer moeten voorschrijven. Werk ik deze week natuurlijk ook nog extra bij Girlscene, omdat ik volgende week niet werk. Het is maar goed dat ik bloggen daadwerkelijk leuk vind. En hoewel het qua werktijden lijkt op een fulltime baan, het voelt absoluut niet als een baan. Moet ik er natuurlijk ook bij zeggen dat het voor mij ook niet echt betaalt als een fulltime baan. Meer als een fooi, maar hé, if it makes you happy, it can’t be that bad …

(Oh en als jullie denken NEE, heeft Annemerel nu toch geshopt? Nee joh, lieve Denise van ubbi.nl had een cadeautje voor me!)

 

Delen:

18 Reacties

  1. Debby
    februari 20, 2012 / 12:16

    Wat geweldig dat je je oorbel weer hebt, wauw! En gefeliciteerd voor je samenwerking, dat moet toch echt een dream come true zijn!

  2. februari 20, 2012 / 12:17

    Superrrr dat je-je oorbelletje weer hebt!! Zal je oma ook wel blij mee wezen haha. Ik hou ook zo verschrikkelijk van pasta, wist niet eens dat je er van aankomt ?
    Werk je nou eigenlijk nog bij Elzenduin? Of ben je daar gestopt?

  3. februari 20, 2012 / 12:31

    Ah super leuk dat je je oorbel weer hebt, is vast geen toeval ;) Leuk om te lezen!

  4. L.
    februari 20, 2012 / 12:31

    Leuke Diary!!

    ps; Ik volg je Blog nu al minstens 1,5 jaar en vind dat je vooral de laatste tijd echt een stuk leuker, grappiger en ‘mooier’ schrijft!

  5. februari 20, 2012 / 13:46

    Wauw wat een geluk met je oorbel! En zoals altijd weer een hele leuke diary

  6. Sanne
    februari 20, 2012 / 15:08

    Wat een leuk stuk weer om te lezen!! Heel fijn dat je je oorbel terug hebt.

  7. februari 20, 2012 / 15:17

    Ahhhh jij blij dat je de oorbel weer heb gevonden, super!
    Leuke diary btw. ;D – zoals altijd

  8. februari 20, 2012 / 15:48

    Op de een of andere manier krijg ik altijd zoveel ‘energie’ van deze blogposts! Lekker inspirerend en ik krijg meteen zin om zelf ook lekker door te werken en dingen te doen! :)

    Wat super trouwens dat je je oorbel weer terug hebt! Ben ik wel benieuwd of je je huissleutel uiteindelijk nog terug hebt gekregen, haha

  9. Michelle
    februari 20, 2012 / 16:17

    Wat fijn van je oorbel! En ik vind dat je een mooi figuur hebt! Waar ik erg benieuwd naar ben: hoelang ben je en wat weeg je? Of is dit iets TE persoonlijk? ;) Ik heb laatst ook de Kruidvat yogamat gekocht naar aanleiding van je blogpost en wil snel beginnen met het hips buns ties filmpje!!

    • Annemerel
      Auteur
      februari 20, 2012 / 17:03

      Ik wil het best zeggen, maar ik krijg daar vaak negatieve reacties op dus ik doe het liever niet!

      • Michelle
        februari 20, 2012 / 17:29

        Ok, ik snap het! :)

  10. kelly
    februari 20, 2012 / 16:41

    Geweldig dat je die oorbel weer heb gevonden!! Ik ben laatst met je filmpje begonnen, wat is die dodelijk zeg! Maar ik merk wel al effect :) ik ben door het hardlopen en alles nu wel al 2 broekmaten afgevallen maar ik ben zwaarder dan voorheen… Volgens mijn dokter niets om zorgen over te maken gelukkig want spieren wegen meer dan vet ;)

  11. februari 20, 2012 / 17:09

    leuk om te lezen!

  12. hannah
    februari 20, 2012 / 19:02

    Wat fijn van die oorbel, moet wel een hele opluchting zijn geweest lijkt me. Wil even zeggen dat ik ook vind dat je steeds leuker gaat schrijven, en dat ik vind dat je een prachtig figuur hebt waar ik heel jaloers op ben!

  13. Mariët
    februari 20, 2012 / 23:02

    Ik ben zo vreselijk nieuwsgierig naar je gewicht :-$ Echt heel bijzonder dat je de oorbel weer hebt gevonden :-O

  14. Jennifer
    februari 21, 2012 / 08:04

    Fijn dat je je oorbel weer hebt terug gevonden. En leuk stukje!

  15. februari 21, 2012 / 12:40

    Hoera voor het terugvinden van de oorbel en gezellige dagjes op het oude nest! :)

  16. Renske
    februari 21, 2012 / 21:21

    Wat een leuk logje weer. En wow, je hebt je oorbel gevonden. Wat schrikken als je zo’n erfstuk kwijtraakt, niet?
    Schattig trouwens hoe je pannenkoekjes bakt voor je liefje en hoe je zo gezellig bij je ouders blijft plakken. Ik vind het altijd zo mooi om te lezen wanneer mensen elkaar waarderen zoals jij met hen doet.