>STUDY: Going back to college

>

Photobucket

Ik ga weer studeren! Dat roep ik nu al weken, maar er begint nu toch ook wel echt een beeld van mijn master te ontstaan. Sterker nog, ik ben ten eerste aangenomen (zonder dat ik de juiste formulieren instuurde) voor de master Discourse & Argumentation Studies in Amsterdam, maar ik ben ook zo goed als toegelaten voor de master Sturende Kracht van Taal (Taalbeheersing) in Leiden. Woensdagochtend had ik m’n intake/toelatingsgesprek en ik ben nu informeel toegelaten door de studiecoördinator, nu is het eigenlijk alleen nog maar een kwestie van me aanmelden via studielink en that’s it.

De studerende kracht van taal borduurt eigenlijk een beetje voort op mijn bachelor, maar dan gericht op de carrièrerichting die ik leuk vind, Journalistiek/PR/Redactie. Met taal kun je spelen, de opbouw van een zin is bepalend voor de manier waarop de lezer het zal begrijpen. Een voorbeeld, je kunt zeggen..

Annemerel.com heeft bijna 65000 bezoekers per maand


of je zegt..

Annemerel.com heeft nog geen 65000 bezoekers per maand


Kijk, bij die eerste zin denken jullie allemaal (of nou ja, een deel..) Wauw, goed zeg. Als je de tweede zin zou lezen zou je misschien denken, oh nog geen 65000, die moet nog maar wat beter haar best doen dan. Toch?

Goed, daar gaat die master dus over en over nog veel meer dingen natuurlijk, het is een kruising tussen Taalbeheersing en Taalkunde en dat vind ik heel erg leuk en omdat je je vakkenpakket in Leiden bijna helemaal zelf kan samenstellen ga ik vrijwel zeker voor de master in Leiden.

Ik heb zoveel zin om te studeren! Ik heb zelfs al een aantal boeken die ik volgend jaar nodig heb in m’n winkelmandje bij Bol.com zitten!

Liefs,

>DIARY: How about the future?

>

De toekomst.. wat ik nu echt ga doen, wat ik nu eigenlijk doe. Die vraag krijg ik de laatste tijd zo vaak. Van familieleden die ik al een tijdje niet gesproken heb, van wildvreemden, maar ook van jullie.

Nou laat ik maar duidelijk beginnen, mijn toekomst en wat ik het komende jaar ga uitvoeren.. dat ligt nog compleet open. Eigenlijk ben ik nu net zover als een jaar geleden, ik heb nu alleen wel een diploma op zak. Vorig jaar schreef ik me in voor slechts één master en ik wist van te voren eigenlijk al dat ik daar niet zou worden toegelaten. En natuurlijk werd mijn vermoeden bevestigd, ik werd niet toegelaten voor de selectie master Tekst & Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam.

Dus ik ging werken, of beter gezegd, ik bleef werken bij Elzenduin. Bij Elzenduin zit ik prima. Ik bedoel, het is een mooi hotel met een super gaaf strandrestaurant, onze gasten zijn vaak inspirerende mensen, ik werk met veel leuke jonge mensen samen en mijn baas inspireert ook. Ik bedien niet alleen, maar zit de laatste tijd ook veel achter de receptie, ik mag me met de PR bemoeien en eigenlijk.. is er geen enkele dag die hetzelfde is en dat houdt het gewoon spannend.

Maar Elzenduin is niet mijn eindstation. Ik werk momenteel ook niet meer alleen bij Elzenduin, ik werk sinds (heel) kort ook één dag per week bij Karin Kuijpers. Karin heeft zeg maar een carrière waar ik van droom. Ze schrijft onder andere voor Cosmopolitan, Financieel Dagblad, AD en Linda, ze heeft een column in Elegance (voorheen Grazia(!)), ze doet wat PR, is bij iedere belangrijke fashionweek aanwezig en zat laatst nog aan tafel bij Pauw en Witteman over de hele John Galliano Affaire. Ik bedoel, hoe inspirerend en geweldig is dat? Ik leer hier zoveel van. Bijvoorbeeld, dat het leven van een freelance modejournalist NOOIT stil staat.

Volgend jaar wil ik het liefst toch nog een master doen. Ik wilde eerst naar Utrecht voor een master New Media, maar die was mij toch net iets teveel de sociale kant op. Toen vond ik New Media aan de UvA, maar toen ik me daar vorige week wilde inschrijven moest ik een diploma van een engels toets hebben en die heb ik niet. Ik had er natuurlijk nog verder achteraan kunnen gaan (inschrijven moet voor 1 april) maar toch lijkt New Media me ook weer niet helemaal mijn Master. Afgelopen zondag vond ik toen een master in Leiden, een specialisatie van Taalbeheersing (onder deel Nederlandse Taal & Cultuur) het programma heet ‘De sturende kracht van taal’. Je kunt er alle kanten mee op, journalistiek, PR, maar ook bij de overheid kun je terecht. De master lijkt ook nog eens op mijn eigen studie aan te sluiten, dus dat is helemaal mooi. En Leiden.. dan hoef ik ook geen honderden euro’s per maand te betalen aan reizen (krijg waarschijnlijk geen OV meer omdat je maar een bepaald bedrag per jaar mag verdienen en aangezien ik nu fulltime werk zal dat erg krap gaan worden!).

Ik heb helaas nog geen bericht terug gehad van de universiteit. Heb meerdere malen geprobeerd contact op te nemen, maar geen gehoor. Gistermiddag kreeg ik een berichtje dat de vrouw die ik probeerde te bereiken langdurig ziek is en mijn vraag is doorgestuurd. Hoop dus dat ik volgende week eindelijk antwoord heb. Want zo’n open toekomst kan best spannend zijn, maar soms wil je ook gewoon weten waar je aan toe bent. Althans, ik word daar best gelukkig van. Ik hou van plannen!

I’ll keep you posted!

Liefs,

>Life after Graduation

>

Photobucket

Ik ben al zes weken geen student meer en ik raak er steeds meer aan gewend. Tsja het is balen dat ik tegenwoordig geld op mijn OVchip moet zetten om legaal te reizen en het is ook nog steeds wel een beetje gek dat ik nooit meer ’s ochtends vroeg in de trein naar Amsterdam zit. Maar het voelt wel echt, als mijn leven zeg maar.

Ik ben tegenwoordig een Blogger by Day en een Horecabitch by Night. Vijf dagen in de week werk ik van 16.00u tot sluit, en heel soms van 7.00u tot 16.00u bij Hotel Elzenduin, het bedrijf waar ik eerst 3,5 jaar eigenlijk als ‘bijbaantje’ gewerkt heb. Als receptioniste, als meisje van de bediening, als mailingschrijfster, eigenlijk gewoon een beetje als alles wat op dat moment nodig is en dat bevalt me helemaal prima. Het is in ieder geval afwisselend en nooit saai. En om in zo’n mooi hotel als Elzenduin te werken is natuurlijk ook absoluut geen straf.

Het allermooiste is dat ik heel veel tijd heb om ook andere dingen te doen. Overdag ben ik meestal gewoon vrij. Okee, ik slaap meestal wel uit, want slapen doe ik meestal niet voor twee uur ’s nachts, maar dat hoort erbij. Naast zoveel mogelijk bloggen help ik soms ook andere mensen met teksten en zo bouw ik een beetje een portfolio en ervaring op. Super leerzaam en hopelijk ook vruchtbaar, want het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik in de toekomst de horeca toch een keer verlaat en fulltime kan schrijven en daar ook van kan leven.

Maar ik heb er wel een goed gevoel over. Wanneer het gaat gebeuren dat weet ik niet, maar ik weet zeker dat het gaat gebeuren. Want ik kan het, dat weet ik. Nu moet ik het alleen nog eventjes laten zien.

I’ll keep you posted ladies (& gentleman)

Liefs,

>Job Hunting

>

Photobucket
Morgen begint het collegejaar voor de meeste studenten van de universiteit en ik… ga geen colleges volgen en weet überhaupt niet of ik dat de eerst komende paar jaar nog zal gaan doen. Ik heb mijn bachelor gehaald, werd niet toegelaten tot de enige master waar ik interesse in had (mijn cijfers waren niet hoog genoeg, mijn killer-motivatiebrief waar ik van november tot april mee bezig ben geweest is volgens mij niet eens gelezen).
De master die ik mag doen nu ik mijn bachelor behaald heb spreekt me niet aan, vele andere masters sluiten niet aan omdat ik niet de juiste vakken gevolgd heb. En natuurlijk zou ik best bereid zijn wat extra vakken te volgen, maar dan alleen voor een master die ik dolgraag wil doen en niet eentje die ik ga doen omdat ik zo nodig mijn master wil behalen.
Nu wil ik dus een baan. De eerst komende tijd zit ik nog wel goed bij Elzenduin, in de bediening, achter de receptie, soms wat promotionele teksten. Ik heb het er naar mijn zin dus wat dat betreft is het allemaal best wel okee, maar eigenlijk wil ik best graag meer. Ik ben niet iemand die snel genoegen zal nemen met minder en dus ben ik onrustig en wil ik een echte echte echte baan, niet dat ik die snel voorbij zie komen.
Het is absoluut niet de makkelijkste tijd om een baan in de media te vinden. Iedereen vraagt ervaring, een weblog waar ik al zeven jaar mijn liefde en zaligheid in stop lijkt niet te tellen, evenals mijn blog voor I Love Beauty News en de paar stukken die ik geschreven heb voor andere freelancers. 
Maar ik geef de moed niet op, zucht af en toe gewoon een keertje extra, maar blijf zoeken. Als ik volgend jaar nog steeds niks gevonden heb ga ik misschien nog wel een andere bachelor doen. Ik denk nu aan rechten, lijkt me best een leuke studie en een juridische functie begint me ook steeds leuker te lijken (en is bovendien makkelijker te vinden).
Voor nu geniet ik maar eventjes van alle vrijheden en mogelijkheden die ik heb (als in.. besluiten volgende week op de trein te stappen naar Parijs om daar een paar weken van Laduree & Pain au Chocolat te genieten, hypothetisch gesteld natuurlijk..) 
Wat gaan jullie dit jaar doen? Zitten jullie nog op school, wat studeren jullie, zijn jullie ook net klaar, hebben jullie een baan, of hebben jullie net als ik eventjes niets vasts..?
Liefs,
Annemerel

>Graduation-day

>

Tekenen
Met de Superswyper
Vriendinnetjes

Voordat ik begon met m’n scriptie wist ik absoluut niet wat me te wachten zou komen te staan. Moest ik zenuwachtig zijn, werd dit moeilijk, zou het uiteindelijk meevallen? Nou het werd dus moeilijk.
M’n onderwerp had ik vrij snel bedacht. Ik wilde iets met afslankproducten en autoriteitsargumentatie. En gezien mijn voorliefde voor foute roddel en achterklap kom je dan al snel bij beroemdheden uit. Een hoofdvraag formuleren was een heel ander verhaal, die werd iedere week anders, en vond zijn uiteindelijke formulering pas op deadline-dag.
Het maken van m’n scriptie ging alles behalve van een leiendakje. Mijn eerste probleem was dat ik überhaupt geen voorbeelden kon vinden van beroemheden die afslankmiddelen aanprezen. Toen ik die eenmaal gevonden had was ik helemaal niet blij met de advertenties die ik moest gaan analyseren, wat moest ik hier in godsnaam mee. Maar ik geloofde er toen nog in dat het uiteindelijk allemaal wel goed zou komen, dus ik schreef vrolijk verder en toen ik de advertenties moest gaan analyseren deed ik eigenlijk zomaar wat.
Begin mei leverde ik mijn conceptversie in, een week later, op elf mei, de dag voor mijn 21ste verjaardag had ik een gesprek met mijn scriptiebegeleidster, mevrouw Snoeck Henkemans. Toen ik haar kamertje inliep voelde het als een moeilijk doktersgesprek, toen ik het kamertje verliet had ik het gevoel dat de dokter mij zojuist verteld had dat ik nog maar een paar maanden te leven had.
Mijn scriptie was op z’n zachtst gezegd niet zo goed, het was onsamenhangend, niet wetenschappelijk en bovendien in slecht Nederlands geschreven. Een half uurtje heb ik ’s avonds gehuild, om vervolgens de volgende de dag mijn verjaardag dubbel en dwars keihard te vieren. De dag erna zat ik braaf om negen uur met mijn laptop en al mijn verzamelde informatie aan tafel. Ik opende een nieuw worddocument en ben volledig opnieuw begonnen.
In twee weken schreef ik een compleet nieuwe scriptie, niet zonder de nodige stress natuurlijk, toen m’n scriptie naar mijn idee klaar was stuurde ik hem naar m’n studievriendinnetjes Linda, Laura en Nathalie die er heel lief naar hebben gekeken en aanwijzingen hebben gegeven. Nathalie maakte op dat moment een rondreis door Noord Amerika maar wist toch zoveel aanwijzingen te geven met wijzigingen bijhouden in word, dat ik na mijn laatste pagina van mijn scriptie nog tien bladen met aanwijzingen had. Goed op dat moment leek het net alsof mijn scriptie weer net zo’n prutje was als de eerste keer, maar ergens wist ik ook wel dat ik me daar gewoon niks van aan moest trekken en goed naar Nathalie moest luisteren.
Eind mei leverde ik m’n scriptie weer in en toen kon het wachten beginnen. 17 juni zou ik de uitslag te horen krijgen en eerder verwachtte ik ook geen mailtje. Maar die kwam er wel, op de vijftiende al. Ik zat nietsvermoedend in de tuin een kopje thee te drinken voordat ik naar mijn werk ging, toen ik ineens het geluid van een nieuwe mail uit mijn telefoon hoorde komen. Ik opende mijn mail, zag tot mijn schrik een mail van mevrouw Snoeck Henkemans staan, in kleine lettertjes zag ik een 6 en toen belandde ik in een soort van roes, met als gevolg ik verwijderde de mail. Toen ik nog eens wilde kijken, stond daar nou echt een 6? Was de mail verdwenen en nergens meer te vinden. Uiteindelijk heb ik mijn laptop opgestart en stond de mail bij mijn verwijderde items, ik had inderdaad een 6! Ik ben serieus nog nooit zo blij geweest met een 6.
Goed nu zijn jullie vast benieuwd naar mijn uiteindelijke hoofdvraag en conclusie, wees gerust ik mag niet te lang spreken dus ik houd het kort..
Mijn hoofdvraag was uiteindelijk:
Op welke manier wordt er in online advertenties voor afslankproducten strategisch gemanoeuvreerd met beroemdheden als autoriteit en gebeurt dit op een redelijke manier?
Het antwoord op die vraag kort samengevat:
– Beroemdheden proberen zichzelf te vereenzelvigen met de lezer
– Beroemdheden delen graag hun succesverhaal om de lezer te overtuigen
– Beroemdheden kunnen ook een dubbelrol op zich nemen, dat zij niet alleen gebruikerservaring hebben, maar ook die van deskundige (dit deed een beroemde fitness instructrice)
– In iedere tekst worden alleen de positieve gevolgen van de producten genoemd, zij laten de wenselijke aspecten naar voren komen en de negatieve laten zij achterwege.
Iedereen zegt nu natuurlijk ‘Oh Annemerel je hebt het helemaal zelf gedaan’ maar daar denk ik toch echt anders over. Ik wil allereerst mijn scriptiebegeleidster bedanken, want dat gesprek op elf mei was dan misschien wel niet zo leuk, het heeft me wel wakker geschud en daardoor ging ik er toch nog kei hard tegenaan. Ik wil mijn ouders, vriend, broertje en zusje bedanken voor het nalezen van mijn scriptie en al die stress en troep die ik al die weken veroorzaakt heb. Ik wil Linda, Laura en Nathalie, mijn kritische doch rechtvaardige lezers bedanken. En jawel, hier niet aanwezig maar mogen toch niet vergeten worden, mijn twitter en web-log volgers die me iedere dag weer bemoedigende berichtjes gestuurd hebben.

Mijn scriptiepraatje afgelopen woensdag tijdens mijn diploma uitreiking van mijn bachelor Taal & Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam. Ja lieve lezers, ik heb jullie echt echt écht genoemd!

Liefs,