Toen ik vier jaar geleden alle vier de Twilightboeken in nog geen twee weken uit las, deed ik dat met de soundtrack van de eerste Twilightfilm (toen net in de bioscoop) op de achtergrond. Ik hoef de eerste tonen van één van die nummers maar te horen, of het sentiment komt alweer bovendrijven. Ik verslond het eerste boek, door de overige delen moest ik mezelf op zijn tijd een beetje worstelen, maar als je eenmaal aan zo’n serie begonnen bent, wil je hem natuurlijk afmaken ook.
Als jullie mijn Tune Tuesdays een klein beetje in de gaten houden, dan weten jullie dat ik een zwak heb voor popmuziek van disneysterretjes als Miley Cyrus, Hilary Duff, Selena Gomez en Demi Lovato. Daarnaast luister ik graag naar artiesten als Taylor Swift en Madonna. Mijn “onbekende” muziek leer ik kennen door soundtracks van mijn favoriete series en films. Ik ben groot fan van Coldplay en luister ook veel naar rockbands als U2, Pink Floyd en The Who. Maar wat jullie misschien nog niet wisten, op het moment dat ik me écht moet concentreren, luister ik naar klassieke muziek en meestal de klassieke muziek gecomponeerd door Abel Korzeniowski.
De marathon angstvallig dichtbij, nog maar vijf dagen en ik moet het gewoon DOEN. Spannend, misschien wel een klein beetje TE spannend. Ik weet dat muziek mij na dertig kilometer nog tot leven kan brengen dus de juiste afspeellijst is essentieel. Ik denk dat ik hem inmiddels zo ongeveer heb..
Deze maand precies tien jaar geleden legde ik al mijn zakgeld van die maand bij elkaar en kocht een CD. Wat een tijden waren dat. Dat je je hele maandbudget besteedde aan het kopen van een CD. Tegenwoordig heb je met een druk op de knop het hele album (gratis) op Spotify. Maar goed, mijn gehele september 2002 budget ging dus op aan de CD. Het debuut album van Avril Lavigne dat juist was uitgekomen. En omdat mijn hele budget er zojuist aan was gegaan moest dat ding natuurlijk ook wel grijs gedraaid worden.