Wat is mijn wedstrijdtactiek op een 10 kilometer? Hoe voorkom je dat je brein in paniek raakt tijdens het hardlopen (en daardoor je benen op slot zet)? Wat moet je met al die hardloopwas? En wat voor oefeningen kun je doen als je een stressfractuur hebt (in je voet)?
Twee raceverslagen op rij? Ja, sorry, ik kan niet anders… ik ben nog helemaal vol van gisteravond en moet dit kwijt voordat ik verder kan met de orde van de dag. Gisteravond – Global Running Day – deed ik mijn tweede 1500 meter baanwedstrijd, eveneens mijn vierde wedstrijd in twintig dagen.*
Een 10 kilometer onder de ‘magische’ grens van 40 minuten. Dat is mijn droom. In mei 2013 liep ik voor het eerst een 10 kilometer onder de 50 minuten (47.hoog) tijdens de Nike Run in Amsterdam. Twee jaar later liep ik tijdens diezelfde wedstrijd voor het eerst een tijd onder de 45 minuten (44.56). Ruim drie jaar kwam ik niet eens in de buurt van die tijd, totdat ik een jaar geleden – na twee maanden trainen met Tuur – ineens 40.40 liep. Dit geldt nog steeds als een van mijn mooiste – zo niet mijn mooiste – hardloopmoment van de afgelopen jaren. Ik wist dat ik een PR kon lopen, maar om je PR op de 10 kilometer met ruim vier minuten aan te scherpen, het was niet eens in me op gekomen dat dat mogelijk was. Onder de 40 lopen werd ineens een mogelijkheid en daar ging het fout.
Mijn grote doelen voor dit voorjaar waren PR’s op de 10 kilometer in Schoorl (februari) en de halve marathon tijdens de CPC (maart). De 10 kilometer in Schoorl moest ik aan me voorbij laten gaan doordat het de dag ervoor in mijn rug was geschoten (ik word blijkbaar écht oud) en de CPC werd niet gelopen omdat moeder natuur (het weer) niet echt meewerkte. Komende vier weken staan er drie (!) 10 kilometer wedstrijden op het programma, dus als je uitgaat van dat drie keer scheepsrecht is, moet mijn 10 kilometer PR de komende maand wel sneuvelen. Een halve marathon stond er niet meer op het programma en ik focuste me de laatste tijd ook niet meer op lange afstanden omdat ik na een paar maanden kwakkelen eindelijk blessurevrij wilde zijn.
Het begon een beetje als een grapje. Die inschrijving voor de 1500. Ik bedoel, mijn favoriete afstand is bijna dertig keer zo lang en echt snelle benen zoals echte 1500 meter lopers hebben, die bezit ik niet. Maar goed, er werd een 1500 bij de club georganiseerd en het leek Tuur leuk als we met de hele groep hier aan deel zouden nemen. Dat vond ik zelf eigenlijk ook wel een leuk idee, maar dan zonder druk en tijdsdoel. Nou ja, je kent me waarschijnlijk langer dan vandaag…