Vandaag begint het feest. Als jullie dit lezen zit ik als het goed is met mijn kont in het Martinhal Resort in Portugal, als ik dit schrijf op donderdagmiddag, lig ik met mijn kont in bed, maar wel met mijn MacBook op schoot en druk aan het werk.
Vandaag begint het feest. Als jullie dit lezen zit ik als het goed is met mijn kont in het Martinhal Resort in Portugal, als ik dit schrijf op donderdagmiddag, lig ik met mijn kont in bed, maar wel met mijn MacBook op schoot en druk aan het werk.
Het is alweer drie jaar geleden dat Esmée op Twitter schreef dat ze aan haar laatste weken bij Girlscene ging beginnen. Ik zag mijn kans en een paar momenten later had ze een privé bericht op Twitter binnen, “Hé Esmée, is jouw plekje eigenlijk al vergeven?”. Dat bleek niet zo te zijn, maar er waren wel al een paar sollicitanten langs geweest. Nog geen 24 uur later kon ik op gesprek komen en na een gesprek van ruim een uur wist ik het zeker, hier wil ik werken. Maar goed, dat kon ik wel zo leuk willen, de keuze was niet aan mij, die keuze lag bij hoofdredactrice Marjolein. Vier dagen later werd ik, een dag voordat ik samen met mijn moeder en zusje naar Parijs zou gaan, gebeld door Marjolein. Ik was aan het werk in het hotel waar ik al jaren werkte. Ik had het er ontzettend naar mijn zin, maar het had weinig te maken met hoe ik mijn toekomst zag. Toen Marjolein me vertelde dat ik het geworden was, was ik dan ook héél erg blij.