LET’S TALK ABOUT: Abdi

Drie jaar geleden sprak ik voor het eerst met Abdi Nageeye. Hij in zijn hotelkamer in Boston, ik in mijn bed in mijn studio in Den Haag, via een crappy videoverbinding van WhatsApp. Van te voren wist ik niet zo goed wat ik van het interview kon verwachten. Ik wist dat hij oorspronkelijk uit Somalië kwam, ik wist dat hij ambassadeur was van Run4Schools (dat was de aanleiding voor dit gesprek) en ik wist dat hij die maandag aan de start zou staan van de Boston Marathon en dat ‘ie wel redelijk wist wat hardlopen inhield. Maar of ik ook een leuk gesprek met hem zou kunnen voeren, dat wist ik niet. Nou, dat gesprek overtrof iedere verwachting en na afloop dacht ik ‘ik zou hier een boek over kunnen schrijven’. Dat boek is er sinds vandaag, alleen is het niet door mij geschreven maar door André van Kats. Ik las het vorige week al in een zitting uit en de korte samenvatting van het komende verhaal is dan ook: kopen. Als je geïnteresseerd bent in iets meer details, lees dan vooral verder.

Voor wie Abdi niet kent een beknopte samenvatting van zijn leven.

In maart 1989 ziet Abdi het levenslicht op het platteland van Somalië. Op zijn zevende verhuist hij met twee broertjes naar zijn halfbroer in Den Helder. Hij gaat naar school, is altijd vrolijk, leergierig en trapt het liefst de hele dag tegen een bal. Als hij een jaar of tien is radicaliseert zijn broer en neemt hij Abdi en zijn broertjes mee naar Syrië. Dat het niet gaat om een vakantie, beseft Abdi pas als ze in Syrië op pad gaan om een koelkast te kopen. Na veel ellende in Syrië worden Abdi en zijn broertjes weer ‘gedumpt’ op het platte land van Somalië, waar Abdi zich totaal niet thuisvoelt. Via heel veel omwegen komt hij uiteindelijk weer terecht in Nederland en mag hij wonen bij een jong gezin in Epe. Hier gaat Abdi naar school, speelt hij voetbal en in het weekend verdient hij een centje bij door onder andere marktkramen op te bouwen (wat best een grappig gezicht moet zijn geweest met zijn 1.65m en 54 kilo). 

In de zomer van 2007 krijgt Abdi het advies van zijn voetbalcoach om zijn conditie ook in de zomer op peil te houden zodat hij fit aan het nieuwe seizoen kan beginnen. Door een vriend van zijn pleegouders wordt hij meegesleurd naar een plaatselijk hardloopevenement. Abdi sputtert eerst nog tegen, maar wil zijn pleegouders niet teleurstellen dus loopt toch maar mee ‘in dat belachelijke broekje’. De rest is geschiedenis. Abdi wint de 5 kilometer en besluit vrijwel meteen dat hij hiermee verder wil. Na nog wat meer plaatselijke loopevenementen sluit hij zich in de herfst aan bij een atletiekvereniging en al in december komt hij voor Nederland uit op het EK Cross. Na heel veel Nederlandse records verbroken te hebben stort hij zich in 2014 op de marathon, een jaar later loopt hij het Olympische limiet en in 2016 loopt hij de marathon in Rio tijdens de Olympische Spelen. Hij traint inmiddels niet meer in Nederland, maar in Kenia, bij de groep van marathonlegende Eliud Kipchoge. Maar Abdi is nog steeds Abdi.

Als ik hem op woensdagmiddag een app’je stuur met de vraag of hij een contactpersoon heeft bij zijn uitgever zodat ik het boek misschien alvast kan lezen, krijg ik meteen binnen vijf minuten reactie. Dit typeert Abdi, ook al zit ‘ie aan de andere kant van de wereld en traint hij met de grootste (en is hij zelf ook aardig op weg er een te worden), hij is nog steeds benaderbaar. Niet alleen voor mij als blogger, maar ook voor zijn fans (waar ik er natuurlijk ook eigenlijk gewoon eentje van ben). Een kwartier later staat het boek – dankzij auteur André – op mijn telefoon. Ik vind het bijna jammer als Tuur thuiskomt uit zijn werk als ik nog niet eens het eerste hoofdstuk uit heb, ik wil graag verder lezen. Dat doe ik de volgende ochtend dan ook en ik stop niet voordat ik de laatste letter tot me heb genomen.

Het boekt neemt je mee van Abdi’s jeugd in Somalië en Nederland tot aan zijn angsten voor een terroristische aanslag tijdens de Rotterdam Marathon en zijn decepties in Boston (2018) en Berlijn (2018). Uit alles blijkt de enorme levenslust van Abdi, zijn enthousiasme, maar ook: openheid. Over zijn familie, de (niet altijd even slimme) keuzes die hij tijdens wedstrijden gemaakt heeft (Berlijn). Toen ik begon met het lezen van het boek zat ik een beetje in een dip, ik had last van een overbelasting, wist even niet zo goed wat ik precies moest doen qua werk… maar dit boek – hoewel compleet anders dan mijn situatie – zorgde voor positieve energie. Het was helaas niet zo dat mijn hamstring spontaan genezen was en ik ineens precies wist wat ik op zakelijk vlak wilde gaan doen, maar het was wel weer een steuntje in de rug om gewoon iets te gaan doen en niet overal zo zwaar aan te tillen.

Naast het positieve verhaal vond ik het ook heel leuk om te lezen over het topsportleven van Abdi. Over zijn lange duurlopen in Kaptagat, de kunst van het nietsdoen waar zijn Keniaanse collega-lopers toch nog net iets beter in zijn en over het feit dat ‘ie ook niet altijd blessurevrij door het leven gaat. Mix dit met Abdi’s unieke blik op de wereld en een auteur die die woorden precies zo op kan schrijven als Abdi ze gezegd heeft* en je hebt een heerlijk boek waar je als hardloper blij van wordt.

Komende zondag gaat Abdi van start tijdens de Rotterdam Marathon. Hij hoopt zijn PR daar nog iets aan te scherpen. Dit zou ik Abdi altijd al gunnen, maar na zijn ‘rampjaar’ 2018 gun je het hem al helemaal. I’m rooting for you Abdi.

Abdi, van André van Kats verscheen vandaag bij Uitgeverij Lucht en koop je voor €20 euro in de winkel**.

Liefs,
Annemerel

*Ik was natuurlijk niet bij alle gesprekken tussen André en Abdi, maar ik heb Abdi nu een paar keer persoonlijk gesproken en ook veel interviews met hem gezien en tijdens het lezen van het boek hoorde ik Abdi praten.
**Affiliate link