Iedereen zegt “you did it”, maar ik heb meer zoiets van “I made it to the finish line”. Wat een deceptie. Wat een anti-climax. Hier heb ik niet voor getraind en het spijt me, vier uur na mijn finish kan ik nog alles behalve trots op mezelf zijn, ook al zegt iedereen dat ik dat wel moet zijn. Maar ik denk dan “waarvoor dan?” Omdat ik nooit langer gelopen heb? Klopt. Maar dat betekent dus ook dat dit mijn sloomste marathon uit mijn carrière is.
Ik weet niet precies wat er fout ging, ik weet alleen dat het allemaal op rolletjes liep tot kilometer 23. Ik liep mijn eigen tempo, genoot van de mensen, het parcours, het lopen. Ik zat er vanaf het eerste moment lekker in. Ok, mijn hartslag was belachelijk hoog (196) maar ik voelde er niets van. Ik voelde me echt on top of the world. Geen pijntjes, geen vermoeidheid, niets. Het was afschuwelijk koud en de wind was heel duidelijk aanwezig, maar de eerste 23 kilometer leek het me niet te belemmeren.
Tot kilometer 23 dus, toen begon ik een beetje te zweven. Alsof mijn lichaam en ik niet helemaal één meer waren. Hoe langer ik doorliep, hoe erger het werd en op een gegeven moment werd het zelfs even zwart. Ik moest me vastgrijpen aan de brug waar ik op dat moment op liep. Gelukkig kon ik daarna snel doorlopen maar rennen ging niet OK, ik hield het bij snelwandelen. Na een kilometer kan ik weer rustig rennen en denk ik dat het voorbij is, maar bij de eerste de beste heuvel (lees: stuk vals plat) voel ik me weer niet goed worden. Mijn benen voelen prima, maar mijn hoofd voelt zwaar en ik krijg weer dat ‘weg-trek-gevoel’. Fuck this shit.
Kort gezegd heb ik alles vanaf kilometer 24 dat ook maar een klein beetje omhoog ging gewandeld (wel op tempo), alles dat naar beneden ging heb ik rennend gedaan.
Toen ik over de finish kwam kon ik wel huilen. Niet van vreugde of ontlading, maar meer omdat ik boos was op mezelf. Ik heb zo hard getraind en dan op het moment dat ik het moet laten zien laat ik het afweten. Ik weet dat de omstandigheden zwaar waren, dat ik er niets aan kon doen dat mijn lichaam niet 100% meewerkte, maar toch. Ik kwam hier met een heel ander doel en ik baal als een stekker dat ik dat doel op kilometer 24 heb moeten laten varen. En ook echt al vanaf kilometer 24, ik heb veel langere afstanden zonder problemen gelopen.
Ik denk dat ik de afgelopen vier uur wel 20x gehoord heb dat ik er niet uit zie alsof ik een marathon gelopen heb. “Girl, did you just run a marathon, you look DAMN good for someone who just ran a marathon” “Girl, you walk sooo fast, did you really run a marathon?”
“No I didn’t run a marathon, I speed-walked a marathon. 4.16.48”. Ruim elf minuten langzamer dan vorig jaar.
DAMN.
But I’m not giving up.
Een iets genuanceerder verhaal over de 42,195 kilometer die ik vandaag liep schrijf ik snel. Ik wil het voor nu even hier bij houden.
Thanks voor alle support, het betekent echt heel veel voor me!
Liefs,
Annemerel
Bah wat vervelend dat ’t zo slecht ging opeens, lijkt me heel kut! Ik vind het nog steeds een hele prestatie die je geleverd hebt, ik doe het je van z’n lang-zal-ze-leven niet na, maar dat iets minder gaat terwijl je er hard voor gewerkt hebt is natuurlijk nooit leuk. Klinkt ook best wel eng, dat het zwart voor je ogen wordt. Ik hoop dat je kan vinden hoe dit kwam, zodat je er voor een volgende keer aan kan werken. Geniet van je laatste dag New York!
Zonder dalen geen pieken!! (ofzo)
No matter what you say or think, you really did a great job!!
Congrats!
http://www.youroutfittoday.com
Ik snap heel goed dat je baalt, maar als je lichaam niet meewerkt is het niet anders! Alleen maar goed dat je naar jezelf hebt geluisterd. Misschien als je was doorgegaan, dat je dan was flauwgevallen en dan had je hem sowieso helemaal niet uitgelopen.
Ik vind het nog steeds superknap!En dat nieuwe pr, dat komt nog wel een keer!
Liefs
Ik snap je gevoel helemaal, ik had hetzelfde gevoel een aantal weken geleden na de marathon van Amsterdam! Al was het bij mij omgekeerd, de eerste 23 zwaar klote en daarna ging het op rolletjes. Het duurde even maar inmiddels kan ik (een heel klein beetje) trots zijn dat ik het toch maar mooi wel gedaan heb! Bedankt voor al je leuke blogs, jij hebt mij hiermee geïnspireerd tot het lopen van mijn eerste marathon en hé…..ik kan met 100% zekerheid zeggen dat ik volgend jaar voor een PR ga ;)
Meisje wat ben je hard voor jezelf! Ik denk dat we allemaal begrijpen dat het jammer is dat je niet je tijd van vorig jaar verbetert hebt.. Maar soms wil het gewoon niet. het is echt klote dat dat net op dé dag was, maar vanaf 24 km ging het niet meer.. En toch ben je doorgegaan! Wat moet dat een intern gevecht zijn geweest zeg! Wees trots op jezelf! En als je dat nu nog niet lukt doen wij dat voor je:
Goed gedaan Annemerel! Je bent top, en ik ben trots op je.
Geniet nog even van NYC. Laat je niet gek maken door je eigen strenge gedachtes. Wees lief voor jezelf en enjoy je laatste uurtjes. Echt!
Balen mag, maar uiteindelijk gaat het ook om de geweldige ervaring die je hebt door hem wéér in NYC te lopen! Helemaal begrijpelijk dat je een rothumeur hebt na zo’n tegenvaller, maar over een tijdje kijk je vast terug naar de goede dingen ervan :D Ik vind het in ieder geval een hele prestatie!
Ik heb je gevolgd via de App en ik zag inderdaad dat je vanaf het 25K-punt iets langzamer was, ik zat vanaf de bank met je mee te balen.. Heel zonde van je tijd, je ging zo lekker en was volgens mij echt goed voorbereid. Nog steeds alle respect van mij, ik kan niet anders dan een diepe buiging maken dat je ondanks die tegenslag toch f*cking 42,2 KM hebt gelopen. Ik hoop dat jij dat ook in kan zien en toch een beetje die overwinningsroes mee kan pakken :) Enjoy NYC!
Ahh ik snap dat je baalt. Denk je wel dat je voordien goed had gegeten etc? Omdat je ook nog ziek was geweest avond ervoor.
Ik hoop dat je dit snel achter je kan laten en wel een beetje trots op jezelf kan zijn! Nu nog even van New York genieten!
Wees niet te hard voor jezelf, je mag juist trots op jezelf zijn.
Wat vreselijk voor je! Maar ik denk dat je alsnog moet proberen trots te zijn op dat je weer een marathon gelopen hebt! En om het positief te bekijken, je kan je lichaam de schuld geven van “de slechte prestatie”, het ligt dus zeker niet aan jou of je voorbereiding! Ik hoop echt dat je nog even gaat genieten van in New York zitten en ons volgend jaar weer mee op avontuur meeneemt in je voorbereiding voor de NYCmarathon, want je motiveert mij echt enorm :)
Het geeft je in ieder geval weer een reden om volgend jaar weer keihard te gaan trainen ervoor en je PR dan wel te halen!
Meis wat balen dat het zo tegenviel gister… Kan me voorstellen dat het een onwijze teleurstelling voor je is, maar respect (héél veel) hier voor het evengoed uitlopen: knap!!
Hi Annemerel,
Ik ben niet echt van het reageren, maar lees al je blogs altijd met veel plezier en je inspireert me enorm (zowel als persoon als als hardloopster). Wilde nu toch graag even een berichtje sturen.
Ontzettend klote dat je zo hard hebt gewerkt voor iets, en dat je je doel dan niet bereikt. Weliswaar door omstandigheden waar je niets aan kunt doen, maar dat maakt de teleurstelling niet minder natuurlijk. Hoewel je het ‘fysieke doel’ niet hebt bereikt, hoop ik dat je snel beseft dat je gisteren een mentale strijd hebt gewonnen. Het feit dat je die marathon op deze snelheid hebt uitgelopen ondanks alle tegenslag zegt ontzettend veel over hoe sterk je mentaal bent. Hopelijk kun je net als al je volgers binnenkort trots op jezelf zijn :).
Liefs
Laura
Je hebt het in ieder geval geprobeerd. Beats hanging on the couch at home en je was in NY, is toch best tof lijkt mij :D
Lieve Annemerel, ik ken dit gevoel zo goed. Natuurlijk niet in een marathon lopen, maar met andere zaken. Ja, dat is kut, klote, fucking teleurstellend. Ik heb je gevolgd, voelde je pijn en je teleurstelling. Natuurlijk mag je boos zijn en dit voelen, ondanks dat iedereen roept “Maar je hébt het gedaan, je mag trots zijn op jezelf.” Voel je zwaar klote, geniet nog even van NYC en pak jezelf daarna op. Op naar een volgende keer, naar een PR. Want ondanks dat je het misschien even niet in jezelf doet, zijn er met mij vele lezeressen die in je geloven. <3
Ah wat ontzettend jammer dat het voor jou even niet lekker ging, en je een mindere tijd had dan vorig jaar. Volgend jaar beter! Nog steeds super goed gedaan, ook al voelt het misschien anders voor jou. Dikke respect! Geniet nog van het mooie NYC!
Volgens mij heeft iedereen wel een keer zo’n wedstrijd in zijn of haar hardloopcarrière. Keihard getraind, en dan lukt het op dat ene moment net niet. Spijtig dat het nu net in New York moet gebeuren, maar het kan de beste overkomen. Geniet vooral nog even van New York, je bent er nu! Strenge gedachtes over jezelf kun je altijd nog hebben, lekker genieten van de sfeer in de stad niet.
Ik begrijp je helemaal :) ik deed mee aan de halve marathon van Amsterdam en ondanks dat ik de finish gehaald heb ben ik er nog steeds niet over te spreken, als het na maanden trainen en dromen zo erg tegenvalt omdat je lichaam plots niet meer meewilt (ook al voel je je qua conditie tip top), dat is heel erg rot.
Maar, ik ga het toch zeggen, WAUW, je hebt wel eventjes 42km gerend!! Er zijn heel erg weinig mensen die je dat nadoen (ik onder andere zeker niet). Kop op en fier zijn!
Ik snap dat je baalt, maar helemaal met meer achtergrond informatie: you rocked!! Het heeft niet aan je voorbereiding gelegen, je lichaam is alleen geen machine en deze keer is het helaas niet gegaan waar je op had gehoopt. Ik vind het alsnog een mega knappe prestatie, je staat gewoon nog in de Times!!
Lieve Annemerel,
Wat vreselijk balen. Ik kan me zo goed voorstellen dat het onbegrijpelijk voelt dat al je harde werken opeens niet resulteert in wat je had gehoopt (en: verdiend!)Maar al dat harde trainen is niet voor niets, jouw perfecte race komt gewoon nog!
Nu tegen je zeggen dat het alsnog een hele prestatie is en dat 90% van de wereldbevolking het je niet na doet zal weinig zin hebben. Hoewel ik me goed kan voorstellen dat je onwijs baalt, zeker omdat je er geen invloed op hebt gehad hoop ik dat je, je vast kunt houden aan een super mooi deel de eerste helft van de marathon, dat stuk waar het wel goed ging en waar je wel van hebt genoten. Nu lekker even bijkomen, je agressie er uit shoppen en vanavond heel trots op jezelf zijn.
Eerlijk: begrijpelijk dat je je op dit moment zo voelde. Je hebt er voor getraind en je kon er meer uithalen. Maar na een goede nacht slaap kan je het vast wel een beetje relativeren. Je hebt 42 kilometer uitgelopen, dat is hoe dan ook een prestatie om trots op te zijn.
En daarbij, hoe suf het ook klinkt, zulke momenten horen ook bij het rennen – je kan niet altijd topfit zijn, soms heb je momenten waarop het op een of andere manier niet lukt. En als dat nu net tijdens de race is, is dat goed balen, maar het hoort er ook bij.
Nu lekker uitrusten en genieten van je medaille!
Wat ontzettend jammer dat je lichaam je in de steek heeft gelaten tijdens deze run. Ik snap dat dit zo ontzettend balen voor je is. Maar damn wat knap dat je ondanks alles toch hebt doorgezet! Ik vind je een topper!
Je kut voelen mag ook wel even. Als je dan niet trots op jezelf kan zijn, weet dan dat wij wel allemaal heel trots op je zijn!
Ahhhhhh shitzooi. Jammer dat het zo is gegaan. Ik ga nu ook niet door met goed zo en gefeliciteerd crap dan…
Hopelijk geef het snel een plekje. Het is goed om je eisen hoog te houden, daar houden we van keeps us alive.
Poeeee zo’n bekend verhaal! Herken je ‘haat op jezelf en je prestatie gevoel’
Gadsie! Lief zijn voor jezelf en accepteren, trots zijn komt daarna pas
Schud de grumpyheid van je af! Succes!
Ik snap je, maar je hebt het wel gedaan en de finish bereikt! Geniet nog even van new york!
Ik zou me waarschijnlijk ook heel slecht erover voelen maar ik hoop dat je je over een tijdje toch een beetje trots kunt voelen. Trots zit hem niet alleen in het verbeteren van jezelf maar in het doorgaan! Je bent doorgegaan ook al werd het je zwart voor de ogen, ik weet niet of ik dat had gekund! Daar kun je trots op zijn, je hebt niet opgegeven.
Ondanks dat ik het nog steeds ontzettend knap vind dat je hem onder deze omstandigheden hebt uitgelopen, snap ik je gevoel en frustratie heel goed. Maanden train je toe naar een wedstrijd en dan op moment supreme kun je niet uitblinken. Ik had hetzelfde tijdens de halve marathon, de weken ervoor zag alles er super positief uit, maar op de dag zelf zat alles tegen.
Na afloop vroeg iedereen hoe het ging en gaf iedereen goed bedoelde complimentjes terwijl ik alleen maar “rot op” dacht. Dat mijn trainingen zo goed gingen deed er niet toe, want daar vraagt niemand naar. Het nare gevoel van een slecht gelopen wedstrijd blijft veel langer hangen.
Ondanks dat, hoop ik echt dat je nog een beetje kunt genieten in New York! Ik bedoel, uiteindelijk doen maar heel weinig mensen je het na!
Ontzettend balen dat het niet ging zoals zou moeten en naar dat je bijna out ging… Het is alsnog een hele prestatie! Daar heb je nu alleen niet zo heel veel aan…
En toch heb je hem uitgelopen, wat een prestatie! Mijn zus en ik hebben het gister steeds over je gehad, we baalden met je mee! Rust lekker uit en hopelijk kun je de komende dagen toch trots op jezelf zijn! :) wij zijn dat wel!!
Maar je staat wel in de NY Times ;)
Ik kan je nog 10x vertellen ‘but you did it’, maar daar ga ik je waarschijnlijk niet mee helpen. ‘Finishen is belangrijker dan een PR lopen’ komt op dit moment even niet in jouw woordenboek voor en dat is je goed recht. Je hebt er hard voor gewerkt en hoopte op een andere uitkomst. Better next time, want ik heb zo’n vermoeden dat die er wel gaat komen ;)
Hoe dan ook: ik ben trots.
x
Ik snap het! in september heb ik na een top voorbereiding Berlijn gelopen, maar moest na 36 km uitstappen. Lichaam verdroeg geen water / gel meer en ik kon echt niet verder. Waar dit opeens vandaag kwam was ook een raadsel. Flinke tijd gebaald, al die trainingen gingen ook zo goed.
Maar eens te meer bedacht, een marathon is nooit vanzelfsprekend. Alles moet kloppen op de dag zelf. Je kunt nog zo graag willen, maar je moet het met de vorm van die dag doen. Focked op dat het nu jou ook zo overkomt.
Echt superknap wat je gedaan hebt, het blijft een topprestatie!
Ik weet zeker dat dit uiteindelijk je beste sport ervaring ooit gaat worden. Je bent diep gegaan, misschien te diep maar je hebt niet opgegeven. Je bent door gegaan, door je grenzen en hebt hem uitgelopen. Ik zag onderweg jn de app dat je enorm aan het afzien was, vooral tussen 25/30 viel dat enorm op. Daarna herpakte je je wel weer.
En dan valt die tijd tegen, je liep maar mooi weer sneller dan Rene Froger; die kroop ‘m in 6;29 (of was ie nou nog bezig)
Balen mag, maar ik weet zeker: hier word jij sterker van! Dikke knuffel
Lieve Annemerel, ik heb al een aantal keer gezegd dat je trots op jezelf mag zijn maar ik snap dat je nu alles behalve dat wilt horen :( Geef jezelf wat tijd om te balen, want het is natuurlijk ook gewoon kut dat het uiteindelijk niet gelukt is, terwijl je zo enorm je best hebt gedaan :( Pak je rust en straks kijk je er vast met een trotse blik op terug, niet omdat het zo’n geweldige marathon was, maar omdat je het gewoon gedaan hebt. Je hebt getraind, je bent naar New York gegaan en je hebt die marathon uitgelopen, dat is een enorme prestatie! Topper.
Zo jammer dat het niet is geworden wat je er van gehoopt hebt. Hopelijk weet trots de koemnde dagen toch nog de overhand te nemen want je hebt het super gedaan!
Ik snap heel goed dat je baalt, maar je moet zeker wel trots op je zelf zijn!! Inderdaad, you DID IT< you run a whole marathon!
Lieve Annemerel,
Wat ontzettend zuur dat de marathon gisteren na je fantastische voorbereiding niet lekker is gegaan. Ik heb je gevolgd op de app en zag ook dat je na 25K langzamer liep – ik heb je vanaf hier (met velen!!) echt zo hard mogelijk aangemoedigd. Wát ontzettend knap dat je, ondanks dat je het zo zwaar hebt gehad, de marathon hebt uitgelopen. Weliswaar niet zo snel als vorig jaar, maar shit, álsnog in een fantastische tijd! Zoals anderen al schreven: misschien ben jij nu niet trots op jezelf (nog niet?), maar wij zijn dat allemaal wel! Je bent een enorme held, en je hebt het geweldig gedaan!
Liefs, Olga
Jammer dat het een beetje een teleurstelling voor je is geworden. Heel erg balen als je lichaam niet mee wil werken terwijl het de eerste kilometers dus blijkbaar zo goed ging.
Ik hoop dat je je er snel over heen kunt zetten en toch kunt gaan genieten van je goede prestatie (want dat blijft het wel!)
en van het feit dat je alweer in NY bent :) Ik zou wel willen ruilen met je hoor haha…
Keep your head up! Je mag echt wel een beetje trots op jezelf zijn en hopelijk ben je dat ook snel.
Hee je mag zeker trots zijn op jezelf!
Ik kan je denk ik wel vertellen wat je je das om heeft gedaan je hartslag. Zo hoge hartslag van 196 is je maxinale hartslag en ontzettend zwaar voor je lichaam. Op dat moment voel je het niet maar je lichaam put wel helemaal uit.
Mijn vriend riep net nog las mee van train op hartslag omdat het gevaarlijk kan zijn en daardoor soms mensnen overlijden tijdens marathons. Je bent nog jong maar hoe ouder hoe slechter het voor je hart is..
En nogmaals wees trots! Je hebt het maar wel weer gedaan
Meis, ik ga niet zeggen dat je toch blij moet zijn met je prestatie, want toen ik mijn halve marathon verklooide wilde ik dat ook niet horen. Ik snap heel goed dat je teleurgesteld bent dat het niet zo liep als je had gewild, zeker omdat je zo hard hebt getraind. Hoop dat je nog een beetje kunt genieten van de mooie stad New York! XXX
ik snap heel erg dat je baalt, maar toch vind ik het suuuuperknap van je,
Wat ontzettend balen voor je. Maar, en ik durf het bijna niet te zeggen, maar eigenlijk heb ik hier nog veel meer respect voor! Je hebt dus gewoon nog 19 kilometer doorgezet terwijl het eigenlijk niet meer ging! Dat maakt je een GIGANTISCHE doorzetter! Vind ik eigenlijk veel stoerder dan wanneer het je makkelijker af was gegaan en je een paar minuten sneller was. Superknoepertjeveel respect, x!
Super kut dat het zo is gegaan. Ik snap heel goed dat je je zo voelt en het liefst er niet over na wilt denken. Ik hoop dat het snel een beetje zinkt en je toch nog kan nagenieten van deze prestatie, want het is super knap wat je hebt gedaan!! Geniet nog eventjes van New York. Liefs,
Pff wat balen! Het is begrijpelijk dat je er zo van baalt na die trainingen, maar het is oprecht knap dat je het hebt volgehouden en dat je al die kilometers hebt doorstaan!! (René Froger heeft er 6:28u over gedaan, misschien verlicht dat ietsje ;-) ).
Ik weet ook zeker dat je het beter hebt gedaan dan je nu schets, want je tijd is alsnog snel!! Hopelijk krijg je een beter gevoel naar mate de tijd verstrijkt. Heb je nog wel een cadeautje voor jezelf gekocht als beloning? :-)
Je baalt, dat begrijp ik heel goed. Ik hoop dat je over een tijdje het achter je kunt laten en je kunt afsluiten als een positieve ervaring.
Respect voor jou lieve Annemerel. Ook al voelt het nu waarschijnlijk als een enorme domper, je staat wel mooi met je kont in NYC en je hebt de marathon uitgelopen. Ik doe het je niet na! Probeer er ondanks alles toch een beetje van te genieten! <3
Annemerel wees ALSJEBLIEFT trots op jezelf! Ik ken je niet, maar ik zou je op dit moment echt even door elkaar willen schudden omdat je veel te hard bent voor jezelf! Ik snap heel erg goed dat je je ontzettend kut voelt, omdat als je zo hard traint winnen (in dit geval jezelf verbeteren) toch echt belangrijker is dan meedoen, maar je hebt niet altijd alles in de hand. Ik hoop dat je snel tot het besef komt dat je ondanks alles een geweldige prestatie hebt neergezet en dat je nog optimaal gaat genieten van New York. Je hebt nu weer een goed excuus om volgend jaar weer naar NY te gaan en dit keer wel je doel te behalen! Ik zie al zo weer een toekomstige blog voor me waarin je schrijft dat je volgend jaar weer naar NY gaat! :) en daarom bewonder ik, en met mij heel veel anderen, je zo, omdat je nooit opgeeft. Je bent een topper!
Liefs Sanne
<3 knuf
Lieve Annemerel,
Ik ben ontzettend trots op je. Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze binnen 4,5 uur de marathon van New York hebben gelopen!? Jij hoort bij dat selecte gezelschap!!
Ik begrijp ontzettend goed hoe zuur het is, wanneer je niet het doel haalt waarvoor je al die tijd zo hard hebt getraind, waarvoor je zoveel dingen hebt gelaten. Probeer nu even flink te balen, maar daarna in te zien dat het wel degelijk heel bijzonder is wat je hebt gedaan!
Geniet nog even van New York!! Liefs, Yvet
aaawww kind toch. Ik kan me heel goed voorstellen dat jij ondanks alle lieve berichten van ons allemaal toch van binnen niet een tevreden gevoel hebt hierover. Het was nu voor jou gewoon erop of eronder en het werd eronder – in de zin van, je tijd niet verbeteren en niet behalen waar je voor getraind hebt – en daar baal je enorm van. Het feít dát je ‘m uitgelopen hebt en nog onder de 4,5 uur (dus in de NYTimes begrijp ik?) telt nu even niet mee. Geeft niet, over paar dagen kan je dat mss relativeren maar is nu even niet aan de orde.
Neemt niet weg dat ik het allerfantastisch cool vind en zo JALOERS BEN DAT JIJ DIT VAN JE BUCKETLIST KAN AFSTREPEN IK WIL DAT OOK TERWIJL IK NIET EENS VAN HARDLOPEN HOU, dus dat.
Gelukkig ben je pas 25 (?) en heb je nog een heel uitgestrekt leven voor je om nog een keer ooit die marathon nog een keer te nailen. Vergeet niet: het is een momentopname en je hebt niet invloed op ALLE processen in en buiten je lichaam om op zo’n dag. De processen lieten het hier gewoon precies op het verkeerde moment afweten, als je begrijpt wat ik bedoel. We weten allemaal wel dat je het kan, we hebben je massaal gevolgd en nu mag je nog even lekker balen. Maar niet te lang aub hallo een marathon gelopen dat Is Niet Normaal en dat Is Iets Om Trots op te zijn.
Liefs
Ondanks dat het wellicht niet zo voelt, heb je het goed gedaan! En het zat inderdaad niet mee, maar je hebt er voor getraind. En hard ook! Ik moet zeggen dat ik al je verhalen vanaf het begin met het trainen hebt gevolgd. Het is jammer dat je niet hebt kunnen laten zien zoals je het zelf hebt gewild. En hebt laten zien bij al je trainingen! En dat het juist nu deze keer niet zo lekker ging. Maar die momenten horen erbij. Niet alles gaat zoals je wilt. Vooralsnu, rust uit en hopelijk komt die trots later nog wel. Je hebt het fantastisch gedaan en je mag écht trots zijn op wat je bereikt. Het is heel bijzonder wat je hebt gedaan.
Ik snap hoe je je voelt, maar je hebt het wel even geflikt! Ik denk dat veel mensen het hadden opegeven, maar jij bent doorgegaan en daar mag je echt trots op zijn! Ik ben in ieder geval wel trots op je en met mij nog vele anderen. Ik hoop dat je na even flink gebaald te hebben alsnog inziet dat je alsnog trots bent op jezelf, want dat mag je zeker zijn!
Wat ontzettend balen dat het je nu juist hier, in New York, moest overkomen. Ik ga ook niet tegen je zeggen dat je toch een knappe prestatie hebt neergezet, want dat is niet hoe het voor jou voelt en dat herken ik heel goed. Ook ik liep mijn eerste halve marathon, net als Marieke, niet op de manier die ik wilde. Vanwege lichamelijke ongemakken waar ik helemaal niks aan kon doen en die me ongelofelijk frustreerden.
Ik volgde je gisteren op de app en tot de 21 kilometer leek het allemaal helemaal goed te lopen, en toen, tot de 25 kilometer update, leek je wel van de aardbodem verdwenen. Ik dacht eerst dat je uitgestapt was, gelukkig bleek dat niet het geval. Ik vind je wel een ontzettende bikkel dat je hem gewoon uitgelopen hebt onder de omstandigheden.
Ik hoop dat je nog kunt genieten van New York!
ik dacht ook zoiets bij die 25 km, ik had echt al schrik voor wat er gebeurd was! :/
We kunnen van alles roepen, honderd keer zeggen hoe trots we op je zijn, alle omstandigheden opnoemen die niet mee zaten. Feit is dat je baalt en daar kwam je niet voor. Helaas kan je de boel niet terugdraaien. Het enige wat je zou kunnen doen is ‘m nog een keer lopen, maar denk daar nu nog maar even niet over na. Damned girl, ik leef met je mee.
aaaah annemerel, vind t heel naar voor je. je hebt idd hard getraind en dan is zoiets niet leuk. maar je hebt hem zeker op karakter gelopen! en dat je op deze manier hem haalt, zegt wellicht nog veel meer over jezelf: doorzetter die je bent! + een bikkel!
ik vind het een hele prestatie en hoe dan ook, wees trots op jezelf. <3
Wat ontzettend klote dat je nu met dit gevoel loopt. Ik snap heel erg als ik naar je uitleg kijk waarom je dat gevoel hebt. Ik hoop echter dat je na eventjes wel kan inzien dat het absoluut niet aan je voorbereiding of motivatie lag!
Ik vind je alsnog een held dat je hem met zulke omstandigheden hebt uitgelopen. Lopend, rennend, kruipend. Je hebt het gedaan. Je hebt doorgezet waar inderdaad het grootste deel zou denken, doei ik kap ermee. En juist die prestatie, daar kan je best wel trots op zijn!
Geniet nog even van NY en wees niet te streng voor jezelf!
Just accept it and be proud of yourself!
Lieve Annemerel,
Ik kan me voorstellen dat het op dit moment als een deceptie voor je voelt. Iets waar je zo hard voor getraind hebt en dan niet haalt wat je voor ogen hebt!
Toch wil ik je complimenteren dat je de marathon toch hebt uitgelopen, ondanks dat je lichaam niet meewerkt. Dat kan alleen met heel erg veel doorzettingsvermogen. Misschien wil je het nu niet horen, maar ook dat is iets waar je super trots op kunt zijn.
En hé, je hebt het toch maar weer gedaan! Ik hoop dat je binnenkort toch een beetje van je prestatie kan gaan genieten.
Ik snap je zo goed & weet hoe moeilijk het is om toch trots te zijn op jezelf. Het is zo kut dat je zo hard hebt getraind en dat het op het moment supreme dan toch zo mis gaat. Maar je hebt hem wel uitgelopen, ondanks dat alle fysieke en omgevingen tegenslagen. En ook daar mag je trots op zijn! Menigeen was eruit gestapt, maar jij hebt karakter getoond en bent doorgegaan. Ik heb je gevolgd via de app en was plaatsvervangend zenuwachtig. En inderdaad, na 25km zag ik dat de verwachte finish tijd naar boven werd bijgesteld, maar ook daar heb je uiteindelijke nog weer behoorlijk wat minuten af weten te snoepen. Je hebt het onwijs goed gedaan en wacht maar af, over een paar dagen komt die trots wel :)
Voor mij ben je een topper en komt wel goed ……en vooruit kijken , wat is geweest is klaar…nog genieten van newyork en goede vlucht naar huis…dikkke kus
love it
xxxx
http://www.dominiquecandido.com
Ik snap dat je hiervan baalt. Hoe knap ik het ook van je vind, het is niet wat je zelf voor ogen had en dat is niet leuk! Maar het is niet anders, accepteren en de volgende keer gewoon weer hard je best doen! Al het trainen is niet voor niets geweest, het gaf alleen nu geen resultaat. HELAAS!
Wees toch een beetje trots op jezel!Er zijn maar weinig meiden die zo snel kunnen snelwandelen als jij dat kunt, topper!
Ach meisje toch, een hele dikke virtuele knuffel voor jou! xxx
Wat een mooi en eerlijk stuk heb je geschreven. Ik en vast ook vele anderen hebben met je mee geleefd. Ik volgde je via de app en zag op een gegeven moment dat er iets niet ging zoals je geplanned had, ik kon mn telefoon niet meer weg leggen en heb gewacht tot je was gefinished was. Na je instagram update zag ik ook dat hij heel veel minder trots was dan vorig jaar. Je baalt ervan en dat is niet zo gek, maar je hebt wel een marathon gelopen en dat is niet niks. Alleen daarop mag je al trots zijn, zeker vanwege het parcours en de weeromstandigheden. Aan je training heeft tniet gelegen, je lichaam had er gewoon geen puf voor en dat is misschien nog wel het moeilijkst. Maar voor mij ben je ng steeds een topper. Jij hebt gedaan waar heel veel mensen alleen maar van kunnen dromen!!
Je hebt onwijs je best gedaan. Ik snap je gevoel maar wees niet te hard voor jezelf. Geniet nog van New York!
Ik ken je niet persoonlijk maar hier even een virtuele hug! Volgens mij kan je die wel gebruiken :-) Ik heb je gevolgd via de app en zag dat het op den duur niet helemaal volgens plan verliep. Hoe dan ook is het een knappe prestatie wat je hebt neergezet. Nu ben je misschien totaal niet blij, maar hopelijk kan je straks terug kijken op weer een mooie ervaring in een geweldige stad. Volgend jaar revanche? ;-)
We zijn zelf onze grootste concurrent. Je moet jezelf vergeven als jij niet voldoet aan alle jouw verwachtingen van jezelf. In deze marathon, misschien success betekent de vele mensen, zoals ik, dat jij heb geïnspireerd door jouw tocht naar de finish line. Voor de PR, gewoon opnieuw proberen.
Toch gefeliciteerd Annemerel!
Annemerel, besef je wel hoe-veel mensen stikjaloers op je zijn!!
Natuurlijk heb jij rete hard getraind en veel opzij gezet, dit was allemaal onderdeel van het proces. Bekijk alsjeblieft de positieve dingen hiervan, wat je hebt geleerd, en hoe fijn het ging. Wie weet had jij wel helemaal niet aan de start kunnen staan…
Hoewel ik nooit een comment achterlaat ben ik fervent lezer van je blog en verheug ik me elke dag weer op een leuk, gezellig stukje van je. Bedankt hiervoor!
Hé hallo, je hebt maar wel mooi in iets meer dan 4 uur méér gelopen dan ik in een week doe (om en nabij). Ik snap dat het even zuur is, maar heel (heel heel) veel mensen doen je dit echt niet na! En je weet nu tenminste dat het niet aan je training heeft gelegen. Blijkt maar weer dat het toch echt een momentopname is. Virtuele knuffel!
Je mag écht wel trots zijn op jezelf! Misschien niet om het feit dat je 11 minuten langzamer was dan vorig jaar, maar wel ECHT om het feit dat je deze marathon gewoon hebt uitgelopen! Zoveel mensen zouden opgeven, gewoon stoppen, maar dat je door bent gegaan terwijl je lichaam je echt zo aan het tegen werken was; is echt zeker een medaille waard!!
Oh wat naar dat je lichaam net op deze dag niet meewerkte. Het is ook bizar wat een momentopname een marathon is, een paar uur op één specifieke dag waar je zólang naartoe werkt. Maar onder zulke omstandigheden nog in 4.16 lopen vind ik echt bewonderingswaardig
Allereerst doe ik het je sowies niet na, maar ik kan me best voorstellen dat je iets anders had verwacht van de marathon. Vervelend da je dan na 23 km de ‘man me de hamer’ tegenkomt en het niet gaat zoals jij wilt. Maar nu heb je wel weer iets om volgend jaar mee verder te gaan.
Het is niet gegaan zoals je gehoopt had, wat onwijs kak voor je :( Aan de andere kant, hallo, je hebt een marathon gedaan! In iets meer dan 4 uur. Weet je wat ik kan in 4 uur? 15 km wandelen. Thats it. En vele met mij! Ondanks dat het niet gegaan is zoals je wilde heb je nog steeds een prestatie van jewelste geleverd en ik hoop dat je dat snel in gaat zien!
Wat ontzettend balen dat het net tijdens New York gebeurd. Ik snap dat je baalt. Ik begon mij zelfs een beetje zorgen te maken toen de app te lang bij een bepaald punt bleef staan. Desondanks vind ik het echt heel knap wat je hebt gedaan en doe ik het je niet na!
Begrijpelijk dat je zo net na je finish nog zo ontzettend baalt. Als sporter wil je altijd je doelen halen, maar soms is het inderdaad niet anders. Het hierna gewoon weer doorgaan en het alsnog proberen te bereiken van je doelen, maakt je pas een echte sporter!
Meid, wees niet te hard voor jezelf! Natuurlijk mag je even balen, maar besef je wel dat maar weinig mensen je dit nadoen. Het breekt mn hart toch wel een beetje als ik je glimlach zie, ik had gehoopt dat het net zo’n grote lach was geweest als vorig jaar. Die PR komt nog wel een keer, probeer nu toch te genieten van je prestatie want iedereen is super trots op je!
Kus Josine
Vervelend Annemerel. Ik hield je al bij op de app en was met je eerste tussentijden ook heel blij. Vond het toen al lang duren tussen 25-30 km voor er weer een tijd doorkwam. Is gewoon hartstikke balen dat je er niet hebt kunnen halen wat je zelf als doel hebt gesteld en daar mag je zeker van balen!
Wat betreft je tijd je gaat zeker nog een marathon lopen die je een stuk beter loopt!
Je finishselfie maakt me een beetje verdrietig, hoe anders was die vorig jaar… ik snap goed dat je enorm baalt, logisch. Ik hoop dat je snel de spirit weer vindt en dat het lukt om nog wat te genieten van je laatste uurtjes in NY. Voor mij ben je in ieder geval een grote inspiratie, ik vind je een topper.
Wat super balen Annemerel!! Ik snap volledig dat je teleurgesteld bent. Denk aan het geheel, de marathon is helaas niet gelopen zoals verwacht maar de training tot de marathon was ongelofelijk!!! Wat een topper ben jij!! Respect!
He wat balen dat je niet trots bent op je prestatie! Toch denk ik dat dat moment nog wel gaat komen… Ik hoop dat je wel een beetje hebt kunnen genieten van je training voor de marathon en het uitzicht tijdens de marathon.
Ik heb enorm mee zitten leven via de app. Maar weet je, dit was misschien het leerzaamste wat je kon overkomen. En het kutste. Je hebt hard getraind en dan zie je het niet terug, mega frustrerend. Maar volgens mij zou Annemerel, Annemerel niet zijn door over een paar dagen te denken ‘fuck die shit’ en met je kop omhoog een nieuw doel te stellen. Dat PR komt er, niets is voor niets. Ik ga niet zeggen dat je trots moet zijn, ik ga wel zeggen… Kom op, hoofd omhoog en vooruit. Je bent in een top conditie dus it can only get better than this. Je bent jezelf tegen gekomen en je hebt laten zien dat je mentaal zeer sterk bent. Ik heb bewondering voor je, je foto brak mijn hart een beetje. Maar wat ben je mooi! Zet ‘ m op! En heel veel liefs vanachter mijn iPad-schermpje, oogkas ken je me niet.
Annemerel, ik vind je echt cool! Ik snap je volledig maar hoop toch dat je opgegeven moment wel trots op jezelf kan zijn, want wat je hebt gedaan is dus echt SUPER GOED! Maar waar je sowieso super trots op MOET zijn is het feit dat je zoveel mensen inspireert (waaronder mij) om door te gaan met hardlopen!
Ik snap je teleurstelling, maar je hebt je lezers om je op te beuren, dus vooral een SUPER DIKKE PROFICIAT Annemerel!! Je bent een heel groot voorbeeld voor me en deze ’tegenslag’ bewijst alleen maar hoeveel wilskracht jij hebt, toch? :D
Als niet-hardloper heb ik heeel veel respect voor je prestatie, maar ik begrijp echt wel dat je baalt! Vond je NYC verslagen vorig jaar ook erg leuk en vind het jammer voor je dat je nu niet waar kon maken wat je graag wilde. Maarrr… je bent nog wél in NYC! Ik hoop dat het je niet te veel ontmoedigd en ik gun je een betere marathon volgend jaar op dezelfde plek :) Keep your head up!
Ik blijf het ook een knappe prestatie vinden… Maar bij een hr van 196 klopt er idd iets niet!
Je kijkt ook helemaal niet blij op je selfie, haha :( Ik denk dat het sowieso altijd lastig is om zoiets gaafs voor de tweede keer te doen, maar als het dan ook nog eens minder goed gaat dan vorig jaar dan is het helemaal zo’n domper. Ondanks dat vind ik je alsnog een enorme bikkel, want ruim vier uur hardlopen doe ik je nog altijd níét na, maar ik snap (helaas) wel hoe je je voelt. Je mag wel trots zijn dat je ‘m gewoon hebt uitgelopen onder deze omstandigheden, stel dat je 4.16 had gelopen terwijl er niets met je lichaam aan de hand was, dan zou je pas echt terecht ‘boos’ zijn. Zo relativeer ik het althans altijd voor mezelf, haha :) En ik ben nog even benieuwd naar je uitgebreide verslag!
Balen Annemerel! Maar toch is het gewoon wel echt GEWELDIG WAT JE DOET! Hallo. 42,nogwat kilometer rennen, lopen, kruipen, whatever. RESPECT!
Wat enorm kut zeg. Ik wou dat ik het voor je kon veranderen maar helaas. Meer heb ik er ook gewoon niet over te zeggen. Ik hoop dat je nog een paar mooie dagen in NY hebt voordat je weer naar huis komt. Take care babe! X
Super balen! Kan me voorstellen dat dit enorm teleurstellend is na al dat vele harde trainen, zeker als je weet dat je beter kan. Hoop dat je desondanks toch nog kan genieten van New York!
Aaah wat balen zeg.. Toch sluit ik me wel bij de rest aan, of je het nou leuk vind of niet.. ;’) Je hebt wel een prestatie gegeven hoor!! Ik bedoel maar; wie kan er allemaal zeggen dat ze de marathon in NEW YORK hebben gelopen?? Ik doe het je niet na hoor. Ik denk en hoop dat je blijdschap later nog mag komen en dat je echt trots op jezelf mag zijn Annemerel!!
Denk goed aan jezelf, wat een heftig moment lijkt mij dat. En ik hoop echt dat je niet meer teleurgesteld over jezelf bent, je kunt de tijd niet meer terugdraaien, kijk vooruit topper!
Ik weet nog goed toen ik de marathon van R’dam liep dat ik bang was dat er iets zou gebeuren onderweg. Weet ik veel wat, maar iets er voor zou zorgen dat ik niet kon (door)lopen, niet kon finishen, niet mijn doel op dat moment kon waarmaken. Je traint zo hard, zo lang, en zo intensief en dan wil je gewoon dat het eruit komt om het moment zelf. En als dat niet lukt, dan baal je. Heel hard. En dat mag! Ik snap het heel goed, maar keep your head up, Annemerel. Geniet nog van NYC!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je ervan baalt, vooral omdat je normaal gesproken altijd lange afstanden loopt en het tijdens je training dan beter gaat dan op het moment waarop het goed ‘moet’ gaan. Maar helaas heeft iedereen mindere dagen en nog meer helaas was dat voor jou op deze dag. Wees toch trots op jezelf, want ondanks dat je je zo slecht voelde heb je hem toch uitgelopen.. Zo lang is 11 minuten niet op 42 km!
Proficiat dat je hem hebt uitgelopen! Fantastisch dat je na kilometer 23 niet hebt opgegeven!
Je hebt dan wel langzamer gelopen dan vorig jaar, maar besef HOE krachtig jij mentaal bent. Nadat je iets over de helft was heb je een gigantische strijd geleverd met jezelf maar ben je wél blijven lopen! Je moet je teleurstelling verwerken, proberen het positieve hiervan te zien en dat gaat je ook lukken. Ja, je liep misschien slechter dan vorig jaar maar vergeet je mentale kracht niet! Ook dat is onderdeel van een marathon, niet alleen de tijd.
Wees trots op jezelf! Jij zorgt ervoor dat ik ’s avonds toch die hardloopschoenem weer aan doe!
Vind het nog steeds supergoed van je!!!
En dit bewijst dat je mentaal ontzettend sterk bent, ondanks hoe je je voelde heb je de marathon wel uitgerend!
Wat had ik je een andere glimlach gegund voor je medaille selfie! Ik snap heel goed dat je teleurgesteld bent met je tijd, dat zou ik waarschijnlijk ook hebben – mocht ik ooit zo ver komen als jij, ik ben nu al blij als ik 10km volhoud ;) – maar WOW hoe knap is het om na 27km door te gaan terwijl je je kut voelt en je weet dat je geen PR gaat lopen? DAT is pas wilskracht! Je bent mijn hardloop voorbeeld X
Ik snap je eigen ontevredenheid, maar als je bedenkt dat je eigenlijk al de afgelopen dagen ziekjes was én de weersomstandigheden slechter waren dan verwacht, dan is het wel begrijpelijk dat het minder ging!
En weetje, des te meer motivatie voor volgend jaar ;)
Ik kan me zo goed voorstellen dat je boos en teleurgesteld bent! Het hoofd is niet altijd sterker dan je lichaam en dat is maar goed ook… Kennelijk was er voor je lichaam een reden om er een rem op te zetten. Je harde trainen en doorzettingsvermogen zal op een ander moment of op een andere manier beloond worden, for sure! You rock girl! En boos zijn mag ook, straks gaat de zon weer schijnen.
ai ai ai hoe super zuur dat je lichaam je laat zitten als je net over de helft bent (damn you man met de hamer)… zo balen! maar slechte runs horen erbij. we weten allemaal dat je het wel kunt en een volgende keer valt alles op zijn plek. perfect weer, perfecte voorbereiding, perfecte voeding, lage hartslag… etc. die hartslag heeft je denk ik je de das omgedaan omdat je lichaam toen al zijn voorraden aan het verbruiken was. BAM leeg na 23 kilometer. super goed leermoment lijkt mij! :) nu hoop ik dat je snel weer een nieuw hardloopdoel stelt om je blogs over te schrijven want ik geniet er altijd van ;) go go go!
Lieve annemerel wat ontzettend balen zeg! je hebt zo hard getraind zo hard je best gedaan! ik ben nog steeds trots! ik snap je teleurstelling, gewoon zwaar ###### :-( hopelijk kun je wel nog lekker genieten van NewYork!!
Ondanks je tegenslag heb je de marathon uitgelopen, hoe makkelijk was opgeven geweest en hoe moeilijk maar krachtig is doorgaan. Respect hoor.
Ik snap je teleurstelling nadat je zo hard getraind hebt voor deze marathon, maar remember: je kunt je tijd van de NYC marathon nu alleen maar gaan verbeteren de komende jaren!
Aah wat vervelend dat het zo slecht ging! Ik doe het je alsnog niet na, maar ik kan wel begrijpen dat jeje rot voelt. Voel je je lichamelijk wel weer goed? En of het goed ging of niet, je hebt het wel gedaan, en volgehouden, dus je mag zeker wel trots zijn
Oh wat kan het toch klote zijn als je voor jezelf een doel hebt gesteld en je behaalt het niet. En dat iedereen dan inderdaad zegt dat je trots op jezelf mag zijn, maar je dat zelf helemaal niet zo voelt. Toch hoop ik dat je over een paar dagen met een goed gevoel kunt terugkijken op de marathon, want het is natuurlijk een top prestatie… Alleen niet zo top als je zelf graag gewild had!
En je komt in the New York Times!
ik vind t eigenlijk wel een knappe tijd!
Man o Man. Nu ik dit verhaal lees snap ik er ook iets meer van. Ik volgde je op de app en op het begin dacht ik alleen maar: “OMG wat gaat ze snel!!!” en op een gegeven moment opeens: “what happened?!”
Het is super klote dat je lichaam het liet afweten, maar aan de andere kant: hier kon je zelf niets aan doen. Wat een wonder dat je met dat snelwandelen slechts 11 minuten langzamer was dan je marathon van vorig jaar!!
Je bent een kanjer Annemerel en laten we het volgend jaar gewoon nog eens over doen?! Drie maal is scheepsrecht toch?!
Annemerel, wat rot hoe het is gegaan, dit is niet hoe je het van tevoren had bedacht. Iedereen kan nog zo zeggen hoe goed je het hebt gedaan, uiteindelijk was alleen jij zelf erbij en gaat het om jouw eigen gevoel. Dat neemt niet af dat ik hetzelfde ga zeggen: je mag trots op jezelf zijn! Hopelijk kun je alles laten bezinken en denk je er binnenkort anders over. Omdat alles ‘achteraf’ toch weer altijd anders is. We zullen snel over je ervaringen lezen!
Ik kan mij goed voorstellen dat je teleurgesteld bent maar desondanks vind ik het een ontzettend knappe prestatie. Dat doen je maar heel weinig mensen na. Ik hoop dat je inmiddels iets minder boos/teleurgesteld bent. Ik bewonder je echt heel erg en ik hoop dat je nog lang blijft blijft bloggen. veel liefs
Heb eigenlijk geen woorden meer toe te voegen aan alle goede dingen die al gezegd zijn, maar Annemerel, diep respect dat je ‘m toch hebt uitgelopen. Hoe dan ook is het een topprestatie die láng niet iedereen je na doet, dus wees niet te hard voor jezelf!
Aw wat !&#%!!=¥#!!! Kan me supergoed voorstellen dat je baalt, en dat mag ook. Ik hoop wel dat je over een tijdje inziet dat je een topprestatie hebt geleverd. 4 uur rennen, dat is een halve werkdag! 42 km, dat is vanuit Eindhoven naar Zaltbommel! Wees lief voor jezelf… Succes!
Ik kan mij voorstellen hoe erg je baalt als je een bepaald doel niet gehaald heb! Ik hoop dat je toch geniet of kan genieten van een mooie tijd in NY!
Als perfectionist weet ik precies hoe je je voelt en het maakt niet uit wat anderen zeggen, in je hoofd blijft het kut.
Maar toch ga ik het zeggen: wees trots op het feit dat je keihard ben blijven vechten, hoe rot het ook ging. Velen hadden het opgegeven en jij ging door. Jammer van die tijd (haha ik zou het van mijn leven niet halen), maar respect voor je doorzettingsvermogen!
Jeetje wat balen! Wat goed dat je naar je lichaam heb geluisterd. Ik vind het erg knap voor je doorzettingsvermogen en je mag echt trots zijn op jezelf!!
Fuck this shit… You did it!
Ondanks dat het niet de tijd is geworden die je wilde, vind ik dit naar de barre omstandigheden van gisteren zooooo knap! Keep your head up!
Ontzettend jammer dat het niet zo is gegaan als je had verwacht, maar desondanks vind ik het echt ontzettend knap!
Het mooie van de marathon is juist dat je iedere keer weer de battle aangaat. Iedere marathon is onvoorspelbaar en een race op zichzelf. Dit weekend ben jij de battle weer aangegaan en heb je die lijn gehaald. Ik snap heel goed dat het ontzettend bleh is en mega anti climax, maar je prestatie zegt dat je een vechter bent en daar heeft je tijd niets mee te maken. :)
Wat vervelend dat het zo is gegaan… Je had er zo lang voor getraind en dan snap ik heel goed dat je je er nu behoorlijk kut over kan voelen. Maar, als we nou eens op een andere manier naar de marathon gaan kijken. Waarom is het niet gelukt? Je lichaam werkte niet voor de volle 100% en toch heb jij de marathon uitgelopen. Je had ook kunnen besluiten na kilometer 24 om er uit te stappen omdat je je dizzy voelde. Maar jij bent door gegaan, jij hebt je doorzettingsvermogen het werk laten doen en je hebt de marathon van New York gewoon uitgelopen. Nee, misschien niet gerend op jouw tempo, maar meid wat heb ik (en nog vele anderen) een respect voor jou! En volgende keer, ja dan ren jij gewoon een nieuw persoonlijk record. Annemerel, je bent een topper en iedereen heeft wel eens een mindere dag. Maar het gaat helemaal goed komen met jou, dat weet ik zeker!
Wij zijn in ieder geval allemaal trots op jou!
Balen dat je er een naar gevoel aan over hebt gehouden. Ik snap het wel hoor, als je er zo hard voor traint en je dan het gevoel hebt beter te kunnen. Een mens is zijn eigen grootste criticus. Hoop echt dat dit overgaat en dat je kunt genieten van deze toch bijzondere marathon-ervaring in New-York. En ik als buitenstaander zie de andere kant ook: wow, je hebt een marathon gerend en zo snel ook
Ik snap je gevoel! Terecht dat je daarvan baalt… Even lekker een poosje balen en daarna weer nieuwe doelen voor jezelf stellen =)
Wat vervelend dat je je er zo over voelt. Zoals je zelf al zegt, je hoort van iedereen dat ook dit ontzettend knap is (ik vind het ook knap). Maar als je er zelf niet blij mee bent is dat niet wat je wilt horen natuurlijk. Toch hoop ik dat je (inmiddels) focust op de positieve kanten!!
Jammer dat het zo is gelopen en dat je zo erg ervan baalt! Toch blijf ik het een hele prestatie vinden! x
Zo herkenbaar… Maar dit is sport. Het hoort erbij, hoe verschrikkelijk het ook is. Maanden van voorbereiding voor niets (althans, zo voelt het). Ik verknalde in 1 maand tijd mijn marathon in Berlijn en mijn WK OCR. Mijn marathon door omstandigheden waar ik geen vat op had en het WK door een ongelooflijk domme actie van mezelf. Dubbel balen en ik baal er nog steeds van. Voor beide doelen had ik keihard getraind, was ik gebrand op een overwinning op mezelf. De teleurstelling kan dan gewoon niet groter zijn als je vooral jezelf in de steek laat. Zo voelt dat in ieder geval. Aan de andere kant: ik put er nu de kracht uit om vooral keihard terug te slaan. Het maakt me nog meer gebrand om keihard revenge te nemen. Het kost even tijd, maar ook deze marathon heb je gelopen. Laat het een leermoment zijn (en misschien niet meer dan dat): je hebt laten zien (aan je omgeving maar vooral aan jezelf) dat je niet opgeeft, dat je heel veel tegenslag kan verwerken, maar dat je gewoon doorgaat gefocused op die finishlijn.
Nu goed herstellen. Die hoge hartslag moet ergens vandaan komen en misschien heb je een virusje onder de leden?
Wat is dit herkenbaar.. In NYC gaat het niet om tijden maar om het meedoen en uitlopen. Dat heb ik zo vaak gehoord! En ik kan die mensen wel schieten. Je stelt een doel en werkt hier naar toe!
Ik kwam mezelf op 26k tegen.. De omstandigheden waren zwaar. Hels! Al die bruggen, de wind.. Het was zwaar. Echt zwaar.. Ik zei: ik doe dit nooit meer! Maar ach nu ga ik Berlijn lopen in 2015