SNAPSHOT DIARY: 16/3

Morning, ik vond het wel weer eens tijd voor mijn gekookte eitjes. Waren ze vandaag ook nog eens perfect gelukt!

Ik weet niet waarom ik dacht dat het lente was, ik loop in een boyfriend jeans met gaten, blote enkels en een shirtje die eigenlijk net iets te kort is om mijn hele buik te bedekken. De zomerjas die niet dicht kan (riem van de jas verloren in Londen vorig jaar) helpt ook niets tegen de kou. Als ik de auto in stap krijg ik een melding dat ik op moet letten op gladheid, omdat het zo koud is. Goed opgelet Annemerel. Op mijn horloge staat de buitentemperatuur, hoe heb ik hier overheen kunnen kijken?

Ik had een afspraak bij de fysio omdat ik last had van mijn rug, later bleek dat er ook nog een rib scheef stond (waardoor ik lastig kon ademhalen), goed dat ik even gegaan ben dus. Na de fysio rij ik door naar de supermarkt, om wat boodschappen voor de autoreis van morgen te doen en om sushi te halen die ik na mijn duurloop die ik straks ga doen kan eten.

Voor mijn duurloop, pannenkoeken, bietensap en een banaan!

Dit was voor mijn duurloop toen ik er heel veel zin in had en het zonnetje scheen.

Dit was na vijftien kilometer toen ik me iets minder lekker voelde. Het hele verhaal lezen jullie volgende week, maar ik kan alvast verklappen dat het absoluut niet lekker ging en dat ik de 35 ook niet heb aangetikt. Shit. iPhones die leegliepen, ik die leeg liep, pijn in mijn rug, harde wind tegen.

Ik loop naar de dichtstbijzijnde Bruna waar ik van weet dat er een pinautomaat is en ik pin wat geld zodat ik een buskaartje kan betalen. Ik kijk nog even of ze mijn boek hebben, dat is niet het geval. Maar ik sta wel nog steeds op de cover van Runner’s World.

Not ready for my close-up na mijn duurloop.

Na een warme douche duik ik mijn bed in me sushi en de season finale van Pretty Little Liars. Hij was weer spannend, maar had ook hele leuke momenten. Ik ga geen spoilers delen, natuurlijk, maar ik kijk nu alweer uit naar seizoen zeven. Na dit troostvoer en de aflevering Pretty Little Liars voel ik me alweer een stuk beter.

Al is dat op deze foto nog niet echt te zien…

Ik ben helemaal OK wanneer ik mijn verhaal van de duurloop geschreven heb. 1200 woorden. Aan het eind besef ik ineens dat het allemaal zo erg niet is. Zo blij dat ik mijn blog heb, werkt ontzettend therapeutisch af en toe. Hij komt volgende week woensdag pas online trouwens. Sorry!!!

Nadat ik mijn blogs geschreven heb is het tijd om mijn tas in te pakken. Ik heb zoveel bij me! Maar tien dagen wintersport is gewoon niet met 1 tas te doen! Natuurlijk moeten alle camera’s ook worden opgeladen en nou ja.. gewoon ‘bijna weggaan perikelen’. Dat die camera’s goed zijn opgeladen is trouwens heel erg belangrijk, Marloes en ik zijn de komende tien dagen de ‘Vlog Girls’, het is de bedoeling dat we leuke vlogs gaan maken voor de organisatie. Ik zei toch dat dit een hele leuke opdracht was!

Inmiddels is het acht uur en ik ga mijn MacBook dichtklappen en mijn wekker zetten. Morgenochtend moet ik om 5.00u in Breda zijn, dat betekent dus een wekker om 3.00u. Als ik nu ga slapen kan ik nog zeven uur maken. Ben benieuwd of het lukt, ben in ieder geval wel heel erg moe, dus het zou zomaar moeten kunnen. You’ll see tomorrow!

Liefs,
Annemerel