Afgelopen maandag stond er een duurloop op het programma. Ik wilde graag 25 kilometer lopen, maar het was al ruim drie weken geleden dat ik voor het laatst gelopen had en dat was 20 kilometer. 25 kilometer was dus hoogstwaarschijnlijk iets te veel gevraagd, ook al voelde mijn benen goed en was het weer fantastisch. Ik ging dus voor een run tussen de 20 en 25 kilometer.
Maar er ging het één en ander mis die ochtend. Eerst had ik een inspiratieblock, vervolgens waren ineens al mijn 2700 mails in outlook verdwenen en toen wilde mijn Nike+ Sportwatch ook nog eens geen GPS vinden en bleek mijn Garmin Horloge leger dan leeg te zijn. Oeps. Om kwart over negen stond ik eindelijk buiten. Super gefrustreerd liep ik de eerste drie kilometer veel sneller dan ik dacht, met 12 kilometer per uur. Dat is niet de snelheid die ik wil lopen tijdens een duurloop (dan loop ik tussen de 10,5 en 11,5 kilometer per uur, dat laatste alleen als ik écht een goede dag heb).
Dat was nog niet het ergste dat er fout ging. Ongeveer na 3/4 kilometer liep ik op een zebrapad en kwam er een bus aan rijden, die bus had mij niet gezien en kwam hard op het zebrapad afgereden, waardoor ik ook weer hard naar het stoepje sprintte. Tot zover ging het goed, maar op het stoepje aangekomen had ik niet gezien dat het daar spiegelglad was en voor ik het wist lag ik onderuit. Boem. Au. Tranen met tuiten. Alle spanning kwam eruit, daar lag ik dan, op de grond. Mijn favoriete Lululemon legging (die ik voor de New York Marathon in NY kocht) kapot, mijn linkerbeen kapot, mijn rechterknie pijnlijk, mijn hand licht geschaafd en mijn iPhone die ik in mijn handen had onder het zand (gelukkig nog wel levend, dat zou pas echt een drama geweest zijn).
Na een paar minuten met grote krokodillentranen begon ik weer te rennen, ondertussen bellend met mijn moeder, want ik moest mijn leed gewoon even met iemand delen. Zo liep ik een paar kilometer verder, jengelend aan de telefoon en voor ik het wist had ik er alweer 7 kilometer opzitten. Ik ging me niet uit het veld laten slaan, ik ging gewoon door. Met kapotte legging en kapotte en bebloede knie. Ik schakelde een paar tandjes terug en liep uiteindelijk gewoon die 22,5 kilometer. De laatste 7,5 gingen niet van harte, maar ik liep ze wel en ik ben blij dat ik ben doorgegaan. Volgende keer zal het vast wel weer beter gaan en blijf ik hopelijk de hele run staan ;-).
Toen ik thuis kwam vroeg mijn vriend wat er in godsnaam met mijn hoofd gebeurd was. Huh? Niets, daar ben ik niet op gevallen. Ik keek in de spiegel en schrok mezelf een ongeluk, mascara, over mijn hele gezicht. Op mijn voorhoofd, mijn kin, in mijn nek, op mijn oren, mijn wangen, overal. Oeps. De mensen die ik tegenkwam keken me al zo vreemd aan. Dus daaaaaarom. Doe ik een keer mascara op voor het rennen, zit heel mijn gezicht onder. God straft onmiddellijk zou mijn moeder zeggen.
Wat ik geleerd heb?
– Ook al loop je op een zebrapad, blijf goed uitkijken.
– Als mensen hun autoruiten staan te krabben betekent dat, dat het ’s nachts gevroren heeft, let dus goed op of het voetpad waar je op wilt gaan lopen ijsvrij is.
– Ik kan prima huilen, rennen en telefoneren tegelijk.
– Huilen lucht best op.
– Rennen lucht ook best op.
– Mascara & huilen gaat niet samen.
– Just do it & Make it count!
(thanks voor de briljante titel Francien, hahaha)
Liefs,
Annemerel
Knap dat je toch nog zo’n afstand gelopen hebt!
Ik ben nog nooit gevallen tijdens het hardlopen, trouwens *klopt af* Maar het lijkt met zo pijnlijk!
-xxx-
Zo’n pechdag!! Wel supergoed dat je evengoed gegaan bent, dan sta je toch weer een treetje hoger! Ik ga me nu opmaken voor een korte run na dik 6 weken niets te hebben gedaan dankzij mn heupblessure, ik zie er best tegenop maar je verhaal inspireert me om nu toch te gaan! Thanks for that! En wat een fantastische titel :)
x
Auteur
Succes, hoop dat het goed gaat!
Ging super! Zo blij! 6,3km, net iets sneller dan 10 p/u, rustig aan gedaan maar wat voelde dat fijn! Moest serieus soms bijna huilen omdat ik het zo had gemist en het zo goed ging hahaha ken je dat?
You go girl! Ondanks alle pech die je had toch even 22,5 km lopen, ik doe het je niet na hoor!
Awh, wel heel dapper dat je nog bent doorgerend!! Topper!
hahaha! Ik zie het al helemaal voor me! Panda ogen! De rest was natuurlijk iets minder… :(. Maar hé, you did it. Ik liep maar liefst 0 km hard afgelopen week. Winner vs loser ;).
Hahaha leuk artikel! X
http://www.thatcitychic.blogspot.nl
Ik heb er stiekem om gelachen…Maar ik vind het wel echt bagger voor jou hoor :)
Toch lekker dat je die 22,5 gehaald hebt :) Daar kan je trots op zijn!
Super leuk beschreven! Hopelijk gaat je volgende duurloop met wat minder tegenslag…
Maar je hebt het wel gedaan! Ik was afgelopen zomer erg vroeg over een bospaadje aan het rennen en door de dauw was het onwijs glad waardoor ik door de brandnetels glee zo de sloot in… Ik let nu ook wel een stuk beter op en blijf niet stug doorrennen als ik voel dat ik wel eens kan uitglijden!
Auteur
Oeeeh de sloot!!! Baas boven baas!
Oh wat balen van die mooie legging. Maar gelukkig was je zelf niet ernstig gewond en is het achteraf wel een mooi verhaal. Knap dat je je niet uit het veld hebt laten slaan maar toch gewoon 22,5 km hebt gelopen!
Wat onwijs balen van je legging, soms zit echt alles even tegen. Wel goed dat je gewoon bent doorgelopen! xx
http://www.creativityandchocolate.com
Wat ontzettend goed van je dat je het alsnog vol hebt gehouden. Props to you!!
Knap hoor dat je toch die 22,5 km gelopen hebt!
Hihi, stiekem moest ik best lachen om je verhaal. Wat schrijf je toch heerlijk! Wel knap hoor, die kilometers! Helemaal op zo’n dag als deze!
Wow knap dat je gewoon door bent gegaan! Maar inderdaad vaak lucht hardlopen wel op
Haha awh wat een rotrun! Alhoewel, hardlooptechnisch klinkt ‘ie nog niet eens zo heel verkeerd. Goed dat je alle 22,5 km alsnog hebt gelopen!
Knap dat je doorgelopen bent. Ik kan me voorstellen dat je jezelf op dat moment vreselijk zielig voelde.
Hopelijk worden de komende runs veel beter!
Ahh jeetje wat een pechdag zeg!
Liefs, Mariette
Knap dat je hebt doorgezet! Iets waar ik me misschien nog wel meer over verbaas is het bellen tijdens een paar kilometers.. Hoe dan?! Haha. Iets wat voor een beginner als ik nog oneindig ver weg lijkt ;) Maar ooit.. Bedankt voor al je inspirerende verhalen!
You rock, bikkel!!
Is er een Loopschema wat je aanhoud? Of hoe weet je wat je moet lopen? Lijkt me zo lastig in te schatten.
Echt top dat je gewoon bent doorgelopen!
Wat knap dat je gewoon bent doorgelopen! Ik bewonder echt jouw doorzettingsvermogen en dankzij jou ben ik ook begonnen met rennen. Wellicht met babystapjes maar na al die jaren roepen is het wel gelukt! Hopelijk valt je legging nog te rennen ):
Goed dat je wel bent doorgegaan! En dat je tegelijkertijd kan rennen, huilen en bellen, dat do ik je niet na.
Oh jeetje het was eigenlijk niet zo jou dag, maar je hebt ondanks alles toch maar mooi die 22,5 km gelopen! Toppie! En nu weet je dus ook meteen weer waarom je nooit met mascara rent! haha