RUN BABY RUN: Road To Boston XIII

Twaalf dagen tot Boston. De eerste taper-week zit erop, met 33 kilometer op de teller. Ongeveer 17 kilometer minder dan ik aanvankelijk had willen lopen. Maar het ging gewoon niet. Het waren wederom mijn hormonen die roet in het eten gooide.

Ik ben het eerlijk gezegd een klein beetje zat om te klagen over mijn hormooncrisis, maar ik weet gewoon niet hoe ik zonder dit te benoemen kan uitleggen waarom ik afgelopen week niet zo lekker liep.

Maandag ging het redelijk, ik was in de zevende hemel dankzij het mooie weer en ook al liep ik niet heel makkelijk, ik tikte toch zonder al te veel moeite de tien kilometer aan. Dinsdag wilde ik voor mijn intervaltraining gaan, maar al na honderd meter voelde ik dat het niet mijn dag was. Mijn rug deed pijn, mijn benen voelden slap en zuur en mijn hoofd was in de war. Ik draaide om en na tweehonderd meter zette ik Strava weer uit. Jammer. Volgende keer beter. Niet te veel over nadenken en verder gaan met mijn dag.

Donderdag probeerde ik het weer, dit keer besloot ik op de fiets naar de atletiekbaan te gaan, zodat mijn training niet heel lang hoefde te zijn en ik mijn hartslag rustig met het fietsen al iets kon verhogen. Dit hielp iets, maar tijdens het inlopen op de baan voelden mijn benen al ontzettend zuur, alsof ik een dag eerder een duurloop van 35 kilometer had gedaan, in plaats van ZES dagen eerder. Mijn hartslag kwam niet boven de 158 en als je weet dat mijn omslagpunt op 174 ligt dan weet je dat 158 tijdens een intervaltraining echt ontzettend laag is. Wat is er aan de hand?

Ik geef voor het gemak de Nuvaring de schuld, ik voel me sinds de dag dat ik de ring draag al een emotioneel wrak. Het ene moment ben ik ontzettend happy en druk, het volgende moment wil ik het liefst met mijn hoofd onder de dekens kruipen. Mijn lichaam voelt eigenlijk al sinds het begin alsof ik de dag er na ongesteld moet worden. Pijnlijke borsten, verzuurde benen en die moodswings dus. En cravings. ’s Avonds besluit ik er mee te stoppen. Dit werkt gewoon niet.

Helaas voel ik me niet meteen beter, want als ik zondag weer aan de bak wil om twintig kilometer te gaan lopen, ben ik ongesteld. En die buikpijn is niet te harden. Ik slik een ibuprofen. Het lijkt iets te werken, maar het hardlopen maakt het verhaal niet beter. Na twaalf kilometer heb ik enorme buikpijn, na vijftien moet ik bijna huilen en op achttien kilometer is het fysiek onmogelijk om door te lopen en dus laat ik mijn vader gaan en strompel ik naar huis. Even denk ik dat het opgelost is met een simpel bezoekje aan het toilet, maar uiteindelijk heb ik zes uur lang dates met het toilet, net zolang totdat ik weer een ibuprofen slik. Mega gezond natuurlijk, maar ik wil graag weer even normaal kunnen functioneren.

Het positieve aan dit verhaal is: de kans dat ik tijdens de Boston Marathon ongesteld ben is vrij klein. De kans dat ik dan nog last heb van mijn hormonen ook (het lijkt mij dat dit over twee weken wel uit mijn lichaam is). En met dit positieve nieuws wil ik dan ook graag deze blog afsluiten.

Ik ga de komende week heerlijk mijn taper voortzetten hier op Fuerteventura en ga me vooral geen zorgen maken over de afgelopen twee weken. Want niet alleen heeft dat geen zin, het werkt ook nog eens averechts. 

Liefs,
Annemerel

Delen:

7 Reacties

  1. april 5, 2017 / 12:04

    Wat vervelend dat je er zo’n last van hebt, maar het gaat nu vast beter! Alleen kun je niet beter paracetamol slikken ipv ibruprofen omdat die ook weer voor maagklachten kan zorgen…?

    • Annemerel
      Auteur
      april 5, 2017 / 12:06

      Paracetamol hielp helaas niet :(

    • Marjan
      april 5, 2017 / 12:40

      Ibuprofen zorgt bij menstruatie voor minder bloedverlies en voor pijnstilling, dus het heeft wel enigszins voordeel bij menstuatieklachten. Wanneer je merkt dat je na inname maagklachten krijgt, dan is het het beste om dit te stoppen uiteraard. Maar als je jong bent, het niet dagelijks gebruikt en geen andere maagirriterende medicatie of bloedverdunners gebruikt, kan je prima een ibu nemen tegen de pijn.

  2. april 5, 2017 / 12:41

    Lekker genieten op Fuerteventura! Ik ben er in het verleden veel geweest en ben zelfs meer van van het noorden. Maar in Jandia moet je zeker een ijsje gaan eten bij de Eisdealer die te vinden zijn op de boulevard (bestaan ze nog? zeer toeristisch maar wel echt geweldig ijs) en mocht je de tijd hebben raad ik aan om zeker een auto huren om het eiland rond te rijden (en dan zeker een kijkje te nemen naar het strand van Sotavento, veel kitesurfers op dat een enorme plas water die volloopt bij vloed, echt heel gaaf om te zien). Mocht je aloe vera producten fijn vinden, koop ze in de supermarkt ;)

  3. Marley
    april 5, 2017 / 13:57

    Ik heb de nuvaring ook gehad en had er ook vreselijk veel last van. Ben er snel weer vanaf gestapt en terug gegaan naar de pil. Tegen de buikpijn van het ongesteld zijn heb ik naproxen van de dokter, werkt super goed! Sterkte ermee!

  4. april 5, 2017 / 15:19

    Yes! Nuva de deur uit, niet ongesteld tijdens Boston, dus vanaf nu ga je jezelf alleen maar beter voelen als het goed is. Succes!

  5. Ilse
    april 6, 2017 / 12:05

    Nog een tip voor ontzettende buikpijn tijdens je ongesteldheid ; ik gebruik altijd alive feminax, dat werkt bij mij heel goed en snel. En dat positieve aan dit lijkt me inderdaad heel erg fijn.