Hardlopen geeft me een gevoel van vrijheid. Een gevoel van vrijheid dat geen enkele andere sport me op deze manier kan geven. Het feit dat ik op ieder moment van de dag, op elk moment van de week, wanneer dan ook, mijn hardloopschoenen kan pakken en weg kan rennen.. Dat is misschien nog wel het meest gelukzalige aspect van hardlopen voor mij.
Ik hou van vrij zijn, wie niet hoor ik je denken… Maar ik bedoel, ik vind het niet fijn om dingen op een bepaald moment te moeten. Als ik weet dat ik iedere maandag, woensdag en zaterdag om 7.00u moet hardlopen, dan zal ik er alles aan doen om excuses te bedenken om op die tijdstippen niet te hoeven. Het is een kronkel, maar wel een serieuze.
Tijdens mijn laatste duurloop afgelopen vrijdagochtend had ik een buiten-mezelf momentje. Het was half zeven (’s ochtends), ik liep door de duinen bij Den Haag richting Monster. Het was licht aan het worden, de zon kwam langzaam op in het noordoosten. Er was niemand, op een paar vroege vogels (letterlijk: vogels) na. Ik zag mezelf rennen over het lange rechte stuk fietspad dat richting de horizon in een punt toe liep (weet je wel, zoals je vroeger een weg tekende, zo zag het eruit. Aan mijn rechterkant zag ik het strand en de zee, aan de linkerkant de duinen.
Ik rende, mijn blonde paardenstaart zwiepte op en neer. Ik zwaaide af en toe met mijn armen in de lucht, dat doe ik nu eenmaal als ik ultiem gelukkig ben. Ik had het gevoel dat ik aan iedereen moest laten zien wat ik aan het doen was. Iedereen zou zich moeten voelen, zoals ik me op dat moment voelde. Rennend door de duinen, alleen op de wereld, met het meest prachtige uitzicht.. Niemand zou nadat ze dit gevoel beleefd hadden, nog kunnen beweren dat hardlopen stom is. Niemand.
Mijn euforische moment duurde ongeveer vijftien kilometer, toen draaide ik om en was ik van plan precies hetzelfde stuk terug te lopen. Ik had mezelf nog niet omgedraaid of ik wist dat de tweede helft zwaar zou gaan worden. De zon was inmiddels een flink stuk boven de horizon en het was bloody hot. De wind die ik op de heenweg tegen had, had ik nu mee. Als het iets minder warm geweest was, was dat ideaal geweest, maar nu het zo warm was kon ik ieder zuchtje wind in mijn gezicht gebruiken. Het zweet liep in mijn ogen en prikte constant. Ik liep met één hand voor mijn gezicht en in mijn andere hand gleed mijn iPhone heen en weer, ik zweette zo erg dat ik bang was dat mijn iPhone zou verdrinken.
Niet veel later begonnen mijn darmen van zich te laten horen. Au. Bij iedere stap die ik zette voelde ik mijn darmen meer druk zetten. Au. Mijn korte strakke short kon een schaafwond op mijn dijbeen niet voorkomen en er ontstonden kleine bultjes aan de binnenkant van mijn bovenbenen. Wanneer ik mijn mond opende deed mijn keel pijn van de droogte, ook al had ik twee kilometer ervoor nog water gedronken. Toen ik 7,5 kilometer later bij het huis van mijn ouders kwam, wist ik niet hoe snel ik het toilet kon bezoeken, limonade kon drinken en mijn benenwagen in te ruilen voor een fiets.. Want HELL NO, ik ging echt niet nog 7,5 kilometer hardlopen.
Ja, het was bijzonder vrijdagochtend. Ik heb me in tijden niet zo gelukkig en niet zo ongelukkig tijdens een run gevoeld…
Liefs,
Annemerel
Zo is het precies! Ik liep gister mijn lekkerste en snelste 10 km ooit (46.05) en ben er nog steeds gelukkig van. Heel veel succes met trainen!
Leuk geschreven annemerel! Als het bij mij niet gaat lukken dan voel ik dat meestal meteen (maar ik loop geen 25km haha)
Een rare vraag misschien, maar ben jij nooit bang? Persoonlijk zou ik echt niet durven ’s morgens zo vroeg of s’ avonds heel laat alleen rennen en zeker niet op een plaats waar weinig/geen mensen zijn.. Ik vroeg mij dit gewoon af:) Succes nog met de voorbereidingen, je kan het!!!
Jaaaa ik was vorige week bang! Toen de zon net op kwam! Schaduwen zijn dan natuurlijk super lang en het leek net alsof er een man was die vlak achter me liep.. In werkelijkheid was het vijftien meter ofzo.. Maar ik vond het zo’n creepy idee!
Ik heb precies hetzelfde, durf om half 7 ’s ochtends eigenlijk alleen op de openbare weg te rennen!
Haha, het had eigenlijk beter andersom kunnen zijn! Dan sloot je beter af. Toch lijkt dat eerste me wel erg fijn! Rot dat je heel de tijd last hebt van je darmen joh!
Wat vervelend van je darmen zeg! :(
Liefs, Mariette
Naar zeg dat stuk terug! Echt vervelend. Alleen wel super dat je ook zo’n ultiem geluksmoment had. Ieder geval mooi geschreven! You go girl!
De runner’s high is heerlijk :D
Rennen in zo’n brandende zon is ook gewoon verschrikkelijk. Dan voelt mijn 5 of 6 km al als een hel. Knap dat je toch nog zolang hebt weten door te zetten en ik wed dat het nu het wat koeler is weer een stuk beter gaat!
Leuk geschreven!
Heel leuk geschreven zo! :D
Heerlijk stuk annemerel!
Balen dat het op de terugweg minder ging! Ik vind het wel heel goed beschreven allemaal haha..
Wat schrijf je toch heerlijk!! Zo leuk om te lezen!! En dat gevoel heb ik ook heb met hardlopen. Die marathon ga je knallen hoor, je bent zo goed bezig en met jouw doorzettingsvermogen en positieve vibe gaat het je zeker weten lukken!!!!
Mooi en inspirerend om te lezen! Ik hou ook echt van hardlopen. Doe het heel graag en verbaas me elke keer weer over hoe lang ik het al kan volhouden enzo.
Poeh dat was een zware loop, jammer dat je de terug weg ineens een flinke tegenslag kreeg. Hopelijk gaat het de volgende keer beter.
Ik vind het zo jammer dat ik hier in de buurt niet de mogelijkheid op zo te hardlopen als jij. Ik heb echt alleen maar stoplichten en voordat ik eindelijk ergens in een weiland beland ben.. ben ik alweer 10/15 km verder haha.
Herkenbaar wat je schrijft! Dat had ik altijd met skeeleren… gewoon die vrijheid!
Bijzonder, mooi beschreven!
Heel erg mooi geschreven idd, alsof ik er bij was. Wat een heerlijk gevoel moet dat zijn om zo te rennen. Wel rot dat je zo’n last van je darmen kreeg:(
Herkenbaar, die runnershigh en dat ultieme geluksgevoel. Het zweven, kilometer na kilometer,
Helaas ook herkenbaar: knappende darmen… Ik ben al regelmatig de struiken ingedoken deze zomer, de hitte maakt het veel erger. Ivm de ziekte van Crohn loop ik bij wedstrijden altijd met een loparimide. Leuk = anders.
Goed bezig! Ik ga je volgen
Wow zn gevoel wil ik ook wel meemaken. Dat van de eerste helft dan!
Hi, ik had een vraag. Ik las vandaag een tijdschrift en ik denk dat ik jouw vriendje heb gespot. Zou dat kunnen? Ik houd het extreem vaag omdat ik weet dat hij op zijn privacy is gesteld, maar dit verbaasde mij dan ook. Sorry voor het zijn van een nieuwschierigaagje.. Maar als het hem is, mag je zeggen dat het een leuke foto is/leuk artikel! Liefs
Haha, heel herkenbaar dit!
Wauw grappig om te zien hoe verschillend je je kunt voelen in 1 run. Xx
Het darmen probleem ken ik, ik moet altijd voor een run naar de wc anders komt t niet goed.
Maar wel knap dat je zo ver rent, en zo vroeg! :)
Pff klinkt als een pittige run zo op het einde. Zo erg heb ik het gelukkig nog niet gehad, voornamelijk het eerste gedeelte. Maar ik loop ook nog geen afstanden zoals jij. Ik vind het wel knap hoor dat je af en toe zo vroeg op staat om te gaan lopen. Elke keer als ik dat probeer, dan draai ik me weer om met het idee dat ik de avond ervoor gek moest zijn om dat te bedenken ;)
Leuk stuk!! Grappig hoe dat zo opeens om kan slaan. Rennen in de hitte is echt verschrikkelijk. Respect dat je het nog zo lang kon!
Mooi geschreven! Leuk blog heb je btw :)
-xoxo- Roxanne | BALUZ
Connect with BALUZ:
Blog | Twitter | Bloglovin’ | Pinterest | WeHeartIt
Wat een fantastisch uitzicht heb jij onderweg! Wij waren zaterdag in Hoek van Holland/’s Gravenzande en hebben een stukje door de duinen gelopen; lijkt me geweldig als je dat iedere dag kunt doen. Nijmegen heeft ook wel mooie bossen in de buurt, de Kralingse Plas in Rotterdam is ook vet en in Groningen was lopen langs het Hoornse en Paterwoldse Meer ook super, maar toch, niets gaat boven de zee :).
Herkenbaar! Soms voelen je benen als veertjes, soms voelen je benen loodzwaar en denk je, waarom is hardlopen leuk?! Gelukkig winnen de geluksmomentjes, het altijd van de zware momenten! :-)
Dit is heel herkenbaar! En je hebt wel heel veel geluk met dat je bij zee woont!
Erg leuk geschreven!
Het is wel een beetje herkenbaar, alleen gaat het bij mij dan nog om de kortere afstanden haha
Brrr, ik doe het je niet na hoor. Ik draag een band om mijn linkerarm met iPhone. Door het plastic raampje kan ik m gewoon bedienen. Kocht ik een keer bij Kruidvat. Denk dat sportwinkels het zeker wel verkopen. En anders de teleoonzaken.