(let op de gefrustreerde uitdrukking op mijn gezicht)
April is nog maar net over de helft, maar ik kan jullie nu al vertellen dat ik nog nooit zo veel kilometers en zo vaak in een maand heb gelopen. Afgelopen twee weken liep ik 6 keer hard en in totaal zo’n 35 kilometer.
Dat ik nu al een record aantal kilometers deze maand heb gelopen, is eigenlijk een heel triest feit, aangezien ik deze maand 45 kilometer tot nu toe heb gelopen en sommige mensen deze afstand in één run afleggen. Ik loop nu zo ongeveer 2 jaar regelmatig hard, maar nog nooit heb ik structureel een paar keer per week gelopen, waardoor ik mezelf nog steeds als een beginner beschouw. Mijn afstanden zijn nog steeds vrij kort en mijn snelheid is gemiddeld, had ik nou hardlopen maar wat serieuzer genomen de afgelopen jaren, dan had ik misschien ook vorige week een marathon gelopen…
Afgelopen twee weken trainde ik met een bepaald doel: afstand langzaam opbouwen richting de 10 km en sneller worden op de kortere afstanden. Sneller worden omdat ik op 17 april de Leidse Singelloop zou lopen, een (familie)wedstrijd over 7 km en een parcours dat praktisch langs m’n huis liep. Mijn trainingen gingen goed, ik liep met plezier hard en besloot om Annemerel te supporten ook naar de eerste training van Run2Day voor We Run Amsterdam te gaan. Ik zou over deze training een compleet boekwerk kunnen schrijven, maar laat ik het er maar op houden dat het openbaar vervoer niet helemaal meewerkte. Wel kan ik het iedereen aanraden om een keer mee te trainen, naast dat het heel gezellig is, is er denk ik ook wel voor iedereen een uitdagend niveau.
Vrijdag was het dan tijd voor de Singelloop, ik ontmoette mijn vader (die ook meedeed) en mijn moeder (die op de spullen mocht gaan letten) op het station en dronk nog even wat koffie en ging naar de wc bij Starbucks. Daarna liepen we naar de start en toen merkte ik het meteen al: ik moest alweer plassen. Volgens mijn ouders was dit psychologisch en ik was het daar wel mee eens, dus ik besloot in plaats van te plassen, mijn broer te zoeken die ook mee zou lopen. Vlak voor de start hadden we elkaar gevonden, helaas staan we daarom wel zo’n beetje helemaal achteraan als het startschot klinkt.
Het is druk en ik merk meteen dat ruim 5000 deelnemers toch wel veel is, vooral als de meerderheid kleine kinderen zijn die zich nergens bewust van zijn. Ze hebben niet door dat je niet opeens van rechts naar links op het parcours kan gaan, ze snappen niet dat er mensen zijn die hen wil inhalen en ze hebben nog nooit gehoord van een steady tempo. Op dat moment vond ik kinderen opeens niet meer zo schattig. Al snel zag ik meer mensen die zich ergerden aan het lage tempo en die op de stoep, achter het publiek langs, gingen lopen. Ik besloot te volgen, maar door alle ergernis en de tijd die ik moest goed maken door het lage tempo, leek het meer op sprinten. Het werd stoep op, stoep af en me overal waar ik een gaatje zag tussendoor wurmen. Nee mensen waren zeker niet blij met me gok ik.
En toen moest ik echt plassen, niet psychologisch plassen, maar help-ik-doe-het-bijna-in-mijn-broek plassen. Het werd zoeken naar iets van bosjes, maar overal stonden mensen. Ik liep langs m’n huis en baalde op dat moment heel erg dat ik mijn huissleutels bij m’n moeder had achtergelaten. Gelukkig kwam ik niet veel later een klein parkje tegen, zonder toekijkende toeschouwers. De plas leek een eeuwigheid te duren, ik kreeg m’n broekje niet meer over m’n kont heen en er waren ook nog wat dronken mensen zo vriendelijk om te zeggen dat ik de verkeerde kant op liep. Nog meer frustratie kreeg ik en dat werd alleen maar erger omdat ik weer opnieuw kon beginnen met mensen inhalen.
Omdat ik tijd had verloren besloot ik keihard te gaan sprinten, waardoor ik het na 5 km helemaal met deze wedstrijd had gehad. Het enige waar ik mee bezig was, was rennen en mensen ontwijken. Ik heb er geen moment van genoten en van de “fantastische” sfeer heb ik ook niks gemerkt. Officiële tijdwaarneming was er niet, maar uiteindelijk heb ik over de ruim 7 km nog geen 38 minuten gedaan volgens mijn app. Helaas heb ik daarmee mijn persoonlijke doel niet gehaald, maar achteraf kan ik het wel relativeren, aangezien de insteek van de wedstrijd meer een gezellige familierun is. Dat betekent niet dat ik spijt heb van de gedrevenheid die ik tijdens de wedstrijd had, maar heeft me doen inzien dat dit soort runs gewoon niks voor mij zijn. Voortaan zal ik het bij wedstrijden houden die professioneler zijn georganiseerd, of zo klein zijn dat je geen last hebt van drukte op het parcours.
Mijn volgende doel zal de 10K tijdens We Run Amsterdam zijn, een evenement waar ik nu al heel erg naar uitkijk en waar ik hoop een PR te lopen. Zie ik jullie daar?
Liefs,
Roos
De singelloop staat inderdaad bekend vanwege het familie gevoel. Als je echt snel wilt dan moet je vooraan starten. Maar dat weet je zelf nu ook ;) Succes alvast in Amsterdam!
Niet iedereen hoeft een marathon te lopen, als jij je prettig voelt bij korte afstanden is dat ook prima. Het moet wel leuk blijven voor jezelf :).
Maar je hebt toch maar mooi meegedaan! Volgende keer beter!
Jammer dat je er niet echt van hebt kunnen genieten :( Kan mij wel voorstellen dat je gek wordt van al die mensen die je in de weg lopen haha. Maar aan de andere kant je hebt het wel maar weer gedaan <3 Liefs Sabrina
Oh dat plas verhaal ;-) toch goed dat je dan een veilige spot opzoekt. Ik ben erbij in Amsterdam!
Wat sneu van al die obstakels tijdens je run! Ik zou me ook ergeren aan mensen waar ik niet langs kan, of ja, het plassen. Ik zou ook klungelen met mijn broekje, haha!
Balen dat je niet hebt kunnen genieten van een loop waar je naar toe leeft. Ik moest wel lachen om je plas-verhaal en hardlopen terwijl je moet plassen is inderdaad niet fijn nee.
Ik twijfel nog steeds over we run Amsterdam..
Balen dat de Singelloop niet helemaal was zoals je had gehoopt, maar je hebt er in ieder geval weer van geleerd. 7 kilometer in 38 minuten vind ik best netJes trouwens!
Bummer! Gelukkig weet je nu waar je aan toe bent. You win or you learn. In dit geval heb je ervan geleerd. Heel veel succes met het trainen voor de run in Amsterdam! Hopelijk kan je daar beter aan de bak en een PR neerzetten.
Meer dan 7 km en daar 38 minuten over doen? Dat is geen gemiddelde snelheid hoor ;) Jammer dat het zo’n druk parcours was, dat is nooit bevordelijk.
Jammer dat de run niet ging zoals je wou, maar hey, it’s not life and death eh, de volgende keer zal ’t vast beter gaan. Succes alvast!
Ohhh heel herkenbaar, die frustratie! Ik deed vorig jaar mee met de Kika Run in Rotterdam, 5 km. Omdat dat ook op familie gericht is en het meeste geld naar het doel gaat (gelukkig!) was het ook heel slecht georganiseerd, 2 wc’s voor zo’n 2500 man denk ik, parcours niet afgezet dus recreanten wandelden ook gewoon over de route, mensen die met de “wedstrijd” meededen en die 5 km gewoon gingen wandelen.. Waardoor ik maar in het gras mensen ging inhalen en telkens bijna in de poep stond. Voor mij inderdaad ook geen familie evenementen meer.
Je bent niet de enige die zich kon ergeren aan de singelloop. Ik had hetzelfde, alleen dan omdat ik van de ene kant van Leiden naar de andere kant moest met de fiets, wat dus niet zo’n succes was door alle lopers… Haha.
Ik las overigens in een vorig hardloopartikel, dat je lopen in Leiden niet zo fijn vind omdat je geen parkjes kent/last hebt van het verkeer. Ik heb wel een paar tips; het park de Leidse Hout (in de Merenwijk), park Cronesteyn, of Leiderdorp. In de buurt van studentenroeivereniging Asopos (misschien weet je wel waar die zit) zit een dijk van ongeveer 2/3 km waar je heerlijk langs het water kan lopen, iets wat ik zelf graag doe!