Deze foto werd exact drie maanden geleden gemaakt, op 20 februari 2020.
Er kan ontzettend veel veranderen in drie maanden, ik denk dat voor de meeste mensen het leven vandaag heel anders is dan drie maanden geleden. Hoewel we steeds een klein beetje minder in de greep van Corona lijken te zijn, zijn we er nog lang niet en ik vraag me af of ‘normaal’ straks ooit weer hetzelfde is als het ‘normaal’ van drie maanden geleden. Drie maanden geleden…
- Toen ik nog geen enkele angst voor Corona voelde, ondanks dat er al een tijdje verontrustende berichten uit Azië kwamen, de Tokyo Marathon werd afgelast en de ziekte in Italië het openbare leven redelijk in de war schopte. Dat ik me zorgen begon te maken was wel een beetje van de ene op de andere dag. Ik kan me nu niet meer precies herinneren wat het was, maar het was ergens eind februari en ik weet dat ik vanaf dat moment het NOS Liveblog ongeveer twee maanden lang ieder kwartier vernieuwde om te kijken of er nog nieuws was.
- Toen Tuur en ik nog de longen uit ons lijf hoesten maar er geen haar op ons hoofd dacht aan Corona. We hadden het immers al sinds begin februari en we vonden het wel wat vreemd dat het ondanks het prachtige weer in Valencia waar we wekenlang verbleven nog steeds niet beter werkt, maar het kon toch zeker niet?
- Ik denk overigens niet dat het Corona was, want ondanks al dat geblaf liep Tuur een prima duurloop van 34 kilometer en ik liep er eentje van 30. Wat een afstanden. Tuur heeft sindsdien vrijwel niet meer hardgelopen en ik loop ook maar rond de 30 kilometer per week (de afstand die ik toen dus achter elkaar liep). Drie maanden geleden zag ons loopleven er heel anders uit en als je me toen verteld had verteld dat ik geen Boston Marathon zou lopen en dat ik in de maanden maart, april en mei ongeveer de helft van het aantal kilometers dat ik normaal loop zou lopen, dan was ik misschien wel een beetje verdrietig geworden. Maar ik ben er op dit moment niet echt rouwig om. Het komt wel weer.
- Het lopen van de Boston Marathon schoot iedere dag minstens twintig keer door mijn hoofd. Ik keek zo ontzettend uit naar mijn reis naar Boston, de Boston Marathon, de paar dagen in New York die we gepland hadden. Ik had het enorm naar mijn zin in Valencia maar hoopte tegelijkertijd dat de tijd sneller zou gaan zodat ik sneller naar Boston/New York kon. Nu denk ik… laat maar even zitten. Zo’n lange vlucht, zo’n drukke marathon, zo’n drukke stad.
- We namen het ervan in Valencia. Meestal aten we twee keer per dag buiten de deur, dat was ongeveer even duur als zelf koken, dus ja, waarom niet.. Restaurants waren altijd overvol en niemand leek bezig te zijn met Corona. Sinds Valencia hebben we niet meer buiten de deur gegeten. We hebben niets te klagen want we hebben ieder avond lekker eten en we hebben in Valencia zo vaak buiten de deur gegeten dat het genoeg zou kunnen zijn voor een heel jaar, maar anders is het wel.
- Drie maanden geleden verdiende ik nog ongeveer 6 euro per 1000 views op een video via YouTube. Nu is dat ongeveer 2 euro per 1000 views. Ik plaats nu ook ongeveer drie keer zoveel vlogs dus uiteindelijk verdien ik met YouTube hetzelfde. YouTube heb ik nooit op die manier gebruikt als verdienmodel, maar het was altijd wel een lekker zakcentje en ik kan me voorstellen dat wanneer jij veel meer views hebt en je inkomen wel volledig van YouTube afhankelijk is, dat dit wel jammerlijk is.
- Ik maakte me zorgen dat mensen zich gekwetst zouden voelen als ze geen uitnodiging voor onze bruiloft zouden krijgen. Nu samenkomsten toch beter kleiner dan groter kunnen zijn, maak ik me hier ineens een stuk minder zorgen over.
- Ik was heel erg aan het piekeren over mijn ‘next step’. 2019 was het eerste jaar sinds 2016 waarin ik geen boek schreef en het eerste jaar sinds 2012 dat ik geen marathon liep. Ik had (en heb) ook geen vaste Freelanceklus meer. Afgelopen weken heb ik mijn ‘next step’ aardig uitgevogeld met Have a Good Summer Run. Of ik nu de rest van mijn leven cursussen ga maken/geven. Who knows. Eerst deze zomer maar eens Have a Good Summer Run uitvoeren en dan kijken we daarna wel weer verder naar een volgende stap. Ik weet in ieder geval wel weer… ook als je denkt dat je nooit meer met een idee gaat komen, dan komt het wel weer.
- Drie maanden geleden deed ik drie weken tijd twee keer yoga. Nu doe ik het al tien dagen iedere dag (met een jokerdag).
- Toen ik drie maanden geleden naar een serie of film keek en ik zag iemand binnen een straal van anderhalve meter bij iemand anders komen dan dacht ik daar niet veel van. Nu als ik een serie kijk en ik zie twee mensen elkaar ontmoeten met een omhelzing schrik ik bijna en denk ik CORONA! Terwijl dat op het moment van opnemen natuurlijk nog helemaal niet speelde, maar het zit nu zo in mijn hoofd.
- Tuur gebruikte zijn fiets nog gewoon als vervoersmiddel in plaats van als sport. In Valencia fietste hij zelfs helemaal niet. Ik had nog geen racefiets, nu staat er wel eentje pontificaal in de woonkamer (moet hem alleen nog even echt gaan gebruiken).
- Over fietsen gesproken… In Valencia hebben we twee keer de Metro gebruikt, op de eerste dag om van het vliegveld naar het centrum te komen en op de laatste dag om van het centrum naar het Vliegveld te komen. Verder hebben we UITSLUITEND onze benen als vervoersmiddel gebruikt. We zetten per dag gemiddeld tussen de 20.000 en 30.000 stappen en op de dag dat ik mijn 30 kilometer duurloop liep zat ik zelfs aan 40.000. Nu lukt het me alleen om de 10.000 te halen op dagen dat ik hardloop en op andere dagen zit ik aan de 2000/3000 stappen per dag.
- We kwamen drie keer per dag bij de supermarkt om dingen te kopen omdat we nooit langer dan twee uur vooruit dachten. Nu proberen we alles een keer per week te kopen.
- Tuur’s haar was drie maanden geleden nog kort, ik zeg, don’t go back Tuur!!!
Verder zijn er ook dingen die best wel een beetje hetzelfde zijn als drie maanden geleden. We waren in Valencia en daar waren we samen. We zagen geen familie en vrienden, net als nu. En we waren hele dagen samen, wat nu ook vaak het geval is.
Hoe anders is jouw leven ten opzichte van drie maanden geleden?
Liefs,
Annemerel
Ook heeeeel anders.. Ik ging elke dag naar kantoor in Den Haag en 2 keer per week naar atletiektraining op de baan (voor ik geblesseerd was dan). Ik zag mijn vriend alleen in het weekend en zo’n 20-30 euro per week ging op aan koffietjes in het bedrijfsrestaurant.. de rest van mijn salaris ging overigens ook een stuk sneller op. Ik had 2 tripjes gepland om in de bergen te gaan fietsen, zodat ik goed voorbereid zou zijn op een tocht van 210 km en 5 grote beklimmingen!
Nu woon k eigenlijk permanent bij mijn vriend, in het buitengebied in plaats van in de stad, en af en toe weer een paar dagen in mijn huis. We doen 3x per week krachttraining in de schuur en fietsen en lopen veel. Ik zie mijn familie en vrienden alleen achter een scherm en het enige geld wat ik uitgeef is aan de boodschappen 1x per week.. Vakanties heb ik helemaal maar opgegeven voor dit jaar, de vrije dagen ga ik dan maar spenderen aan klusjes rondom het huis en lekker sporten!
3 maanden geleden vloog ik voor het eerst alleen met onze twee kinderen (2j & 6m) naar Nederland, voor een weekje familiebezoek. Geen haar op mijn hoofd die daar nu aan denkt, nog afgezien van het feit dat we überhaupt niet kunnen vliegen. We zouden vandaag ook naar Nederland vliegen, om de 40 jarige trouwdag van mijn ouders te vieren dit weekend. Gaat allemaal niet door, wat me best verdrietig maakt soms. Ook de wetenschap dat we (heel waarschijnlijk) de komende 3 maanden ook niet naar Nederland mogen/kunnen.
Ik ben veel meer op mijn hoede als ik onder de mensen ben, bv bij het boodschappen doen. Op mijn werk, in het ziekenhuis, is er echter een soort van bubbel. Eenmaal binnen lijkt daar weinig veranderd.
Gister pakte ik 2 verhuisdozen uit op het werk, ik ben net terug van zwangerschapsverlof, en daarin zaten persoonlijke spullen die ik 8 maanden niet gezien had. Zei tegen een collega: dit voelt echt uit een andere eeuw toen ik het er in stopte. Geen 2e kind, geen corona, geen nieuw decennium.
Heb je een goede tips voor yogavideo’s? Op welke manier voeren jullie yoga uit, is dat via een video of is het jullie eigen inspiratie? Ik wil zelf hier ook mee beginnen, omdat ik weet dat ik dan ook lekker lekker. Ik mis alleen de inspiratie.
Groeten Mandy
Drie maanden was ik hoogzwanger, nog geen dertiger, nog niet afgestudeerd en was ik in loondienst. Nu ben ik dertiger, moeder, afgestudeerd, startende zzp’er. Dus zonder Corona voldoende veranderingen in drie maanden tijd ;). Ik denk niet dat mijn afgelopen drie maanden er zonder Corona heel erg anders uit hadden gezien behoudens meer kraambezoek. Ik kan me nog wel herinneren dat ik met de kraamzorg voldoende over Corona heb gesproken en dat ik het allemaal niet zo’n vaart zag lopen. En toen mensen afspraken wilden maken voor kraambezoek maar aangaven hoe ik tegen het hele Corona gedoe aankeek dat ik aangaf me daar niet druk om te maken, maar zoals bij elke pasgeborene en elke infectieziekte dat ik liever niet had dat ze met iets van klachten langs zouden komen. En toen kwam de quarantaine, dus ja.