Als ‘marathonloper’ krijg ik heel wat vragen naar mijn hoofd geslingerd. Er zijn er een paar die er uit springen, die echt op iedere verjaardag wel een keer de revue passeren. En ik kan me heel goed voorstellen dat ik niet de enige ben die deze vragen naar zijn of haar hoofd geslingerd krijgt.
‘Ooooh ga je dan de tien kilometer lopen?’
OK. Misschien zit ik veel te veel met mijn hoofd in een marathon-bubbel maar ik moet dus zo vaak uitleggen dat een marathon altijd 42 kilometer en 195 meter is, dat het anders geen marathon zou heten. Dat een tien kilometerwedstrijd geen marathon is maar een hardloopwedstrijd.
‘Hé zie ik jou nou met een glas [vul hier de alcoholische versnapering in die ik op dat moment aan het nuttigen ben], jij moet volgende week toch een marathon lopen?’
Dit hoor ik echt zo vaak. Sta ik net lekker van een Aperol Spritz of een goed glas wijn te genieten, is er weer iemand van zijn à propos dat ik naast het lopen van marathons ook nog wel eens een beetje geniet van het leven. In mijn optiek kun je best een glas wijn drinken voor de marathon, ook de week voordat je een marathon moet lopen. Als je een wereldrecord wil lopen is het misschien niet ideaal, maar ik ben geen broodloper en lopen moet mijn leven leuker maken. En af en toe een glas alcohol kan volgens mij geen kwaad.
‘Loop jij marathons? OK. Ja ik bedoel het niet rot of zo maar marathonlopers zijn vaak zo dun…’
Het heeft even geduurd voordat ik deze opmerking niet zag als een aanval op mij, maar eerder een verkapt ‘compliment’ dat ik er blijkbaar wel gezond uitzag in de ogen van de opmerkinggever, in tegenstelling tot veel andere marathonlopers. Toegegeven, de pro’s hebben een vetpercentage dat een stuk lager ligt dan dat van mij, maar ik heb me nog nooit ‘dik’ gevoeld als ik in mijn startvak voor de marathon sta. De opmerking dat hardlopers geen billen kunnen hebben vind ik ook vrij bijzonder. Nee, ik heb geen squat-derrière, maar of je wel of geen billen hebt dat heeft veel meer met je bouw te maken dan of je wel of geen marathons loopt.
‘Een marathonlopen dat is toch ontzettend saai?’
Ik snap dat je dat denkt, als je het nog nooit geprobeerd hebt is het lastig om je iets voor te stellen bij drie, vier, misschien wel vijf uur achter elkaar hardlopen. Of jij het ook echt saai vindt, dat weet je pas als je het zelf een keer geprobeerd hebt. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die het verschrikkelijk vinden, maar als je het nog nooit geprobeerd hebt zul je het nooit weten. Ik dacht ook dat marathonlopers compleet gestoord waren en look at me now.
Goed dat waren ze wel zo’n beetje. Het is niet dat ik met irriteer aan dit soort vragen, ik vind de interesse voor wat ik doe hartstikke leuk. En voor iedereen buiten de marathon-bubbel zal het allemaal heus niet zo vanzelfsprekend zijn als voor mij. Maar als je het over FAQ hebt, dan zijn dit ze wel.
Welke vragen krijg jij vaak gesteld? Als hardloper of over iets anders dat jij doet?
Liefs,
Annemerel
Als hardloper krijg ik regelmatig de vraag als ik in de omgeving van mijn ouders ben of ik volgend jaar de kustmarathon ga lopen (die start in dat dorp). Alsof een marathon al niet zwaar genoeg is willen mensen me blijkbaar graag zien afzien op het strand.. Toch eerst maar een “normale” marathon voordat ik ga bedenken of ik mezelf dat wel wil aandoen :)
Vooral die eerste is zo herkenbaar! (ook al heb ik pas 1 marathon gelopen). Of dat iemand dan zegt “o ja dat doe ik ook, komende zaterdag 7 km”. Wat trouwens ook heel knap is hoor..
Wat een vreemde vragen en rare reactie’s.
Jij rent hartstikke goed en ga zo door ;-)
Xoxo
Ik ben zeker niet dik, maar met mijn Indo genen heb ik nogal een ‘flink, rond achterwerk’ ;). Ik vermoed dat ik daarom vaak te horen krijg: “O ja, loop jíj hard?!” Heel irritant…
En in de zomer met tape op mn knieën vanwege blessures heb ik vaak gehoord: “Zie je nou wel, al dat gesport is ook niet gezond.” Dus…
En dan mijn werk, ik ben logopedist. Zodra ik iemand dat vertel is de standaard reactie: “Dan let jij dus op hoe ik praat! Wat valt je op? Ik durf niets meer te zeggen!” Nu hoor ik inderdaad heel snel opvallendheden, maar dat gaat volledig automatisch en ik voel zeker niet de behoefte dat te delen of er iets van te zeggen. Blijf alsjeblieft gewoon praten…
Ik krijg niet vaak vervelende vragen, maar maak wel vaak mee dat mensen zich verontschuldigingen dat ze niet zo vaak of ver hardlopen als ik. Misschien denken ze dat ik ze lui vind of zo maar dat is helemaal niet zo. Voor mij is hardlopen een uitlaatklep en ik voel me veel lekkerder als ik dat een paar keer per week doe.
Hele herkenbare vragen!
Mensen die niet hardlopen kunnen (in onze ogen) zulke rare vragen stellen. Ik heb een aantal halve en een hele gelopen. Laatst ging ik voor de 10k en toen vroeg een kennis: ‘loop je dat dan aan een stuk, of wandel je tussendoor?’ ik was echt even met stomheid geslagen.
Haha, wat grappig! Ik loop zelf geen marathons, maar kan me de vragen goed voorstellen. Ook eentje die ik vaak krijg als ik zeg dat ik bijvoorbeeld 10 kilometer of zoals gisteren de Dam tot Dam loop: ‘Echt?! Ik kan maar tot X kilometer!’. Tja, ik doe het wat vaker… Ik weet dan nooit zo goed wat ik moet zeggen, aangezien het natuurlijk best een compliment is, maar het is Meestal antwoord ik iets in de richting van ‘Ach, ik ook ooit!’.
Als in: vroeger lukte dat mij ook nooit :)
Ooooh dit is echt zo herkenbaar. Wanneer je dan zegt dat je een 25 km wedstrijd hebt gelopen en mensen vragen: ‘Maar loop je dan aan 1 stuk door of wandel je dan ook tussendoor?’…..
Dat mensen denken dat een marathon ook iets van 5/10/21km kan zijn is opzich niet heel erg verrassend. Kijk naar bijvoorbeeld de marathon van Rotterdam. Het evenement heet de NN Marathon Rotterdam, maar binnen dat event hebben ze een 4,3km een 10,5km, wat kidslopen, estafetteruns en de volledige marathon, net als vele andere grote marathonweekenden. Denk dat daar voor niet-hardlopers de verwarring dan dus vandaan komt, omdat het dus allemaal onder de organisatie/event “Rotterdam Marathon” valt.. :)