DEAR DIARY: Living one year together (& on my own)

Het was vorige week precies een jaar geleden dat ik het ouderlijk huis verliet om samen met mijn vriend een appartementje in Den Haag te betrekken. Ik was in mijn toen bijna 22 jaar, nog nooit verhuisd. Ik had nog nooit langer dan twee weken zonder mijn ouders toezicht geleefd. Ik had in mijn leven slechts drie verschillende dingen bereid, risotto, gebakken eieren en salades. Ik had de wasmachine misschien vijf keer gebruikt, de vaatwasmachine datzelfde aantal. De stofzuiger gebruikte ik sporadisch voor mijn eigen kamer en een keuken of een badkamer schoonmaken, daar had ik me nog nooit mee bemoeid. Ik had nog nooit ergens anders geld aan uitgegeven dan aan materialistische zaken als kleding, auto’s en gadgets.

Ik denk dat het duidelijk is dat ik niet al te goed was voorbereid op het op eigen benen staan gebeuren. En dat was duidelijk. Mijn uitgavenpatroon veranderde weinig, helaas kwamen daar wel wat extra kosten bij en dus slonk mijn spaarrekening tot de magische grens waar ik van mezelf onder geen beding onder mag komen (verklaart mijn spaarmaand wel een beetje he?). Daarbij heb ik het schoonmaken van de badkamer en de keuken ook heel lang genegeerd. En nog heb ik moeite om tijd vrij te maken voor opruimen en schoonmaken. Ik vind het gewoon zo zonde van mijn tijd, omdat ik weet dat het een week erna weer nodig is. Ik heb liever blijvende resultaten zeg maar.

Het grootste gedeelte van het jaar werkte ik fulltime bij Elzenduin en dus werd er vijf dagen per week voor mij gekookt. Maar sinds dit jaar is het koken helemaal aan mij. In januari heb ik dan ook ERG veel gebruik gemaakt van thuisbezorgd.nl en de kant en klaar maaltijden van de Albert Heijn. Stom. Niet alleen duur, ook ongezond. Daarbij, ik eet nu dus pasta of noedels. Geloof me, niet goed voor de heupen. Ik heb vorige week voor het eerst voor mezelf aardappelen-vlees&groente voor mezelf gemaakt. Het voelde toen dus echt alsof ik ineens volwassen was. Omdat mijn vriend minstens vijf dagen per week aan het werk is, betekent dit dat ik minstens vijf dagen per week zonder hem eet. Koken voor jezelf heeft één voordeel, je kunt maken waar je zelf zin in hebt en je hoeft met niemand rekening te houden. Het nadeel is dat het ontiegelijk saai is.

Na een jaar hebben we elkaar nog steeds niet afgemaakt, ook al moet hij die neiging bij mij vast wel eens gehad hebben. Zoals ik al vaker heb gezegd, ik gebruik het huis graag als kledingkast. Mijn moeder zegt altijd dat ik een spoor van vernieling achter laat. Als ik niet op let, kom ik binnen, gooi ik mijn jas op de grond, loop ik een paar stappen verder en zet ik mijn schoenen neer. Dan nog iets verder mijn tas, mijn telefoon, mijn sleutels.. Je begrijpt het idee? Eigenlijk ben ik wat dat betreft precies zo’n jongen waar ik meisjes over hoor klagen. Maar ik kan het heus wel hoor, netjes zijn. Opruimen doen we vaak samen als we vrij zijn. Hij de badkamer, ik de keuken. Ik de stofzuiger, hij de stofdoek. Fleetwood Mac of Genesis door het hele huis. We maken samen het bed op, ik ontferm me over de vaatwasser, hij de wasmachine.

Natuurlijk is er ook wel eens ruzie, maar dat hoeft heus niet altijd negatief te zijn. Ruzie getuigt er volgens mij ook van dat je je op je gemak voelt bij elkaar en elkaar echt goed leert kennen.

Ik kom nog steeds erg graag bij mijn ouders, ik denk dat onze band het afgelopen jaar juist alleen maar gegroeid is. Als ik thuis ben heb ik nu ook meestal echt aandacht voor ze, terwijl we voorheen gewoon leefden. Het respect voor mijn ouders is ook toegenomen, mijn God, zo’n huishouden is niet niks en reken daar een paar niet helpende kinderen bij op. Mijn moeder en ik hebben tegenwoordig de leukste sms/mail/bel relatie. ‘Er is weer een pakketje voor je, mag ik het open maken?’ ‘Wat vind je van dit jasje’ ‘Morgen lunchen?’ ‘Wanneer kom je weer bij ons eten?’ Heerlijk. Nu moet mijn moeder nog een telefoon waarmee ze kan whatsappen, kunnen we elkaar de hele dag foto’s sturen.

Ik heb een heerlijke en leerzaam jaar gehad! Op naar de volgende 100.000!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Delen:

29 Reacties

  1. februari 22, 2012 / 12:12

    goed dat je ervan geleerd hebt. ik denk dat het wel herkenbaar is hoor, als je nog nooit op jezelf bent gaan wonen. de eerste x dat ik op kamers ging besteedde ik mijn laatste 10 euro liever aan kleren dan aan eten (omg, nu zou ik daarom lachen)

  2. Lindsay
    februari 22, 2012 / 12:13

    Heel leuk & herkenbaar verhaal!
    Woon nu 2,5 jaar samen en het huishouden is nog steeds mijn minst favoriete bezigheid.
    Maar van een schoon & opgeruimd huis kan ik intens genieten!

  3. februari 22, 2012 / 12:19

    Leuk om te lezen! Dan weet ik wat mij over een tijdje te wachten staat ;)

  4. februari 22, 2012 / 12:32

    Er staat volgens mij een klein foutje in je tekst “het was VORIG JAAR precies een jaar geleden dat” Zou betekenen dat je al 2 jaar samenwoont, maar het is toch pas 1 jaar haha? :P

    Maar wat is het toch heerlijk he dat op jezelf gaan / samenwonen. En gaande weg leer je wel te schoonmaken, koken, apparaten gebruiken, en dat soort dingetjes allemaal.. ;)

  5. februari 22, 2012 / 12:34

    Ik heb zelf een relatie gehad van 5 jaar en ongeveer 3,5 jaar daarvan samengewoond. Herken veel dingen die je typt. Het eerste jaar is altijd wennen. Daarna raak je er steeds meer aangewend en krijg je ook allebei je ding. Zoals je zegt jij de vaatwasser hij de wasmachine. Dat was bij ons precies andersom. Maar uiteindelijk is het toch misgegaan.
    Nu woon ik sinds 2 maanden in mijn eentje en merk ik toch dat je dan een stuk beter op je geld let. Dan sta je er helemaal alleen voor.

    En dat over de band met je moeder, dat herken ik helemaal. Pas maar op, mijn moeder heeft ook whatsapp en het is inderdaad zo verleidelijk om foto’s te sturen. Helemaal als je twijfelt over een leuk jasje of iets anders wat je aan het passen bent.

  6. februari 22, 2012 / 12:40

    Ik woon nu net een maand samen en mijn moeder gaat een nieuwe telefoon nemen waarmee ze kan makkelijker kan smsen, zo lief. Ik weet dat ze me missen en ik mis hen ook, maar daardoor is samen zijn weer extra leuk. En nu ik op mezelf woon, ontdek ik de keukenprinses in mij dankzij een fijne keuken maar vooral kookboeken van Nigella Lawson & Sophie Dahl! Dat is leuk als vriend thuis is, maar ook als ik alleen eet. Muziekje aan (of net als jij, serie die ik al honderd keer gezien heb, haha), lekker theetje of wijntje erbij en de keuken in met een lekker (en gezond!) receptje. ‘Cooking for one’ wordt met dat soort kookboeken ook superleuk, geloof me!

  7. februari 22, 2012 / 12:41

    Echt leuk om te lezen! Ik ga volgend jaar op kamers en ben alleen qua eten koken voorbereid op de verantwoordelijkheid.. Schoonmaken en geldbeheer zijn nogal een probleem, dus ik ben benieuwd hoe dat gaat aflopen…

  8. februari 22, 2012 / 12:56

    Leuk om te lezen hoe dat gaat, er staat me nog heel wat te wachten denk ik haha.

  9. februari 22, 2012 / 13:01

    Mijn band met thuis is ook veel sterker sinds ik er niet meer woon :)
    Haha ik ben ook zo’n sloddervos. Fijn dat jullie het huishouden samen op je nemen, zo hoort het ook!
    (btw typfoutje bij verklaard =verklaart mijn spaarmaand ;) )

  10. februari 22, 2012 / 13:10

    Leuk geschreven, ik hoop ook heel snel samen te gaan wonen.

    Liefs

  11. februari 22, 2012 / 13:58

    Dat contact met moeders herken ik heel erg. Ik ga dan wel elk weekend naar huis, maar doordeweeks mailen en smsen we ook behoorlijk veel. Over wat we gaan koken voor die avond bijvoorbeeld. De band is er wel beter door geworden denk ik.

    Hoe ik het schoonmaken ga doen ben ik heel er benieuwd naar. Ik vind het inderdaad ook zonde van mijn tijd, precies wat jij ook zegt ;).

  12. februari 22, 2012 / 14:02

    Dit voelt zo herkenbaar! Wij beginnen, nadat ik bijna een jaar niet fulltime heb gewerkt, dus samen een boodschappen, kook en schoonmaak ritme op te bouwen. En alleen koken blijft niet leuk, helaas.

  13. Eva
    februari 22, 2012 / 14:28

    Leuk, weer eens een lang persoonlijk verhaal :)

  14. februari 22, 2012 / 15:03

    Zeer leuke post :). En ivm het opruimen zo herkenbaar :D.

  15. februari 22, 2012 / 15:39

    Ik moet nu nog 1,5jaar studeren (als alles goed gaat)… Mijn vriend en ik hebben het ook al wel gehad over samenwonen. Maar ik denk dat ik na mijn afstuderen toch nog een jaartje thuis blijf om een beetje te sparen.
    Ik kijk er eigenlijk al wel naar uit… Samen een stekje zoeken en daar onze thuis van maken…

  16. februari 22, 2012 / 16:32

    Heel leuk om te lezen Annemerel. Ik kijk uit naar de tijd dat ik uit huis ga!

  17. februari 22, 2012 / 16:38

    Haha zo herkenbaar! Het is net of ik dit stukje over mezelf zit te lezen!

  18. Eva
    februari 22, 2012 / 16:46

    Leuk artikel! Zit zelf nu ook een maandje op kamers, herken erg veel dingen.. vooral de moeite met voor mezelf koken! En inderdaad die berg met alle andere verantwoordelijkheden.. moet er nog heel erg aan wennen. Het liefst vlucht ik als het kan nog even terug naar huis, schuif ik mee aan tafel en dump ik stiekem mijn was in de wasmachine! hehehe
    (klein detailtje: ‘Living together one year’ klinkt beter dan ‘Living one year together’. Dat laatste is meer de Nederlandse volgorde)

  19. Eva
    februari 22, 2012 / 16:48

    en oja, een ander herkenpuntje: ik ben voor het eerst in mijn leven nogal een beetje helemaal erg BLUT! verschrikkelijk!

  20. Eva
    februari 22, 2012 / 16:49

    *eigen correctie voor correctie: ‘Living together for one year’! dan klopt het helemaal, haha.

  21. februari 22, 2012 / 16:53

    heel leuk om te lezen! lijkt me heel leuk een eigen huis te hebben!

  22. februari 22, 2012 / 18:10

    Dit is allemaal zoo herkenbaar! Ik wist ook heel veel niet toen ik op kamers ging wonen, maar nu? Ik weet alles haha

  23. februari 22, 2012 / 21:35

    Klinkt goed! Fijn dat het zo goed bevalt. :) Tis ook herkenbaar, vooral dat gedeelte over je ouders. Zo gezellig vind ik het nu, om thuis te komen. Of als mijn moeder bij mij langskomt. Veel geluk de komende vele jaren!

  24. Eline
    februari 22, 2012 / 21:36

    Ik uit naar het moment dat ik op mezelf woon! Huishouden/koken zal voor mij geen probleem zijn, ik help altijd al mee hier omdat mijn ours heel veel werken. Wat me wel heel spannend lijkt is veel alleen zijn.

  25. februari 22, 2012 / 21:41

    Klinkt heel herkenbaar. Ik woon zelf nog thuis, maar doe ook niets zelf… En geld uitgeven aan ‘nuttige’ dingen vindt ik vreselijk!

  26. februari 22, 2012 / 22:58

    Haha oh god, ik herken mezelf in je. Dat wordt wat als ik op mezelf ga wonen.

  27. februari 23, 2012 / 13:49

    Leuk om te lezen! Ik ga over een half jaar op mezelf wonen, dus dit stukje is best handig!

  28. februari 23, 2012 / 21:16

    Heel herkenbaar, vooral ook dat ‘nog steeds niet afgemaakt’ – gedeelte. Ik heb ook nog wel eens hysterisch woedende uitspattingen, maar hij blijft bij me o.O sta ik soms echt van te kijken, hahaha. En dat huishouden is verschrikkelijk, meestal houden we het drie dagen redelijk netjes (spullen in de vaatwasser, rommel opruimen enzovoort), dan laten we het twee dagen verslonzen en vervolgens gaan we gezamenlijk in één keer schoonmaken, opruimen en boodschappen doen voor de hele week. Om de volgende week precies hetzelfde te doen.

  29. februari 28, 2012 / 13:58

    Wat heb je dit toch weer heerlijk omschreven, ik herken veel van jou in mij, alleen jij beschrijft het beter ;p
    Ik woon nu twee jaar op mezelf, maar mijn vriend is wel vaak bij me. In die twee jaar heb ik hem veel bijgeleerd en nu ruimt hij zijn eigen spullen op en laat het niet voor mij liggen als hij weer weg is haha. Maarja, wat dat stukje betreft herken ik mezelf niet zo er in jou, ik ben een echte rommelkont, maar heb het liever redelijk netjes dan dat ik overal hoopjes zie liggen ;p haha
    En idd, ik ga mijn moeder ook aanpraten dat ze dat moet, want het is nodig en ik weet zeker dat zij het ook geweldig vind om foto’s binnen te krijgen enzo :D