Toen ik twee maanden geleden alleen in Parijs was had ik net twee dagen mijn nieuwe iPhone 5. Ik was ervan overtuigd dat de batterij van mijn nieuwe iPhone uuuuuren mee zou kunnen. Helaas was dat niet het geval. Vlak voordat ik terug naar mijn appartement zou gaan, zag ik dat ik nog 4% had. SHIT! In mijn telefoon stonden ook alle codes om binnen te kunnen komen, weet je wat… laat ik mijn telefoon maar uit zetten dan kan ik hem aanzetten als ik hem echt nodig heb. Zet ik mijn telefoon uit.. Bedenk ik me ineens, SHIT, ik weet de pincode nog helemaal niet. In blinde paniek tik ik vier cijfers in en WAREMPEL het blijken de juiste vier cijfers te zijn. Hoe ik die vier cijfers zo vanuit het niets wist? Vraag het me niet. Wat die vier cijfers zijn? Ik zou het niet weten. Goed, ik had net genoeg tijd om de codes uit mijn telefoon op te schrijven, daarna viel mijn telefoon uit en was ik dus alleen in Parijs, ECHT alleen. Zonder mogelijkheid om ook maar iemand te bellen mocht ik in een situatie belanden waarin dat nodig zou zijn.
Dit was niet de enige keer dat mijn telefoon in het buitenland leeg was, een paar weken later was diezelfde iPhone 5 om 15.00u ’s middags ook al compleet leeg. Meer dan uur heb ik (zonder Google Maps, want mijn telefoon was immers dood) gezocht naar een Apple Store, uiteindelijk heb ik hem daar een klein beetje bij kunnen laden.
Goed, dit probleem is verleden tijd met de Duracell mobiele oplader. De oplader plug je heel makkelijk aan je telefoon en geeft je telefoon drie tot vijf uur langer spreektijd. Dat is dus gewoon een halve batterij! De mobiele oplader van Duracell bestaat al even, maar sinds kort is deze ook verkrijgbaar in het wit en knal roze. Ik heb die van mij sinds vorige week in bezit en sindsdien zijn we onafscheidelijk. Naast het feit dat ‘ie extreem handig is, is ‘ie dus ook roze, needless to say, hij is dus best wel perfect.
Heb jij ook altijd het probleem dat je telefoon op de meest onhandige momenten leeg is? Ik mag drie duracell mobiele opladers weggeven! Enige dat je daarvoor hoeft te doen is een reactie achterlaten in de comments en mij jouw lege telefoon horrorverhaal vertellen!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Dit vind ik super handig! Mijn telefoon is vaak veel te snel leeg. Zeker als ik lange dagen en ’s avonds laat thuis ben. Treinreizen met een lege telefoon is niet prettig.
Wat een geweldige uitvinding ! Ik wist niet dat dat bestond. Sinds kort heb ik ook een Iphone, maar wat zijn die dingen snel leeg. Terible. Afgelopen weekend was ik in Parijs en mijn telefoon was al bijna leeg toen ik was aangekomen. Daardoor heb ik niet de kans gehad om mijn lievelingsstad te fotograferen met instagram filters. Terwijl dat nu net wel de bedoeling had moeten zijn..
Eigenlijk super simpel. Op school in saaie lessen houd ik mij vnl bezig met Wordfeud, Flowfree en Angrybirds. En door al dat ge-internet was plots mijn batterij leeg, en ik moest nog een saaie les van 3 uur lang doorkomen :-( HOE moet ik dat overleven?!
Horror verhalen genoeg hier. Batterij die leeg is waardoor ik mijn collegezaal niet kan opzoeken en dus college mis of veeeel te laat binnen kom. Batterij die leeg is na het werken waardoor je zonder mobiel alleen door het donker moet fietsen (en zonder muziek niet te vergeten!). Batterij die veel te snel leeg gaat tijdens een saaie treinreis, waardoor je alleen nog maar naar buiten kan staren in plaats van Twitter en Facebook elke minuut te checken. Oh ik kan nog zo veel opnoemen, maar dat dingetje van Duracell is handig zeg!
Wat een uitvinding! Mijn horrorverhaal? Niet echt horror, eerder een beetje zielig voor mezelf. Een erg leuke jongen zou mij uit de kroeg bellen. Ik blij. We zouden met een groep bij hem thuis gaan zitten. Wat er gebeurd was? Precies, ik kom de kroeg uit, telefoon leeg. Thuis aangekomen telefoon aan de lader gelegd en 3 gemiste oproepen van hem. *huil*. Vond het toch wel een beetje zielig voor mezelf..
Wat een heerlijk ding :)! dé horror? Alleen op straat S nachts & geen telefoon om een nep-belletje te doen naar vriendjelief. Hoezo? Bang in het donker?
Ik weet niet of het telt als horror verhaal maar mijn batterij lijkt tegenwoordig leeg te lopen zodra ik hem uit de oplader haal. s’Ochtends uit de oplader en aan het eind van de middag alweer een rood batterijtje (terwijl ik niets bijzonders doe!). Manfred vervolgens bezorgd als hij uitvalt. Algehele onhandigheid.
Volgende telefoon is een iphone (krijg hem over 3 weken), dan lijkt me zo’n duracell oplader ideaal!
Ooooh my god! Whoop, zooo awesome! Deze week (of begin volgende) komt m’n nieuwe telefoon (JA, lees: iPhone 5) binnen en ik heb nu een iPod touch waar ik al 2,5 jaar zuinig mee ben, maar de batterij is na 1 uur al op. (duidelijk: overmatig gebruikt, oops). Nu wil ik dit dus ook niet met la iPhone hebben waar ik beloofd mee heb om 3 jaar te doen.. dus handig dit! Mijn ergste ervaring? Oei, even denken. We hadden met Ns vertraging en de trein was weg, dus ik snel op internet kijken voor een andere mogrlijkheid. Typ ik het in… VALT HIJ UIT. Omg, ik zat toen echt van: noooh mama. :'( Vervolgens een heel gedoe om de goed trein te vinden. :’)
Oh my god dit zou ZO handig zijn!
Ik had serieus gisteren nog een moment waar ik dacht: shit, mijn telefoon is leeg….. Ik fietste rond een uur of 8 ’s avonds naar de sportschool. Dit is ongeveer 30 minuten fietsen vanaf mijn huis. Toen ik net over de helft was voelde ik opeens dat mijn band een beetje slap was, dus ik stapte af. Hoor ik: ‘pffffffffffff’. Waaaa, m’n band was lek! Dus ik gauw mijn telefoon gepakt en mijn vader gebeld, nam niet op.. mijn moeder gebeld, nam niet op.. een aantal vriendinnen gebeld die een auto hebben, die namen niet op.. Dus ik begon maar terug te lopen (in de stromende regen en het was dus al donker) en toen werd ik teruggebeld door mijn moeder. Yay, hulp! En net op het moment dat ik op wilde nemen viel mijn telefoon uit! Heb ik dus een uur terug moeten lopen hoewel mijn moeder mij had kunnen komen halen..
HORROR dus! :’) Zo’n oplader zou mega handig zijn, zeker aangezien mijn telefoon de laatste tijd erg snel leeg is!
Ik weet het nog heel goed….het was heel slecht weer (regen regen en nog is regen) en ik stond op een station zonder overdekking of warmte toen er omgeroepen werd dat er geen treinen meer reden. Ik wou toen mijn vader bellen maar ik had een lege telefoon! Ik heb anderhalf uur op het koude stationnetje gestaan, kwam zeiknat door de regen en humeurig thuis.
Aangezien ik geen goede hoop heb deze winter lijkt mijn zo een duracell oplader handig, dan kan ik bij een regenachtige dag wel iemand bereiken
Ooohh, niet echt een horror verhaal voor anderen maar wel voor mezelf.
De hele dag op school en thuis lopen met je iphone, en dan kan je ’s avonds eindelijk facetimen met je vriend die helemaal aan de andere kant van het land woont. En dan valt je iphone uit, noooooo. Duurt minstens 10 minuten voordat ie weer aangaat, frustratie to the max!
Of in de trein zitten, 2,5 uur, met een iphone op nog maar 10%…….. Overleef je niet, dus dan zou deze duracell oplader echt geweldig zijn :)
Haha, hilarisch om te lezen! Laatst werd ik door een studievriendin uitgenodigd voor een high tea bij haar thuis vanwege haar verjaardag. Hartstikke leuk natuurlijk, maar het was wel bijna twee uur reizen vanaf mijn woonplaats. Vol goede moed vertrok ik van huis, routeplanner op m’n mobiel en de Whatsapp open om haar adres te vragen zodra ik op het station zou staan.
Ik had alleen niet gezien dat de oplader van mijn mobiel er ’s nachts niet goed in zat. Daardoor had ik nog maar vijftig procent, maar ik had het niet door. En wat doe je wanneer je lang moet reizen met de trein en de bus? Je bekijkt de laatste nieuwtjes op Twitter, Facebook, praat wat met vriendinnen en speelt spelletjes op je smartphone. Tenminste, dat is hoe het bij mij ging bij gebrek aan beter. Ondertussen werd de batterij steeds leger en leger en had ik nog steeds niets door (tja, mijn oog valt nou eenmaal niet meteen op het batterij icoontje wanneer ik met m’n telefoon bezig ben).
Na een tijdje was het tijd om voor de laatste keer over te stappen. Ik op zoek naar de trein en vraag me af op welk spoor ik moet zijn. Ik haalde mijn mobiel uit m’n zak, tikte op het scherm en.. er gebeurde niets. Het was een zwart, leeg scherm. Mijn spiegelbeeld staarde me ongelovig aan. ‘Geen probleem,’ dacht ik nog, ik vraag het wel even aan een conducteur. Zo gezegd, zo gedaan; na een paar minuten had ik het juiste spoor gevonden en was ik bijna bij de vriendin. Tot ik uitstapte, een tram wilde nemen en me realiseerde dat ik haar adres nog niet gevraagd had. Daar stond ik dan, in een plaats waar ik nog nooit was geweest, twee uur reizen van huis, zonder enig idee waar ik naartoe moest en een lege telefoon.
Ik heb een halfuur bij de Starbucks gezeten terwijl ik me afvroeg hoe ik dit op zou gaan lossen. Nog een halfuur later had mijn vriendin blijkbaar door dat er iets mis was gegaan, want door het raam van de Starbucks heen zag ik haar aan komen fietsen. Ik ben nog nooit zo blij geweest om haar te zien volgens mij!
Liefs, Rosalinde
Wat een uitvinding, ik heb meerdere horror verhalen. Maar als je onderweg bent naar familie in Italie in de auto met een vriendinnetje en onderweg ergens in de middle of nowhere op een afgelegen camping je tentje opzet als het al zowat begint te schemeren en er daarna blijkt dat allebei jullie mobieltjes leeg zijn en je er na het opzetten van je tentje pas achterkomt dat er helemaal nergens elektriciteit op de camping. is het toch wel ff slikken. We vonden 10 euro voor 1 nachtje ook al wel heel goedkoop, maar wisten wij veel! Er kon niemand iets voor ons doen, en tuurlijk wij kunnen best wel (heel even) zonder onze telefoon maar als er iets zou gebeuren ’s nachts is het echt niet fijn. We zijn na een korte nacht slecht geslapen te hebben om 6 uur onze tent in gaan pakken en naar de eerste beste benzinepomp gereden om daar onze mobiel op te laden.
I wantttt! Ik had gisteren nog zo’n first world problem. Was in Den Haag aan de winkel voor een nette winterjas die ik MOEST hebben voor mijn gala ’s avonds. Sta ik bij de kassa, heb ik mijn moeders pinpas per ongeluk meegenomen. Telefoon uiteraard leeg. Het is ook niet superchill om op de telefoon van iemand anders pincodes door te geven haha. Uiteindelijk is het helemaal goedgekomen, maar zo’n ding was toch best handig geweest!
Aah drama!
Mijn horror verhaal betreft toevallig ook een pinpas, kassa en een winterjas!
Ik stond bij de kassa om mijn droomjas af te rekenen, maar mijn saldo was – zoals wel vaker gebeurt – niet toereikend..
Normaal kan ik dan mijn moeder met mijn liefste stemmetje bellen om te vragen of ze snel wat geld (een lening natuurlijk..) over wil maken, maar nu was mijn telefoon leeg! Ik kon dus gedag zeggen tegen mijn droomjas.. (Ik ben natuurlijk later wel teruggegaan om hem alsnog te kopen! haha)
De duracell oplader zou een redder in nood zijn en een ereplekje in mijn tas krijgen :-)
Oeh, ja ik heb zelf ook wel een lege telefoon-horror verhaal… Ik heb zelf een iPhone 4 en jij weet dus ook dat daar de batterij ook niet eeuwig van mee gaat. Ik had een feestje bij een vriend thuis en had tegen m’n ouders gezegd dat ik rond 12 uur thuis zou zijn want ik had veel te doen de volgende dag. Natuurlijk lukte dat niet, en rond half 1 was de batterij van m’n telefoon leeg. Even bellen dat het later werd was dus geen optie, en zonder mijn telefoon als horloge vergat ik de tijd en werd het later en later. Echt laat, want uiteindelijk was ik om half 7 ’s ochtends thuis. Ouders hadden intussen uit ongerustheid de politie gebeld, oeps… Dat kwam me dan ook duur te staan, 2 weken huisarrest en daarna een strenge eindtijd voor bij het uitgaan. Voor mijn ouders een horrorverhaal omdat ik maar weg bleef, en voor mij dus ook ultieme horror omdat ik veel te weinig sliep die nacht, waar ik de gevolgen zeker van heb gemerkt, en vanwege het tijdelijke uitgaansverbod. Lijkt me duidelijk dus, ik heb écht een Duracell mobiele oplader nodig! ;) Zelfs nu wou ik dat ik hem had, ik typ dit vanaf mijn telefoon en zit vastgesnoerd tegen de muur omdat mijn telefoon weer aan de oplader moest, haha!
:) handiigggg :)
Vooral omdat ik altijd druk ben met twitter checken, al mn facebook vrienden statussen liken, wordfeud aan het spelen, instagram checken, fotos maken van alle leuke en mooie dingen die ik tegen kom… ik kan gewoon niet zonder mn mobiel..
Ik heb altijd mijn oplader mee,,, maar niet overal is een stopcontact.. dus dan moet ik mn mobiel ook vaak uitzetten net als jou.. niet leuk… :(
Geweldige uitvinden, waarom kende ik dit nog niet? Jou Parijs perikelen zijn erg herkenbaar, regelmatig sta ik ‘lost’ in het buitenland, want zonder telefoon met Google Maps ben en kom ik nergens! Heb wel altijd een kabeltje in mijn tas, maar niet overal is usb/stroom.
Perfecte gadget!
Ik zat net te denken een fictief verhaal mag vast ook totdat ik me ineens een fantastisch (waargebeurd!) verhaal herinnerde! Mijn vriend en ik waren het weekend allebei naar onze ouders en gingen s avonds terug naar huis (Amsterdam). Hij met de auto, ik met de trein. Ik had hem vanuit de trein een sms gestuurd of hij zin had om de stad in te gaan en hij stuurde dat hij het leuk vond. Ik nog een SMS er achter aan dat ik om een bepaalde tijd bij zijn tram zou zijn en dat hij dat niet meer moest veranderen want mn batterij was leeg dus BE THERE! :) Je raad het al, hij was er niet. Uiteindelijk bij een boekhandel naar zn mobiel gebeld, hij bleek nog een sms te hebben gestuurd dat hij mij met de auto aan de overkant van centraal zou ophalen maar toen was mn telefoon al leeg.. Uiteindelijk dus alleen naar huis en een niet zo heel gezellige avond gehad haha. Maar 5 jaar later zijn we nog samen dus alles is goedgekomen hihi!
Wat handig zo´n ding! Ik heb wel vaker van die momenten dat je telefoon niet mág uitvallen.
Ik was deze zomer alleen op reis, en ik ging een uitstapje doen naar een andere stad dan waar mijn hostel lag. Op de heenweg ging ik met de bus, op de terugweg leek de trein makkelijker qua tijden. Maar toen ik ´s avonds in de stad waar mijn hostel zich bevond aankwam met de trein, bleek het treinstation door een autoweg van het centrum verwijderd te zijn. Er waren ook geen bussen te bekennen, helemaal verlaten. Sta je daar om 11 uur ´s avonds.
Mijn telefoon was nog voor 2% vol, dus ik bel een nummer dat op een taxibordje stond.. Geen gehoor. Toen viel mijn telefoon uit, en had ik het even niet meer. Gelukkig kwam er na een tijdje iemand aanlopen, hem heb ik in mijn beste italiaans gevraagd of ik even mocht bellen. Maar het nummer van het bordje deed het nog steeds niet. Uiteindelijk vond ik het visitekaartje van het hostel in mijn tas, hen heb ik gebeld en zij wisten wel iemand die me op kon komen halen.
Brrr ik was blij toen ik in het hostel was, kreeg al allemaal visioenen dat ik de nacht alleen op het station moest doorbrengen..
Bij deze vind ik dat jij hem verdient!
Ik heb (gelukkig) nog geen horrorverhalen met lege telefoons, maar zo’n ding is wel super handig! Had hem al bijna gekocht een maand geleden maar nu hij er ook in het roze is… Hij gaat op mijn verlanglijstje voor onder de kerstboom! :)
In de meeste gevallen kun je achteraf lachen om telefoon-batterij-is-leeg-‘horror’-verhalen, maar niet om deze. (het is achteraf een halve roman geworden, haha)
Afgelopen winter, toen de temperaturen hier in Brabant bijna de -30 bereikten en ik nog iedere dag met de bus naar mijn stage moest, kwam mijn bus ongeveer 10 minuten te laat. Geen probleem zou je denken, maar ik moest overstappen op een andere bus, met maar 8 minuten overstaptijd. Netjes aan de chauffeur gevraagd of de andere bus even op mij kon wachten, geen probleem, de bus zou wachten. Eenmaal bij de halte waar ik over zou moeten stappen aangekomen, was er geen bus te bekennen. Het begon inmiddels ook al te sneeuwen (en het was hartstikke donker want inmiddels al half 6). Wat bleek, de overstapbus was ook iets te laat dus ik moest nog even wachten. Na 10 minuten (Wat voelt als 10 uur als het -30 is en je niet in een bushokje kan staan, geloof me) kwam eindelijk de bus eraan! Ik natuurlijk blij, ga klaar staan om in te stappen, rijd de bus me voorbij!!
The horror! Normaal zwaai ik in het donker een paar keer met mijn telefoon zodat de buschauffeur kan zien dat er iemand staat, maar dat ging nu dus niet. De bus was gewoon écht doorgereden…
De volgende bus zou pas een uur later komen, maar ik was inmiddels al een ijsklontje (normaal ben ik echt geen watje wat betreft kou hoor, maar dit deed gewoon pijn) Ik kon niemand bellen om me op te halen en de bushalte was zo afgelegen (ik liep mijn stage op een kasteel, die liggen over het algemeen niet echt midden in de stad ;)) dat ik ook nergens even naar binnen kon gaan en wat drinken…
Er zat dus niks anders op dan nog een uur te wachten op de volgende bus.. Bij min 28 en in een flinke sneeuwbui. Zonder bushokje. Ik kon wel janken. Wat zeg ik, ik stond te huilen. Sindsdien heb ik altijd een fietslampje in m’n tas zitten zodat ik daar een keer mee kan zwaaien mocht m’n telefoon leeg zijn. Maar zo’n duracell oplader zou natuurlijk veel makkelijker zijn.
en minder awkward, mocht het ooit nodig zijn dat ik met m’n fietslampje ga zwaaien.
Kan dit horrorverhaal een jaar later misschien toch nog iets positiefs opleveren.
(Even iets heel anders: ben mede door jouw blog, ongeveer een maand geleden begonnen met hardlopen. Misschien kan je een keer een post maken over beginnen met hardlopen en jouw tips? Wat moet je aanschaffen en welke dingen zijn onzin wanneer je net begint. (want ik word altijd een beetje bang als ik in een sportzaak op de hardloopafdeling kom, zóveel producten als er zijn) en hoe je steeds weer een stukje verder kan rennen? Zou heel gaaf zijn als je dit zou doen!)
Wat een geweldige telefoon toch die iPhone ;) dat vind ik wel het nadeel van internet op telefoons, de batterij gaat zo snel leeg! Bij mij niet veel anders hoor, maar ik kan de batt gelukkig verwisselen dus heb laatst een nieuwe gekocht voor 15 euro en nu gaat hij weer de hele dag mee :)
Oeh leuk!
Ik was als kind een keer helemaal blij toen we naar de Ikea gingen en ik een mobiel mee mocht nemen. Dat was voor het geval dat we elkaar zouden kwijtraken. En op een gegeven moment was dat gebeurd dus wilde ik mijn moeder bellen, maar de mobiel was leeg. :S En toen streste ik ‘m helemaal. Die Ikea is zo groot als kind! Uiteindelijk heb ik de hele Ikea doorgelopen en heb ik gelukkig mijn ouders weer gevonden. Happy end <3
Batterij leeg terwijl 1 iemand net op tijd de metro instapt in Parijs en de ander net te laat. Horror! Nu ga ik in Januari weer naar Parijs en hoop dit niet meer mee te maken hihi
Oke, dat is dus echt brilliant. Ik vergeet mn telefoon altijd op te laden (en hetzelfde probleem heeft de man des huizes) dus dit zou echt zo handig zijn! Ik was een keer op vakantie in thé middle of nowhere en bleek dus mijn telefoon oplader vergeten. Het heeft drie dagen geduurd voor we een winkel hadden gevonden die geschikt was voor mijn telefoon. Voelde me echt zo verschrikkelijk onbereikbaar. Heb hem soms al nodig als ik met iemand in de stad ben als we gaan winkelen en we elkaar kwijt raken in de H&M, hahaha! xx
http://www.creativityandchocolate.blogspot.com
Genoeg horrorverhalen te bedenken. Zoals die keer dat ik na een personeelsuitje in het zuiden van Limburg nog een drie uur durende treinreis voor de boeg had. En oh ja, ik werd een paar uur later verwacht op een belangrijk etentje en halverwege de reis besloot de NS dat het tijd was voor een flinke vertraging. Natuurlijk had ik de hele dag de meest domme foto’s en filmpjes gemaakt en wilde ik tijdens mijn treinreis ook nog even Facebook en mijn dagelijkse portie blogs checken. Na een uur treinen, verraste m’n telefoon me met de treurige boodschap dat ik nog 10% batterij had. Dan moet je ineens onmogelijke keuzes maken: NS reisinformatie checken of alvast bellen dat je later op het diner bent of zoveel mogelijk de batterij sparen voor een eventueel noodgeval of …. Echt, ik hou van m’n iPhone, maar dit soort situaties zijn zó frustrerend!
Hee Annemerel,
Wat een verhaal. Ik snap precies wat je bedoelt. Hier mijn horrorverhaal: ik heb een super lieve hond. En zoals zo vaak ging ik laats het laatste rondje voor het slapen lopen. Mijn telefoon en sleutel in mijn ene hand en de hondenriem in de andere hand. Ik liep het vertrouwen rondje, wat kon er mis gaan. Ik had mijn hond, mijn telefoon en huissleutel. Toen ik weer thuis kwam had ik echter geen sleutel meer in mijn hand. Niemand thuis om de deur open te maken besloot ik het rondje anders om nog eens te lopen. Mijn telefoon heeft een sterke flitser dus deze gebruikte ik al zaklamp. Niet realiserend dat dat ding batterijen slurpt. Na een paar honderd meter was mijn batterij leeg en had ik nog steeds geen sleutel. Ik ben bijna op handen en voeten verder gaan zoeken. Toen ik bijna weer thuis was lag hij daar dan, mijn sleutel. Ik was enorm opgelucht. De hond snapte er niks meer van maar ach..
Ok, dus. Ik = queen van “de verkeerde afslag nemen” en “de weg plots niet meer vinden” en oh ja, ook van “mijn GPS thuis vergeten”. Gelukkig komt mijn iPhone dan handig van pas, tenzij hij natuurlijk PLAT is. En zo, dames en heren, heb ik een keer 2 uur rondgereden in Gent omdat de enige weg naar m’n werk die ik vanbuiten kende afgezet was door politie. Drama. Blond, dat ook. Hier hoeft geen verdere uitleg meer bij ;)
Mijn meest vreselijkste ervaring toen mijn mobiel (bijnaaaa) uitviel:
Ken je die leuke belspelletjes van vroeger nog? Op de televisie dat je een heel leuk geldbedrag kon winnen als je het juiste woord kon vinden/ maken en leuk puzzelen. Altijd het gevoel gehad dat het gewoon mensen uit de studio waren als ze met ‘winnaars’ spraken. Nou…… ik een hele nare bui pakte ik de telefoon en belde naar de lijn van rtl4.
‘GEFELICITEERD, u bent de 10e beller.. u wordt nu doorverbonden naar de studio…”
WHAT? En inderdaad, ik moest het juiste antwoord doorgeven “boterletter” aan de mevrouw van rtl en daarna werd ik doorgeschakeld naar de studio… je voelt hem vast al aankomen: piep piep, piep piep. Telefoon BIJNA leeg. NOOOOOOOOOOOOO
Waar is die oplader als je hem nodig hebt… HELP!
Ik heb echt gerend door mijn huis en me rot gezocht naar mijn oplader.. vreselijk!
Liefs!
Oh dit zou echt fantastisch zijn!
Horroverhaal is een groot woord, maar ik sta wekels wel ergens in de stad zonder enig idee welke kant ik nu weer op moet fietsen. Adressen staan in mijn telefoon en opzoeken waar ik moet zijn doe ik on the go met de maps functie. Als hij weer eens uitvalt en ik niet in de gaten heb dat dat eraan zat te komen sta ik dus ergens zonder adres en zonder gevoel voor richting helemaal hopeloos te zijn (en moet ik weeeeer ergens de universiteit insprinten en adres e.d. opzoeken op de computer).
Het enige echte ‘horror’ verhaal dat ik heb komt van na een avondje stappen. Telefoon ’s ochtends opgeladen dus was om middernacht uiteraard leeg. Ik was met een hele groep vrienden, geen probleem. Kwam ik mijn scharrel tegen waarmee ik even naar buiten ging om te praten (ja, echt!), maar tegen de tijd dat we weer teruggingen was de kroeg dus dicht. En laat ik nu net een jurkje aan hebben gehad en mijn geld, sleutels etc allemaal aan een leuke vriend met broekzakken hebben gegeven. Telefoon was leeg dus ik kon niemand bellen, nummers kende ik uiteraard niet uit mijn hoofd, het was KOUD (mijn vrienden hadden m’n jas meegenomen) en ik had ook nog eens geen huis- en fietssleutels. Na een klein uur doelloos rondgelopen en gezocht te hebben, zat er uiteindelijk niets anders op dan bij die scharrel te blijven slapen. Maar dat was dus absoluut niet de bedoeling….
De volgende ochtend kwam ik na een helse tramreis thuis om te vinden dat mijn vrienden het geheel zo hilarisch vonden dat het wc-muur waardig was. Het hele verhaal staat nu dus vereeuwigd op onze muur. Nooit zal ik meer vergeten mijn telefoon op te laden voor ik de stad in ga ;)
Een oplader voor onderweg die er ook nog eens klein genoeg uitziet om in een uitgaanstasje te passen, zou natuurlijk uitkomst bieden!
Mijn allerergste ervaring met een lege batterij was toen ik midden in de nacht werd opgenomen in t ziekenhuis met een verdenking van een blindedarmontsteking.
Ik lag helemaal alleen op n grote zaal en wou heeeel graag even met mn ouders smsen maar mn batterij was leeg.
Dan voel je je echt alleen!
Zo dat is handig voor een iPhone en iPad!
Ik was in Antwerpen en was specefieke op zoek naar jasje van maje. Ik had het productnummer en foto opgeslagen in mijn iPhone.
Ik was eindelijk bij maje en vroeg naar het jasje, personeel had geen idee. Dus Ik haalde mijn iPhone erbij zocht het op en ja hooor…. Zwart scherm :(
Mijn vriendin had bb dus daar konden we ook niks opzoeken en bij maje was er een storing dus de computer deed ook niet!
Wat baalde ik er van dat mijn gsm op was.
Toen ik thuis was belde Ik naar de winkel, er was nog 1 exemplaar in het magazijn maar die was net verkocht…grrr
Aaah herkenbaar! Bij mij is m’n telefoon ook altijd op het verkeerde moment leeg. Zeker als ik naar school moet (1,5 uur heen reizen en 1,5 uur terug) dan gebruik ik hem veel. Ik heb een keer gehad dat mijn trein bij een klein onbekend station ergens midden in nederland stopte, reden was niet bekend, maar iedereen moest er uit. De trein was helemaal niet vol er stapte hoog uit 10 mensen uit. 3 daarvan warensnel verdwenen. De rest was toerist. Er stonden ergens info borden dus ik dacht dan maar zoeken op m’n telefoon maar die was dus net leeg.. Vervolgens heb ik daar 2,5 uur gezeten en ik weet nog steeds niet waar dat was. Uiteindelijk ben ik in de eerste de beste trein gestapt en kwam.ik na een tijd uit in roosendaal en kon ik weer naar huis. Geen leuke ervaring dus.. Mijn telefoon begeeft het wel vaker op ongepast momenten. Zoals nu bijna, ik heb nog 5% om deze moment te plaatsen ;).
X simone
Dit is nou eens een leuke, handige, actie :) Mijn verhaal is ook niet echt horror, meer heel erg lullig! Ik had afgesproken met een jongen die ik toch wel heel erg leuk vond (en vooral heel erg lief) om allebei op dezelfde plek te gaan stappen, maar mijn vriendinnen hadden op het allerlaatste moment geen zin meer en gingen ergens anders heen.. En ja, toen was mijn telefoon dus leeg! Ik kon hem niet meer bereiken en hij verwachtte mij die avond daar te zien..
Ik baal dus wel heel erg dat ik zo’n lieve jongen heb laten zitten, en dat door een lege telefoon!
Ik ga waarschijnlijk binnenkort een iPhone kopen en het zou super zijn als ik dan zo’n oplader zou hebben zodat ik hem kan opladen. Waarschijnlijk dat ik er enorm veel mee ga spelen in het begin dus dan is het niet zo dat ik dan halverwege de dag ergens mijn telefoon moet opladen of dat ik snel hem ergens moet opladen.
Ik heb ook een iphone en vaak precies hetzelfde probleem! Een tijdje terug was ik uit eten geweest met een aantal collega’s en ik was met de trein. Omdat ik pas ’s avonds laat terug zou zijn zou mijn lieve vriendje mij van het station komen ophalen. Op de terugweg moest ik overstappen en je raadt het al.. De trein ging niet, whaaaa!! Dat was irritatie nummer 1. Nou, dan maar mijn lieve vriend bellen en vragen of hij mij daar kon ophalen. Whaaaa! Telefoon leeg, mega mega irritatie nummer 2! Ontzettende rot batterij in die iphones. En daar stond ik dan, moederziel alleen, ’s avonds laat op een koud en leeg station.. Dramatisch en hopeloos heb ik de eerste persoon aangeklampt die ik kon vinden — mega mega blij dat ik zijn telefoon mocht lenen! Pfoe, eind goed al goed haha. Maar dit wil ik nooooit meer meemaken, ik ben een complete angsthaas en zo laat in mijn eentje op het station; geen succes!
wat leuk en super handig dat je dit doet! Ben er zelf erg benieuwd naar en hoop daardoor mijn horror voortaan te voorkomen haha!
Zelf waren wij een dagje zwemmen in Keulen met wat vrienden, alles ging lekker en we hadden heel veel lol. We gingen van een banden glijbaan en ik hou normaal nooit van glijbanen maar ze hadden me toch overgehaald, want ooit moet je de angst overwinnen toch? Dat dacht ik.. Het ging ook hartstikke goed tot ik wilde opstaan op het einde, kwam er een Duits kindje onder mij door (met een aardige vaart) waardoor ik om sloeg en een flinke smakkerd maakte tegen de rand en het bodem van het zwembad. Maar goed ik stond op, het deed wel zeer maar agh het was maar een stootje dacht ik. Toen gingen we een sauna in en was het gebeurt. Mijn vrienden gingen naar een andere soort sauna maar ik voelde me niet lekker dus ik zei: ga maar alvast! Kom er zo wel achter aan. Op een geven moment ben ik door iemand in de sauna naar buiten geholpen en ben ik op een stoeltje gaan zitten, wat er toen gebeurde wist ik alleen nog van de verhalen van mijn vrienden/vriend.
Maar het aller leukste dus, ik naar het ziekenhuis in Keulen, alles gedaan wat moest gebeuren en toen kon mijn vriend gaan bellen, hij kon net aan zijn moeder en mijn vader bellen en toen was zijn mobiel leeg, maar het leuke was ik wilde mijn moeder bellen de volgende dag, ja hoor telefoon leeg! Dus daar zaten we in Keulen zonder mobiel haha, gelukkig kwam de moeder van mijn vriend aan met een oplader maar god wat had ik mij anders verveeld zeg daar.
Zo dat was mijn verhaal haha!
Liefs
Angelique
Oh my god, altijd drama bij mij ook die telefoons. Mijn horror verhaal? Haha ik moet er alweer bijna van huilen van de stress op het moment dat ik dit typ. Dus, 6 september bij Coldplay was natuurlijk helemaal leuk. Ik keek er echt al weken (maanden!) naar uit en tijdens het concert heb ik dus ook alles gefilmd en gefotografeerd wat er ook gebeurde. Weer een vuurpijl? You name it en ik hem het op een foto haha. Nou allemaal leuk dus maar mijn trieste iphone 4s batterij kan dat die anderhalf uur intensief gebruik helemaal niet aan en naarmate het einde van het concert naderde had mijn telefoon nog 2 kleine procenten batterij over. Maar onhandig dat ik ben, kwam ik op het geniale idee om in mijn eentje (!) even het hele terrein af te gaan op zoek naar een wc. Wat ik even vergeten was is dat er straks 70.000 mensen het terrein af wilden en dat je met een lege telefoon echt geen kant op kan om je vrienden te zoeken. Ik denk dat ik vier mensen aangesproken heb (normaal ben ik echt een schijterd dus dit was een overwinning op mezelf) om te vragen of ik een telefoon mocht lenen om een van mijn vrienden te bellen. En toen ik er eindelijk een mocht lenen, was ik van de stress ook vergeten dat er zero bereik is op het malieveld. Echt een drama. Ondertussen probeerden ook duizenden mensen het veld af te komen dus ik besloot maar huilend mee te lopen op zoek naar mijn vrienden. Nadat ik alle rampscenario’s in mijn hoofd ben af gegaan, ben ik bij een boom gaan zitten bij de uitgang en kwam na een half uur een heel goed vriendinnetje huilend op me af gerend met de vraag waar ik in godsnaam geweest was. Dus gelukkig is het allemaal goed gekomen en kijk ik met heel veel plezier terug op het concert maar o-m-g ik ga nooit meer zonder oplader in mijn tas het huis uit haha!
Superhandig! Eigenlijk al eeuwen naar op zoek, dus misschien heb ik geluk. Oh, en ik heb horrorverhalen genoeg.
Afgelopen winter moest ik naar de housewarming van mijn zusje. Vanuit Leeuwarden, op naar Zaandam. Normaal een reis van 3u, maar met het winterweer heb ik er langer dan 7uur over gedaan. En toen bleek dat er vanaf Utrecht geen treinen meer reden.. Ik wilde heel erg graag mijn ouders bellen om te vragen of ze me konden ophalen en anders geld konden overmaken zodat ik ergens kon blijven slapen. Maar mijn mobiel was leeg.. Gelukkig was mijn ipod nog aan (wel al minder dan 20% batterij though..) en kon ik ze mailen.
Oh, en nog zo iets. Ik ga tegenwoordig (vanwege bovenstaande) niet meer met de trein naar Leeuwarden, maar met de bus via Den Oever. Sta je in Den Oever, probeer je de bus te halen zodat je de laatste bus in Leeuwarden kan halen, is de bus vol. Dus moesten we een uur wachten tot de volgende bus. Maar in het gat wat Leeuwarden heet gaan er geen bussen meer naar mijn huis na 22.30 en ik kwam om 23.30 aan. Gelukkig mocht ik iemand zijn telefoon lenen om mijn huisgenootje te laten regelen dat de buurman me kwam ophalen. Anders mocht ik 40 minuten lopen met mijn trolley..
Oh, haha! In China en New York allebei gebeurd! Sta je daar in Hong Kong/New York/Guangzhou, midden in de stad. iPod en mobiel leeg. Geen manier om te vinden naar welk metro station je moet, of om reisgenoten te contacten.. Dat is toch best wel eng. In Hong Kong konden we ook het hostel niet vinden en ik had dus geen manier om het op te zoeken. Gelukkig kwamen we een Nederlandse tegen die ons erheen heeft gebracht, want die wist waar het was..
Herkenbaar! En daar stond ik dan, midden op het plein met de fonteinen in Barcelona mét een lege telefoon en mijn moeder die ineens nergens te bekennen was. Ik kon haar niet bellen en niet smsen want mijn telefoon deed niets meer, hij was he-le-maal op. Ik raakte nog net niet in paniek al was mijn inner goddes – zoals het zo leuk in de Fifty Shades boeken staat – als een klein kind, hard huilend met spartelende benen en bonkende vuisten op de grond gaan liggen roepend om mijn moeder, maar the real me stond daar maar, helemaal alleen. Een klein kwartier later vond mijn moeder me uiteindelijk, op dezelfde plek als waar ze me voor het laatst gezien had en sindsdien weet ik: dit gebeurd me nooit meer!
Oo, mijn mobiel is niet alleen mijn baby’tje, ook mijn redder in nood als het nodig is! Behalve die ene keer. Mijn vriendin en ik gingen helpen bij een kamp. Alleen zouden we daar niet blijven slapen, maar diezelfde nacht weer naar huis gaan. Nou is het probleem dat ik in het oosten des lands woon, beter bekend als ’the middle of nowhere’. En dat heb ik die desbetreffende nacht meer dan ooit gemerkt. Op de heenweg werden we naar het kamp, wat ik later overigens niet eens meer op google maps kon terugvinden; zo verscholen zit het, geleid doormiddel van een speurtocht. Nou bleek het zelfs met goede voorbereiding een lastige taak te zijn om een goede route te vinden, aangezien we constant uitkwamen op doodlopende wegen, midden door weilanden moesten crossen en noem maar op. Toch was dat niet het grootste probleem. Het was nog redelijk licht, we waren met een grote groep, en het was één en al lol.
Dat kunnen we niet meer zeggen over de terugweg. Stel je even een beeld voor van een avond goed te hebben gefeest, een koude nacht in oktober, twee meiden op de fiets die weer naar huis moesten. Geen probleem dachten we zo: met de kaart op de telefoon, vinden we zooo de weg. Alleen had die telefoon nog een batterij van 11%. Riskant, maar in onze gemoedstoestand waren we hartstikke positief, dit moest goedkomen. Nee hoor. We waren nog geen tien minuten onderweg of mijn mobiel begaf het, aangezien zo’n kaart app behoorlijk veel energie verbruikt. Daar stonden we dan, in het donker tussen de afgelegen weilanden… Uiteindelijk hebben we ongeveer drie keer zo lang over de terugweg gedaan dan verwacht, en was het al weer praktisch licht toen we thuis waren.. Wat had ik op zo’n moment gewenst dat ik een Duracell mobiele oplader had gehad!!
Mijn telefoon is altijd plat om 16 uur. Nu dit is niet erg als ik gewoon naar huis ga, dan laad ik hem op en kan die weer de rest van de avond mee. Maar vorige keer moest ik direct na school naar een make-up cursus waar mijn papa mij ging komen halen. Gsm plat en ik ken zijn nummer niet vanbuiten dus stond ik daar. Aan de balie gaan vragen of ik even hun telefoon mocht gebruiken om naar huis te bellen ( Thank God voor de vaste telefoon die we thuis nog hebben!) zo heb ik dan mijn papa kunnen bereiken om te vertellen dat ie kon vertrekken. Maar stel nu dat we thuis geen vaste telefoon meer zouden hebben had ik pas echt een probleem gehad.. Daar wil ik liever niet aan denken :)
Ik vind mijn iPhone een ontzettend handig ding, maar de levensduur van de batterij steekt me meer dan eens tegen.. Dus deze Duracell lader zou me echt heeel goed van pas komen! :D
Superleuke actie! Ik duim!
X Evi
Mijn horrorverhaal: in september ben ik begonnen met mijn studie aan de uni van Utrecht, en aangezien ik in Heerlen woon, moest ik dus op kamers. Nou was ik wel eens één of twee keer in Utrecht geweest, maar dat was voornamelijk ‘station uit, theater in’. Dus, ik had een kamerbezichtiging in Utrecht. De verhuurder was hartstikke aardig en had me verteld dat ik de kamer mocht hebben, mits ik op tijd voor de bezichtiging was, aangezien er nog meerdere kandidaten waren. Mijn telefoon was nog halfvol toen ik in Heerlen de trein instapte, normaal wel voldoende, maar toen ik in Utrecht aankwam, was ‘ie zo goed als leeg. Reden: de facebook-app. Die vreet stroom, ik zeg het je. Maar goed, heel leuk en aardig, ALLES stond in mijn telefoon. Sowieso Google Maps, maar ook de straatnaam, het nummer en het telefoonnummer van de verhuurder. Ik wist dus helemaal niks meer. Ik heb echt UREN rondjes gelopen door de binnenstad van Utrecht, om uiteindelijk maar weer de trein terug naar Heerlen te pakken. De kamer heb ik natuurlijk ook niet gekregen haha.
Achteraf gezien best een grappig verhaal, maar op dat moment voelde ik me zó klote.
Echt super handig zo’n ding. Die telefoons kiezen altijd de meest erge momenten uit om leeg te zijn. Lijkt wel alsof ze het gewoon expres doen! Zo had ik laatst een horrormoment op de terugweg van de Walibi Fright Nights. Het was de eerste keer dat ik een lange autorit maakte. Op de heenweg had ik mn zusje mee, maar die ging na Walibi naar haar vriend en reed dus niet mee terug. Mn telefoon had ik voor de navigatie, maar de batterij was al zover leeg dat die het nog maar een paar kilometer heeft volgehouden. Reed ik daar alleen, midden in de nacht, ver weg van huis en zonder de weg te weten. Dat was meer horror dan al die spookhuizen in Walibi bij elkaar!
Wow dat is echt handig!!
Wat een uitvinding! Écht perfect. Mijn telefoon is namelijk een beetje wispelturig. De ene dag lijkt hij eindeloos internetten te overleven tot het bittere eind. Maar de dagen waarop het er echt op aan komt: LEEG!
Zo fietste ik tijdens mijn introductie door Nijmegen, in het donker. Het feit dat ik nooit in Nijmegen had gefietst (de rotondes met de auto begrijp ik, maar met de zijstraatjes ging het fout..) het donker was én ik in een voor mij totaal onbekend deel van Nijmegen was maakte de zoektocht naar mijn klasgenoten vrijwel onmogelijk.
Maar natuuuurlijk bedacht ik: leve de 21ste eeuw, we hebben google maps! Natuurlijk besloot mijn telefoon die dag een slechte dag te hebben, en dus erg leeg te zijn. Na tien rondjes fietsen vond ik éíndelijk bekenden, en heb ik tóch nog een leuke avond gehad.
Ik wil graag namens mijn vader meedoen, zodat het noooooit meer voorkomt dat we hem niet kunnen bereiken als één van zijn kleinkinderen geboren wordt! ;-)
Het verhaal:
Op de uitgerekende datum begonnen bij mijn zus de weeën. Mijn moeder was bij mijn zus en hield mijn vader, mijn andere zus en mij door middel van smsjes op de hoogte van wat er gebeurde. Om half 7 ’s avonds liet ze ons weten dat mijn zus naar het ziekenhuis mocht en dus gingen wij allemaal ook om in de wachtkamer te gaan zitten wachten. Eenmaal daar bleek helaas dat het niet zo wilde vlotten en werd mijn zus weer naar huis gestuurd. Mijn vader ging weer naar huis en ook mijn zus en ik gingen weer naar ons eigen huis. Rond half 11 liet mijn moeder ons weten dat ze nu toch echt als een speer naar het ziekenhuis gingen omdat het opeens heel snel ging, alleen gingen ze nu naar een ander ziekenhuis dan eerder op de avond omdat daar geen plek meer was. Ik sprong op de fiets en racete naar het ziekenhuis. Een uur later mocht ik mijn neefje bewonderen, maar waar was mijn vader? Mijn moeder probeerde hem al een tijdje te bereiken, maar z’n mobiel stond uit en thuis werd niet opgenomen… PANIEK! Wij bleven bellen en ondertussen kwam mijn andere zus in het ziekenhuis aan. Ze was langs mijn ouders’ huis gereden, maar daar was niemand thuis geweest. Waar kon hij zijn?? Ik belde mijn man die nog steeds thuis was en vroeg hem of hij naar het andere ziekenhuis in de stad wilde gaan om te kijken of mijn vader daar misschien heen was gegaan! Ik had nog niet opgehangen of mijn vader kwam rustig binnen lopen…
Zijn verhaal: Nadat we voor de eerste keer naar het ziekenhuis waren gegaan was hij weer terug naar huis gegaan. Na een paar uur vroeg hij zich af waarom hij nog niks gehoord had. Hij checkte zijn mobiel en zag toch zijn schrik dat z’n telefoon was uitgevallen! Hij was bang dat hij mijn moeders telefoontjes had gemist en dat hij inmiddels al opa was zonder dat hij het wist! Hij is toen naar het verkeerde ziekenhuis gereden en heeft daar gevraagd of mijn zus daar lag te bevallen. Toen dat niet het geval was is hij naar het goede ziekenhuis gereden en daar was inmiddels inderdaad zijn kleinzoon geboren! :) Voortaan zorgen we dat bij elke zwangerschap hij een Duracell lader bij zich heeft! ;)
Mijn horrorverhaal?
Ik had les tot 18u en was van plan de trein te nemen van 18u30, zodat ik een uurtje later (om 19u30 dus) thuis zou arriveren.
Mijn gsm was bijna volledig plat en ik besliste alvast een berichtje te sturen naar mijn vriend en zei hem dat ik zeker rond 18u30 thuis ging zijn.
Fout natuurlijk, want ik zou pas om 19u30 thuis zijn. Net op het moment dat ik besefte dat ik verkeerd was, viel mijn gsm uit…
Daar zat ik dan op de trein, te hopen dat ze thuis niet al te ongerust zouden zijn… Maar toen ik in het station arriveerde, stond mijn vriend daar te wachten, samen met mijn ouders! Blijkbaar hebben ze daar staan wachten op elke trein die daar toekwam in het station, om elke keer vast te stellen dat ik er niet op zat… Ik heb meteen een nieuwe gsm gekocht mét goeie batterij :p Maar nu heb ik een iPhone en zit ik soms met hetzelfde probleem… Dan neem ik mijn oplader mee, maar er is maar zelden een stopcontact te vinden in de trein… Dit zou dus wel super handig zijn :)
uhgg dat heb ik zo vaak.. -.- het ergste was ongeveer 1 jaartjes geleden ik had een date met een hele leuke jongen 7 uur zou hij mij ophalen bij het station ik stond er al netjes 5 minuutjes voor 7 maar hij was er natuurlijk nog niet. ondertussen stond ik nog wat te what’s appe met mijn vriendinnen en toen viel mijn telefoon uit. Gelukkig had ik alles al afgesproken met die jongen dus ik stond rustig te wachten zonder te panikeren. Ondertussen was het al half 8 en begon me toch al af te vragen waar hij bleef en ik had het ijskoud. Omdat ik die jongen zo leuk vond bleef ik nog maar wat wachten toen het bijna 8 uur was dacht ik hij heeft me gewoon laten zitten en ben ik naar huis gefietst natuurlijk heel erg verdrietig.. Toen ik thuis kwam en mijn telefoon in de oplader stopte kwamen er allemaal what’s app berichten binnen. Hij was gevallen met de fiets en had daarbij zijn pols gebroken dus was naar de spoedeisendehulp moeten gaan. Hierdoor was hij dus niet gekomen maar hij vroeg wel of ik de dag erna de date wilde inhalen en intussen hebben we al 1 jaartje wat maar wat heb ik me toen kut gevoeld ik dacht dat hij me had laten zitten. Daarom wil ik me zo’n pijnlijke momenten besparen en wil ik graag zo’n duracell lader hebben :)
owh verkeerde email adres neergezet das mijn oude waar ik niet meer op kan -.- hier zie je mijn echte email adres!!
Zelf heb ik een iPhone 4, harstikke leuk allemaal maar… Ik kan er niet eens mee bellen of sms’en omdat ie nog niet unlocked is.. Dus eigenlijk heb ik nu nog een soorty van luxe iPod met whatsapp en al dat gedoe. Helaas houdt mijn telefoon het niet heel lang vol en daar baal ik best van.. En mn oplader meenemen ook niet echt een optie want je moet dan eerst ook nog een stopcontact vinden. Ik was op school en had mn telefoon bij me, (want er is wifi op school dus whatsapp en viber werken wel) en moest even naar mn rooster kijken anders wist ik niet waar ik les had. Nog 3% batterij die gaat zo uitvallen… Ik had nog net kunnen bekijken waar ik les had. Prima dacht ik. Ik zou na school opgehaal worden met de auto, maar dat ging niet door om bepaalde omstandigheden dus ik stond buiten vrolijk een uur te wachten in de kou. Uiteindelijk ben ik maar met de bus gegaan. Menn op
Dat soort momenten merk je hoe handig ‘je smartphonetje’ is haha!
Vet leuke winactie by the way! :)
Laat ’s avonds, etentje met een vriendin gehad… Mijn fiets stond niet bij het station, maar bij de metro, ivm mijn werk. Helaas, laatste metro nét gemist!
Mijn vriend zou me ophalen en met de fiets (achterop) naar mijn fiets brengen, maar we kregen een beetje ruzie, en ik kon zelf lopen.
Alleen, middenin de nacht door Rotterdam, in het donker, en mijn telefoon? Die was hartstikke leeg.
Precies dan kom je natuurlijk creepy figuren tegen ‘snachts, en continue denk je ‘shit, als er nú iets gebeurt, ben ik de sjaak!’
Gaat me in Finland niet gebeuren hoop ik als er niet bij iedere sneeuwpop of iglo een stopcontact zit, met zo’n handige oplader!
Daarmee kan mij simpel de gêne bespaard worden om een volstrekt onbekende op straat aan te spreken, met de vraag of ik snel mag bellen naar het enige nummer dat ik tegenwoordig nog uit mijn hoofd weet… En om dus de vriendelijke uitlener van de telefoon, de eigenaar mijn persoonlijke noodnummer en de begunstigde, wie in eerste instantie bereikt moest worden, de extra moeite om mij te redden te besparen!
Ik was met een vriendin naar Appelpop geweest en we zouden opgehaald worden door mijn vader. Wat blijkt staat hij op een hele andere plek dan afgesproken.. Na een tijdje whatsappen en smssen was ook nog eens bijna mijn mobiel leeg. Stonden we daar ergens in Brabant, en mijn vader vol stress op de verkeerde plek. Gelukkig had mijn vriendin mijn moeder’s nummer in haar mobiel en via dat nummer kregen we mijn vader’s nummer weer. Pff, na anderhalfuur zijn we eindelijk opgehaald haha!
Tijdens het uitgaan was mijn batterij bijna leeg. Mijn crush en ik zouden elkaar Whatsappen waar we af zouden spreken om een drankje te drinken. En toen viel de batterij uit! Ik kon serieus wel huilen. Eindelijk kon ik met die mooie jongen een drankje drinken, werkt mijn telefoon niet mee. Gelukkig kwam ik hem na heel veel rondjes lopen tegen, en hebben we alsnog samen een drankje gedronken. Misschien wel een van de mooiste avonden uit mijn leven, want nu is het niet mijn crush, maar mijn vriendje!
Serieus. Zo’n ding zou een uitkomst zijn voor mij. Ik studeer in Amsterdam, maar ik woon nog thuis in Rotterdam. Iedere dag twee uur met de trein. Deze tijd dood ik met het lezen van boeken (op mijn iPhone), muziek luisteren (op mijn iPhone), blogs lezen (de jouwe! (op mijn iPhone)) Je raadt het al, mijn batterij gaat niet heel lang mee. Dit is verder niet zo’n heel groot probleem, ik ben me ervan bewust. Alleen.. één keer was ik met mijn grootste liefde ooit aan het whatsappen en hij vroeg of ik een keer met hem uit wilde. De vraag waar ik serieus maanden op heb gewacht. Precies op dat moment dacht de batterij van m’n telefoon dat hij het wel voor gezien kon houden en het duurde zeker nog anderhalf uur voordat ik thuis zou zijn. Toen ik eindelijk thuis was en mijn telefoon aan de lader plugde had hij zich al verbeterd en net alsof gedaan dat het voor iemand anders bedoeld was.. Daarna heeft hij nooit meer iets tegen me gezegd, omdat hij dacht dat ik hem niet wilde… Ook reageert hij niet meer op berichten/belletjes van mij.. Byebye. NEVER AGAIN! Ik heb serieus zo’n oplader nodig! Als ik ‘m niet win, dan ga ik er zelf een aanschaffen.. Ik wist niet eens dat zo’n ding bestond!
Achteraf ben ik me er trouwens wel van bewust dat hij dus niet de liefde van mijn leven was, maar op dat moment dacht ik van wel. Hmm. volgens mij ga ik mijn verhaal ontkrachten nu als ik zeg dat het misschien niet heel slecht was dat mijn telefoon uit viel op dat moment.. Als hij het zo snel laat af weten.. Alsnog heb ik zo’n oplader nodig! haha
Wat een handig dingetje! Deze gaat op mijn verlanglijstje haha.
Mijn horrorverhaal is heel recent. Ik vond een jongen heel erg leuk en na school gingen we nog even op een grasveldje naast de school zitten. We lieten onze fietsen in de rekken staan achter de hekken, ons van geen kwaad bewust. Ik wilde mijn ouders even laten weten waar ik bleef, omdat ze op me wachtten. Maaaar: mobiel leeg. En hij heeft alleen een iPod touch waarmee hij kan bellen als hij WiFi heeft. Had hij daar dus niet.
Rond een uur of 6 werd het wel erg donker en besloot ik naar huis te gaan. Toen we bij onze fietsen aankwamen, zagen we dat de hekken op slot zaten… We konden niet meer bij onze fietsen! Maar mijn ouders verwachtten me al twee uur thuis en ik kon ze nog steeds niet bereiken.
Toen zijn we dus maar naar huis gaan lopen. Ik was rond zeven uur thuis, drie uur te laat, en mijn ouders waren not amused… Zo’n roze dingetje van Duracell was op dit moment wel erg handig geweest haha. Vréselijk was het. Maar we hebben op de terugweg wel hele goede gesprekken gehad en nu is hij mijn vriendje. Geluk bij een ongeluk dus :)
Wat handig! Als ik langer dan 1 seconde naar mijn scherm staat is ie al leeg bij mij. Heel handig als je bijvoorbeeld jezelf in de bieb van de uva hebt laten opsluiten… Ik spreek uit ervaring.
Dat is echt heel handig, ik heb al vaker getwijfeld of k ‘m moest kopen en ik had er laatst echt spijt van.
Sinds kort woon en studeer ik in Amsterdam en uiteraard was er een introweek. Voor de introweek wist ik de weg in de kalverstraat, en dat was het. Het programma die week was elke dag van 10 uur ’s ochtends tot 4 uur ’s nachts ongeveer. En elke dag was dat op een andere locatie. Ik kende nog nergens de weg en liep/fietste continue met mijn telefoon op navigatiemodus de stad door met mijn introgroepje. Een heel aantal van hen had geen smartphone dus ook de spellen met QRcodes en het programma voor die dag werd op mijn telefoon bekeken. En als je dan ’s nachts de Paradiso of Westergasfabriek uit stapt en ontdekt dat je telefoon nog 2% batterij heeft slaat de paniek toch lichtelijk toe. Ik heb toen op goed geluk elke nacht zoveel mogelijk van de route proberen in te prenten en na een tijdje had ik wat aanknopingspunten zodat ik toch wel thuis kwam maar als ik nu naar huis fietst dan doe ik er de helft van de tijd over ofzo..
leuke winactie!
Ik woon zelf in een klein dorpje onder Rotterdam en ik heb een hele goede vriendin in Eindhoven wonen, ik ben 17 (was toen 16) en ik heb dus geen rijbewijs en m’n moeder had me afgezet op Rotterdam centraal, met een bijna lege iPhone. Dat ik langs kwam was nogal een spontane actie, dus een precieze tijd of perron waar ze me kon ophalen hadden we nog helemaal niet afgesproken. Tegen de tijd van de auto, even wat eten/drinken/lezen kopen op Rotterdam Centraal en toen ik in de trein zat, vond ik het belangrijker om iets op facebook te zetten dan dat ik haar even belde, en ja hoor, toen was m’n batterij leeg. GODDANK dat ze net Eindhoven Centraal binnenliep en ik haar herkende aan haar rode haren, anders was het nog een hele zoektocht geweest haha, dit was zó erg toevel en geluk hebben dat ik het gewoon eng vond. Daarna ging de weg naar huis gelukkig wat soepeler :)
Dit was echt mega horror. Niet alleen ik had er last van, maar ook mijn familie en vrienden.
Ik had op een vrijdagavond een uitje van mijn vorige werk. We gingen bowlen en wokken. Aangezien ik bijna alleen maar mannelijke collega’s had en de vrouwelijke collega’s niet dronken. Dronk ik met de mannen mee. Dit ging in een redelijk tempo, waardoor ik tijdens het wokken al een klein beetje aangeschoten was. Rond een uur of 12, na het wokken, had ik nog met een vriendin afgesproken. Ik kon haar nog net bellen waar we waren, aangezien een aantal collega’s ook wel even mee wilden. BAMMMM toen gebeurde het, mijn telefoon was leeg. Ach dacht ik, iedereen die ik nu nodig heb is bij me in de buurt. Drankje hier, drankje daar. Maar de volgende dag moest ik wel volleyballen, dus lag ik netjes op tijd in bed. Lader in mijn telefoon en oogjes dicht. Toen gebeurde het, TRRRRRRRRRINGGGG. Ik dacht nog welke debiel belt mij nu! Maar het was mijn voordeur, de dochter van een kennis van mijn ouders belde aan. Wat er in godsnaam met me was gebeurd. Bleek ik dus wel mijn lader in mijn telefoon gedaan te hebben, maar niet in het stopcontact. Wekker ging niet af, ongeveer 100 whatsapp berichten en 20 gemiste oproepen stonden er in mijn telefoon. Ik was te laat voor het vertrek naar het volleytoernooi en iedereen was naar me op zoek.
NOOIT maar dan ook NOOIT wil ik dit weer, ik neem nu dus overal mijn gewone lader mee naar toe. Want stopcontacten kan je overal vinden. Alleen is dit apparaatje de betere oplossing!
Hé wat toevallig, ik ben echt al weken op zoek naar de roze variant maar hij is overal uitverkocht! En ja, ook inderdaad mijn telefoon is zo ontzettend snel leeg. Pingen totdat je erbij neervalt, zou je wel kunnen stellen ja. Maar goed, gelukkig nog geen echte horror meegemaakt omdat de telefoon uitviel van leegte. Toch zou ik ontzettend graag meedoen!
Xx Esmeé
oooooh wat een uitkomst!!!!! ik heb meerdere malen gehad dat ik thuis voor een dichte deur stond, geen sleutel bij me, vriendlief die niet thuis is…. en dan een LEGE telefoon! Nu ben ik ook zo lui dat ik geen enkel nummer uit mijn hoofd weet, maar dit heeft me toch wel veel ergernissen bezorgd. Ik heb ook wel eens gehad dat ik ergens sliep op kamers en dat beneden rare geluiden te horen waren en de lamp was aan,,..no way dat ik meer naar beneden durfde… ik wilde een vriendin bellen en toen was mijn telefoon gewoon leeg!!! en de oplader lag beneden………
Normaal laadt ik mijn telefoon gewoon ’s nachts op. Trouw elke avond dat ding aan de lader zodat er ’s ochtends die prachtige 100% opstaat. Ik was een dag zo druk bezig met mijn telefoon dat hij rond 15u helemaal leeg was. Ik doe hem aan de lader en in de avond was hij dus al helemaal vol. Ik dacht nouja ik ga slapen, dat ding wordt niet gebruikt, no problem. Nou big problem dus. Ik wordt wakker, telefoon COMPLEET leeg! Ik had drie kwartier voor ik weg moest, snel dat ding nog even aangesloten, maar ik moest de deur dus maar uit met 30%! Gevolg: halve dag zonder telefoon. Nu moet ik zeggen dat ik lichtelijk verslaafd ben aan mijn Galaxy Note dus het leek wel een week haha! Zo’n portable lader zou een echte uitkomst voor me zijn!
Ik wil deze oplader graag winnen voor een vriendin van mij. We woonden pas net een paar dagen in Amsterdam op kamers, toen we met zijn tweeën na een avondje uit in onze introweek naar huis gingen met de nachtbus. Mijn vriendin had haar fiets nog bij de bushalte staan en moest nog een stukje door Amsterdam fietsen om naar huis te komen. Het was ondertussen als half vijf en dus pikke donker. Haar mobiel was bijna leeg maar ze verzekerde me dat ze veilig thuis zou komen. Ze heeft niet echt een goed richtingsgevoel dus ze vertrouwde 100% op haar Google Maps. Natuurlijk viel halverwege de fietstocht haar mobiel uit, en bevond ze zich net in een niet zo’n goede wijk van Amsterdam. Ze had iets teveel op en gééén idee waar ze was. Ze begon aan te bellen maar niemand deed open en als er iemand open deed stonden ze alleen maar te schreeuwen of ze wel wist hoe laat het was. Nee dat wist ze niet want haar mobiel was uitgevallen. Ze raakte steeds meer in paniek en wist niet meer wat ze moest doen. Toen kwam er een auto aan en die hield ze tegen. Ze vroeg aan de man achter het stuur of die haar naar huis kon brengen en is bij hem ingestapt (ZO DOM). Nu wil ik dat ze NOOIT meer in de situatie komt dat ze bij vreemde mannen in de auto moet stappen en daarom wil ik graag die oplader voor haar winnen :)
Heeyy!
Wat ontzettend handig! Ik heb overal en altijd mijn telefoon bij me, dan ben he een keer ver weg, valt ie uit omdat ie zooooo ontzettend leeg is!
Had ik ook een keer op school, me moeder had me weggebracht, en we waren opeens een uur eerder vrij, ja, daar sta je dan… En het gijne is dan ook dat ik het nummer van mijn moeder niet uit me hoof weet.. Dus ik kon niet met iemand anders zjjn telefoon bellen…
Xxx
Judith
Aaah deze wil ik want O MY GOD hij is roze! :O haha
Toevallig dat ik dit nu tegenkom, vorige week had ik een lange dag op school, en na een college besloot ik even naar de wc te gaan, mijn vriendinnen hoefden niet dus gingen vast naar huis, ik had na het college nog een werkcollege. Ik dus naar de wc, ben ik eindelijk aan de beurt dus ga zitten blijk ik ongesteld te zijn geworden… en typically me: natuurlijk geen tampon o.i.d. bij (gebeurt me elke keer weer…). Dus ik denk ik app heel snel mn vriendinnen, die hebben vast wel wat bij, pak in mn telefoon, ja hoor batterij leeg… Hoe kan het ook anders.. Bij ons op school heb je ook geen tamponautomaat ofzo, heb daarna dus nog 3,5 uur met een dik opgevouwd stukje wc papier in mijn onderbroek gelopen :’) Dat was toch wel een horrordagje voor mij haha, elke keer als ik weer langs een wc kwam ging ik even checken ofdat er nog niks ’te zien’ was. Gelukkig overleefd, maar sindsdien sleep ik overal altijd een hele voorraad tampons mee naar toe! Haha!
Groetjes Judith
I would die.
Ik ben niets zonder google maps, ik ben verschrikkelijk slecht in de weg vinden, in openbaar vervoer, aardrijkskunde, die dingen.
Wat ik heel vaak heb is dat ik een hele dag heb moeten werken, en dan ’s avonds nog weg moet. Met nog maar 10% batterij te gaan, die de avond dus nooit volhoudt. Soms vertrek ik expres iets later zodat ik mijn telefoon toch nog 5 min kan opladen.
Oke, dit komt dus heel erg goed van pas bij mij!
Ik heb namelijk laatst een iphone gekocht, tweedehands want zoveel geld heb ik niet want ik heb verder geen baantje :), maar volgens mij is er iets mis met de accu.Dit denk ik, omdat telkens als ik bijvoorbeeld een paar apps heb geopend is de batterij al weer wat leger. Dus als ik echt een uur continu met mijn iphone bezig ben is hij leeg! En van dit probleem wil ik eigenlijk af. Het wordt steeds irritanter namelijk. Als ik bijvoorbeeld op school ben en ik ben iemand kwijt, wat ik wel eens heb, dan zegt diegene dus: ik had je een whatsappje gestuurd!En telkens kan ik dan weer zeggen: Ja sorry , mijn batterij is weer leeg! En om nou telkens mijn oplader mee te nemen naar school en dan bij een stopcontact te gaan zitten lijkt me ook niet echt een fantastisch idee! Dus vandaar dat ik hier mijn reactie achterlaat, omdat ik deze gewoon dringend nodig ben :)!
xx Madelon
Voor mij geen horrorverhaal, voor een ander waarschijnlijk zijn ergste nachtmerrie.
Een jaar geleden gebruikte ik mijn mobiel echt extreem weinig. Dat was bij anderen ook bekend, want toen de mobiel van mijn nicht kapot ging, vroeg ze direct aan mij of ze mijn mobiel misschien een kleine tijd kon lenen. Dat vond ik prima, en zo kwam ik dus niet met een lege batterij, maar zelfs zonder mobiel te zitten. Uiteindelijk heeft mijn nicht mijn mobiel na een half jaar weer teruggegeven. Nu zou ik toch wel een beetje in paniek raken bij het idee dat ik geen mobiel zou hebben in een noodsituatie ;)
Horrorverhaal was dat ik wist dat een vriendinnetje mij die dag zou gaan bellen met belangrijk nieuws (wel/niet aangenomen voor die nieuwe fantastische baan?) maar door het vele whatsappen, facebooken en annemerel.com bezoeken was mijn batterij ineens hartstikke leeg. Ik snel mijn telefoon in de energiebesparingsstand gezet & ja hoor: uiteindelijke belde ze. Enthousiast nam ik op en nadat zij hoi had gezegd viel mijn telefoon dus uit.. moest ik nog uren wachten voordat ik wist of ze het nu wel of niet geworden was… aaaargh!
Wat een geweldig ding lijkt mij dat, haha. De enige keer dat ik het echt verschrikkelijk vond, was toen ik met de trein vanuit Leiden naar huis kwam. Omdat het regende zou ik mijn vader even opbellen als ik bijna op het station was, zodat hij me kon komen halen. Kijk ik op m’n mobiel, was ie natuurlijk net uitgevallen… Toen kon ik ‘m dus niet bereiken en moest ik door de regen naar huis lopen, dat was niet echt leuk haha!
Ohhhh zo herkenbaar haha! Mijn telefoon gaat ongeveer driekwart dag mee.. En is dus leeg op het moment wanneer ik hem ’t hardst nodig heb (als de NS besluit ermee te kappen en het wel zo vriendelijk is als ik het thuisfront laat weten dat ik niet op tijd ga zijn voor m’n prakkie bijvoorbeeld, haha!). En het komt vaak genoeg voor dat ik met iemand ’s avonds na een dag college ga meeten in de stad en ik onbereikbaar ben, ideaal ;). Ik kan er wel eentje gebruiken dus, ben ik ook eens na 5 uur bereikbaar haha!
Wauw die roze is vet! Ik wil er voor de grap eentje aan mijn vriendje geven, zijn telefoon is ook heel vaak leeg en is ie onbereikbaar! Voel mezelf altijd een beetje zielig en alleen dan haha
Mijn horrorverhaal met een lege telefoon? Haha, dat is een mooie. Ik stond te wachten totdat mijn moeder mij op kwam halen van school vorig jaar. Helaas kwam ze niet opdagen waardoor ik haar moest bellen. Niet dus.. Mijn telefoon was leeg. Ik heb welgeteld drie uur buiten in de regen staan wachten totdat er eindelijk iemand was die mij een telefoon wou lenen. Voor mij was het vervelend, maar het hoofd van mijn moeder sprak boekdelen. Arme mama!
Dat lijkt me echt een top ding, nou ik was op appelpop en om half 12 had ik nog maar 7 procent dus ik dacht ik doe slim en zet hem uit, dan kan ik dalijk nog bellen om ons op te laten halen dus om half 1 probeer ik mijn iPhone aan te zetten geeft die aan dat die leeg was . Baal baal baal helemaal als niemand anders uit de groep een telefoon meehad, we het nummer niet hadden en we ergens hadden afgesproken waar je helemaal niet kon komen omdat het afgesloten was drama
Xxx
I NEED IT SO BAD.
Oee die is leuk! Ik heb zelf nog niet echt horror-momenten meegemaakt (in de zin van: Hij was wel leeg, maar ik had hem op dat moment niet zooo hard nodig). Of trouwens… Ik was in de carnavalsvakantie (haha ik kom uit Brabant, bij jullie volgens mij gewoon voorjaarsvakantie) in Londen. Ik had toen nog geen iPhone, maar ik luisterde al wel altijd naar muziek op mijn telefoon. We gingen met de boot en ik had heel de heenweg al muziek geluisterd. Toen we aankwamen in Londen was mijn batterij ongeveer voor de helft leeg, dus nog steeds geen probleem en ik ging gezellig verder met muziek luisteren. De volgende dag had ik zoveel muziek geluisterd dat ik wel moest gaan opladen, maar toen kwam ik erachter dat ze in Engeland een heel ander stopcontact hebben! De rest van de reis heeft mijn telefoon dus uitgestaan en toen ik kon opladen op de boot was ik zoooo blij dat ik weer muziek kon luisteren!
Hopen dat ik deze nu win dus!
xoxo
Ik heb eigenlijk nog geen horror taferelen meegemaakt met mijn nieuwe iphone, maar hij is bij mij ook super snel leeg dus om die horror voor te zijn zou ik graag mee willen doen! :)
Ik heb net jou kruidnootjes ijs gemaakt, dus ik ben erg benieuwd hoe die vanavond gaat smaken!!jammer dat ik nog even moet wachten.. ;)
Oh wauw dit is idd een relaxte oplossing!!!
Mijn horrorverhalen bestaan er vooral uit dat ik voordat ik samenwoonde met mn vriend altijd afsprak dat ik liet weten of ik bij hem sliep/hoelaat ik zou komen wanneer ik de stad inging.
En dan ineens uit het niets viel mn BB uit, en werd hij sjaggie omdat ik niets had laten horen en bv pas om 4 uur binnenkwam strompelen ;)
Gelukkig is dat verleden tijd nu we samenwonen, maar genoeg irritante momenten dat dat ding ineens weer leeg is!
Wauw wat een verhalen staan hier bij de comments haha! Toen ik nog mn iPhone 3 had, had ik ook een externe oplader. Helaas is snoertje dat daarin gaat anders dan bij mijn nieuwe iPhone dus ik heb echt weer een nieuwe oplader voor onderweg nodig haha! Oké dit is mijn verhaal (kort maar krachtig want ik type dit op mijn telefoon en ik wil geen teveel op mijn telefoon getypt-duim oplopen haha!) Ik ging aan het begin van dit jaar op kamp met mijn nieuwe opleiding. In de brief stond dat er genoeg oplaadpunten waren voor je telefoon dus ik besloot mijn externe batterij thuis te laten. Maar hoe dom had ik kunnen zijn, want waar hebben ze al die oplaadpunten dan, in een bos? Daar kwam ik dus pas achter toen ik al mijn spullen al 3km door de bomen had gesleept. Mijn telefoon was inmiddels al half leeg en de eerste dag was niet eens voorbij! Ik heb me die dagen af en toe best alleen gevoeld haha, met allemaal nieuwe mensen maar niemand van mijn vrienden of familie die ik op de hoogte kon stellen van hoe het was en hoe het met me ging. Uiteindelijk toch een leuk kamp gehad, maar de volgende keer heb ik toch liever contact met de buitenwereld haha!
Wat een gave winactie! Ik had al eerder gehoord van zo’n batterij, echt mega handig!
Oh dit is gewoon echt perfect!
Ik heb zelf een Samsung Galaxy S2, een smartphone dus, en die gaan nou eenmaal snel leeg..
Ik Twitter, Instagram en Facebook heel de dag door, dus dat is dus niet zo gek, haha!
Maar dat is wel heel erg irritant, dat je batterij de hele tijd zo snel leeg is.
Zo zit ik maandag van 8.30-17.00 op school en het einde haalt ie dus meestal niet :(
Ook als ik uit ga op een zaterdagavond, is er niets vervelender, dan dat je telefoon opeens uitvalt doordat je een lege batterij hebt..pff hatelijk.
En dan m’n eigen oplader, ik heb maar één oplader en die ligt naast mijn bed, en om die nou mee naar school te nemen vind ik ook weer zoiets..Ook als ik beneden zit en mijn telefoon valt uit, heb ik m’n oplader niet zo maar bij de hand grr. Zou willen dat ik twee opladers had soms, maar dan is zo’n Duracel oplader natuurlijk véél leuker, hehe!
Ik had de Duracel oplader al eens gezien en leek me erg handig!
Nice! I want :)
Mijn horror verhaal vond plaats vorig jaar winter..
Terwijl het -5 vroor, het harstikke koud was en ook nog eens sneeuwde, wilde ik graag naar huis toe vanuit Utrecht. NS besloot alle treinen eruit te gooien en met mijn 6% batterij op mijn iPhone heb ik nog iedereen in de omgeving kunnen bellen om eventueel mee te rijden. Helaas lukte dit niet en was mijn telefoon daarna helemaal leeg!!
Gevolg was dat ik 3 uur lang in een stampend volle bus zat, niet zeker wetend waar ik heen ging en niet wetend hoe laat ik thuis zou kunnen zijn. DRAMA! Mijn langste 3 uur zonder telefoon.. Pff
Ik weet het nog heel goed, ik was 11 jaar oud en samen met mijn vader, moeder en broertje op vakantie in Engeland. We gingen een dagje met de trein naar Londen, omdat ik dat zo graag wilde. (Shoppeeeen!) Aangezien mijn moeder altijd uuuuren blijft hangen bij sommige winkels, hadden we afgesproken dat ik de Topshop in zou gaan en zij zou in een andere winkel gaan kijken. We zouden een uur later afspreken bij de ingang.
Het was dus onwijs druk in de Topshop, dus ik dacht, ik ga even een andere winkel in! Ik de Topshop uit, niet wetende dat er 2 uitgangen waren..
Na een uur stond ik weer bij de Topshop ingang. (de verkeerde dus) Ik was zwaar geïrriteerd omdat mijn moeder er na een half uur nog steeds niet was, toen mijn vader me belde. “Hey shirley, waar was je nou net! We wachten in de McDonalds op je!”
Pffff oke, ik naar de McDonalds. Geen ouders, geen broertje. Bleek dat er 6 (of meer) filialen waren, ik weer bellen, en je raadt het al.. MOBIELTJE LEEG! De tranen sprongen al in mijn ogen, hoe moest ik ooit mijn ouders en broertje terugvinden in die enorme stad? Ik heb echt uren rondgelopen in mijn eentje, huilend door de mensenmassa. Ik dacht echt dat ik nooit meer thuis zou komen haha! Het begon al donker te worden en ik wist gewoon niet wat ik moest doen, 4 McDonalds afgezocht, ik was ook nog eens ontzettend verlegen en mijn Engels was ook niet zo goed ontwikkeld op die leeftijd.
Toen zag ik mijn broertje huilend op de stoeprand zitten, en mijn vader stond ernaast, druk aan het bellen met mijn moeder (die me ook aan het zoeken was..)
Pfff wat was ik blij ze te zien zeg! Jeetje, sindsdien heb ik ALTIJD een oplader bij me omdat mijn Iphone ZO snel leeggaat, als ik terugdenk aan Londen weet ik weer precies hoe ik me toen voelde haha. Wat een avontuur!
Toen ik vorig jaar midden in de nacht in the middle of nowhere stond in Amerika en mn telefoon viel uit toen ik een taxibedrijf wilde bellen, baalde ik wel een beetje… (True story. En mijn eigen schuld want ik had de bushalte gemist omdat ik in de bus met mn telefoon aan het spelen was, uiteraard. Haha. Ben uiteindelijk gered door een late hondenuitlater die wel even een taxi voor me wilde bellen. Pfew. Ik zag mezelf daar nog uren staan met m’n veel te zware backpack.)
Ik ben er mijn baan door kwijtgeraakt! Vanuit je ouders willen gaan werken, door de sneeuw vertraging (trein) van een paar uur oplopen en een lege telefoon waardoor ik niet kon melden dat ik later/niet zou komen. Oké, die baan raakte ik écht kwijt doordat er weinig begrip was voor mijn lege telefoon en ik daar niet zo handig op reageerde (en ik ben eigenlijk hélemaal neit brutaal!) Oeps. Tegenwoordig raak ook ik dus panisch wanneer er streepjes blijven verdwijnen.
Ik zat opgesloten in een muurvaste oranje salvador dali tekeningen wc in een partycentrum waarbij er keiharde techno werd gedraaid ( jeugdzonde dont judge me )
ik schreeuwde en schreeuwde maar niemand bleek op het damestoilet te zijn en ik twijfelde of iemand bij überhaupt kon horen door de harde bas. Probeerde mijn zus te bellen op mijn mobiele telefoon ( nog geen smartphone) en toen knipperde het scherm, ik probeerde nog over te gaan op sms
maar toen klikte ik op tetris en dat koste zoveel energie om op te starten dat terwijl ik het paniekerig uit probeerde te krijgen de telefoon uitviel en met klepje open en klepje dicht al helemaal niet op standby was gegaan maar echt uit!! Ik heb daar lopen schreeuwen help help help totdat ik echt in paniek raakte, de wc was omringd door 3 dikke muren en de deur had geen luchtstrookje onderaan. Op wonderlijke wijze is na 17 minuten de deur opengeschoten naar duwen, trekken en zelfs mijn voet afzetten.. Dat gevoel wat ik daar toen had was hopeloos en alleen.
Als ik de duraceloplader win gaat hij als cadeautje naar mijn zus omdat ik door dit soort ervaringen elke avond mijn iPhone oplaadt en snoertje mee voor na de tu, maar nu is haar telefoon vaak uit ivm batterij ( ook iPhone haha).
Ik was bij de bioscoop geweest en ik ging met het openbaar vervoer terug naar huis, eerst met de tram en daarna nog met de bus maar het was ontzettend koud buiten, ik denk -5 ofzo , dus dat was al horror genoeg! Het was ook al kwart voor 11 s’avonds en de bus zou om 23:00 komen.
Maar goed het was 23:00 en de bus kwam maar niet, 10 minuten later was hij er nog steeds niet en 5 minuten later nog niet…. shit!
& het verschrikkelijke was dus dat me telefoon dus leeg was. Ik kon niemand meer bellen + dat er helemaal geen enkele ene bus meer kwam opdagen!!
Stond ik daar al 60 minuten in de kou te wachten bij een bushokje waar verder geen kip rond liep, en het vervelende was dat ik ook de weg niet wist…
Uiteindelijk kwam er gelukkig een taxi voorbij rijden, thankgod!! En die heb ik aangehouden om naar huis te kunnen gaan.
Ik ben blij dat ik thuis ben gekomen maar ik was wel 50 euro armer en ik ga ’s avonds laat nooit meer alleen met het openbaar vervoer naar huis!
Leuke kleur! Ook nog makkelijker vindbaar in je tas dan *weer* iets zwarts. Mijn lege telefoon verhaal: Lowlands.
Inmiddels is deze gebeurtenis alweer twee jaar geleden (sindsdien hebben we ons lesje wel geleerd; altijd een meeting point afspreken!). Het was ’s avonds na een concert (ik weet niet meer waarvan) en terwijl we de tent uit liepen kon ik ineens mijn zus niet meer vinden. Ik was samen met nog een vriendin, maar niemand van ons had nog een telefoon die het deed en we hadden niet afgesproken wat we zouden doen als we iemand kwijt zouden raken. Ik heb OVERAL gezocht, als een kip zonder kop rondjes gerend, minstens 20 vreemde mensen aangesproken met de vraag of ze een meisje hadden gezien dat op mij leek ‘maar dan net ietsje anders’. Teruggelopen naar de tent, daar met een geleende stift en een lege kartonnen doos een boodschap achtergelaten op de tent. Weer terug naar het festival terrein, intussen was ik (mede door de vermoeidheid) compleet in paniek en ervan overtuigd dat m’n zus super boos op me zou zijn (want ik moest weer zo nodig snel naar buiten lopen). Uiteindelijk, waarschijnlijk een uur of 2 later (maar het leek veeeeel langer) vonden we haar terug, net buiten de tent waar we haar kwijt waren geraakt. Ze zat op d’r gemakje op een bankje een patatje te eten ‘want het had toch geen zin om ons te gaan zoeken’. Ze was niet boos, niet in paniek, zat gewoon rustig te wachten. Ik had me dus voor niks druk zitten maken.. maar goed, sindsdien spreken we dus altijd een meeting point af voor het geval er iemand kwijt raakt.. want in het lawaai door je telefoon schreeuwen waar je bent (‘naast de tweede paal! Nee de TWEEDE PAAL!’) is ook niet zo’n succes. Als je je batterij op kan laden kan je tenminste je internet aan laten staan en whatsappen!
WAUW. wat een uitvinding.. de zwarte wou ik eerst altijd halen, maar een ROZE,ieder meisjes haar lievelingskleur natuurlijk haha :) Dan hoef ik ook niet bij elk stopcontact met mn lader bij te hangen, mijn iphone gaat zo snel leeg.. Als ik in de klas zit en er is een stopcontact zit ik er altijd bij, wordt zelfs al het iphone-oplaad meisje gezien.. moet niet gekker worden! haha
Mijn horror verhaal is, toen ik net naar Nederland verhuisde (2 jaar geleden) snapte ik niks van trams en treinen. Dat er verschillende genummerde trams waren was mij helemaal niet opgevallen, ik wist alleen dat ik naar een bepaalde kan moest. Dus ik stapte vrolijk in de verkeerde tram, niet vermoedend heb ik er een uur ingezeten toen ik erachter kwam dat ik Delft zat (terwijl ik Rijswijk woon) wilde ik er zsm uit en in paniek m’n vader bellen, je raad het al. Telefoon op. Met en brok in m’n keel moest ik iemand om hulp vragen, nog nooit heb ik me zo stom gevoelt. Maar nu kan ik er gelukkig wel om lachen!
Horror verhalen? Het zijn er genoeg! Dat je bij een vriendin bent je overbezorgde ouders je niet kunnen bereiken, geloof me, de hel breekt los! Of, dat de computer weigert te starten, je telefoon valt uit en jij weet je huiswerk niet uit je hoofd. Of, bij mij het ernstige: Dat het bovenste knopje op je iPhone (aan/uit knop) het niet meer doet, bij mij mag mijn telefoon dus nooit uitvallen! Ik krijg hem namelijk nooit meer aan :( Zo’n oplader is dus geweldig ding voor mij!
Oh boy, ik ben de koningin van de uitvallende telefoon! Ik heb nog een iPhone 3S (heb de iPhone 5 al drie maanden geleden besteld maar hij is ‘ie er nog steeeds niet) en dat is werkelijk zo’n crappy ding! Hij functioneerde vanaf ’t begin al niet perfect (fabrieksfout?) maar de laatste maanden is het echt bar en boos. Hij valt namelijk gewoon uit ALS ‘IE NIET IN DE OPLADER ZIT. :’) Ik kan 100% batterij hebben, maar als ik ‘m ontkoppel en ik open een app of smsje, dan krijg ik binnen 20 seconden een zwart scherm. Kan er dus niet mee naar buiten. Ja inderdaad, lekker ‘mobiel’ ben ik, met die mobiele telefoon van mij. :P Sleep wel altijd een oplader mee everywhere I go, maar niet overal is een stopcontact.. Deze Duracell oplader zou echt zo’n uitkomst zijn!!
Ok, ik doe normaal nooit mee met winacties op blogs, maar deze oplader lijkt me verrekte handig gezien de levensduur van mijn gsm(die zeg maar niet aanwezig is)! Mijn horrorverhaal is het volgende.. Ik ben in mei bevallen van mijn eerste kind, een prachtige dochter. Tijdens mijn zwangerschap had ik tig foto’s gemaakt van mijn buik, om te kijken hoe die groeide en gewoon omdat ik het heel leuk vind. Ergens in maart bleek dat de connector van mijn telefoon los was, waardoor ik de telefoon niet goed kon opladen en ook niet aan de laptop kon hangen om de foto’s over te zetten. Dat laatste heb ik nauwelijks gedaan.. Toen kwam de dag dat ik hem helemaal niet meer kon opladen: telefoon leeg, geen mogelijkheid om de foto’s op de laptop te zetten dus wat nu? Naar de winkel brengen en hopen op een niet complete systeemreboot (of hoe dat ook heet).. Einde van het verhaal is dat ik alle foto’s van mijn zwangerschap kwijt was, maar gelukkig met een verkrampte vinger van het vasthouden van de connector de foto’s van mijn pasgeboren dochter wel heb kunnen overzetten! En eerlijk waar, als ik gewoon een geladen telefoon had, had ik de foto’s kunnen verzenden via bluetooth.. Daarom komt deze goed van pas, wanneer alle laders het niet meer doen heb ik hoop op de reislader!
Yes ik wil deze graag! Het was namelijk zo dat ik een mobiele oplader had gekocht voor mijn iPhone toen ik ging interrailen door Europa. Mijn iPhone functioneert ook als mijn iPod dus zo een mobiele oplader was wel nodig, aangezien we niet overal in de trein en hostels stopcontacten hadden! Natuurlijk was hij op de tweede dag al op 4% toen er in de tweede trein geen stopcontact bleek te zitten, dus ik blij mijn mobiele oplader te voorschijn toveren… Ja hoor…. DOET HIJ HET NIET. En wel opgeladen! Gewoon een fout in de fabriek I guess, want ruilen kon ik hem ook niet meer. Helaasje was dit op een moment dat wij ’s nachts aankwamen in Verona en geen hostel hadden en er geen taxi’s meer waren en geen openbaar vervoer. Met de laatste 2% inmiddels heb ik 1 seconde de broer van mijn vriendin kunnen bellen of die mijn vriendin kon bellen (want zij had geen beltegoed) en hebben we uiteindelijk via erg duur bellen en het internet van de broer van mijn vriend een hostel+taxi gevonden. DAAROM KOMT DEZE VAN PAS, IK WIL ER EENTJE DIE HET WEL DOET! :D
woww ideaal! ik heb nog niet zo heel lang een smartphone, ik heb er dus nog veel aan te ontdekken. Tijdens het wachten speel ik vaak spelletjes en kijk ik wat mijn telefoon allemaal te bieden heeft. Dan merk je pas hoeveel je eigenlijk moet wachten op een dag! Uren! En dan is hij natuurlijk net leeg als je nodig iemand moet bellen of ergens strandt. Ik voel me dan gelijk hopeloos en onveilig. Vreemd is dat! Deze Duraceloplader zou ik overal mee naartoe slepen!
Wat mij een keer overkwam was een keertje dat ik mijn huissleutel vergeten en dus voor de deur stond rond drieën in de middag. Alleen was er een probleempje, mijn ouders kwamen pas laat in de avond thuis. De batterijen van mijn telefoon waren bijna leeg en mijn batterij van m’n iPod was al op school leeg gegaan. Dus ik belde m’n vader om te vragen of hij zo snel mogelijk van zijn werk naar huis kon komen.. Ik belde net m’n vader op hij ging over en……….. JAAAHOOR DE M’N TELEFOON VIEL UIT! Dus, ik heb die dag in de kou staan wachten op mijn ouders.
Haha dat soort dingen overkomen mij weer :(
Wat en verhalen… ;p! Ik doe ook maar een gokje!
Eerste; elke keer als mijn vriend en ik naar feesten gaan, die heel de nacht duren (denk thunderdome etc)… Begeeft mijn telefoon het rond een uur of 2, Fijn? Nee, raken elkaar wel is kwijt, vind dan iemand maar terug in die menigte :’)
Tweede: Ik ging naar mijn ouders met de trein, zou bellen als ik in Meppel was dan moet ik nog zo 10 min met de trein.. Had hem heel de nacht in de stroom, maar toen ik om 4 uur in meppel was, telefoon leeg.. Kon ik lopen in de regen (3 km!!) naar huis toe..
Owja en dan natuurlijk nog tijdens al mijn gewone weekendjes stappen, dagen op school of studie dagen in de bieb! haaha
Ik heb geen horrorverhaal, ik heb mijn iphone nog maar 2 maanden. Maar hij gaat wel heel snel leeg, en zit dan gewoon zonder muziek :(. Voor mij is dat misschien ook een beetje horror. In de trein zitten, zonder muziek, twitter te checken. :(
Wat een súper handig ding ten eerste, en ten tweede hij is roze!! (AAAAAH!!)
Ik hoop dat dit horror verhaal reden genoeg is voor het winnen van de oplader.
Ik woon in een klein dorpje, waar geen openbaar vervoer verbinding bestaat. (echt zulke dorpen bestaan!)
Het eerste treinstation is kilometer verderop. Dat is geen probleem, want fietsen vind ik niet zo erg.
Fietsen vind ik alleen wel erg ( en eng ) als het donker is.De weg gaat dwars door weilanden, en vaak komen daar geen auto’s langs of kom ik iemand tegen. Gezien de plek waar ik woon, denk ik altijd dat daar geen enge rare dingen gebeuren. Onder het motto ” dat gebeurt hier niet” fiets ik altijd heel dapper in het donker terug naar huis.
Echter is dit vaak laat in de avond, waardoor mijn Iphone al lang leeg is. Dat geeft me nooit een fijn gevoel, maar één avond gaf het me een heeeel naar gevoel.
Ik was onderweg van het station naar huis, en tijdens mijn tocht ben ik me kapot geschrokken..
Terwijl ik met hele harde muziek op fietse ( en stiekem heel hard mee zong ), zag ik in de verte iemand die heel onrustig midden op de weg liep en wilde gebaren maakte met z’n armen. Ik remde gelijk, want durfde echt niet door te fietsen en aangezien mijn telefoon leeg was, was helemaal terugfietsen en een omweg nemen de enige optie. Een half uur later en 7 kilometer omweg was ik thuis.
Tot op de dag van vandaag weet ik nog niet, wat die man deed of wie hij was. Wat ik wel weet is dat hij me zo heeft laten schrikken, dat ik nooit meer met lege telefoon in het donker langs die weg durf te fietsen. Brrr….
Oef wat een horrorverhalen hier zeg! Ik had er ook zo eentje helaas.
Afgelopen weekend ging ik met mijn oud huisgenootje naar het concert van Florence + the Machine. Superleuk natuurlijk! En ik was helemaal blij met dat ik tegenwoordig in Arnhem woon in plaats van Groningen. In mijn hoofd zag ik al een heerlijke treinreis van een uurtje naar Amsterdam voor me, in plaats van de gewoonlijke 2,5(!) uur. Helaas waren de lieve mensen van de NS het daar iets minder mee eens, uitgerekend afgelopen weekend waren er werkzaamheden. Nouja, vooruit die 2,5 uur reizen was ik toch al gewend, dus 1,5 tot 2 uur valt nog wel mee. Helaas dacht de NS dat het ook wel grappig zou zijn om de app die dag vervelend te laten doen. Zo gebeurde het dus dat ik om half 12 ’s nachts op station Amsterdam Bijlmer ArenA stond, met een zo goed als lege iPhone door het de hele tijd checken van de NS-app. En natuurlijk natuurlijk was het niet een kwestie van op de app kijken, de trein halen en klaar. Nee, ik kon met mijn in het begin nog maar 10% batterij met de trein naar Amsterdam Zuid, om over te stappen naar Duivendrecht, vervolgens in de trein naar Amersfoort, overstappen naar Ede-Wageningen om vervolgens uiteindelijk in de trein naar Arnhem te belanden en 3 uur later thuis te zijn. En dat alles met al halverwege de reis een lege telefoon, zodat ik geen overstaptijden kon checken en ook nog eens met een superonveilig gevoel midden in de pikdonkere nacht als enige meisje op al die stations te staan wachten zonder mogelijkheid iemand te bellen als dat nodig was. Alsjeblieft dat nooit weer!
Gelukkig was het concert het alsnog zeker waard! ;)
Oh yes! Ik wil deze zo graag hebben! Mijn horrorverhaal: Midden in Amsterdam staan, met in de ene hand een kinderwagen en een huilende baby van 3 maanden op de andere arm (want ze heeft honger dus nee, ze wil niet meer in de kinderwagen) en een trein die niet meer terug naar huis gaat. Probeer maar eens in een drukke spits op Amsterdam Centraal aan iemand te vragen of je even zijn of haar telefoon mag lenen (en eerst over de schaamte daarvoor heen te komen) om vervolgens naar huis te kunnen bellen (ruim 20 minuten laten, chivalry is dead). Dat was écht vreselijk, en iets wat ik nooit meer mee wil maken.
Mijn horror -WAAROM NUUU- moment was helemaal begin dit jaar;
Met vriendlief paar dagen weg in Arcen, de eerste ochtend werd ik bizar vroeg wakker en besloot zonder vriendlief wakker te maken
een ronde hard te gaan lopen..
Ik griste m’n iphone mee, oordopjes erin, schoenen en en zoef.. Weg was ik.
Na 3 km gaf m’n tel ineens aan dat ik nog ”maar” 20% batterij had..
“Oh meer dan genoeg dan ben ik allang terug.. ” was het eerste wat ik dacht!
Ik rende vrolijk verder, op wolkjes ging ik een bospaadje op, de koude lucht maakte me lekker wakker..
Niet wakker genoeg blijkbaar want ik ging op m’n snufferd, niks aan de hand. 10 minuten uit zitten hijgen, en beetje m’n enkel heen en weer bewegen,
en daar ging ik weer.. Ik besloot maar terug te gaan, langzaam en ineens met heel veel moeite..
Maar Pink schreeuwde in m’n oren “so what Im a rockstar” dus ik bleef volhouden.
Ineeeens steken in mn buik. Out of the blue. Ik schrok ervan, bleef stilstaan en kreeg het ineens koud!
En bam; telefoon met nog 6 %… Ik whatsappte in halve paniek vriendlief een mapje met zown “hier ben ik” dingetje erop.
Clever thinking, dacht ik. Maar zomaar, zonder nog enige uitlet te kunne sturen naar (slapende) vriendlief viel mijn ware liefde uit.
Zwart scherm! WHAT TO DO? Hier wachten? Of ie me komt halen? Of toch de weg terug zoeken?
Uiteindelijk duurde de weg terugzoeken me 2 uur.. En een zooitje tranen.
Eenmaal weer in het hotel, lag die slaapkop van me nog diep in coma.. Ik heb die dag maar appeltaart als ontbijt besteld, en me voorgenomen nooit meer
hard te lopen mer weinig batterij. Niet buiten mijn geliefde Amsterdam!
:)
Hier komt na eindelijk de ben ik eindelijk een keer heldhaftig genoeg om in te gaan op een date verzoek..
Daaf ging ik in de trein naar haarlem met mijn blackberry, nog geen kwartier nadat we vertrokken waren besloot deze zelfde blacjberry per direct geen batt meer over te hebben..
Helemaalnin de stress, we hadden nog geen duidelijke plaats afgesproken want we zouden bellen zodra ik er was! Helemaal in de stress toch in de trein blijven zitten en daarna een uur op haarlem cs gestaan maar mijn date nooit meer tegengekomen..
Uiteindelijk na dat uurtje maar weer vertrokken ! Gelukkig had hij op 10 meter afstand gestaan en dacht hij dat ik hem niet zag zitten omdat hij niks meer hoorde..
Gelukkig hebben we het nog een keer geprobeerd en zijn we al bijna twee jaar samen maar het was fijner geweest als die batterij even fatsoenlijk had meegwerkt!
Mijn grootste telefoondrama was vorig jaar. Ik ging naar een vriendin die ik al lang niet gezien had, niet heel erg in de buurt dus met de trein. Ze hadden voorspeld dat het noodweer zou worden en de ns zou aangepaste tijden rijden en alles, maar ik had nergens last van, was lekker weer waar ik was en we hebben zelfs nog op een terrasje gezeten!
Toen sloeg opeens het weer op vanuit het niets, werd echt noodweer (wat ze dus ook voorspeld hadden maar ik moest eigenwijs precies die dag een uur met de trein reizen) maar gelukkig was mijn trein nog op tijd en deze werkte ook enzo.. Tot op het volgende station, toen werd de trein stilgezet met de mededeling dat er een wisselstoring was.. Een uur later stonden we nog op dezelfde plek, was er niet zeker of deze nog zou gaan rijden de rest van de dag en had ik geen telefoon om mn mama/papa/vriendje/vriendin te bellen..
Gelukkig alles goed gekomen want mn trein reed uiteindelijk toch, maar heb er wel 4 uur over gedaan! Dat was echt heel naar =P
Oké, toen ik dit las, dacht ik: Die moet ik hebben! Ik moest meteen aan vorige week denken, want ik heb sinds kort ook een Iphone 5. Een ontzettend leuk en fijn ding. Ik had hem genomen, omdat mijn eigen mobiel zo snel leeg was en met die mobiel had ik nog nooit iets ernstigs meegemaakt, maar ik had die Iphone 5 en na twee dagen was het al raak! Ik moest op de fiets naar Utrecht (een stuk of 18 km van mijn huis af) en ik moest daarna terug. Ik ben nog geen twee kilometer verder… ’tsssssssss’, juist… een lekke band! Aan het begin was ik nog vrij nuchter: ‘Ik bel mijn vader wel even op’. Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en ja hoor, nog 2% over. Een wanhopige poging gedaan tot het bellen van mijn vader, maar mijn mobiel viel uit voordat ik hem aan de lijn had. Ik kende niemand in die stad en ik stond net op een plek waar geen winkel of iets was. Mijn enige oplossing was lopen… Mijn vader bleek later toch ergens in Eindhoven te zitten, dus hij had me sowieso niet echt kunnen helpen, maar ik weet wel dat ik 2,5 uur later thuis aankwam en helemaal gebroken was… Dankjewel Iphone…
JA! Horror, Lowlands zonder telefoon is horror. Na een dag al leeg. Maar dat is nog niet het ergste. Ik heb thuis nu geen internet dus ik doe ALLES op mijn mobiel. Ja, en dan is zo’n iPhone om 4u weer leeg en ben jij niet thuis, en dan?
Het ergste: ik heb door een lege telefoon eens een optreden op een bekend radio station mis gelopen. Ja, dan baal je als upcoming artiest.
Ik heb ontzettend veel horror meegemaakt met een lege telefoon, maar meestal merk ik het snel genoeg op zodat ik de mensen kan waarschuwen.
Groetjes, Milou
Mijn horrorverhaal met een lege telefoon…om 03.00 ’s nachts aankomen op het station in Nijmegen na een lange en vertraagde reis met de Thalys vanuit Parijs en dan geen batterij meer overhebben om naar huis te bellen of iemand je kan komen halen. Want op dat tijdstip rijden er natuurlijk geen treinen meer naar dat kleine dorpje waar ik naar toe moet..Gelukkig zijn er dan aardige medemensen van wie je ouderwets de telefoon even mag lenen. Maar wat had ik toen graag een oplader bijgehad!
X
Renate
Een geweldige uitvinding zo’n oplader!
Ik had een keer met een vriendin afgesproken bij een albertheijn en daarna zouden we naar haar huis gaan. Ik moest met de bus want ze woont anderhalf uur van mij vandaan. Toen ik in de bus zat viel dus mijn telefoon uit, ik dacht dat het niet zo’n probleem was omdat ze mij bij de albertheijn zou ophalen. Na een kwartier staan wachten begon ik toch te twijfelen, misschien komt ze wat later of misschien komt ze helemaal niet.. Ik heb daar ongeveer een half uur tot een uur gestaan tot ik bij het geweldige idee kwam dat ik mijn oplader in mijn tas had zitten. Maar waar vind je een stopcontact? Na al mijn moed verzameld te hebben ben ik naar een huis aan de overkant gelopen om te vragen of ik misschien even mijn telefoon op mocht laden zodat ik mijn vriendin kon bellen. Gelukkig waren het hele aardige mensen en was het geen probleem. Het bleek dus idd dat ze mij had gebeld dat ik met de bus gewoon naar haar huis kon komen ipv albertheijn. Toen ik haar belde was ze al onderweg om me toch op te halen omdat ze toch best vreemd vond dat ik er nog niet was en geen telefoon op nam.
X Laura
Super handig!
Natuurlijk heb ik ook een HORROR verhaal!
Voor mijn opleiding moest ik meehelpen op een event in Utrecht, maar ik was verdwaald! Mijn mobiel was leeg, dus ik (verlegen als altijd) moest mensen aanspreken om de weg te vragen.
Uiteindelijk ben ik toch zonder de navigatie van mijn mobiel op de juiste plek beland (een uur te laat, dat wel) Schaam schaam.
Dat wil ik niet meer meemaken! Heb op internet over deze super handige gadget gelezen, en wilde hem aanschaffen nadat mijn loon gestort was.
Maar (kluns dat ik ben) ik ben 2 dagen voor mijn loon de adapter/oplader van mijn laptop verloren op school! Die moet dus ook vervangen worden, doei geld! Deze arme student kan de Duracell mobieloplader dus helaas niet betalen :(
Help me!
Ik kreeg deze op de redactie binnen, ga ‘m gelijk proberen. Heel benieuwd!
Ik studeer al een paar jaar in Spanje. Maar ben ook nog vaak in Nederland. Zo ook bijvoorbeeld op 21 oktober voor de halve marathon van Amsterdam. Toen ik weer terug vloog naar Madrid had ik nog mijn Nederlandse chip in mijn telefoon. Ik was zo slim geweest om mijn iphone lader in Nederland te laten liggen. Ik zag dat mijn batterij steeds leger werd. Maar goed, aangezien ik in Spanje niet met mijn Nederlandse telefoon 3G ging gebruiken, had ik hoop dat mijn telefoon langer mee zou gaan. Ik deed mijn Spaanse chip in mijn tel en kwam er achter dat ik geen flauw idee had wat mijn nieuwe pin was. Ik had een abonnement overgenomen van een vriendinnetje van me dat terg was verhuisd naar Argentinie. Hoe kon ik nu zonder internet om de pincode vragen? Gelukkig had ik nog een heel klein beetje batterij over, Nederlandse chip er weer in en mijn vriendje snel gebeld. Hij wilde wel snel vragen wat de pincode was. Helaas was mijn geluk van korte duur, want de batterij viel uit, waardoor ik een nogal saaie busreis (2,5 uur) had naar huis.
Wat handig! Mijn lege telefoon horror verhaal vond vorige week vrijdag plaats! Ik was een dagje naar Rotterdam gegaan, en halverwege de middag gaf mijn telefoon al een melding dat hij leeg was. Ik zette hem uit, uit voorzorg. Toen ik in de avond naar huis wilde zette ik hem weer aan en liep naar het station. Daar zag ik dat de reisinformatie niet werkte. Ik moest naar Eindhoven maar kon nergens zien welke trein ik hoelaat moest pakken. Ik zag wel een trein naar Utrecht. Vanuit Utrecht weet ik wel hoe ik thuis kom, dus ik pakte de trein in utrecht. Daar stapte ik uit en wilde op mijn telefoon kijken hoelaat ik de trein richting thuis kon pakken. Daar viel mijn telefoon weer uit. Op een infobord zag ik staan dat de trein naar Maastricht zo zou vertrekken, maar hij stopte niet in heerlen, en daar moest ik natuurlijk zijn! De trein had ik gemist dus ik moest een half uur wachten. Het werd alsmaar later en later. In eindhoven moest ik snel overstappen, en in Sittard weer. Toen ik in heerlen kwam wist ik niet of mijn bus nog naar huis zou rijden, dus ik wilde kijken of mijn telefoon het deed. Ik had net alles ingetypt op de 9292 site, en toen viel hij weer uit. Eerst heb ik een half uur op het station gewacht en vervolgens ben ik maar naar huis gelopen. 3 kwartier later kwam ik thuis aan, toen was het rond half 2 ’s nachts. Mijn moeder vroeg waar ik was, en ik zei dus dat er een gedoe was met het OV. Mijn ma zei doodleuk dat als ik gebeld had, ze me wel kwam ophalen. Dat had me dus een hoop drama kunnen schelen!
?
Lijkt mij super handig zo’n Duracel batterij! Hierbij mijn ‘horror verhaal’. De dag voordat ik met mijn ouders en tante,oom en nichtje naar Afrika zou gaan om het 25 jarige huwelijk van mijn ouders te vieren moest ik ook mijn kamer uit. Ik had alles ingepakt en mijn vader en broertje kwamen mijn spullen ophalen zodat ik nog een nachtje bij mijn vriend kon slapen en hij mij naar Schiphol zou brengen. Net nadat mijn vader weg was en ik mijn vriend wilde bellen dat hij mij kon komen ophalen kwam ik erachter dat mijn batterij leeg was en dat ik de oplader in de tas zat die ik aan mijn vader had meegegeven…Huisgenootje niet thuis, geen vaste telefoon, mijn laptop had ik ook meegegeven, maar gelukkig stond er nog een computer in de huiskamer en kon ik via msn ( ja dit is al een tijdje geleden) mijn broertje vragen om mijn vriend te bellen en werd ik door hem opgehaald… Bij hem thuis helaas geen geschikte oplader ( had een erg oude telefoon) maar dacht het dat geen probleem zou zijn want zou mijn ouders de volgende morgen weer op schiphol zien.
Volgende morgen vroeg op schiphol afgezet door mijn vriend, ingecheckt en ben gaan wachten op mijn ouders+rest van de fam. Maar die waren er nog niet… en het werd later en later…(Ik overwoog om bij de incheckbalie te vragen of ik even mocht bellen, maar wist hun mobiele nummers niet uit mijn hoofd en als het goed is zouden ze niet meer thuis zijn)..op een gegeven moment zag ik op het scherm dat de incheckbalie gesloten zou worden en toen raakte ik echt in paniek want mijn ouders zijn eigenlijk altijd te vroeg…. En juist op dat moment hoor ik allemaal lawaai; mijn tante voorop die als een gek door de hal rent met haar bagaggekarretje al roepend ‘wij moeten nog inchecken’, vader, moeder, broertjes, oom en nichtje er achteraan. Ik was zo blij om ze te zien en tegelijkertijd was het zo’n grappig gezicht om ze als gekken door die hal te zien rennen dat ik er nu nog steeds een glimlach van krijg op mijn gezicht als ik eraan denk! Maar oh wat was het fijn geweest als ze mij konden bellen om te vertellen dat de taxi te laat was omdat hij ergens vast was komen zitten en dat niet had doorgegeven…dat had heel wat stress gescheeld…
Uit alle voorbeelden blijkt maar weer hoe afhankelijk we zijn van onze mobieltjes!
Ooh dit is echt iets voor mij. Waarom? Hierom: Mijn vriend woont in Maastricht, ik vlakbij Breda. Best een eind uit elkaar dus. We kunnen elkaar alleen in de weekenden zien, dus ik ben regelmatig in Maastricht te vinden. Meestal ga ik op zondagavond terug, omdat ik maandag alweer vroeg naar school moet. Een paar weken geleden zat ik in de trein en ik was van alles aan het doen op mijn telefoon. Ineens had ik geen batterij meer. Shit. En nu? Ik moest mijn vader nog bellen of hij me op wilde komen halen, de laatste bus naar mijn ellendige dorp gaat al om 11 uur en dat zou ik nooit halen. Shit! Het was ook nog eens rustig in de trein (voor de verandering!) en er zaten allemaal creepy types in mijn coupé. Ik stond op, ik pakte mijn trolley, mijn zware handtas en mijn laptoptas en ik liep als een oude oma, bepakt en bezakt, door de treingangen heen op zoek naar iemand die er aardig uitzag die even zijn mobiele telefoon aan mij wilde lenen. Nou, uit eindelijk ben ik een betrouwbaar type tegengekomen en heb ik even gauw mijn vader kunnen bellen. In deze situatie was het natuurlijk super handig geweest als ik zo’n oplader had!
Heel herkenbaar. Twee weken geleden met mijn zus een weekendje naar Londen geweest! Tja overal aan gedacht, maar niet dat onze opladers daar niet in het stopcontact kunnen….en geen wereldstekker mee…balen! Uiteindelijk is het toch nog goed gekomen, want bij de receptie van het hotel hadden ze er een te leen, pfff gelukkig…
Haha, dit lijkt me de ideale oplossing voor mij! Mijn Iphone en ik zijn namelijk bijna aan elkaar vastgelijmd en hierdoor laat hij mij op de cruciale momenten nogal eens in de steek!
Zoals afgelopen februari. Ik liep stage in een piepklein dorpje en het was mijn laatste dag, de dag waarop ik mijn beoordeling zou krijgen. Ik wilde graag een goede beoordeling en besloot ik daarom voor de dress-to-impress-methode te gaan die me misschien net dat extra puntje zou opleveren. Dus trotseerde de vrieskou op killer heels met panty. Was even afzien toen ik van het station naar mijn stageplek moest lopen, maar m’n methode lukte!
Net toen mijn dag erop zat en ik met goede beoordeling en killer heels weer richting station wilde lopen brak er een soort sneeuwstorm uit. Goed he, bikkel als ik ben trotseer ik die ook. Op het station had mijn trein eerst 10 min, daarna 20 min en daarna 40 min vertraging, want iedereen weet sneeuw en de NS gaan niet samen. Nadat ik mijn frustratie over de NS of facebook, twitter en iedereen die het maar wilde horen op Whatsapp vertelde viel mijn telefoon uit. Ook was ik nog eens die enige op het station in dat piepkleine dorp. Dus toen mijn trein na een uur er nog niet was, kon ik niemand bellen om me op te komen halen of checken of er bijvoorbeeld ook een bushalte was in dat dorp. Terwijl ik nog steeds op m’n hakken en panty in de sneeuw stond, zonder overkapping. Toen ik uiteindelijk na anderhalf uur warm en wel in de trein zat en in mijn eigen stad aan kwam, bleken daar alle bussen niet meer te rijden door de sneeuw. Mijn huis is 5 kilometer van het station en ik dacht, nouuuu dat moet lopend te doen zijn. Misschien op m’n Uggs met thermo-onderbroek wel ja, maar op die hakken en in panty wat een hel. Glibberend, 3x uitgegleden en ijskoud wilde ik het 2 kilometer al opgeven, maar ik kon geen taxi, mijn vriend, helemaal niemand bellen. Uiteindelijk ben ik na anderhalf uur lopen meer dood dan levend, compleet bevroren, met bijna afgestorven voeten huilend thuisgekomen. Had ik toen maar die mobiele oplader gehad…
Heel herkenbaar.. Ik ging laatst winkelen met een vriendin in Amsterdam. We stonden in mijn all time favorite shop, de Zara. Ik had mezelf voorgenomen om zo min mogelijk kleding te kopen.. Uiteindelijk stond ik daar, bij de kassa, met iets te veel kledingstukken. Ik wilde gaan pinnen en toen bedacht ik me dat ik vergeten was mijn geld op mijn betaalrekening te zetten, dus ik dacht; oh dat is wel zo gepiept.. Was ik ook nog is vergeten dat de batterijen van mijn iPhone bijna leeg waren!! Toen ik naar de ING app wilde gaan, viel ‘ie, ja hoor, UIT! Uiteindelijk kon een vriendin van me het geld voorschieten maar oh, had ik op dat moment maar een Duracell oplader..
Ik vind het altijd verschrikkelijk als mijn telefoon leeg is aan het einde van een schooldag wanneer ik nog veertig minuten op de fiets moet zitten, en dan dus zonder muziek…
Gelukkig heb ik het niet heel vaak. Maar natuurlijk wel op momenten dat het me echt niet uitkomt. Zoals toen er een paar jaar terug zo’n herfststorm was. Heel de NS lag overhoop en eigenlijk reed er geen enkele trein. Hetzelfde was het geval met elk OVmiddel. Met een klein beetje geluk had ik de laatste trein te pakken die me in ieder geval iets dichter bij huis zou brengen. Maar ja, nog steeds niet op loopafstand ofzo. En ja, daar stond ik dan. Op het treinstation waar geen trein meer reed en geen bus of taxi me nog verder kon brengen. Telefooncellen die alleen werkte met muntgeld, wat ik niet had. Ik had sowieso geen geld bij me, dus ik kon ook niet wisselen. En ja, telefoon ook leeg, dus ik kon ook niet naar het thuisfront bellen. Maar alles kwam goed. Ik kwam een bekende tegen en nadat diegene naar zijn thuisfront had gebeld, mocht ik de mijne ook wel even bellen. :)
Onderweg van mijn ouders naar mijn studentenhuis fulltime aandacht voor mijn (toen nog) iphone 3g: whatsapp, facebook, wordfeud, ruzzle, nu.nl, bubbles, etcetera. Eenmaal aangekomen was die telefoon natuurlijk dubbel en dwars leeg! Maarja, ik was toch bijna thuis… Al zoekend in m’n tas sta ik voor de deur: waar zijn m’n sleutels?! Stap twee: aanbellen, helaas deed er niemand open. Stap drie: tas op de kop op de stoep. Nee, echt geen sleutels! En geen telefoon dus.
Uiteindelijk wel een goede oplossing gevonden: bij La Pizza om de hoek lekker gaan eten! Voor het eerst in m’n eentje uit eten haha! En daar kon ik gelukkig mijn telefoon even opladen en twee uurtjes later kwam m’n huisgenootje me ophalen :-)
Toen ik een paar maanden in Parijs woonde, zou ik met mn Parisienne vriendin naar een sample sale gaan van Zadig & Voltaire. Ik kon het straatje ergens verstopt in le Marais echt compleet niet vinden, aan hoeveel mensen ik het ook vroeg. Ik besloot haar te bellen, en toen nam ze niet op. Honderd keer geprobeerd, ik kwam niet door haar telefoon was uitgevallen. Ik dacht, voordat mn batterij op is, ga ik snel roamen en zoek ik het adres op Google maps. Adres ingevuld, en mn iphone was het adres aan het laden. Yesss ik zie een blauwe stip! Waarom zoomt ie nou zo langzaam in?! Afgewisseld met wat grijs-geruite-plek-onbekend-in-maps-blokken, kwam de locatie dan echt in zicht. Totdat…zwart scherm, telefoon uit, batterij leeg. Als een moeder die haar kind was verloren, begon ik weer in mn beste woordje Frans te vragen waar rue de blabla was. Niemand kon me helpen en ik kon niemand bereiken. Ik besloot naar huis te gaan en mn telefoon op te laden. Toen ik eenmaal het adres weer had was de sample sale al afgelopen. Gelukkig had ik een mooie hoed van mn vriendin gekregen, maar bij t horen van de monster sales waarmee de te gekke winter collectie was afgeprijsd kon ik mn iphone wel vermoorden! Tijd om dit soort situaties voorgoed de das om te doen!
OHHH wat handig! haha ik wist écht niet dat dit bestond! ik zat altijd zelf al manieren te verzinnen om langer met mijn batterij te kunnen.. haha echt een top uitvinding! Graag doe ik mee en anders koop ik er zelf een! wat slim!
Hier mijn horror verhaal.. haha echt erg,
Ik was aan het praten met een hele leuke jongen (winkwink), ik was aan het feesten en na het feest zou ik hem nog even zien, om even te praten (hahawinkwinkagain). Ik dus lekker aan het feesten, wist ik al wel de tijd, want we zouden ongeveer even laat weg gaan van een feest, maar nog niet de plek.. Dus ik zo vol enthousiasme te whatsappen, inmiddels al over een ander onderwerp, (aangezien ik toch dacht dat ik álle tijd had.. ) Kijk ik naar mijn batterij, was hij nog maar 3%. En dan gaan die procenten zó hard voor je gevoel, inmiddels whatsappte ik ook met iemand anders dus ik typte gauw dat mijn batterij op was, en omdat je zo gestresst bent.. ja je raad het al haha, typte ik ook heel veel fout en scheef wat NOG meer tijd kostte.. Dus ik snel op die jongen klikken met 1% nog, typ ik dat ik geen batterij meer heb. Gelukkig verstuurde hij het nog maar de jongen dacht dus eigenlijk gewoon dat ik hem keihard afwees en hem niet wou spreken, erg dom natuurlijk, zou ik zelf ook gedacht hebben, want je kunt me dan ook niet meer bellen, mijn vriendinnen hadden ook zijn nummer niet dus daar ging onze stiekeme date na het stappen :( ik baalde zo erg, ik belde hem ook in de nacht op dat mijn mobiel uit was gevallen etc. maar hij baalde ook zo erg! echt zo balen haha nog steeds vind ik het jammer, inmiddels spreek ik hem niet meer zoveel, maar ik vind het nog steeds erg jammer van onze in de soep gelopen afspraakje! haha nou wat een verhaal, sorry maar haha dit was er bij mij gebeurd wat ik écht erg vond! liefsx
Must have!
Bij de dinoshow, even op de foto met Jandino, Josh V etc: Batterij leeg
Concert van Ed Sheeran, zoveel moois om te fotograferen: batterij leeg..
The Voice of Holland liveshows, op de foto met kandidaten/jury: batterij leeg..
Zoveel leuks waarbij een camera niet toegestaan is, maar mn telefoon laat me keer op keer in de steek..
Met kerst weer naar Londen, hier kan ik mn telefoon echt niet bij missen toch?! :-(
Seriously need some duracel energy! :-)
Stage lopen op 2 uur reizen van je woonplaats is niet echt handig! als je alleen bent vliegt de batterij erdoor voordat je het weet! Toen op de terugweg mijn batterij weer eens leeg was door al het gewhatsapp en luisteren van muziek, kon ik de vraag van mijn vriend of ik bijna op een bepaald station was niet meer beantwoorden… we hadden elkaar al 2 weken niet gezien en dit zou weer een schaars moment zijn, als mijn telefoon het nog had gedaan had ik niet besloten om een andere trein te nemen..
Of die keer waarbij ik voor een baan gebeld zou worden en mijn batterij leeg was, nadat ze het 4x geprobeerd hadden vonden ze het wel genoeg geweest, dag bijbaantje… :(
Die duracel batterij zou dus heeeeeel goed van pas kunnen komen als mijn vriend weer eens op hetzelfde station staat of ik weer dat ene bijbaantje kan krijgen!
Oh dat is echt iets voor mij ! ik was met m’n moeder in Amsterdam, op zoek naar de P.c. hooftstraat, lopend vanaf het centrum. onderweg kwamen we scooters tegen die ons voor 2,50 wilde brengen. Mijn moeder is alleen bang achterop een scooter, dus dat ging niet werken. Vervolgens stuurde mijn telefoon en mijn moeders iPhone ons allebei de verkeerde kant op. onderweg de weg gevraagd en ook die man stuurde ons de verkeerde kant op. iets later waren beide telefoons leeg. en hebben we 3 uur door Amsterdam gelopen, zonder dat we de P.C. Hooftstraat hebben gevonden. zie dan nog maar eens de weg terug te vinden naar het centrum. WAT een drama.. en we gingen nog wel weg met volle telefoons. ppf dat wil ik dus niet meer meemaken zolang ronddwalen. en ROZE kan het nog beter? hihi
Ja dit is echt heel fijn. Mijne is helaas vorige week overleden :(. Afgelopen zomer was ik op een buitenfeestje. We moesten 45 minuten lopen naar het station om de laatste bus naar huis te kunnen nemen. We merkten dat we er toch iets langer over deden. We hadden een retourtje voor de bus en moesten deze halen, want het was de laatste die die avond zo komen. Je raad het al… De bus reed net voor onze neus weg. Vriendin en ik allebei met een lege iPhone. Geen pinpas en OV. Chipkaart bij ons, want ja…we waren eigenlijk van alles voorzien. Daar sta je dan op een zo goed als verlaten station. Uiteindelijk een conducteur gevonden die ons zwart met de laatste trein heeft laten reizen. Helaas niet helemaal naar de plek waar we moeten zijn. Vanuit daar konden we dus lekker weer gaan lopen! Haha. Achteraf wel heel grappig eigenlijk. Ik zou graag weer een nieuwe externe lader hebben. Staat sowieso op m’n to buy lijstje :)
Ik weet nog precies wat mijn ‘horror’ situatie was met een lege telefoonbatterij. Vorig jaar reisde ik voor het eerst met het vliegtuig vanuit Italië terug naar huis. Of naja, huis.. Naar het vliegveld in Duitsland aangezien wij redelijk dicht bij de grens wonen. Mijn moeder zou mij ophalen bij de gate, dus dat zou allemaal wel goed komen. Eenmaal back on earth was mijn moeder nergens te bekennen. De eerste helemaal alleen vliegen en mijn moeder was nergens te bekennen. De paniek sloeg dus al toe. Ik besloot nog even te wachten, want het kon goed zijn dat mijn moeder nog wel op kwam dagen. Na 20 minuten begon ik me wel erg veel zorgen te maken. Uiteindelijk heb ik in m’n beste Duits een vrouw gevraagd of ik even met haar telefoon mocht bellen. Uiteindelijk bleek dus dat de verkeerde informatie op de borden was doorgegeven, dus ze stond bij een andere gate. Gelukkig is het allemaal goedgekomen, maar ik zou er niet aan moeten denken dat ik weer in zo’n soortgelijke situatie terecht zou komen..
Dit lijkt me zo ontzettend handig. Hoe frustrerend is het wanneer je telefoon er tijdens een gesprek mee ophoudt, je hem net nodig hebt om de weg te vinden of iemand net op dat moment iets heel belangrijks wilt vragen. Dat zul je altijd zien.
Laatst was ik bij een vriendin in Amsterdam en ik kon de weg niet goed vinden. Blijkbaar had ik ook nog eens de verkeerde tram genomen naar haar huis en het adres wist ik niet meer precies. Toen ik wilde bellen, was natuurlijk mijn batterij ineens leeg. Na heel wat gevraagd bleek dat ik, thank god, in de buurt was. Na ongeveer 20 minuten lopen kwam ik dan ook bij haar huis aan, waar ik razendsnel mijn telefoon aan de lader heb gelegd.
Ik heb geen horrorstory, maar wat een onwijs handig ding! Ik kan niet zonder mijn lieftallige iPhone 4s.
Mijn horrorverhaal doet zich zo’n 3 keer per week voor. Ik loop nog rond met een Blackberry, jajaa, maar ik ben helemaal gek op dat ding en dat touchscreen is volgens mij toch niet echt iets voor mij. Probleem echter is dat mijn Blackberry me niet eens meer aangeeft wanneer hij leeg is! Soms valt hij uit terwijl de batterij aangeeft dat hij nog half vol is en is hij niet meer aan te krijgen omdat hij dus leeg is en in de grootste gevallen is die iets minder dan de helft leeg. Kortom: ik weet niet wanneer hij uit gaat vallen en dat kan héél irritant zijn! Zo’n Duracell oplader zou dus heel handig zijn!
Ja, dat is dus echt pure horror. Ik ben één keer in mijn leven op wintersport geweest. ’s Avonds besloot ik een avondwandeling te maken en zo geschiedde. Mijn telefoon in mijn zak, mijn dikke jas en sjaal hielden me warm. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, zeggen ze niet voor niets. Na een uur wandelen in het Zwarte Woud was het echt pikkedonker en hing het ijs aan mijn gezicht. Ik besloot terug te keren naar mijn appartement. Maar… ik verdwaalde. Ha! Geen nood, ik had mijn mobiele telefoon mét abonnement, dus ik kon ook niet zonder beltegoed komen te staan. Wist ik veel dat je batterij leegloopt door kou… Duracell had daar dus echt een geschenk uit de hemel kunnen zijn!
Niet kopen!!!!!!!
Het lijkt ideaal, maar hij werkt niet. Mijn telefoon, samsung note, laadt er iig niet mee op!
Nou horror in de puurste vorm is toch wel echt wanneer ik naar het toilet moet en mijn telefoon leeg is. Wat moet ik dan doen? Instagram, twitter, facebook, mail, NIKS heb ik dan!!
Oohh wat handig!! Mijn horror verhaal (oh ik raak al in depressie als ik er aan denk):
Ik wou laatst in de nacht naar huis met de laatste trein en toen wou ik met de laatste beetjes energie in mijn iPhone even kijken vanaf welk perron hij ging (Ik kan met alle andere omgangsregelingdingen niet goed omgaan..) VIEL HIJ UIT!! Dus ik voor de verandering een ander alternatief zoeken om bij de goede trein te komen maar helaaaaaas was ik te laat en kon ik dus niet naar huis. Na 2.5 uur gewacht te hebben kwamen mijn ouders me ophalen maar dat wil ik echt NOOIT meer meemaken want het was echt vreselijk om zolang in de kou te wachten!! Die duracell lader had me uit een lastige situatie kunnen helpen hahaha..
I want one!! Komen weer genoeg weekendjes weg aan met weinig stroom, dus dat komt goed uit!
Misschien voor velen geen horror-moment, maar voor mij toch wel een klein, behoorlijk vervelend, horror-momentje: Je hele run al hebben uitgedacht in je hoofd, kleren en schoenen aan (of meegenomen), mind set en dan… batterij (bijna) leeg. Maar ik wil tóch heel graag de Nike+ app gebruiken tijdens het hardlopen (in de hoop dat ik deze keer weer sneller, verder of beter ga dan de vorige keer), en daarnaast heb ik mijn telefoon ook nodig voor goede muziek! Nu weet ik niet of het mogelijk is, maar ik zou het dus makkelijk voor elkaar krijgen om deze oplader tijdens het hardlopen tussen mijn iPhone-band te proppen, Nike app aan, oordopen in en GO!
WAT een uitvinding, die oplader! Klein horrorverhaaltje: Ik kwam in mijn eentje ’s nachts terug vanuit Amsterdam. Ik woonde toen nog thuis maar bleef bij mijn vriend slapen, want ik kon vanwege gebrek aan bussen ’s nachts niet meer thuis komen. Om moeders niet wakker te houden stuurde ik haar om 1 uur ’s nachts al dat ik bij mijn vriend was, terwijl ik toen nog de trein moest pakken. Uiteindelijk ben ik in de trein in slaap gevallen en werd wakker op het rangeerterrein met een LEGE telefoon. Vriendlief was mij toen al een halfuur in paniek aan het zoeken en had (helaas maar begrijpelijk) mijn ouders gebeld of ik daar misschien was. Na een goed kwartier lopen kwam ik bij het Mercure hotel en kon ik tegen een flinke vergoeding een belletje plegen. Geloof mij, dit hele avontuur heeft me een aardige preek gekost! Vlak daarna met Valentijnsdag kreeg ik wel een nieuwe batterij voor mijn telefoon… Maar een mobiele oplader zou nog veeeeel beter zijn!
Voor het eerst op vakantie met een smartphone, ik durfde het aan. Vanaf het moment dat ik m’n iPhone uit het doosje had gehaald, is die niet meer uitgegaan. Aan de toegangscode dacht ik dus geen moment meer tot… Totdat ik op vakantie was in Turkije en halverwege mijn vakantie mijn telefoon uit was gevallen, batterij leeg. Ik heb ‘m de rest van de vakantie voor de sier bij me gedragen. Voor de sier ja, want ik kon er niets meer mee dan ‘m showen. Dát was zo’n moment waarop een beetje meer batterij handig was geweest.
Ik doe mee met mijn horrorstory.
Wat denk je.. net toen mijn vriendje zei dat hij me terug wil viel mijn telefoon uit. Hij dacht dat ik boos was.. wat een klote situatie want ik vond hem superleuk!
Och, als het om horror gaat vraag het mij! Dit gebeurde mij een paar weken geleden: Toen ein-de-lijk mijn tentamenweek afgelopen was besloten mijn vriendinnen en ik het te vieren door lekker te lunchen in de stad! Het was hardstikke gezellig en leuk, en de lunch smaakte ook heeeerlijk! Maar, ik had hierna met mijn vriend afgesproken. Hij zou me in de stad oppikken om 2 uur. Aangezien het al rond half 1 was toen mijn vriendinnen naar huis liep ik de stad nog maar een keer op en neer, en geloof me, na een half uur ben je uitgekeken. Nou, prima! Alleen shoppen is natuurlijk geen probleem. Toen ik eindelijk op de afgesproken plek stond kwam mijn vriend maar niet opdagen. Na een half uur banjerde ik zwaar geirriteerd naar de bus. Op weg naar huis. Eenmaal thuis snel mijn telefoon aan de lader. En *pling* daar kwamen de berichtjes al. Hij had dikke vertraging. En ik was al thuis.
Gelukkig is het allemaal weer goed gekomen en heb ik uit liefde de hele avond voetbal gekeken. *zucht* Die mannen ook altijd…
Ik zou de duracell mobiele oplader heeel graag willen winnen, alleen niet voor mijzelf maar voor mijn broertje. Hier komt zijn (mijn) horrorverhaal:
Mijn broertje (net 16) besloot om uit te gaan, net op het moment dat mijn ouders in Valencia zitten (en ze zijn al 15 jaar niet samen op een reisje geweest!). Hij gaat nooit uit dus waarom op dat moment? Maar oke, ik vond het prima. We hadden alleen wel een afspraak gemaakt: hij zou smsen als hij richting huis zou komen. Broertje gaat weg, heeft het leuk en ik ging slapen. Midden in de nacht werd ik wakker, slaperig keek ik of ik een sms van mijn broertje had binnen gekregen. Conclusie: nee. Hoe laat is het dan? dacht ik. Conclusie: 06:30. ‘Waar the fuck is mijn broertje?!’ Ik begon maar met een whats app: ‘ben je al thuis?’. Natuurlijk geen reactie. Dan maar bellen, maar er werd niet opgenomen. Ondertussen gingen al alle horrorscenarios door mijn hoofd: hij was opgepakt, de bosjes ingesleurd door een seriemoordenaar of zo rechtsstreeks de gracht in gefietst. Maar, na de vijfde keer bellen nam hij eindelijk op. ‘juaaah?’ hoorde ik aan de telefoon. Mijn reactie: ‘waar ben je?’ ’thuis’ zegt mijn broertje half slapend. ‘Mijn telefoon was leeg dus ik kon je niet whatsappen.’
Dus: laat ik alsjeblieft deze super leuke duracell mobiele oplader winnen. Dan mag mijn broertje voor straf met het ding rondlopen zodat ie wel kan whatsappen als hij weer eens besluit om uit te gaan als mijn ouders niet thuis zijn.