Afgelopen zondag stond mijn zusje voor het tweede jaar op rij aan de start van de halve marathon in Amsterdam. Precies een jaar geleden liep ze hier haar allereerste halve marathon. Door blessures liep ze niet zo lekker als ze gewild had. Ook tijdens haar voorbereiding op de CPC dit jaar had ze last van allerlei blessures waardoor ze niet goed had kunnen trainen. Maar dit keer pakte ze het anders aan.
Sinds half mei heb ik 1 doel: revanche op de CPC tijdens de Amsterdam Halve Marathon. Na 61 trainingen was ik klaar voor, nou ja klaar, het liefst had ik natuurlijk nog een paar maanden extra gehad om nog beter voorbereid aan de start te staan. Maar naar omstandigheden stond ik er heel goed voor en wist ik dat een PR (oude PR het makkelijkste doel van de dag ging worden. Mijn echte doel was namelijk ietsje sneller dan dat…
Ik kan je nu alles gaan vertellen over die verkoudheid een dag voor de halve marathon en alle stress op de dag zelf waardoor ik in een heel ander startvak startte dan dat de bedoeling was, maar ik denk dat iedereen die verhalen wel kent. Laten we gewoon bij de start beginnen: ik stond achteraan in het startvak en vlak achter de pacers van 1:55, dat vertelde mij dat het begin waarschijnlijk heel druk ging worden. Ik moest me dan ook de eerste kilometer ontzettend inhouden om niet als een gek te gaan slalommen en op grasstroken te gaan lopen zoals anderen.
Mijn tactiek was heel simpel: als ik er niet links langs kon, wachtte ik geduldig totdat iemand niet zo geduldig was en een onmogelijke inhaalactie maakte en zo een gat creëerde, in dit gat sprong ik vervolgens. Dit had redelijk wat succes, maar bij kilometer 3 gingen we de bocht om en was het parcours opeens de helft smaller. Bam, we staan bijna stil zo druk is het. Rustig blijven is het devies. Laat anderen zich maar opfokken hierover, maar ik heb mijn energie nog hard nodig in het vervolg.
Vanaf kilometer 4 kan ik eindelijk lekker mijn eigen tempo lopen en voelt het alsof ik vlieg. Ik loop met gemak 5:20, een tempo dat ik normaal niet zo heel lang volhoud. Ik loop met een enorme glimlach, wat kan hardlopen toch zo fantastisch zijn als alles eindelijk een keer meezit. Eindelijk geen blessure, eindelijk maanden achter elkaar kunnen trainen zonder te moeten stoppen. Wel was ik benieuwd wanneer de man met de hamer zou komen, want dit tempo ging ik never nooit 21 km volhouden. De kilometers vlogen werkelijk waar voorbij, het was druk, het was soms even diep inademen en rustig blijven, maar mijn enthousiasme bleef.
Op 11 kilometer had ik het heel even een klein beetje zwaar, want ik was pas net over de helft en was bang dat ik het nooit ging volhouden. Maar mijn lieve vriendinnetje Lotje zou bij kilometer 15 staan dus ik begon haar te appen om er precies achter te komen waar ze stond. Dit gaf me zoveel energie, helemaal toen ik haar eindelijk zag staan. Ik vloog letterlijk voorbij.
Ondanks dat het soms enorm druk was op het parcours waardoor het soms echt heel langzaam ging, kon ik mijn snelheid goed vasthouden en zelfs wat versnellen. Ik ging nog steeds niet dood, iets wat ik zelf ook nog steeds niet kon geloven, die glimlach ging daarom nooit meer van mijn gezicht.
Totdat we het Vondelpark in draaiden en kilometer 17-18 opeens eindeloos leek te duren. Mijn horloge had allang aangegeven dat we de 18 kilometer waren gepasseerd, maar ik kon geen bordje vinden. Het bordje stond pas bij 18,3 km… mijn horloge had tot dan toe de hele tijd gelijk gelopen met de bordjes, maar nu dus niet meer, waardoor ik voor mijn gevoel nog sneller moest gaan lopen om deze extra 300 meter te compenseren. Ik was er inmiddels wel een beetje klaar mee en deze laatste kilometers leken eindeloos te duren. Voor mijn gevoel was al het tempo eruit en ging ik nooit meer een echt goede tijd lopen. Mensen inhalen was bijzaak geworden, overleven hoofdzaak.
Eindelijk was daar de 500 meter boog, aka de ingang van het olympisch stadion. En dan kijk je dat stadion in en zie je dat je nog meer dan de helft van het rondje moet… nou dat lijkt op dat moment echt een eeuwigheid. Ik probeerde alles, had de binnenbocht, maar een echte eindsprint zat er niet meer in. Ik probeerde mijn armen in de lucht te gooien voor de foto, maar ook dat lukte niet echt meer. Horloge uit. Tijd: 1:50:50. Wauw. HOE DAN?! Natuurlijk droomde ik van deze tijd, maar verwacht had ik hem nooit.
Ik facetimede meteen mijn vriend terwijl ik in de hekken hing. BLEEK HIJ STIEKEM TOCH GEKOMEN TE ZIJN EN NAAR ME GEROEPEN TE HEBBEN BIJ 20K!! Helaas was ik zo gefocust en zo dood dat ik hem niet heb gezien, mede omdat ik het echt niet had verwacht, omdat we hadden afgesproken dat het niet hoefde ♥️.
Uiteindelijk heb ik volgens mijn horloge met een gemiddeld tempo van 5:13 gelopen en heb ik ongeveer mijn persoonlijk records op alle afstanden verbeterd. Ik ben enorm blij met mijn tijd en heb oprecht genoten 17 kilometer lang. Ik ben nu al benieuwd wat ik nog meer kan nadat ik de afgelopen maanden zo’n progressie heb gemaakt. Maar eerst even een beetje herstellen en dan weer door naar mijn volgende doel…
Ik ben super trots op die mega tijd die Roos gelopen heeft in Amsterdam, twaalf minuten sneller dan tijdens de CPC, dat is ruim 30 seconden per kilometer sneller. Wauw. Mochten jullie benieuwd zijn naar hoe ze dit voor elkaar gekregen heeft (hoe ze er voor zorgde dat ze niet geblesseerd raakte en wat voor trainingen ze deze zomer gedaan heeft), laat het dan vooral weten in de comments. Misschien krijgen we haar dan nog wel zo ver dat ze NOG een blog voor ons schrijft.
Liefs,
Annemerel & Roosmarijn
P.S. Mijn vader liep ook niet onverdienstelijk, hij scherpte zijn PR met 40 seconden aan (1:57:56), als ik op mijn 61ste nog PR’s kan lopen dan eh….. ben ik heel blij ;-)
Ah wat gaaf Roosmarijn! Dit is echt een dik dik dik PR. En wat fijn dat alles dan gewoon samenvalt op een wedstrijddag! Ik heb zondag ook Amsterdam gelopen en het was inderdaad ontzettend druk. Ik kan Leiden zeker aanraden, leuk als je zelf uit Leiden komt en daar heb je meestal goed de ruimte. Enige risico is dat het heel warm kan zijn..
Ik ben inderdaad heel benieuwd met wat voor trainingen je dit hebt gedaan. Dit is een tijd die ik ook heel graag op mijn naam zou willen zetten. Dus ik ben benieuwd naar je schema etc.!!
Heel graag de trainingen die Roos heeft gedaan aangezien ik zelf ook altijd van de ene blessure in de andere val ?
Wat goed van Roos! leuk stuk om te lezen, ben heel benieuwd hoe ze dat heeft aangepakt.
Leuke blog! En ben heel benieuwd naar de trainingen enzo:) zou zelf namelijk ook graag voor een halve marathon willen trainen dus alle tips zijn welkom!
Wooow ik had deze reactie kunnen schrijven
Wauw, wat supergoed gedaan! Ik heb ook de halve gelopen als laatste voorbereiding voor NY, en ook per ongeluk een PR gelopen, 2,5 minuut er af… Was niet helemaal de bedoeling, gewoon rustig lopen was het devies, maar het ging zo lekker! Het was echt een PR dag zondag!
Lekker nagenieten van deze prestatie en op naar de volgende!
Ik zou echt super graag een blog van Roos lezen over hoe ze nu blessurevrij is gebleven! Kamp namelijk ook al een hele tijd met allerlei blessures/pijntjes, waardoor ik nog maar max. 5 km kan hardlopen op het moment. Zou wel weer graag terugwillen naar de halve marathon afstand!
Wat een leuke blogpost en ik ben heel erg benieuwd naar Roos haar verdere training. Daarnaast vind ik het ook erg goed en leuk geschreven.
Jeetje wat goed van Roos en je vader natuurlijk! Ik ben ook benieuwd hoe ze dit heeft aangepakt, wil volgend jaar weer een halve marathon gaan lopen.
Ik liep zondag de marathon en vond het Vondelpark het zwaarst, bij km 39 zakte even de moed maar niet het tempo. Ik liep bijna 55 minuten sneller dan in april, toen had ik last van maag/darmen en zondag vrijwel niet. Ik ben ook zeer benieuwd hoe Roos haar pr zo aangescherpt heeft, 12 minuten is echt heel veel
Kom maar op met die blog.
Ik las eigenlijk vooral door omdat ik zo benieuwd was met wat voor trainingen ze dit voor elkaar heeft geschopt! Persoonlijk heb ik zelf ook snel last van blessures en lijkt mijn lichaam gewoon te protesteren als ik duurlopen van langer dan vijf kwartier doe, dus ik ben heel benieuwd! Hoop dat Roos het artikel nog wilt maken. Oh en gefeliciteerd natuurlijk, ook je vader!
Super knap gedaan! Ben ook erg benieuwd naar je schema!
Ja dat 18km bord, frustrerend was die! Ik Had hetzelfde! En ja super benieuwd maar de trainingen! Zelf liep drie weken geleden in Haarlem 9 minuten van mijn PR af en in Amsterdam zondag nog eens anderhalve minuut! Dit voelt goed, volgende doel aub 2 op de halve!
Tuurlijk gaat roos die blog schrijven ?
Vertel roos, hoe heb je dit voor elkaar gekregen?!?!
We want more. We want more. We want more! ;-)
Wouw wat knap Roos!! Ik mis je videos en blogs heel erg dus ben blij weer wat van je te lezen ;) ga je t ooit nog oppakken denk je? :D
Goed gedaan Roos! Heeft ze tips van Arthur gekregen?
Trots op mijn nichtjes en mijn broer!