RUN BABY RUN: Het jaar niet goed begonnen

Weten jullie nog dat ik ergens in 2017 een boek schreef met de titel ‘Ik heb geen zin’. Hardloopverhalen waarin ik smoesjes om niet naar buiten te hoeven weerleg met enthousiaste verhalen over waarom het juist wél heel fijn is om naar buiten te gaan. Je zou denken dat het mij – zeker in de eerste weken van het nieuwe jaar – geen moeite is om de weg naar mijn hardloopschoenen te vinden. Ik heb nieuwe doelen, het is een nieuw jaar, ik heb genoeg over het onderwerp nagedacht en geschreven. Maar het ging fout afgelopen week. Goed fout. Laat ik je meenemen in de eerste tien dagen van 2018, waarin ik op hardloopgebied hopeloos gefaald heb.

Maandag 1 januari: Ik sta vroeg op om samen met mijn vader achttien kilometer te lopen en het jaar goed te beginnen. Een goed begin is het halve werk, zeggen ze toch? Tijdens het lopen heb ik het ontzettend naar mijn zin, ik heb een eighties playlist opstaan en ben helemaal in mijn element. Ik voel wel iets in mijn knieholte irriteren, maar ik schenk er niet veel aandacht aan. Totdat ik thuis kom en het echt pijn doet. Evenals mijn rechterknie trouwens. You’ve got to be kidding me.

Dinsdag 2 januari: Dit is de dag waarop ik mijn eerste training voor mijn doel, een PR op de halve marathon tijdens de CPC half maart, gepland staat. Mijn knie doet pijn, mijn pees in mijn knieholte doet pijn, ik strompel door het huis en besef: ik kan beter een dagje wachten.

Woensdag 3 januari: Ik heb geen pijn meer, het is alleen nog gevoelig als je er op drukt. Ik stuur mijn fysio een app’je en nadat ik heb opgebiecht dat ik tijdens de feestdagen alleen maar langzame lange duurlopen heb gedaan geeft hij mij het advies om een paar korte stukjes op een hoger tempo te lopen. Ik denk OK. Ik doe: nee.

Donderdag 4 januari: Donderdag heb ik om half twee een afspraak om een spiegel op te halen bij iemand van Marktplaats. Daarvoor lukt het me niet om naar buiten te gaan, ’s middags heb ik ook honderdduizend smoezen. ’s Avonds wordt mijn nieuwe tafel geleverd en heb ik dus ook een excuus.

Vrijdag 5 januari: Het regent en het is koud.

Zaterdag 6 januari: Ik heb midden op de dag afgesproken met Carlissa. Ik ben zo laat wakker dat het me niet meer lukt om ervoor te lopen. Nadat ik thuis kom plof ik op mijn stoel en denk ik… Ik heb make-up op, als ik nu ga hardlopen moet ik dat straks weer opnieuw doen.

Zondag 7 januari: De zon schijnt, de lucht is strak blauw, deze dag vraagt om hardlopen. Ik heb alleen niet zoveel meer in de koelkast liggen als ontbijt, dus ik maak roerei met parmezaan en paddenstoelen gebakken in truffelolie. Lieve mensen, ontbijt dit nooit voordat je gaat hardlopen. Ik werd me daar toch een partij misselijk. Drie kilometer liep ik uiteindelijk, daarna moest ik zoveel gas terugnemen dat het verstandiger was om te gaan wandelen (advies van fysio). Als ik thuis kom doe ik nog wel een yoga workout van 20 minuten, in de hoop mijn lichaam weer flexibel en soep te maken.

Maandag 8 januari: Ik heb om 11.30u in Utrecht afgesproken met Annelijn om een video op te nemen voor haar Skinkliniek. Ik wil daarvoor eigenlijk nog hardlopen, maar als ik mijn mailbox open zie ik iets staan dat ik echt NU moet doen. Van het een komt het ander en ineens is het al tijd om naar Utrecht te gaan. In de video die we gaan opnemen krijg ik een peeling. Nadat ik de peeling gehad heb is mijn huid ietwat rood en gevoelig, er wordt me aangeraden om vandaag niet meer te sporten. Dus je begrijpt hoeveel er maandag is hardgelopen.

Dinsdag 9 januari: Ik heb met Roos afgesproken om een (hardloop)video op te nemen voor een campagne. Na twee uur kou lijden zijn we klaar. Roos gaat dan meteen naar buiten om acht kilometer hard te lopen. Ik zou dat ook wel willen, maar ik heb nog geen blog geschreven voor 12.00u en het is inmiddels 11.30u. Ik schrijf de blog en ben van plan om daarna naar buiten te gaan, maar ik besef dat ik ook nog foto’s moet maken. Ik rij naar huis, maak de foto’s en plaats de blog om 13.00u. Omdat op dezelfde SD-kaart ook de beelden staan die we ’s ochtends geschoten hebben besluit ik ze even te bekijken. Shit, het touwtje hangt de hele tijd uit mijn broek. Ik raak zo in paniek dat het materiaal misschien allemaal wel stom is dat ik de video maar meteen begin te editen. Als ik de eerste ruwe versie af heb, is het 17.00u. Ik heb honger. Op het menu vanavond staat een rode curry. De uren hierna is mijn buik zo geïrriteerd dat ik er niet meer aan toe kom om hard te lopen.

Woensdag 10 januari: Het is woensdagochtend 9.00u, ik had de dag eigenlijk willen beginnen met hardlopen. Maar de blog die ik voor vanmiddag geschreven had (in samenwerking met een opdrachtgever) was nog niet goedgekeurd, dus ik moest een nieuwe blog schrijven voor 12.00u. Omdat ik me een beetje zorgen maakte of ik wel een onderwerp zou weten besloot ik dit meteen maar te doen. Nu ben ik bijna klaar en heb ik honger. Het enige ontbijt dat ik heb is wederom redelijk vet, dus ik maak me nu al zorgen over hoe mijn buik straks reageert als ik toch naar buiten ga. Maar ik moet wel ’s ochtends gaan, want om 12.40u heb ik een afspraak bij Apple en vanmiddag moet ik naar Roos in Leiden, om foto’s te maken voor de blog die vandaag eigenlijk online had moeten gaan…

En dat jongens en meisjes, is hoe ik het jaar dus niet had willen beginnen. To be continued…

Liefs,
Annemerel

Delen:

14 Reacties

  1. januari 10, 2018 / 09:29

    ach zo lopen de dingen ook wel eens. Wel grappig dat je een boek schrijft over smoesjes, haha! Binnenkort gewoon keihard je best doen :)

  2. januari 10, 2018 / 10:31

    Gossie. Maar het mooie is: elke dag is weer een nieuw begin. Heck, elk uur is weer en nieuw begin, vol kansen en mogelijkheden. Dus het komt vast helemaal goed. Hopelijk houdt je knie zich verder rustig. Sterkte!

  3. Rosan
    januari 10, 2018 / 10:38

    Ik moet er stiekem wel om lachen en week 3 word vast beter!
    En ken je ondertussen bij Apple niet alle medewerkers?

  4. Mirna
    januari 10, 2018 / 12:01

    Fijn om te lezen dat ik niet de enige met opstart problemen ben :) Maar ik weet ook zeker dat het helemaal goed komt!

  5. Johan
    januari 10, 2018 / 12:07

    2018 kilometers halen wordt zo idd een moeilijk voornemen ;-)

  6. januari 10, 2018 / 12:18

    Wat jammer dat je het jaar niet bent begonnen zoals je zelf zou willen. Ik had 31 december na 7 km heel erg pijn in m’n linkerkuit en dat heeft een paar dagen aangehouden. Ik was even bang dat het roet in het eten zou gooien, maar gelukkig is het weer helemaal over en heb ik ook al een lekkere 8km gedaan maandag! Misschien kun je proberen om je boodschappen iets meer on point te hebben en altijd hardloop-proof eten te hebben, ook voor ’s avonds. Dan kun je na het avondeten nog gaan.

  7. januari 10, 2018 / 13:39

    Haha, vrijdag 5 januari was een duidelijke rustdag ;) Ik zeg het jaar netjes begonnen hoor en de beste wensen nog!

  8. Rosalie
    januari 10, 2018 / 16:30

    Herkenbaar. Zo dacht ik dat ik tijdens de kerstvakantie lekker fit zou worden door lekker veel te hardlopen. Nope, griep. Geen meter hardgelopen. Ben dit weekend eindelijk weer een beetje begonnen. Tja, soms zit het tegen. Accepteer het en zorg en neem voorzorgsmaatregelen om het morgen wel te doen.

  9. Cinthia
    januari 10, 2018 / 16:35

    Ah nee wat vervelend, maar goed dat je dit deelt met ons! Ook goed dat je naar je lichaam hebt geluisterd.
    Het probleempje van 7 januari herken ik wel, dat had ik afgelopen vrijdag zelf: ik had zin in 2 zachtgekookte eitjes als ontbijt, at daar 3 boterhammen bij en inderdaad.. kotsmisselijk met het lopen, met moeite 3 km gerend ;) Zelf heb ik sowieso wel struggles met eten en hardlopen, qua wat voedzaam genoeg is etc., tijdens mijn loop is het altijd of het is te veel geweest of ik heb honger, misschien interessant om hier iets over te schrijven of misschien heb je dit al wel eens gedaan en heb ik het gemist haha!

  10. Ilse
    januari 10, 2018 / 16:58

    Haha, heel erg herkenbaar. Kan gebeuren en de komende week dan maar opnieuw proberen!
    Ik ben juist een blij ei met hardlopen met de pijn in mijn knie word steeds minder en ben weer iets meer aan het opbouwen.

  11. januari 10, 2018 / 17:25

    Ach, iedereen heeft wel eens van zulke momenten toch. Een beetje zelfspot kan geen kwaad. Ik denk dat iedereen wel weet dat jij nog niet klaar bent met hardlopen :)

  12. januari 10, 2018 / 20:06

    Zo herkenbaar! Ben net als jij het jaar goed begonnen door op 1 januari 17,5km hard te lopen en sindsdien heb ik mijn schoenen niet meer aangeraakt. Deze ochtend vond ik dat het genoeg geweest was en heb mijn hardloopkledij mee naar het werk genomen om daar onder de middag een rondje te lopen. Lang geleden dat ik het zo zwaar heb gehad… Moet dringend terug in mijn routine komen, maar de regen, kou, wind, donkere dagen,… maken het niet makkelijk. Hopelijk ben jij ook snel back on track!

  13. Cindy
    januari 10, 2018 / 21:19

    Paar gevalletjes “oeps” :-)
    Ik denk dat het verstandig is om toch op vaste momenten je boodschappen te plannen. Zodat je in ieder geval goed kan eten.
    Ikzelf werk 32 uur per week, woensdag en zaterdag/zondag vrij. Woensdag en zaterdag sport ik in de ochtend, wandel ik in de middag, of ga ik de stad in op zaterdag. Ik doe op dinsdag en vrijdag na het werk meteen mijn boodschappen. Plan van te voren maaltijden in, en maak aan de hand daarvan mijn lijstje. Is even werk, maar levert uiteindelijk toch ook weer tijd op door het zo strak te doen. Kan me voorstellen dat het voor jij niet werkt, omdat je geen vaste werktijden hebt, maar wellicht kan je er toch wat mee.
    Ben hiermee begonnen toen ik Weight Watchers ging doen, en beviel zo goed dat ik dit nog steeds zo doe nu ik gestopt ben met WW. Geeft structuur, zorgt ervoor dat ik altijd goed eet, en voorkomt dat ik dingen weg moet gooien omdat het over de datum is ofzo.

  14. Brenda
    januari 12, 2018 / 14:35

    Hahahaha ik vind deze blog echt te grappig (zeker met jouw motiverende boek nog vers in mijn geheugen :-)))
    Ah meis, kun je het hardlopen dan niet gewoon eventjes loslaten, in plaats van je druk te maken dat je niet bent gegaan? :-) Dan komt het lopen gewoon vanzelf weer en misschien is een beetje rust ook wel goed voor je knie.
    Liefs!