Afgelopen woensdag liep ik – een dagje eerder dan gepland – mijn langste duurloop van mijn marathontraining. 35 kilometer. Van te voren was ik ontzettend zenuwachtig, want dit zie ik altijd een beetje als de generale repetitie. Gaat het nu fout? Dan zou het vertrouwen voor Berlijn niet erg groot zijn. Nu is het natuurlijk de vraag of je dat vertrouwen nodig hebt, want ging die 35 vorig jaar (twee keer zelfs!) niet ook gewoon heel erg goed en had ik daardoor niet juist teveel vertrouwen, waardoor het allemaal een beetje rottig uitpakte? Ik weet het niet meer, ik weet in ieder geval dat ik daar van geleerd heb. Hoe goed je training ook gegaan kan zijn, tijdens de marathon moet je je gewoon op het ergste instellen.
De avond van te voren kon ik niet slapen. Ik had de uitreiking van de Runner’s World blogawards en was pas rond half twaalf thuis, omdat er uitgerekend deze avond een file op de A4 moest staan. Natuurlijk kon ik ook niet meteen slapen, want de adrenaline gierde nog door mijn lijf van de avond. Maar ook de zenuwen voor de volgende dag speelden me NU al parten. Ik heb het één uur zien worden, half twee… en toen ging mijn wekker om kwart voor zeven. Ik was kapot, voelde me brak, maar goed… niet gaan was geen optie. Mijn hartslag was vijf minuten nadat ik wakker geworden was al 73. Niet goed… normaal is die ’s ochtends onwijs laag.
Nou, daar gaan we. Mijn hartslag blijft veel te hoog en ik ga helemaal niet zo hard. Ik ben een beetje misselijk, denk er over om mijn pannenkoeken in de bosjes te mikken, maar ja dat kan ook niet, want dan heb ik helemaal geen voeding in mijn lichaam. Na vier kilometer drink ik een slokje water, ik ben van plan om de rest op de terugweg te drinken, dus ik zet mijn flesje in de bosjes. Ik pauzeer nog geen twee minuten. Ik blijf misselijk, dat water lijkt geen goed idee. Het regent een beetje en wat is dit, moet ik nu echt plassen? Dit heb ik nog nooit meegemaakt tijdens een duurloop.
Na twaalf kilometer schakel ik jullie hulp in op Instagram en dat helpt zo ontzettend. Even kan ik mijn gedachten verzetten en hoef ik niet steeds te denken aan alle kilometers die ik nog moet lopen en alles dat ik thuis nog moet doen (stress). Doordat ik nu bezig ben met Instagram en jullie lieve berichtjes, kan ik gewoon lekker gaan en maak ik me een stuk minder zorgen. Mijn hartslag gaat als vanzelf naar beneden, mijn pace gaat juist omhoog. Halverwege stop ik nog even 2 minuten voor een korte plas en wat acquarius.
Op de terugweg gaat het eigenlijk nog steeds beter, hoe meer kilometers ik gelopen heb, hoe relaxter ik word. Wel begin ik mijn benen te voelen na zo’n 25-26 kilometer, maar ik kan er doorheen lopen. Ik skip zelfs mijn laatste ‘drinkpost’ omdat ik liever die laatste kilometers meteen loop dan dat ik nog wat water drink. Ik prefereer dit regenachtige weer ZO ERG boven 25 graden en zon. De laatste kilometers gaat het nog steeds lekker en mijn laatste kilometer is weer eens mijn snelste. Het meest bijzondere? Tien minuten nadat ik klaar ben is mijn hartslag alweer 70BPM, dat is dus lager dan vlak nadat ik ben wakker geworden.
En nu komt dus het aller lastigste van mijn hele training. Taperen. In Oostenrijk ren ik nog wel, maar geen lange afstanden meer. Ik moet nu gewoon vertrouwen op wat ik kan. Vertrouwen… rusten… goed voor mezelf zorgen en nog wat meer vertrouwen. Nog 18 dagen!
Liefs,
Annemerel
Een woord WOW echt super knap! Ik zou het niet kunnen.
Super knap gedaan! Inderdaad vertrouwen op jezelf. Je gaat vast en zeker knallen in Berlijn!
Zo knap dat je het die dag toch gewoon hebt gedaan, goed hoor! Nu zit je heerlijk in Oostenrijk en train je daar nog ‘rustig’ verder.. nog maar een paar dagen!
Superknap van je dat jij nooit opgeeft! Ik heb gisteren nog aan je gedacht toen ik voor het eerst na 2 maanden stilzitten weer m’n 5K rondje ging lopen.”Annemerel loopt verdomme marathons dus jij moet niet zeuren dat je moe bent na 3 km, volhouden!”
Good job! Geloof in jezelf. Berlijn gaat New York in THE ASS KICKEN!
heel nice! Krijg zelf ook echt weer motivatie door dit stukje!
Nog -maar- achttien dagen. Wat gaat het snel!! Maar zoals je zegt: vertrouwen op wat je kunt! Wij vertrouwen daarop!
Ik ben echt jaloers op die pace van jou, wauwie. Succes met taperen. Dat is misschien nog wel moeilijker dan al die lange afstanden lopen. Ik heb er ook vertrouwen in dat je het super gaat doen in Berlijn!
Supergoed! En wat een snelheid! Ik ga eerdaags weer eens 5km doen. Ik hou jou in mijn achterhoofd, haha.
Mweh, ik snap wel dat het een ‘beladen’ run was. Volgens mij heeft stress/spanning echt heel veel invloed op je hartslag, dat merkte ik in elk geval afgelopen week… Instagram is dan een goede afleiding. Ik hoop dat je er een beetje een goed gevoel over hebt!
Heel goed gedaan joh! Ik zou het nooit kunnen. Succes in Oostenrijk met de kortere trainingsrondjes.
Echt knap dat je die run zo goed hebt afgemaakt! Heel veel succes de komende dagen en rust vooral lekker uit. En die marathon in Berlijn komt wel goed!
Zoveel respect voor je! Mijn dam tot damloop van vorig jaar vond ik al heel wat, maar is bijna niets vergleken met jouw afstanden
Zoveel respect voor je! Mijn dam tot damloop van vorig jaar vond ik al heel wat, maar is bijna niets vergleken met jouw afstanden
Hi Annemerel!
Ontzettend knap van jou! Ik volg je nu een paar weekjes em vind t leuk om je loop avontuurtjes te lezen. Ik maak me klaar voor de Dam tot Dam, komt helemaal goed, moet me ook niet druk maken om tijdens een training even een minuut te stoppen. Lees nu dat t helemaal oke is!
Goodluck girl! You can do this
Lfs
Amanda
Zo knap! En die snelheid ziet er ook echt super uit :) Wat ik overigen ook knap vind: hoe kun jij rennen instaprammen?! Wauw.
Wouw echt super knap, ik ben net begonnen aan mijn hardlooptrainingen en heb in november mijn eerste 5KM race, vergeleken met de 35 die jij hebt gedaan stelt dat dus echt niks voor x)
Zo knap!
Aftellen dus! Success!!
R e s p e c t! Echt heel knap.
35KM! Supergaaf om een keer te doen! Wel ontzettend zwaar natuurlijk, zeker als je alleen moet. Toen ik ooit nog aan hardlopen deed, fietste er altijd iemand naast mij mee. Veel gezelliger, en het leidde mij heel goed af. Ook kon diegene voor mij nadenken over waar we naartoe zouden gaan, want ik kon niet rennen en nadenken tegelijk.
Nice, 35 km. Mooi tempo ook! Wat wordt je streeftijd?