Dit ben ik hardlopend in Serfaus, Oostenrijk, waar ik me deze week bevind. Dit zijn waarschijnlijk de enige meters die ik deze week ga maken. Ik zeg bewust meters en geen kilometers. Want ik denk dat ik gisteren in totaal nog geen twee kilometer gelopen heb. Na een lange dag skiën met Siberische temperaturen was ik eigenlijk meer toe aan een warme douche en een Aperol Spritz dan aan hardlopen. Maar hé, ik ben toch geweest, al heb ik bij elkaar misschien tien minuten gelopen.
Deze week ga ik gebruiken om tot rust te komen. Hopelijk verricht de rust en de frisse berglucht wonderen, want de tijd begint nu toch wel iets te dringen. Ik schrijf dit op 17 januari, precies drie maanden voordat ik aan de start van de Boston Marathon sta. Ik ben drie maanden voor een marathon weleens fitter geweest. En dat is het understatement van het jaar.
Ja, ik kan nog steeds twintig kilometer lopen als ik daar zin in heb, maar daar ligt op dit moment ook wel de grens. En die grens, die moet ik de komende weken weer eens gaan doorbreken.
Maar deze week nog niet, want deze week heb ik nodig om weer een beetje Annemerel te worden. Lukt dat niet, dan mag ik volgende week even bloed laten prikken. Ik hoop dat dit me mentaal zo afschrikt dat ik fysiek ineens helemaal fit en gezond ben. Ik loop nog liever een dubbele marathon dan dat ik bloed ga prikken. En dat is geen grap. Van het idee alleen al wil ik huilen. Wel goed vlog-materiaal trouwens…
Vandaag geen hardloopverhalen dus, want er is afgelopen week gewoon niet gelopen. Donderdag ben ik nog wel even naar buiten geweest, maar na vijfhonderd meter hield ik het voor gezien. Ik voelde me slap, had last van mijn linker heup, bil en bovenbeen en bedacht me dat ik beter een yoga-workout kon gaan doen. Nou, dan ben ik wel heel ver hoor, als ik liever yoga doe dan dat ik hardloop.
Het pijntje in mijn heup/bil/bovenbeen is geen wereldramp trouwens, iets met een spiertje in mijn onderrug dat de boel een beetje op stelten zet. Ik moet mezelf masseren met een tennisbal en mag volgende week weer terug komen bij de fysio. Ik heb er vooral in de eerste kilometers last van, daarna voel ik het helemaal niet meer, vandaar dat ik er eigenlijk nooit mee naar de fysio ging. Tot afgelopen vrijdag dus.
Goed, ik ga een eind breien aan dit weinig inspirerende verhaal. Ik verlang naar de weken waarin ik weer een paar fijne trainingen kan doen zodat ik niet alleen mezelf, maar ook jullie weer kan inspireren. Die weken komen weer, maar deze week nog even niet.
En dat moeten jij en ik allebei maar gewoon accepteren :)
Liefs,
Annemerel
Ach joh, ik liep vorige week ook maar 2 km in 11 minuten en toen hield ik het voor gezien. Nu loop jij over 3 maanden een marathon en ben ik nog steeds bezig met jou eerste schema in het boek… Maar het kan niet altijd fantastisch gaan natuurlijk, volgende week gaat het vast beter!! En nu gewoon genieten in Serfaus :)
Haha, dat wou ik dus ook zeggen.
Goed dat je naar je lichaam luistert en gewoon even rust neemt! Met een blessure ben je immers verder van huis.. Al moet ik zeggen dat ik je hardloopverhalen etc wel een klein beetje mis, aangezien je mijn grote motivator bent op hardloopgebied. :) Voor nu: geniet van Serfaus en we zien je trainingen van zelf weer verschijnen!
Oh wat naar dat je zo tegen bloedprikken opziet! Ik vind het ook geen pretje hoor, maar elke keer is het toch weer minder erg dan ik dacht ;) En het is ook wel fijn als ze erachter komen of er inderdaad iets met je bloed is waardoor je je niet zo fit voelt. Brr en ik snap dat je het hardlopen daar in Serfaus even laat voor wat het is. Ik voel me nu eigenlijk wel een watje omdat ik het hier in Nederland al te koud vind om hard te lopen haha!
Wel herkenbaar hoor, dat soort pijntjes. Ik denk dat elke loper daar bij tijd en wijlen wel last van heeft. Bij mij is net het schema voor Rotterdam weer begonnen, en ik heb ook zo’n zin in die lange duurlopen, ik geloof dat ik dat het leukste vind aan marathons lopen.
Loop je alleen in de buurt van Den Haag of train je ook wel eens op andere plaatsen in het land?
Ik hoop dat het snel over is of met fysio verholpen kan worden.
groetjes!
– Erik
Je kan nou eenmaal niet altijd in de hoogste versnelling staan. Denk dat het goed is om naar je lijf te luisteren en een stapje terug te doen. Dan wordt het hopelijk 1 stapje terug en daarna weer 2 vooruit :)