Vorige week dinsdag, met nog 33 dagen op de teller richting Chicago, kreeg ik te horen dat ik ‘overtraind’ was. Precies wat je natuurlijk wil horen 33 dagen voor een marathon…
Maandag (34 dagen tot de start)
Er staat weer een lange duurloop op het programma, maar ik voel me al een paar dagen niet echt fantastisch. Het begon met kleine pijntjes overal in mijn lichaam, toen kwam die ontsteking in mijn kaak en de bijbehorende antibioticakuur en ik zit nu dus midden in die kuur. Ondertussen heb ik ook nog een probleempje waar alleen vrouwen last van hebben, of nou ja, sommige vrouwen. Ik word maar niet ongesteld en nee mensen ik hoef me geen zorgen te maken over een eventuele zwangerschap, maar ik voel me wel als een ballonnetje dat op knappen staat. Dit heb ik trouwens iedere keer in de laatste twee maanden voor een marathon, het zal wel iets te maken hebben met de stress die ik uitoefen op mijn lichaam waardoor mijn hormonen een beetje van slag raken. Maar goed om een lang verhaal kort te maken, het lopen ging slecht. Ik ging veel te snel van start omdat ik dacht dat ik me goed voelde, stortte na tien kilometer al in en ben uiteindelijk vanaf twintig kilometer gaan wandelen/hardlopen. Steeds liep ik een kilometer hard, gevolgd door een kilometer wandelen. Ik moest namelijk nog tien kilometer tot mijn huis en hoewel ik mijn OV-chipkaart bij me had wilde ik toch niet opgeven. Ik besef nu eindelijk dat ik geen superwoman ben.
Dinsdag (33 dagen tot de start)
Tijdens mijn herstelloop ben ik nog slomer en stijver dan normaal. Ik krijg er zelfs geen vijf kilometer uit, maar eindig mijn run bij 4.75 kilometer. Niet goed. Om elf uur heb ik weer een afspraak bij de fysio en die geeft me na een aantal vragen de diagnose overtraind. Wellicht ben ik een klein beetje over het randje gegaan, maar ik wil nog niet aan de nood bel trekken hoor. Ik denk eerlijk gezegd ook dat mijn fysio het woord overtraind gebruikte omdat ik naar dingen als ‘je moet even wat rustiger aan doen’ niet luister. Dat woord ‘overtraind’ had ik even nodig om écht een pas op de plaats te maken.
Woensdag (32 dagen tot de start)
Ik heb een superleuke dag met een ontbijtafspraak in Amsterdam, een wandeling door het Vondelpark om kwart voor acht ’s ochtends, een middagje werken op het strand en een barbecue bij mijn ouders in de tuin. Aan hardlopen of work-outs doe ik niet vandaag en dat is prima. Want dat mag ik ook helemaal niet. Alhoewel… yoga zou wellicht wel goed voor me zijn op dit moment, maar ik kan me er niet toe zetten en heb het eigenlijk ook veel te druk met alle andere dingen die ik vandaag al op het programma heb staan.
Donderdag (31 dagen tot de start)
Eindelijk is het officieel, ik ben niet zwanger (mijn naam is dus nog steeds niet Maria). Vandaag heb ik weer een afspraak bij de fysio, dit keer word ik een uur gemasseerd. Er zijn slechtere manieren om je tijd te besteden. Dit was geen pijnlijke bindweefselmassage, maar een massage waarbij kleine knelpunten werden aangepakt. Helaas krijg ik die dag ook te maken met een reactie op mijn antibioticakuur. Netelroos. Het begint op mijn bovenbenen en verspreidt zich langzaam maar zeker over mijn hele lichaam, van mijn tenen tot mijn handen. Vooral mijn hoofdhuid jeukt ontzettend en ik weet eventjes niet meer waar ik het zoeken moet. In totaal neem ik drie pilletjes antihistamine omdat ik letterlijk gek wordt. Bijwerking van antihistamine is dufheid/vermoeidheid. Ik lig dan ook al om halfnegen te slapen. Niet slecht, heb ik tenminste ook geen last meer van de jeuk.
Vrijdag (30 dagen tot de start)
Gelukkig zijn alle bultjes verdwenen, wel voel ik me nog steeds een slappe vaatdoek, maar daar zullen de antihistamine tabletjes van gisteren wel iets mee te maken hebben. Ik ben meteen met de antibiotica gestopt dus hoop dat de uitslag niet meer terugkomt. ’s Avonds heb ik eindelijk weer wat energie en ga ik naar buiten voor een rustige tien kilometer. Ik loop de eerste zeven kilometer met een gemiddelde van 5’25 en de laatste drie met 5’00 en kom uiteindelijk op een gemiddelde pace van 5’14 uit. Rustnemen is goed.
Zaterdag (29 dagen tot de start)
Er staat een dagje strand op het programma en de enige beweging die ik heb is het wandelen naar de stad ’s ochtends en het beachtennissen met Marloes in de branding. Ik heb minder moeite met de rust dan ik aanvankelijk verwacht had, maar ik denk dat wanneer je de rust echt nodig hebt, het ook makkelijker is om die rust te pakken.
Zondag (28 dagen tot de start)
Ook vandaag heb ik nog een rustdag, want morgen loop ik mijn lange duurloop. Ik probeer ook daadwerkelijk rust te pakken. Dus minstens acht uur slaap en geen gekke dingen doen. Ik voel me al een stuk beter en vraag me af of die ‘overtraindheid’ niet gewoon ‘Annemerel moest ongesteld worden’ was. Enige nare van dit alles is dat dit precies een maand voor de marathon gebeurt. Jullie begrijpen wel hoe laat het dan moet zijn in Chicago. Maar daar heb ik denk ik wel een oplossing voor gevonden. Een paar weken hormonen en dan net iets vroeger stoppen zodat ik het (hopelijk) dit keer eerder word. Laten we hopen dat het zo makkelijk werkt als ik nu denk.
NOG MAAR 25 DAGEN TOT CHICAGO!
Liefs,
Annemerel
Vervelend voor je dat al die klachten de kop opsteken. Een marathon vraagt toch veel van het lichaam.
Ik herken het zelf ook: ik train voor de marathon van Eindhoven, komende maand. Gelukkig heb ik geen last van blessures, maar ik word ook niet ongesteld momenteel. (nee ook niet zwanger, en ik heb een normaal vetpercentage).
Dit jaar heb ik meer dan andere jaren getraind. Ik heb van iedere lange afstand echt genoten en mede door het goede weer heb ik dit keer meer kilometers in de benen dan anders. Toch denk ik dat het voor mijn lichaam gezonder is als de marathon erop zit en ik tot 15 km train (in de koude periodes tot 10 km, anders vriezen mijn vingers eraf)
Veel beterschap en succes!
Ik zou het even met je huisarts overleggen, maar misschien is het verstandiger om juist iets lánger dan een maand de pil te slikken, zodat je de bijbehorende kwaaltjes en klachten even uit kunt stellen tot na de marathon. Je kunt met de huidige anticonceptiepillen zonder problemen 3 maanden de pil doorslikken, dus een weekje extra zal geen problemen geven.
Oeps iets te snel op verzenden gedrukt
Ik wilde je ook nog heel veel plezier, succes en gezond verstand wensen voor je laatste maandje training :) xxx
He wat jammer dat het deze week allemaal niet zo lekker ging! Hopelijk komt het straks in Chicago helemaal goed.
Wat heftig! Echte overtraindheid is niet goed hoor, dan ga je je ook depressief voelen en voelt zelfs een trap op in je huis als een onoverkomelijk zware opgave. Dan is ook echt de enige oplossing om enkele weken, misschien wel maanden vrijwel niet te sporten. Echt een heel nare tijd, weet ik uit ervaring. Maar daarvoor kun je al wel in een stadium van overreaching zitten, dan kan een terugschakeling in je schema nog zorgen dat je weer hersteld, maar als je dat niet doet kan het wel tot overtraindheid leiden. Dus ik hoop voor je dat je nog in dat stadium zit. Houd je je rustpols bij? Bij een sportarts kunnen ze ook testen of je daadwerkelijk overtraind bent of nog in het stadium oververmoeid/overreaching zit. Wel iets om serieus te nemen! Succes in ieder geval!
Beachtennissen las ik serieus drie keer als beee-ag-te-nissen en ik maar niet snappen wat je bedoelde haha. Goed dat je even pas op de plaats maakt!
Wauw nog maar 25 dagen! Leuk dat je ons zo meeneemt in je reis!
Door het lezen van je boek, je site en IG etc motiveer je me echt!
Eerder dacht ik nooit verder te lopen dan 5km en nu dwalen mijn gedachtes soms af om te gaan trainen voor een halve, bizar haha!
Goed dat je ook je rust neemt want je moet natuurlijk wel goed om jezelf denken!
Ik weet zo de naam niet, maar er bestaat een ongestelheid uitstel pilletje die je ook bij de huisarts kan vragen, sommige vrouwen of meiden gebruiken het bv met vakanties of grote gebeurtenissen zonder verder echt aan de pil te gaan. Waarbij ik wel wil zeggen dat ik geen ervaringsdeskundige ben, maar het gehoord heb van vriendinnen.
Auteur
Yes die ken ik, Primolut. Die heb ik hier ook liggen want die heb ik een half jaar geleden gekregen toen ik eigenlijk Rotterdam zou lopen en me hetzelfde overkwam. Probleem is alleen dat wanneer ik hormonen slik ik me nog rotter voel dan wanneer ik ongesteld ben. Dus dat wil ik al helemaal niet tijdens de marathon.