DEAR FRANCIEN: #7

 photo DSC_0080_1.jpg

Dear Francien,

Vanmorgen vroeg je me via FaceTime of ik een mooi-weer-loper was. Ik zei nee. Ik ben geen mooi-weer-loper, ik loop altijd… weer of geen weer.  Heel stoer.

Althans, dat dacht ik vanmorgen, maar toen ging ik je deze brief schrijven en begon ik goed na te denken. Misschien ben ik toch wel meer een mooi-weer-loper dan ik vanmorgen wilde toegeven…

Aller eerst, ik begon met rennen in juni. Wekenlang was het prachtig weer, heel erg on-nederlands. Iedere dag scheen de zon, het was bikini-seizoen (goede motivatie voor mij toen) en de zon zorgde er voor dat ik iedere dag als vanzelf naar buiten ging.

De reden dat ik je vraag ‘negatief’ beantwoorde was omdat ik tijdens mijn ’tweede hardloopperiode’ juist in de herfst begon. Het was droog, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Maar… het was wel droog. In de regen ging ik niet naar buiten. En nog steeds ga ik niet naar buiten als het regent. Ik ren weleens in de regen, maar dan begint het tijdens mijn run te regenen, normaliter weet ik mijn schema zo in te delen dat ik niet door de regen hoef te lopen. De weer-app op mijn iPhone is dan ook mijn grootste vriend (en we hebben keiharde ruzie wanneer hij me verkeerd voorlicht!).

Als ik in het weekend een lange duurloop moet doen, zorg ik dat ik dat doe op de dag met de beste voorspellingen. Als het het hele weekend rot weer wordt, probeer ik mijn duurloop op maandag of vrijdag in te delen. Ik loop sowieso altijd eerst tegen de wind in en loop op de terugweg altijd met de wind in mijn rug. Niks zo heftig als de laatste kilometers van je run naar adem te moeten happen omdat het zo hard waait. Ik haat wind. Ik haat wind misschien nog wel meer dan regen.

Maar weet je wat het is… op Race-day heb je de weersomstandigheden ook niet voor het uitzoeken. Tijdens de New York Marathon had ik 80% van de wedstrijd de wind in mijn gezicht en dat was een hel, helemaal omdat ik het niet gewend was. Twee jaar geleden werd ik tijdens de CPC verrast door sneeuw.

Nu vind ik lopen door de sneeuw heel erg fijn in Oostenrijk, maar in maart, in Nederland, tijdens een wedstrijd… afschuwelijk! Vooral ook omdat de sneeuw wederom gepaard ging met wind. Ik had op dat moment ook een liesblessure en gaf de wind de schuld van mijn teleurstellende tijd, maar in werkelijkheid kan ik normaliter tijdens een wedstrijd prima door dat soort pijn lopen, het wordt pas lastig als er ook slechte weersomstandigheden in het spel zijn.

Dus ja, ik moet toch toegeven dat ik meer een mooi-weer-loper ben dan me lief is.

Ik probeer er wel wat aan te doen, want ‘what doesn’t kill you makes you stronger’. Je moet uit je comfortzone om sterker te worden. En dan bedoel ik niet alleen interval-trainingen om sneller te worden en lange afstanden om je benen aan langere afstanden te laten wennen, maar dan bedoel ik ook slechte weersomstandigheden om harder te worden. Om je niet te laten leiden door een zuchtje wind tijdens een wedstrijd.

Volgende keer loop ik tijdens een lange duurloop eerst met de wind mee en heb ik de laatste vijftien kilometer de wind in mijn gezicht, belooft. Tijdens een marathon kun je namelijk ook niet tegen de organisatie zeggen “Hé, kunnen we het parcours even omgooien, want nu heb ik de wind in mijn gezicht tijdens de laatste kilometers…”. 

Ik zal mijn leven beteren… en jij?

Tot volgende week!

Liefs,
Annemerel

Delen:

10 Reacties

  1. maart 19, 2015 / 17:02

    Super leuk geschreven, as always! Ik moet altijd een beetje lachen om deze ‘brieven’. Ik ben sowieso wél een mooi-weer-loper… Als het regent, heb ik vaak de motivatie niet om naar buiten te gaan, en dan draai ik me liever nog een keer om of loop ik in mijn ochtendjas door het huis. Guilty!

  2. maart 19, 2015 / 17:33

    Heerlijke brieven en weer ontzettend leuk geschreven! Die foto is tof! <3

  3. maart 19, 2015 / 17:59

    Leuk stuk weer! Ik hou stiekem een beetje van in de kou en regen lopen.. lekker dik aangekleed en geen andere mensen op straat.. heerlijk! Nu is mijn favoriete route vaak druk met hordes mensen, ook leuk maar wel íets minder leuk.

  4. maart 19, 2015 / 18:30

    Ouch de wind klappend tegen je gezicht lijkt mij heel zuur.

    Hardlopen moet wel leuk blijven. Regen en wind is niet leuk.
    Ik snap waarom je je weer app raad pleegt.

    Maar toch lijkt mij oefenen als het slecht weer is geen slecht plan, even voelen hoe het is met de wind tegen b*tchslappend tegen je gezicht ;-)

  5. maart 19, 2015 / 19:36

    Leuk die brieven. Enne…. heel herkenbaar!

  6. maart 19, 2015 / 19:44

    Heel leuk geschreven weer! Echt een leuk artikel :-)

  7. Ilse
    maart 19, 2015 / 23:31

    Die wind is echt zo vervelend met hardlopen.
    En ik ben ook meer een mooiweerloper dan ik zal toegeven.

  8. maart 20, 2015 / 08:56

    Weer ontzettend leuk geschreven! Wind is inderdaad verschrikkelijk. Ik ben niet per definitie een mooi-weer-loper, regen en sneeuw maken me niet zoveel uit, maar WIND. Daar wordt ik zo onwijs chagrijnig van :’)

  9. maart 20, 2015 / 11:40

    Verschrikkelijk vind ik dat, wind tegen hebben als je hardloopt, dan stop ik al heel snel!