Aller eerst, dankjewel voor al jullie lieve reacties op mijn blog over hardlopen van vorige week. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die er op deze manier over denk. Ik hou oprecht van hardlopen en zonder hardlopen zou ik een heel andere Annemerel zijn. Aan die kont werk ik wel op een andere manier (als ik daar zin in heb) en als ik een paar kilo kwijt ben eet ik gewoon wat gezonder. Rennen is goed voor mijn geest. En ok, ik geef het toe… ik heb af en toe ook wel een beetje last van competitiedrang en ik loop ook wel eens met een hardloopwedstrijd in mijn achterhoofd, maar negen van de tien keer loop ik omdat ik WIL lopen.
Toen ik zondagmiddag met Noortje Nederland binnen reed was het eerste dat ik haar vroeg wat leuke muziek op Spotify op te zoeken. Ik was een klein beetje vergeten om wat afspeellijst op offline te zetten, dus wel luisterden de hele weg naar Coldplay en Taylor Swift. Vond ik niet heel erg, maar Noortje wilde zelf ook wel eens wat anders horen. Het eerste nummer dat Noortje uitzocht was iets van Atomic Kitten, daarna kwam er iets van The Backstreet Boys, vervolgens had ik een verzoeknummertje van de Spice Girls. Wat volgde was een kleine throwback naar de beste boy- en girlbands van zo’n vijftien jaar geleden.
