De dagen worden steeds korter, de maatregelen steeds een beetje strenger, extra belangrijk om extra aandacht aan de mooie dingen in mijn leven schenken.
De dagen worden steeds korter, de maatregelen steeds een beetje strenger, extra belangrijk om extra aandacht aan de mooie dingen in mijn leven schenken.
Op dinsdag 8 november 2016 was ik in New York. Het was twee dagen na de New York Marathon en ik had eigenlijk al geen last meer van spierpijn, de zon scheen en ik was ervan overtuigd dat aan het einde van de dag Hillary Clinton zou worden uitgeroepen tot 45ste president van de Verenigde Staten. Het was een mooie dag, tot de uitslagen later die avond. Ik stond met mijn moeder op Times Square naar een groot scherm te kijken waarop CNN werd uitgezonden. Ik had verwacht dat het een soort WK Voetbal Finale op het Museumplein zou zijn, maar het was doodstil en er heerste een deprimerende stemming. Ik kon het zelf toen nog niet geloven, maar toen ik de volgende ochtend om zes uur wakker werd voelde het alsof er een bom insloeg, pushbericht, Trump verkozen tot 45ste president van de Verenigde Staten.
Afgelopen week was niet de meest inspirerende week. Noem het gerust de minst inspirerende week van 2020. Ik voelde me niet helemaal fit, het weer hielp ook niet erg mee en ik merk dat ik een stuk meer moeite heb om mijn ‘spirits hoog’ te houden tijdens deze tweede ‘lockdown’ dan de eerste keer afgelopen voorjaar. Ik kom gewoon echt vrijwel helemaal nergens en ik weet dat ik hierin zeker niet de enige ben (dus absoluut geen recht van klagen heb), maar het levert nou niet bepaald een spannende diary op.
Het gebeurt zelden dat ik een paar nieuwe (voor mij onbekende) hardloopschoenen aantrek en dat ik bij de eerste stappen meteen denk, wow, ja, dit is het. Zelfs de Nike Zoom Fly, waar ik tweeënhalf jaar lang bijna iedere training op gedaan heb, was het eerste half jaar niet meteen mijn lievelingsschoen. OK. Bij het aantrekken van de VaporFly en de AlphaFly (de wonderschoenen waar zoveel over te doen is geweest) had ik wel meteen het idee ‘ja, hier kan ik wat mee’, maar dat zijn wedstrijdschoenen, geen trainingsschoenen, logisch dat die schoenen me net een zetje extra geven. Zes weken geleden had ik dat YES-gevoel bij een trainingsschoen die ik sindsdien voor vrijwel al mijn trainingen gebruikt heb. Ik heb het over de Nike Air Zoom Tempo Next%. Omdat ik zo enthousiast ben én heel veel vragen over de schoen via Instagram ontvangen heb, vond ik het tijd voor een uitgebreide review!
Thuiswerken is weer (of eigenlijk nog steeds) de norm en nu de dagen korter, donkerder en grauwer worden kan dat best wel een beetje op je humeur werken. Ik kan me zelf eigenlijk geen tijd herinneren dat ik niet het grootste gedeelte van de tijd thuis werkte, maar zelfs ik – de grootste huismuts van Den Haag – vind het af en toe best saai. Vooral ook omdat we naast het werk ook zo weinig mensen kunnen zien. In het voorjaar gingen we nog regelmatig op (voor)tuinvisite, maar dat is op dit moment ook niet echt fijn met die herfstachtige taferelen. Goed, genoeg geklaag, ik wil jullie wat dingetjes meegeven die mijn (werk)dag opfleuren.