DIARY: 171

Ik kijk naar de collage van foto’s die ik afgelopen week op Instagram geplaatst heb en ik kan bijna niet geloven dat ik dit allemaal in een week heb mee mogen maken. Dit was écht een hele fijne en mooie week…

Maandag
Wakker worden in de sneeuw is nooit slecht. Zeker niet als die sneeuw gewoon buiten ligt en jij lekker warm in bed en als die sneeuw gewoon op de berg ligt en niet door de lucht dwarrelt… Maandag was zo’n droomdag. Strak blauwe lucht, prachtige pistes met een dun laagje nieuwe sneeuw. Dat zijn de dagen die me het meest gelukkig maken, helemaal omdat het een dag na een sneeuw-dag was, dan waardeer je die zon toch net eventjes iets meer. Ik had ’s ochtends eerst een meeting met iemand van de press office en ging daarna snel door naar de pistes, waar ik me weer de hele dag vermaakte met mijn skileraar Peter. Aan het eind van de middag reed ik nog even door het centrum van Alpbach (leuk en schattig!) en daarna was het tijd om terug naar het hotel te gaan, een snelle work-out, een paar blogs en dan… eten. Dat eten belandde helaas een half uur later alweer in het toilet, maar dat mocht de pret niet drukken.

Dinsdag
Mijn laatste halve dag in de bergen. Ik voel me nog steeds niet fit en heb lichte koorts. Voor vandaag staat er ski-touren op het programma, wat betekent dat ik in plaats van met de lift naar boven, met mijn ski’s naar boven ga lopen. Het angstzweet breekt me uit, ik voel me echt niet zo goed en kan ik dan wel zo iets intensiefs doen? De frisse berglucht is mijn reddende engel en het gaat super lekker! Na het ski-touren rij ik terug naar mijn hotel, neem ik snel een douche, pak ik mijn tassen in en stap in de auto.

Next destination? München! Ik had natuurlijk in één keer naar Nederland door kunnen rijden, maar ik heb München nog nooit gezien en aangezien Athena het komende half jaar in München woont vond ik het een mooi excuus om nog een laatste stop te maken. Om 16.00u was ik in München, ik slenterde door het centrum, at taart en dronk koffie en ging vervolgens naar Athena’s studio. Samen aten we bij een leuk restaurantje in Türkenstrasse en dronken we cocktails bij James T. Hunt. Daarna was het Annemerel-bedtijd.

Woensdag
De volgende ochtend werd ik al om tien voor zeven gewekt door de wekker van Athena (ze zei dat ze hem om 7.00u gezet had, maar haar telefoon staat standaard tien minuten te vroeg, zodat ze overal op tijd is… haha, fijn hoor!). Athena zegt zelf niet zo’n ochtendmens te zijn en ik ben dat juist wel, maar woensdag kost het me wel wat moeite. Toch sta ik een half uur later in hardloopkleding buiten en loop ik samen met Athena een rondje van zes kilometer, dat onderbroken wordt door een lekker en snel ontbijt met scrambled eggs en een lekker sapje.

Dan is het tijd om terug naar Nederland te rijden. De reis verloopt voorspoedig, ik hoef slechts één keer te stoppen om te tanken en op wat inhalende vrachtwagens na (waarom doen vrachtwagens dat, inhalen, als ze slechts vijf kilometer per uur sneller rijden dan hun voorganger, dat is zooooo irritant, zit ik weer vijf minuten uit mijn neus te vreten) heb ik bijna geen oponthoud. Totdat ik in Den Haag kom natuurlijk, maar daar is dan net de spits aangebroken.

Als ik thuis kom draai ik binnen vijf minuten mijn eerste was en ’s Avonds komen mijn ouders en zusje eten, gezellig! Om half elf lig ik moe maar voldaan in bed.

Donderdag & vrijdag
Eigenlijk zou ik donderdag op de DutchCowboys redactie spenderen maar ik heb het anders gepland. Ik werk zowel op donderdag als vrijdag een halve dag voor DutchCowboys en werk tussendoor verder aan mijn ellenlange to-do-list. Normaal maak ik een lijst per dag, dit keer maakte ik een lijst voor twee dagen. Wat er allemaal op stond? Ach… alleen maar het schrijven van acht blogs voor DutchCowboys, negen blogs voor Annemerel.com en ALLES voor metro. Dat werd nachtwerk dus. Maar goed, er staat wat tegenover… Eerst een paar dagen Oostenrijk/München, daarna twee dagen Parijs… Ja, jammer dat ik dan thuis keihard moet werken, maar ik mag absoluut niet klagen. Het feit dat ik mijn tijd zo vrij kan indelen is ALLES.

Nog een klein puntje van OMG. Vrijdag om 11.00u ontdekte ik dat ik een folder heb in mijn mailaccount waar de afgelopen maanden AL mijn mail die naar annemerel@annemerel.com verzonden is, in is beland. What the….. Ik vond het al zo opvallend dat ik zo weinig interessante mail ontving de afgelopen maanden. Ik heb HEEL veel leuke dingen gemist, van events tot interviews en jeuzus wat was het een taak om me door alles heen te worstelen (er stond namelijk ook gewone SPAM tussen… HEEL veel zelfs… het was zoeken naar spelden in een hele grote hooiberg). Maar hé, het is gelukt.

’s Avonds wilde ik vroeg naar bed, maar uiteindelijk was ik toch weer veel te lang met mijn iPhone aan het spelen, what’s new!

Zaterdag
De volgende dag ging om 6.00u de wekker… PARIJS! Een kleine anderhalf uur later stond Laura met haar auto voor de deur te wachten. On y va! We hadden helaas redelijk wat file in België, waardoor we anderhalf uur later in Parijs aankwamen dan gepland, maar hé, we waren in Parijs! We lunchten bij Ladurée, shopten op Rue de Rennes en op Rue Saint-Honoré, gingen vervolgens door naar department store Merci waar ik OOK weer geld uit wist te geven en we dineerden bij Italiaanse restaurant Grazie, dat honderd meter van Merci verwijderd ligt. ’s Avonds wilden we keihard gaan feesten in de hotelbar, maar de cocktails waren niet lekker en het publiek was stom, dus eindigden we alsnog om 0.00u in bed met een film, zoals het echte grannies betaamd…

Zondag
Maar de grannies sliepen niet voor 2.00u dus toen de wekker om 7.45u ging om hard te gaan lopen was het allemaal niet erg makkelijk. Ik perste er een rondje van 2,5 kilometer uit (ja hahaha, maar in de buurt van Mama Shelter kun je helemaal niet leuk rennen en ik had keelpijn en was moe, maar ik moest toch rennen in Parijs), vervolgens douchte ik, pakte ik mijn tassen in en was het tijd om uit te checken. We reden met de auto naar het centrum, waar we onwijs lekker ontbeten. Op zondag zijn veel winkels in Parijs gesloten, maar in Le Marais is het meeste geopend, dus daar spendeerden we onze zondag. We shopten, aten taart en toen was het helaas al weer tijd om terug naar de auto te gaan. In vijf uur reden we terug naar Den Haag, inclusief pitstop bij de McDonalds, dat we op een verlaten parkeerterrein aten alsof we al jaren niet gegeten hadden… zo gaan die dingen.

Om negen uur was ik thuis, een half uur later stond ik voor mijn spiegel voor een korte work-out en na een lekkere warme douche kroop ik mijn bed in met een nieuw boek. Het perfecte einde van een perfecte week. Maar deze week belooft ook weer leuk te worden, met leuke afspraken morgen in Amsterdam en zondag de CPC. Ik heb niets te klagen…

Liefs,
Annemerel