Toen ik over de finish kwam tijdens de New York Marathon een maand geleden zei ik tegen mezelf… Ok, dit was drie keer niets, maar ik kan het wel en ik ga iedereen (en vooral mezelf) een poepje laten ruiken en ik ben HEEL snel drie keer zo goed terug. Maar toen ging ik na een weekje rust voor het eerst weer hardlopen en stond ik na vier kilometer al te hijgen als een paard en kostte het me alle mogelijke moeite om twaalf kilometer te lopen. Alsof het nog niet erg genoeg was, kwamen er daarna een aantal runs waarbij ik vier tot vijf keer moest pauzeren tijdens een 6K. Die zes kilometer had ik begin vorige week eindelijk onder controle, maar het was nog wel zo zwaar dat uitbouwen naar tien kilometer voor mij een meer-weken-plan was.
Afgelopen vrijdag besloot ik ’s ochtends een klein stukje hard te lopen in Mayrhofen. Jezus Christus wat was dat zwaar. Ik had het gevoel dat ik hartstikke goed bezig was, dat ik keihard aan het sprinten was (als in lopen met een pace van 4’20 per kilometer), maar toen ik naar mijn Nike App keek zag ik dat ik met een gemiddelde van 6’00 liep. Dat is dan best een tegenvaller. Ik had op willen geven, ware het niet dat er iemand naast me liep waar ik geen al te slechte indruk op wilde maken. Ik bedoel: ik ben Annemerel die marathons loopt, niet Annemerel die al na een kilometer met 6’00 de handdoek in de ring gooit. Dus ik tufte door en eigenlijk ging het steeds beter. Mijn longen moesten in het begin gewoon heel erg aan de ijle lucht wennen.
Tweeënhalve dag later ging het gelukkig allemaal al een stuk makkelijker. Je lichaam past zich snel aan de omstandigheden aan (als het goed is), en na het skiën liep ik zondagmiddag in een kleine tien minuten twee kilometer. Niet ver, maar ik had dan ook eigenlijk helemaal geen tijd om hard te lopen. Maar het ging zo lekker, ik liep ‘super snel’ en had na die twee kilometer echt nog wel even door kunnen gaan. Maar goed, die vliegtuigen wachten op niemand en ik moest hem eigenlijk wel halen..
Die ‘hoogtestage’ van vier dagen heeft mijn lichaam HEEL veel goed gedaan. Want toen ik gisteren een klein rondje wilde hardlopen, liep ik uiteindelijk een halve marathon. Het ging zo.. Ik moest mijn auto bij de garage afleveren voor APK-keuring en moest toch op de één of andere manier naar huis. Van de garage naar mijn huis is drie kilometer, dat vond ik ietwat weinig dus ik besloot nog even een klein stukje van de duinen mee te nemen. Maar na een paar kilometer zat ik zo in mijn ritme dat ik maar bleef lopen. Het was koud, maar ik had me goed aangekleed dus daar had ik weinig last van. En uiteindelijk liep ik dus een halve marathon. Niet mijn snelste ooit, maar ook zeker niet mijn langzaamste.
Ik denk dat ik voor mijn volgende marathon gewoon twee weken de bergen in ga, op hoogtestage. Echt bizar wat dat met je lichaam kan doen. Maar goed, natuurlijk ook weer niet te veel op rekenen dat dat effect altijd zo geweldig is, maar hé, het is het proberen waard, toch? Een paar weken op wintersport in Oostenrijk is sowieso niet vervelend…
Liefs,
Annemerel
Wat fijn om te horen dat je het nog kunt! Had niet anders verwacht ook ;-)
Hoi Annemerel!
Ik heb even een vraagje! Ik blog op girlscene en ik zou graag willen weten hoeveel lezers ik heb! Ken jij een app daarvoor?
Alvast bedankt voor je antwoord!
Trouwens: Super leuke blog (alweer)!
Wat fijn om dit te horen dat het, nadat het wat minder ging, nu weer zo lekker gaat! Lijkt me heerlijk om uit het niets ineens de afstand van een halve marathon te rennen, zonder dat je dat van te voren had bedacht. Moet vast een voldaan gevoel geven!
Heeft dat met het zuurstof gehalte te maken. Als je hoger zit dan heb je in principe minder zuurstof toch?
Knap werk weer, fijn om te lezen dat back on track bent.
Wat een leuk artikel. Ik herken mezelf echt in het feit dat mijn longen ook aan de ijle lucht moeten wennen, en mijn conditie er aanzienlijk slechter door is..
You go Annemerel!! Nooit opgeven!
Fijn om te lezen! Komt wel weer goed!!
Ah dit geeft mij ook hoop!
Ik woon al 5 maanden op 3400 meter hoogte, heerlijk, maar hardlopen lukt er niet echt. Hoop dat ik net als jij als ik weer thuis ben ineens enorm goed hard kan lopen :).
Topper!
Of toch die Aperol… :)
Wat fijn dat het beter gaat!
Wauw wat netjes.. zomaar een halve marathon lopen! Mijn doel is de CPC loop.. helaas heb ik de afgelopen maandag weinig kunnen trainen en merk ik dus ook echt dat mijn conditie veel minder is! Frustrerend! Nu langzaamaan weer aan het opbouwen!
Ik vind dat het lichaam maar raar in elkaar steekt! Dat je het ene moment 42 km kan rennen en een paar weken later moeite hebt met 6 km. Hoe dan?? Je hebt dan toch genoeg conditie en spierkracht opgebouwd? Ik zou dat echt frustrerend vinden haha!
Maar fijn dat het in ieder geval niet helemaal weg is en je lekker halve marathon hebt kunnen rennen. Op naar meer fijne hardlooprondjes!
Ja ik vind het ook supergek! Hoe kan je nou opeens zo erg omslaan? Maaaar wel fijn dat het ook weer de andere kant op is omgeslagen ;)
Geen idee hoe het kan, maar ik had het ook! Ik liep dan weliswaar een halve marathon zonder heel veel moeite, maar daarna kon ik amper een kilometer rennen zonder uit te hijgen. Heel gek!
Super dat je weer back on track bent :D fijn dat je weer lekker veel motivatie hebt om te gaan hardlopen. Want een Annemerel die niet geniet van het hardlopen, bestaat niet ;)
Loopt ze zomaar even een halve marathon, gek! Stoer van je!
Haha, een hoogtestage van 4 dagen kan niet werken, dat effect is pas na 2 weken merkbaar! Maar alsnog super fijn dat je back on track bent!
Wat fijn!!
Wow, wat knap, van “weinig” (zeker niet weinig want ik haal die 5km niet eens, maar voor jouw doen “weinig”) ineens naar die 21 km!!!!!
Ik ga van 14-21 maart op wintersport en op 12 april loop ik de marathon in Rotterdam, dus ik hoop dat dit dan nog effect heeft! :D
Soms lukt het lichamelijk niet en geestelijk wel. Dat blijkt nu. Het geeft wel aan dat je een echte doorzetter bent! Fijn dat het beter gaat :)
Marielle @ Fit & Fast