DIARY: 125

Wat was het afgelopen week lekker weer. Niet alleen in Nederland hadden we strak blauwe luchten, ook in Wenen leek het wel zomer. Alleen zaterdag ben ik tot op het bot toe nat geregend (beetje een domper). Van mij mag het dit weer blijven tot en met eind mei. Ik teken ervoor hoor. En dan daarna een paar graden warmer. Helaas zijn de weersvoorspellingen voor deze week alweer een stuk minder fabuleus. Goed genoeg over het weer, verder naar mijn week.

Die week begon ik voor Girlscene, maar wel vanuit huis. Mijn wekker ging gewoon om 6.00u en OK ik was redelijk moe van al die hardloop-shenanigans, maar het was te doen. Helaas dacht ik daar net iets anders over toen ik mijn schoenen aantrok. Au, die blaar onder mijn rechtervoet. Er kwam iets uit wat ik verder niet in detail zal bespreken, maar geloof me maar… dat was niet fijn. Dus werkte ik vanuit huis en omdat ik toch al helemaal klaar was om te gaan, kon ik net zo goed om 7.00u beginnen. Na een dagje werken stortte ik me samen met mijn vriend op de bank voor een nieuwe aflevering Suits, yes! Niet de beste aflevering die ik ooit gezien heb, maar wel weer fijn dat de serie weer terug is.

De volgende dag was het dinsdag, thuiswerkdag. Dinsdag heb ik al uitgebreid beschreven in mijn PLOG. Mijn wekker ging vroeg, ik moest bijna huilen om mijn To Do List, uiteindelijk kon ik wel alles afstrepen (want ik maak me van te voren altijd veel meer zorgen dan nodig is) en ik kookte een heerlijke risotto voor Carlissa. Een drukke, maar fijne dinsdag.

Woensdag dan wel weer naar kantoor. Het gaat inmiddels veel beter met de blaar onder mijn voet, maar goed, het is alles behalve genezen (maar daar kom ik later nog wel een keer op terug). Bij Girlscene heb ik heerlijk gewerkt tot een uurtje of half vijf, toen ben ik met Danique en Claartje naar het hoofdkantoor van Levi’s gegaan voor een fitting van de nieuwe Revel Jeans. Oh wat zwaar. Claartje en Danique hebben allebei een fiets in Amsterdam, ik niet. Dus ik moest achterop bij Danique, maar geloof me… ik en achterop zitten, dat gaat niet samen. Eerst viel ik er bijna drie keer vanaf, toen besloot Claartje maar bij Danique achterop te gaan zodat ik kon fietsen. Ook dat was niet zonder gevaar, want ik heb altijd een fiets met handremmen gehad en deze fiets had – je raadt het waarschijnlijk al – geen handremmen. Met gevaar voor eigen leven fietste ik over de grachten. Uiteindelijk ben ik maar gaan hardlopen. In mijn gewone kleding, met mijn tas om mijn arm, een kilometer door de binnenstad van Amsterdam. Ja, dat leverde nogal wat opmerkingen op ;-).

’s Avonds heb ik snel mijn koffer ingepakt, nog wat gewerkt voor Girlscene en uiteindelijk lag ik om 22.00u in bed. Zes uur later ging mijn wekker alweer voor mijn reisje naar Wenen met de nieuw te lanceren website Just Away (daar later deze week meer over). Om 5.45u moest ik op Schiphol zijn en ik was dan ook heel erg dankbaar dat mijn lieve vriend me even wilde brengen, want een tram rijdt er op zo’n tijdstip dus nog niet. Over mijn tripje naar Wenen krijgen jullie vanaf morgen uitgebreid verslag, maar voor nu kan ik alvast zeggen dat Wenen me verrast heeft. Van te voren wist ik niet zo goed wat ik van Wenen moest denken, maar echt.. Wenen is de perfecte stad voor een korte citytrip. De stad lijkt wel een openluchtmuseum, je hebt er alle winkels die je je maar kunt wensen, de taart is heerlijk, de mensen zijn vriendelijk, de prijzen redelijk en de stad is groot, dus vervelen doe je jezelf echt niet.

Zaterdagavond om 22.00u landde mijn vliegtuig, na een avontuurtje met de Sprinter en een tram in Den Haag was ik rond 0.00u thuis, doodmoe, maar ja dan word je gebeld door een vriendinnetje en is het zo weer 1.00u. Toen mijn telefoon ging dacht ik… zal ik opnemen, zal ik hem laten gaan? Ik wilde zo graag slapen, maar ja, even praten met een vriendinnetje kan ook geen kwaad, toch? En toen was het dus alweer 1.00u. Dan slapen? Nee… want door het gesprek was ik weer zo wakker dat ik niet kon slapen, dus toen maar de nieuwste aflevering Pretty Little Liars gekeken. Uiteindelijk lag ik rond 2.00u eindelijk te slapen.

Gisteren wilde ik eigenlijk lekker tot 10.00u uitslapen, ondanks mijn lange to-do-list, maar de zon scheen zo fel dat ik er om 9.00u echt uitgebrand werd. Dan ’s avonds maar wat vroeger naar bed, ook geen vervelend vooruitzicht. Ik werkte mijn lange to-do-list af (bloggen, foto’s maken, de was doen, een lange duurloop) en lag om 21.00u in bed. Slapen. Slapen. Want in Wenen (en ook de dagen in aanloop naar Wenen) heb ik weinig slaap kunnen pakken.

Het was weer een druk weekje. Net als ik wel eens gezegd heb over drukke dagen, ze zijn leuk, maar ik ben blij dat het niet iedere week zo’n gekkenhuis is. Helaas is het aankomende week zo mogelijk nog drukker dan deze week, maar hé, ik mag niet klagen… Ik ga in 10 dagen twee keer op persreis. Mij hoor je niet… Of nou ja, soms wel… Als ik een paar dagen achter elkaar slechts vijf uur slaap, stress heb om mijn ‘normale’ werk op tijd af te krijgen en mijn gezondheid sputtert.. Maar dan verontschuldig ik me binnen vijf seconden met “maar ik zou het echt niet anders willen hoor en ik besef heel goed hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen”.

Liefs,
Annemerel