Mijn hele Málaga Marathon verhaal bewaar ik nog even voor mijn boek (dat vandaag over precies een week in de winkel ligt). Maar ik wil vandaag wel alvast een aantal gedachten delen die ik tijdens de marathon had.
Mijn hele Málaga Marathon verhaal bewaar ik nog even voor mijn boek (dat vandaag over precies een week in de winkel ligt). Maar ik wil vandaag wel alvast een aantal gedachten delen die ik tijdens de marathon had.
Toen ik vorige week maandag hoestend en proestend wakker werd na een weekend met veel ellende in bed, had ik niet verwacht dat het met zou lukken in een week acht looptrainingen, twee krachtsessies en een yoga workout eruit te kunnen persen. In totaal legde ik ruim 105 kilometer hardlopend en ik ben er nog steeds om het na te vertellen. Benieuwd naar mijn trainingen van afgelopen week? Ik zet ze alle elf voor je op een rijtje.
Het is weer kwakkelseizoen. De herfst deed zijn intrede zo’n twee maanden geleden en inmiddels begint het ook weer lekker af te koelen buiten. Liep ik donderdagmiddag nog in korte broek door de duinen, gisteren had ik toch echt een lange broek en twee shirts over elkaar nodig om me enigszins warm te houden. Hoewel ik liever liep met -10 dan met +30 graden Celsius (tegen kou kun je je immers kleden), denkt mijn immuunsysteem daar toch net iets anders over. Kon ik afgelopen zomer nog redelijk ongestraft buiten de lijntjes kleuren, inmiddels merk ik dat ik echt alles op alles moet zetten om niet ziek te worden en dan nóg is het me niet gelukt om de dans te ontspringen.
Vorig weekend was ik ziek, te ziek om mijn bed uit te komen, het grootste gedeelte van de dag zelfs ‘zo ziek’ dat Netflix me niet kon bekoren. Vanzelfsprekend ook ’te ziek’ om naar buiten te gaan voor een looptraining. Maar waar trek je eigenlijk die lijn, wanneer kun je wel gewoon naar buiten om hard te lopen en wanneer is het beter om binnen te blijven?
Nog 25 dagen en dan hoop ik eindelijk een waardig einde voor mijn boek te kunnen schrijven. Nog 25 dagen en dan sta ik wederom aan de start van een marathon.
Het was precies een maand nadat ik – na vier weken looprust – mijn hardloopschoenen weer mocht aantrekken voor een paar rustige rondjes over de baan. Op 4 oktober liep ik (pijnvrij, mega gelukkig, maar niet echt topfit) voor het eerst weer een aantal kilometer. Toen had ik niet durven dromen dat ik een maand later alweer een marathon op een ‘leuke manier’ zou kunnen lopen. Maar dat is dus precies wat ik gisteren, op zondag 4 november 2018, in New York City, gedaan heb.